Zespół Climacteric u kobiet - dlaczego istnieją pierwsze oznaki, diagnoza i metody leczenia

Pod koniec cyklu reprodukcji wiele kobiet cierpi z powodu licznych naruszeń systemów seksualnych, nerwowych i powiązanych. Zjawisko to nazywane jest klimakterium lub zespołem menopauzalnym. W przypadku ciężkich zdarzeń związanych z klimakterium spowodowanych nieprawidłowym funkcjonowaniem spowodowanym przez hormonalną reorganizację układu, pacjent może potrzebować leczenia farmakologicznego i fizjoterapii. Dlatego w przypadku charakterystycznej symptomatologii należy skonsultować się z lekarzem.

Faza zespołu klimakterycznego

Okres szczytowy w życiu kobiety nie jest chorobą, ale normą fizjologiczną spowodowaną związanymi z wiekiem zmianami hormonalnymi. W wieku 45-55 lat następuje restrukturyzacja wyższych podziałów ośrodkowego układu nerwowego kobiecego ciała, związanych z genetycznie zmodyfikowanym mechanizmem zakończenia funkcji rozrodczej. Rezultatem tych zmian jest zmniejszenie syntezy hormonów gonadotropowych, które zapewniają niedobór funkcji gruczołów płciowych.

Procesy zachodzące w ciele kobiety podczas rozwoju klimakterycznego rozwijają się stopniowo. Zespół Climacteric - to towarzyszące hormonalne zmiany powikłań i wypadków w pracy różnychsystemy i narządy. Patologia przejawia się w różnym stopniu nasilenia, w zależności od fazy menopauzy:

  1. Przedmenopauzalny. Poprzedza przerwanie cyklu menstruacyjnego trwa 2-5 lat. Zespoły patologiczne pojawiają się u 30-35% kobiet.
  2. Menopauzalny. Miesiączka ustaje całkowicie (można to stwierdzić po roku ciągłej nieobecności). Objawy zespołu menopauzalnego występują u 50-70% kobiet.
  3. Okres pomenopauzalny. Końcowa reprodukcyjnego restrukturyzacji i układy pokrewne, znamienny niedoborem estrogenu i zwiększonych poziomów hormonów gonadotropowych. Trwa około 2 lat, patologiczne zjawiska są zwykle zatrzymywane.

nazywa się zespół wczesna menopauza menopauzalne, stopniowo rozwija się od początku peredmenopauzy i zejść do zera do końca zmiany hormonalne. Przeciętny stan ten trwa 3-7 lat, osiąga swój szczyt w okresie menopauzy, stopniowo niszcząc. W ostrych objawów scenicznych oczywistych szybko, potrzebuje wsparcia innych i często - w terapii medycznej.

Przyczyny wystąpienia

zespołu menopauza u kobiet jest wywoływany przez zmiany w strukturze podwzgórze - przysadka głównie reguluje cykl menstruacyjny. Jest on odpowiedzialny za syntezę GnRH - neurohormon, zgodnie z którym części gruczołowej przysadki wytwarza gonadotropowych (luteinizującego i folikulotropowy) hormonu. Substancje te zapewniają dojrzewanie mieszków włosowych i żółtego ciałajajniki

podwzgórze-przysadka-jajniki podczas menopauzy w trakcie zmiany funkcjonalne, dzięki czemu, w celu utrzymania równowagi, pobudza wydzielanie przysadki hormony więcej gonadotropiny. Rezultatem tego procesu jest niewydolna funkcja jajników. Cykliczne i jakości produkcji hormonów płciowych estrogenu (estradiol, estron i estriol) pogorszeniu, powodując dalsze zaburzenia równowagi układu rozrodczego.

pod wpływem połączonego działania tych czynników zatrzymuje owulacji i okresu rozrodczego życia kobiety po tej stronie. Ze względu na fakt, że regiony przysadki i podwzgórza mózgu związane z kory i innych gruczołów wydzielania wewnętrznego, na tle zmian podwzgórze-przysadka-jajnika zmian czynnościowych związanych systemy mózgowe. Powoduje to rozwój takich poważnych objawów patologicznych związanych z klimakterium:

  • naruszenie regulacji układu sercowo-naczyniowego;
  • awarie centralnego i obwodowego układu nerwowego;
  • zmiany w procesach metabolicznych;
  • osteoporoza itp.

