2 grupy planet Układu Słonecznego. Czym różnią się od siebie grupy planet Układu Słonecznego?
Klasyfikacja planet Układu Słonecznego, podobieństwa i różnice grup.
Układ Słoneczny jest dość złożony i składa się z dwóch grup planet. W centrum układu znajduje się ogromna, jasna gwiazda — Słońce, wokół której krążą inne obiekty. W tym artykule omówimy dwie grupy planet i rozważymy ich główne różnice.
Klasyfikacja planet Układu Słonecznego
Grupy:
- )Grupa uziemienia. Faktem jest, że planety grupy ziemskiej znajdują się najbliżej Słońca, ponieważ mają małą masę i rozmiar, ale dość dużą gęstość. Te planety są oparte na związkach krzemu, a także na żelazie. Zasadniczo wszystkie mają żelazny rdzeń i inne, bardziej odległe warstwy. Ogólnie możemy powiedzieć, że ich powierzchnia jest stała, a planety mają bardzo mało satelitów, tylko 4. A temperatura na tych planetach jest najwyższa, ponieważ obserwuje się minimalną odległość od Słońca. Ta grupa obejmuje Marsa, Wenus, Ziemię i Merkurego.
- Druga grupa planet składa się z olbrzymów . Często nazywa się je gigantami lodowymi lub gigantami gazowymi. Faktem jest, że ich atmosfera znacznie różni się od planet grupy ziemskiej. Jednocześnie wielkość planet olbrzymów jest po prostu ogromna. Mają 98 satelitów i silniejsze pole magnetyczne niż planety ziemskie. Ciała te składają się głównie z różnych gazów, takich jak metan, amoniak i dwutlenek węgla. Można powiedzieć, że ich powierzchnia nie jest ani stała, ani płynna. Bo gaz ma różną gęstość, w zależności od odległości od środka. Ta grupa obejmuje Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna.
Podział ten wynika z różnych odległości od Słońca, właściwości fizycznych i masy ciał niebieskich. Jednocześnie między planetami grupy ziemskiej a gigantami znajduje się pierścień asteroid i pyłu kosmicznego, który niejako oddziela obie grupy.
Jakie są różnice między dwiema grupami planet Układu Słonecznego?
Gigantyczne planety powstały w wyniku interakcji mas gazu z pyłem kosmicznym. Najciekawsze jest to, że na gigantycznych planetach praktycznie nie ma stałych inkluzji, takich jak krzemiany i żelazo. Jest ich niewielka ilość. Zasadniczo olbrzymy to nic innego jak kule lodowe powstałe w wyniku kompresji gazów. Życie na takich planetach jest praktycznie niemożliwe ze względu na struktury i brak warunków do zamieszkania.
Faktem jest, że planeta najbliżej Ziemi jest planetą grupy ziemskiej. Dlatego mają twardą powierzchnię, a także składają się ze związków krzemu i żelaza. Jednocześnie atmosfera znacznie różni się od ziemskiej.
Do jakiej grupy należy Pluton?
Jedną z planet Układu Słonecznego, która nie należy do żadnej grupy jest Pluton. Ponieważ nie obraca się całkowicie wokół Słońca. Ta planeta ma satelitę Charon. W ten sposób istnieje rodzaj związku między Plutonem a Charonem. Początkowo uważano, że w pobliżu Plutona nie ma ciał niebieskich. Ale w 1990 roku za pomocą potężnego teleskopu odkryto małe wybrzuszenie na powierzchni Plutona.
Z biegiem czasu zaczęli przyglądać się temu zjawisku i odkryli, że Pluton i Charon to zupełnie różne planety, które znajdują się w stosunkowo niewielkiej odległości od siebie. Jednocześnie poruszają się względem siebie, obserwuje się związek między tymi dwiema planetami. Od tego czasu Pluton jest uważany za planetę grupy ziemskiej i planetę karłowatą. Stało się to możliwe w 2006 roku, kiedy przeprowadzono zakrojone na szeroką skalę badania planet Układu Słonecznego.
Jednocześnie ustalono, że masa Charona jest niewiele mniejsza od masy Plutona. Środek ciężkości tego układu podwójnego nie znajduje się w obszarze jednej z dwóch planet, ale gdzieś pośrodku, czyli pomiędzy tymi planetami. Badania przeprowadzone w 2012 roku dowodzą, że Pluton i Charon poruszają się względem siebie w rodzaju tańca. Jest to więc system binarny, który działa dla siebie nawzajem. W tej symbiozie dwa ciała są ze sobą połączone.
W 2006 roku koncepcja podwójnej planety nie została zaakceptowana, więc Pluton i Charon nie powinni być tak nazywani. Taką nazwę można uznać za nieoficjalną, więc ta informacja nie znajduje się na liście zatwierdzonej klasyfikacji. Jeśli związek tych systemów, który jest wyjątkowy i jedyny w Układzie Słonecznym, zostanie później udowodniony, to Pluton i Charon będą uważani za podwójną planetę. Powierzchnia Plutona zawiera azot i wodór, a także związki amoniaku. Kiedy Pluton zbliża się do Słońca, atmosfera staje się gazowa. Po usunięciu zamarza, wypada osobliwy osad. Atmosfera na Plutonie nie nadaje się do życia.
Jak widać, wraz z wynalezieniem nowych technologii i badaniami w dziedzinie astrologii, wiedza staje się szerszy. Dlatego zmienia się klasyfikacja planet Układu Słonecznego, a także innych systemów. Być może po pewnym czasie nasza planeta również zostanie uznana za wyjątkową i nie zostanie włączona do Układu Słonecznego.
