Jaka jest różnica między celem prawdziwym a fałszywym?
Cel prawdziwy i fałszywy: co to jest, jak rozpoznać, przykłady z literatury.
Wyznaczanie sobie celu w życiu nie jest łatwym zadaniem. Dzisiaj przeanalizujemy, jaka jest różnica między prawdą a fałszywym celem, co należy zrobić, aby znaleźć fałszywy cel i opuścić destrukcyjną ścieżkę w czasie.
Czym jest cel prawdziwy i fałszywy?
Dlatego prawdziwy cel pochodzi z duszy, z głębi serca i zawsze niesie stworzenie. Takie cele mogą się zmieniać w ciągu życia, ale mają jeden kierunek i dają człowiekowi poczucie szczęścia. Taki cel może mieć zdrową rywalizację, ale nigdy siłę niszczącą dla społeczeństwa i jednostki w szczególności.
Fałszywa bramka to bramka znaleziona dla osoby, np. rodzic mówi synowi, że będziesz grał w piłkę, bo to jest zajęcie mężczyzny, a nigdy nie patrz na gotowanie - to jest los kobiet. Chłopak nie chce robić „dziewczęcej” aktywności i unika jej, bojąc się osądu rodziców i społeczeństwa, mimo że naprawdę się tym interesuje, a może w końcu otworzy restaurację i dostanie gwiazdkę Michelin.
Ale nie, zrobi coś, czym nie jest zainteresowany, rzuci piłkę, gdy tylko dorośnie. Ale ponieważ nie dano mu prawa wyboru w dzieciństwie i nie nauczył się swojej pierwszej lekcji, specjalność najprawdopodobniej wybiorą również jego rodzice, a w wieku 25 lat zobaczysz zmęczonego, zirytowanego młodzieńca w świat gier, czyli z uzależnieniem od alkoholu.
Wspólne standardy mogą również prowadzić do złego celu. Koncepcje życia, stabilnej pracy i rodziny są narzucane od dzieciństwa. W głębi duszy nastolatka ma ochotę podróżować, tworzyć, kipią pomysły, a nawet są plany ich realizacji. Ale to wszystko sprowadza się do konieczności spędzenia 5 lat w placówce oświatowej, znalezienia pracy i zaciągnięcia kredytu hipotecznego na mieszkanie, żonę i kilkoro dzieci do 30 roku życia. Co z tego wynika? Nagromadzone niezadowolenie, kłótnie, złamane losy. Kiedy człowiek zdaje sobie sprawę, że jego cel był zły, jest już za późno, aby coś zmienić i nigdy nie ucieknie od ciężaru obowiązków.
Aby zrozumieć swój prawdziwy cel, należy myśleć o nim w spokojnym otoczeniu, a jeśli nie ma uczucia dyskomfortu i myśli, że może to komuś zaszkodzić (nie uczucie rozczarowania rodziców, a mianowicie szkody dla życia lub dobrego samopoczucia) „żyć” z nią przez co najmniej 21 dni. Po tym, aby ponownie powrócić do kwestii wewnętrznego komfortu i zrozumieć, że nowy sposób życia wyrządził krzywdę. A jeśli wszystko dobrze się ułoży - śmiało idź do swojego prawdziwego celu, nie zwracając uwagi na przejściowe trudności czy nierozsądne osądy.
Jaka jest różnica między celem prawdziwym a fałszywym?
W utworach literackich często pada pytanie, jaka jest różnica między celem prawdziwym a fałszywym, o to, jak bohaterowie powieści walczą o swoje prawa, lub odwrotnie, czynią nieodwracalne błędy w życiu, po których nie są korygowane.
W powieści „Przeminęło z wiatrem” Margaret Mitchell bohaterka Scarlett wyraźnie wie, jaki jest jej cel i pomimo wszystkich trudności, jakie czekają ją na drodze życia, idzie do swoich prawdziwych celów Pamiętaj, że jej prawdziwym celem jest tworzenie w społeczeństwie, poślubienie ukochanego mężczyzny i stworzenie szczęśliwej rodziny.