U części kobiet niewydolność jajników jest kompensowana przez zwiększenie funkcji kory nadnerczy. W tym przypadku zespół nie patologiczne objawy, i to prawie nie objawiać, menopauza występuje sprawnie, bez komplikacji. Naruszenie fizjologicznego przepływu kulminacji powstaje pod wpływem następujących czynników:

  • Intensywna praca, wraz z wyczerpaniem psychicznym, fizycznym i emocjonalnym.
  • Zaburzenie funkcjiośrodkowy układ nerwowy i hormonalny, opracowany przed początkiem regulacji hormonalnej, pod wpływem stresujących sytuacji lub z powodu naruszenia funkcji narządów tych układów.
  • Ciężkie ciąże, porody lub komplikacje poporodowe w okresach historii.
  • Procesy zapalne w narządach miednicy.
  • Zaburzenia miesiączkowania w całym okresie rozrodczym.
  • Interwencje chirurgiczne.
  • Nadmierna masa ciała.
  • Szkodliwe nawyki (palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu).

Przejawy zespołu klimakterycznego

Wszystkie objawy skomplikowanego przebiegu klinicznego są warunkowo podzielone na somatyczne, psychoneurotyczne i naczyniotropowe objawy zespołu klimakterycznego. We wczesnych stadiach odchylenia, które pokrywają się z początkiem cyklu miesiączkowego zakłóceń, dystonia rozwija z charakterystycznymi objawami klinicznymi, złożonych chorób neuropsychiatrycznych. Później pojawiają się objawy somatyczne związane ze zmianami związanymi z wiekiem i reakcją organizmu na zmienione tło hormonalne.

Neurovegetative

połączone ze sobą zaburzeń neuropsychiatrycznych i autonomicznego objawów klimakterium przeprowadzonego na tle zmian hormonalnych korpus wraz z następującymi objawami neyrovehetatyvnoy

  • „przepięć” - uczucie gorąca do głowy, twarzy, górnej części ciała;
  • zaczerwienienie skóry, szyi, twarzy, klatki piersiowej;
  • napadowe pocenie się ciężkie, intensywne pojawia się w nocy;
  • zawroty głowy;
  • drętwienie palców rąk;
  • parestezje;
  • uczucie "mrówek";
  • konwulsyjne skurcze mięśni;
  • mrowienie, ból w sercu;
  • brak powietrza, ataki duszności;
  • przyspieszone bicie serca i arytmie serca, które powstają nie w wyniku aktywności fizycznej;
  • Spadek ciśnienia krwi.

Psycho-neurotyczny

Podczas kulminacji stan psychiczny kobiety doświadcza poważnego obciążenia. Oprócz hormonalnej pieriestrojki, istnieje świadomość początku starzenia się i więdnięcia ciała, z którymi trudno jest poradzić sobie z tłem naruszeń układu nerwowego. Najczęstsze zaburzenia psychoneurotyczne w okresie menopauzy to:

  • zwiększony niepokój, natrętne myśli i stan;
  • zaburzenia snu;
  • naruszenie pamięci krótkotrwałej;
  • uczucia depresji;
  • zwątpienie;
  • wysoka niestabilność emocjonalna - niestabilność nastroju, zwiększona drażliwość, płaczliwość;
  • zmniejszenie zdolności do pracy;
  • zmęczenie;
  • bóle głowy;
  • zaburzenie koncentracji;
  • zespół depresyjny;
  • pogorszenie lub zwiększenie apetytu;
  • osłabienie lub zwiększenie libido.

Somatic

Jakie zmiany zachodzą na tle hormonalnym, to nie tylko układ rozrodczy, hormonalny i nerwowy. Reakcje z innych układów odnoszą się do objawów somatycznych, najczęściej są to:

  • zmiana stanu włosów, paznokci, gruczołów sutkowych;
  • wzrost masy ciała(prawie 50% kobiet);
  • zmiany dystroficzne w ścianach pochwy;
  • przyspieszone oddawanie moczu;
  • zmniejszenie elastyczności skóry, pojawienie się zmarszczek;
  • ze względu na przemywanie wapniem zmniejsza syntezę witaminy D, prowokując złamania, osteoporozę, choroby kręgosłupa.

Stopnie ciężkości

Patologiczny zespół klimakteryczny może występować w trzech różnych stopniach nasilenia, z różnym nasileniem objawów. Na podstawie częstości występowania "pływów" patologia dzieli się na następujące formy:

  1. Pierwszy stopień grawitacji. Łatwy przebieg, nie więcej niż 10 ataków "pływów" dziennie. Jest rejestrowany u 35-45% kobiet.
  2. Średni stopień. Od 10 do 20 ataków. Jest obserwowany w 25-35% przypadków.
  3. Ciężki stopień. Ponad 20 ataków dziennie. Występuje w 15-20% przypadków.

Objawy wegetatywnej dystonii naczyniowej (obserwowanej u 18-20% kobiet) są bardziej wyraźne podczas "przypływu". W zależności od charakterystycznego zespołu objawów zespół patologiczny dzieli się na następujące formy:

  • Typowy. Objawy - pływy, wysoka potliwość, zawroty głowy, bóle głowy, zepsuty sen.
  • Nietypowy. Typowe objawy obejmowały obrzęk na tle zatrzymania płynów w organizmie, bóle stawów i kości, suche błony śluzowe pochwy, nieregularne bicie serca, podwyższone ciśnienie krwi, drgawki, alergie i astmę, lubi-adrenaliny kryzys, któremu towarzyszy poczucie strachu zbliża się śmierć.
  • Sprzężony. Występuje wkobiety przed szczytem cierpiały na nadciśnienie tętnicze, choroby układu sercowo-naczyniowego, zaburzenia endokrynologiczne, choroby metaboliczne i inne patologie.

