Grzyby jadalne i niejadalne: odmiany, kiedy się pojawiają, opis, zdjęcie. Jadalne surowe grzyby: korzyści i szkody, jak wyglądają, z czym można je pomylić? Jak odróżnić fałszywe pieczarki od prawdziwych: porównanie, podobieństwa i różnice
W tym artykule rozważymy różnicę i różnorodność pieczarek. Powiemy Ci również, jak odróżnić fałszywy od jadalnego i jak prawidłowo przygotować grzyba do gotowania.
- Grzyby jadalne i niejadalne: odmiany, kiedy się pojawiają, opis, zdjęcie
- Jadalne surowe grzyby: korzyści i szkody, z czym można pomylić?
- Jak odróżnić pieczarki fałszywe od prawdziwych: porównanie, podobieństwa i różnice
- Jak prawidłowo czyścić i przetwarzać pieczarki?
- Czy może dojść do zatrucia grzybami rdzawionymi?
- Wideo: Jak odróżnić grzyby jadalne: znajdujemy różnicę między grzybem a grzybem
Prawdopodobnie wielu słyszało o takich grzybach jak grzyby surowe, ale niewiele osób wie, że istnieje ogromna liczba ich gatunków, wśród których można znaleźć również grzyby trujące. Znając rodzaje grzybów i ich opis, możesz łatwo odróżnić grzyb jadalny od trującego, zachowując w ten sposób zdrowie i zdrowie swoich bliskich.
Grzyby - jadalne i niejadalne: odmiany, kiedy się pojawiają, opis, zdjęcie
Daleko od każdej osoby, która dowiedziała się o tych surowcach są niebieskie, zielone, zielonkawe, uwierzą w te informacje. Jednak te pyszne grzyby są naprawdę zupełnie inne, a każdy rodzaj ma swoje własne cechy.
- Podgruzdok biały. Ten rodzaj grzyba łatwo rozpoznać po białym kolorze kapeluszy i nóg. Znacznie rzadziej podgruzdok ma białą czapkę z żółtawymi kropkami. Grzyby te można znaleźć w lesie od połowy lata do połowy jesieni, w zależności od pogody. Grzyby są klasyfikowane jako jadalne.
- Żółta rdzawoczerwona. Kapelusz tego grzyba ma jasnożółty kolor, a nóżka biała. Charakterystyczną cechą rudy żółtej jest to, że jej skórka, która znajduje się na samym brzegu kapelusza, bardzo łatwo się złuszcza. Na środku czapki często można zobaczyć małe wgłębienie. Grzyby te są uważane za jadalne, zbierane są od lipca do października.
- Sporysz zielony. Grzyb ten można łatwo pomylić z trującym, ponieważ jego wygląd jest całkowicie nieatrakcyjny. Kolor czapki jest jasnozielony z żółtawym odcieniem. Mimo swojego wyglądu grzyb jest jadalny, a nawet bardzo smaczny.
- Niebieskie sorgo. Ta leśna piękność ma niebiesko-fioletową czapkę, a błękit może być bardzo ciemny. Noga taka surowa, biała. Grzyb można jeść.
- Jadalne sorgo. Te grzyby wyglądają bardzo atrakcyjnie. Czapka w kolorze rudym ma brązowo-czerwony kolor z szarymi plamkami. Nogawica rudy jest biała. Grzyby można zbierać od połowy lata do wczesnej jesieni.
- Sporysz bagienny. Grzyb mimo swojej nazwy jest dość piękny. Czapka jest pomalowana na jasnoczerwony kolor z brązowym odcieniem w kierunku środka. Młode grzyby mają wypukłe kapelusze, stare przeciwnie, mają zagłębienia pośrodku. Noga takiego surowego mleka ma biały kolor z różowym odcieniem. Rozchodnik bagienny można zbierać od czerwca do września.
- Skrzyp zielonkawy. Dość duży grzyb z kapeluszem pomalowanym na brudnozielony kolor z szarymi i niebieskimi odcieniami. Stare zielonkawe rdzawy wyróżnia wypukła skuwka. Grzyby te można znaleźć w lesie przez całe lato.
- Zielono-czerwona rdzawoczerwona. Grzyb ten jest dość duży i ma kapelusz o jasnym kolorze - czerwonym, żółtym. Noga, podobnie jak u rudej zielonej, jest biała z różowym odcieniem. Grzyby te można spotkać w lipcu-wrześniu.
- Niebiesko-żółty rdzawoczerwony. Kapelusz tego grzyba ma niebiesko-fioletowy kolor z żółtymi plamkami. Noga różni się tym, że jest dość szeroka. Grzyby są uważane za jadalne, ale nie mają dużej wartości odżywczej.
W przypadku rozchodnika niejadalnego ważne jest, aby. Nie wszystkie jadalne surowe grzyby są klasyfikowane jako trujące, wiele z tych grzybów ma po prostu nieprzyjemny gorzki, a nawet palący smak, dlatego tak naprawdę nie są one spożywane. Inne mogą powodować łagodne zaburzenia, drobne zaburzenia pracy przewodu pokarmowego.
Dużo ważniejsza jest umiejętność odróżnienia pieczarek od innych naprawdę trujących i śmiertelnych grzybów, ale o tym później.
- Surowa brzoza. Najczęściej grzyb ten ma różowo-fioletową czapkę z żółtym odcieniem, ale można też spotkać inne kolory, na przykład miedziany, czerwony itp. Młode grzyby brzozowe mają małą cechę - ich kapelusze są pofalowane na krawędzie. Noga jest najczęściej biała z żółtym odcieniem. Sam grzyb jest bardzo delikatny. Można je spotkać w lesie od połowy lata do wczesnej jesieni. Wielu grzybiarzy uważa, że ten rodzaj surowego grzyba jest nadal jadalny, ponieważ wszystkie toksyny znajdują się w górnej warstwie grzyba, którą można łatwo wyczyścić.
- Czerwona rdzawa. Grzyb ten jest znacznie mniejszy niż jego odpowiedniki, ma ciemnoczerwony kolor i różową lub biało-różową nogę. Grzyb ma charakterystyczny pyszny zapach, ale bardzo ostry i palący smak. Rośnie w sierpniu, wrześniu.
- Sorgo różowe. Grzyb jest pomalowany na delikatny różowy kolor, pojawia się w lasach pod koniec lata i rośnie do około końca września. Smak tego grzyba jest bardzo gorzki.
- Surowy Kelly. Grzyb ma bardzo atrakcyjny wygląd, kapelusz ma piękny bordowy, ciemnofioletowy kolor. Noga z reguły ma te same kolory. Smak grzyba jest ostry i palący, ale ma grzybowy zapach. Skrzepy serowe Keli nie są zbyt duże.
- Delikatna skóra surowa. Najczęściej grzyby tego gatunku rosną w dużych grupach. Czapka ma delikatny różowy kolor na brzegach oraz bardziej nasycony róż z fioletowym odcieniem pośrodku. Ten grzyb jest również mały i nieprzyjemny w smaku.
- Surowe oko Meiry. Lepiej unikać tego grzyba, ponieważ może łatwo spowodować zatrucie i zaburzenia przewodu pokarmowego. Kolor kapelusza jest bardzo jasny i bogaty w czerwień. Noga jest najczęściej biała, ale u podstawy może być żółtawo-brązowa.
- Piekące sedum. Kształt kapelusza jest najczęściej rozłożony, kolor czerwony lub różowo-czerwony. Charakterystyczną cechą jest ostry nieprzyjemny zapach i ten sam smak grzyba.