W momencie, gdy zdała sobie sprawę, że jej ukochany mężczyzna chce ją opuścić, aby nie unieszczęśliwiać, pozwoliła mu odejść, mimo że była w ciąży. Zwróćcie uwagę, jako sprawna bohaterka każdego ranka budzi się pełna energii, bo prawdziwy cel daje przypływ energii i szczęścia. Zdaje sobie sprawę, że nie przysparza nieszczęścia światu, a to daje jej pewność siebie i poczucie szczęścia.
A teraz rozważymy fałszywy cel, a następnie Rozkolnikov w powieści „Zbrodnia i kara”. Fiodora Dostojewskiego. Przez długi czas wędrował od jednego fałszywego celu do drugiego, co doprowadziło go do głębokiej depresji i ubóstwa, po czym jego wzrok zwrócił się na staruszkę, która uosabiała wszystkie jego kłopoty i nieszczęścia. Stała się w jego oczach zbiorowym obrazem wszelkiego rodzaju kłopotów, grzechów i niedociągnięć, a w tym momencie jego rozpalony umysł podjął nową, złą decyzję - jego celem było zabicie starej kobiety, a tym samym usunięcie wszystkich problemów i kłopotów z tego świata, a także poprawę jego sytuacji finansowej.
Cel ten został przyjęty w przypływie złości i negatywnych emocji, niósł ze sobą nie twórczą, lecz destrukcyjną siłę i prowadził do nieodwracalnych konsekwencji. Po morderstwie Raskolnikow zdał sobie sprawę, że jego cel przyniósł tylko zniszczenie i ból, głęboko żałował, ale konsekwencje tego fałszywego celu stały się dla niego druzgocące.
Ale te dwa przykłady są tylko czarno-białe, a jak wiemy, nasze życie ma wiele odcieni i nie zawsze prawdziwy cel nie jest potępiany przez społeczeństwo. Chęć wzbogacenia się przy użyciu zręczności, sprytu i sprytu jest potępiana do dziś, a w minionych wiekach była uważana za coś nie do przyjęcia dla szanowanej osoby. W tym samym czasie Chichikov z powieści Nikołaja Gogola „Martwe dusze” po raz pierwszy doszedł do wniosku, że jego prawdziwym celem jest bogactwo, a jego droga życiowa powinna być tak zaprojektowana, aby mógł stać się bogaty.
I chociaż pod koniec swojej podróży wydawał się nie osiągnąć swojego celu, ponieważ listy nie zostały uznane za ważne, zyskał sławę, szacunek i pudełko monet. Obraz Chichikova ujawnia się, ponieważ nawet bez osiągnięcia prawdziwego celu stał się szczęśliwy w drodze do tego celu, nawet bez osiągnięcia celu, nie wyrządził nikomu krzywdy ani smutku.
Podsumowując:
- Prawda i fałsz idą w parze w ręku i tylko człowiek może dokonać ostatecznego wyboru. „Dobrzy pomocnicy” i rodzice-doradcy wyrządzają więcej szkody niż pożytku, aby rozpoznać prawdziwy cel. Dlatego jeśli chcesz pomóc bliskiej osobie znaleźć prawdziwy cel — stworzyć wokół niej stan spokoju i komfortu, nie rzucaj się w wir obowiązków i stereotypów;
- Prawdziwy cel zawsze niesie ze sobą kreację, a osoba znajdująca prawdziwy cel jest jak znalezienie skrzydeł, bo czuje się szczęśliwa i potrafi realizować swoje pomysły w życiu;
- Fałszywy cel nie zawsze sprowadza zło i zniszczenie społeczeństwa, ale zawsze niszczy życie osoby, która go wybrała. Człowiek żyje z fałszywym celem, czuje, że czegoś mu brakuje, że żyje cudzym życiem, nie odnajdując w nim swojego prawdziwego ja.
