Temat "Co jest ważniejsze - sympatia czy realna pomoc": argumenty za pracą. Ujawnienie tematu współczucia w literaturze
Esej na temat: "Co jest ważniejsze - współczucie czy realna pomoc?". Rozważania własne i przykłady literackie.
Temat pracy "Co jest ważniejsze - sympatia czy realna pomoc?" trafna i ciekawa, ponieważ pozwala podać przykłady obojętności i wrażliwości bohaterów utworów literackich, a także wyrazić własny stosunek do tego zagadnienia na podstawie przykładów z życia.
Jak ludzie okazują współczucie?
Każda osoba może znaleźć się w trudnej sytuacji, w której nie wie, jak postępować. W tym przypadku z pewnością ważna jest dla niego postawa osób bliskich jego problemowi. Trudności w życiu są różne, więc wybór między współczuciem a realną pomocą jest prawie niemożliwy. To dwie strony jednej pięknej ludzkiej jakości – wrażliwości. Czasami człowiek potrzebuje tylko zrozumienia i porady, w innych przypadkach nie jest w stanie sam sobie poradzić.
- W naszych trudnych czasach, pełnych konfliktów społecznych, nasilenia ludzkiej nietolerancji i agresji, chaosu informacyjnego, bardzo trudno odróżnić prawdę od kłamstwa, kulturę od narzuconych stereotypów, prawdziwe wartości z życia wynikające z chęci osiągnięcia wyżyn i popularności za wszelką cenę.
- Niestety współczucie w jakiejkolwiek formie staje się rzadkością. Większość ludzi jest samolubna i skupiona wyłącznie na własnym dobrobycie, nie zauważając doświadczeń innych. Inni, bardziej przerażająco, znajdują satysfakcję w problemach innych, domagając się ich kosztem. Młodzi ludzie często dobrze się bawią filmując i publikując upokarzające chwile z życia swoich rówieśników, nawet nie myśląc o uczuciach tych ludzi. Nie rozumieją, czym jest współczucie.
- Starsze pokolenie zauważa, że świat zdaje się tracić duchowość, a wraz z nią miłosierdzie i współczucie dla bliźniego. Pojęcie dobroci bywa utożsamiane ze słabością, skromność i zamyślenie wyglądają jak brak jasności i indywidualności.
Czy ludzie potrzebują współczucia i realna pomoc?
Wchodząc w każdą trudną sytuację, osoba potrzebuje pomocy i emocjonalnego wsparcia ze strony krewnych, przyjaciół, a nawet nieznajomych. Współczuć oznacza słuchać i próbować uspokoić osobę w stanie stresu.
- Współczucie i zrozumienie daje siłę - człowiek uświadamia sobie, że nie jest sam, jest z nim sympatyzowany. Jednocześnie zmienia się nie sama sytuacja, ale stosunek człowieka do niej. Po uspokojeniu się i wysłuchaniu rad osoba jest w stanie inaczej spojrzeć na problem i zobaczyć wyjście z sytuacji.
- Jeśli człowiek jest zawiedziony życiem, uważa się za kompletną porażkę i nie widzi sensu dalszego istnienia, szczere współczucie może naprawdę pomóc mu uwierzyć, że życie się nie skończyło, że wiele dobrych rzeczy czeka go przed sobą.
- Czasami wsparcie psychologiczne nie wystarcza. Prawdziwą pomocą jest współczucie, wyrażone nie tylko słowami. Może to być wsparcie materialne lub pewne działania nakierowane na dobro.
- Nie każdy jest w stanie naprawdę pomóc, nawet jeśli wykazuje wrażliwość emocjonalną. Ktoś nie chce angażować się w cudze problemy, inny nie chce tracić czasu i pieniędzy na pomoc, jeśli widzi, że nie zostaną mu zwrócone.
WAŻNE: Prawdziwa dobroczynność jest bezinteresownym poświęceniem, gdy daje się nie myśląc o zwrocie pieniędzy, nie oczekując podziękowań czy podziwu od innych.
Ujawnienie temat współczucia w literaturze
Temat współczucia i realnej pomocy ujawnia się w wielu utworach literackich. Jednym z najbardziej poruszających przykładów ludzkości jest historia św. Rasputin „Lekcje francuskie”.
Wychowawczyni stara się pomóc jednemu z uczniów, ponieważ zauważa, że gra on o pieniądze, aby kupić jedzenie. Po poznaniu prawdy, że chłopiec jest w wielkiej potrzebie i głoduje, nauczycielka zaprasza go do swojego domu na dodatkowe lekcje francuskiego, aby go nakarmić. Ale główny bohater jest skromny i wykształcony, więc nie dotyka jedzenia.
Następnie Lidia Mychajłowna wymyśla grę na pieniądze, w której daje uczniowi szansę na wygraną. Dyrektor szkoły, dowiedziawszy się o takim czynie wychowawcy klasy, nie chce zrozumieć przyczyn, ale po prostu zwalnia nauczyciela.
Wyjeżdżając do innego miasta, wysyła bohaterowi paczkę z jabłkami, których chłopiec nigdy wcześniej nie jadł. Nauczyciel szkolny staje się dla dziecka osobą, która uczy głównej lekcji życia - życzliwości, miłosierdzia i poświęcenia.
Ta historia jest autobiograficzna, autor w równym stopniu ceni sympatię i realną pomoc. Człowiek może pomagać innym, jeśli chce, powinno to być głównym celem jego istnienia. Jaka to będzie pomoc, materialna czy psychologiczna, każdy sam decyduje. Najważniejsze, że ludzie nie pozostają obojętni na problemy i doświadczenia innych. W końcu jest możliwe, że jednym aktem lub tylko szczerym słowem możemy zmienić na lepsze życie drugiego człowieka.