Leczenie zespołu klimakterycznego

Leczenie patologii podczas okresu progresji jest oparte na szybkim zapobieganiu pogorszenia się stanu kobiety. Profilaktyka zespołu klimakterycznego opiera się na następujących zasadach:

  • zrównoważona, zbilansowana dieta;
  • regulacja pracy i odpoczynku;
  • odpowiednia aktywność fizyczna, walka z hipodynamią;
  • terminowe leczenie chorób psychicznych i chorób somatycznych.

Lekarze zalecają leczenie dietetyczne. Żywność dietetyczna powinna dominować produkty z kwaśnego mleka, warzywa i owoce, białka. Limit tłustych potraw mięsnych, pikantnych pikli, marynat, przypraw, słodyczy, napojów zawierających kofeinę. Konieczność zwiększenia zawartości witamin z grup A, B i E, kwasu askorbinowego. Aby wypełnić ich deficyty, można zalecić stosowanie multiwitamin.

Przedstawiono następujące procedury terapeutyczne w celu poprawy stanu psychoemocjonalnego, zmniejszenia depresji, drażliwości i zmniejszenia nasilenia innych objawów psycho-neurotycznych:

  • masaż ogólny;
  • terapeutyczne treningi fizyczne;
  • fizjoterapia z efektem uspokajającym;
  • akupunktura;
  • aromaterapia;
  • hydroterapia itp.

Terapia lecznicza

W ciężkich i umiarkowanych postaciach zespołu lub braku efektuprofilaktyka i terapia fizyczna może być przepisywany terapii medycznej. Stosuje się następujące grupy farmakologiczne:

  • naturalnego estrogenu jako część terapii hormonalnej (estradiolu, 17-beta, estriol, Mersylon, Femoston);
  • , progestageny (dydrogesteronu, Utrozhestan progesteron Lyndynet);
  • uwalnianie histaminy Klymalanyn blokatar (zmniejszenie pocenia ataki, objawach pływów);
  • Sahenyt (obsługuje zwrotnych w układzie podwzgórzowo-przysadkowo-jajnika);
  • , środki przeciwpsychotyczne, środki uspokajające, środki przeciwdepresyjne, - wyłącznie na receptę (Metaperazyn, Relanium, frenolona melatonina, ENAP, sonapaks pochodne fenotiazyny, chlorpromazyna, Fenozypam, Ataraks, amitryptylina, paroksetyna);
  • nootropy (piracetam);
  • , środki uspokajające (Sedavit, Novopassyt);
  • roślinne estrogeny (Klymandyol, Remens, Klymafen, Mastodinon, Ynoklym, Femyvell);
  • metobolyky oraz witaminy i minerały (riboksin, Mildronat);
  • środki zaradcze z efektem hipotensyjnym;
  • blokery i inne środki regulujące czynności serca (enalapryl, bisoprolol).

Popularne metody leczenia

Usunąć objawy Tides pomocy środków ludowej opartych na ziołach. W przypadku braku przeciwwskazań, można zastosować jedną z następujących metod:

  • Napar z szałwi. Na 400 ml wrzącej wody potrzeba 1 łyżka. l korzeń kozłka, 3 łyżki. l szałwia, 1 łyżka. l skrzyp polny. Wymieszaj mieszankę z wrzącą wodą, nalegaj na pół godziny. Weź 100 mldwa razy dziennie.
  • Kojący wywar. 1 pozycja l sucha pokrzywa, melisa, głóg, mięta pieprzowa. Wymieszaj mieszaninę, aby wypełnić 0,5 l wrzącej wody, aby wytrzymać niskie temperatury przez 10-15 minut. Weź 100 ml przed głównymi posiłkami, kursy przez 14-20 dni.
  • Sok z buraków z miodem. 2 przedmioty Łyżki soku z buraków wymieszać z 1 łyżeczką. miód, rozcieńczyć 1-2 h. woda. 3 razy dziennie, przed posiłkami, stopniowo idź do nierozcieńczonego leku (bez wody).
  • Nalewka na szyszkach chmielu. W przypadku 250 ml wódki lub alkoholu wymagane jest 20 g szyszek. Lekarstwo jest zaostrzane na dwa tygodnie w szklanych naczyniach w ciemnym miejscu. Weź 30 kropli rozcieńczonych wodą na początku ataku pływowego.

Filmy wideo

Informacje przedstawione w niniejszym artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.