Środek przeciw zamarzaniu czerwony, zielony, niebieski: jaka jest między nimi różnica. Cechy oznakowania i kolory środka przeciw zamarzaniu, klasyfikacja
Klasyfikacja środka przeciw zamarzaniu według koloru i oznakowania.
Płyn niezamarzający to płyn, który przyczynia się do chłodzenia układu w samochodzie, dzięki czemu zimą nie gotuje się i zamarza. W tym artykule dowiesz się, czym różnią się czerwony, zielony i niebieski płyn niezamarzający.
Środek przeciw zamarzaniu czerwony, zielony, niebieski: jaka jest różnica — klasyfikacja środka przeciw zamarzaniu według koloru
Wszystkie te substancje różnią się składem. Faktem jest, że płyn niezamarzający jest najstarszy, ale najstarszy nie zawsze jest najlepszy. Zawiera najbardziej prymitywne składniki, które są obecnie moralnie przestarzałe. Jeśli są mniej lub bardziej odpowiednie dla starych żelaznych koni, to absolutnie nie nadają się do nowoczesnych samochodów sportowych, które praktycznie latają. Istnieje klasyfikacja chłodziw, w której są one podzielone według oznaczenia, a także według koloru.
Niektóre japońskie samochody nie uruchomią się, jeśli zostanie dodany niewłaściwy płyn niezamarzający. Wewnątrz systemu znajdują się analizatory, które pozwalają określić skład chłodziwa. Jeśli nie pasuje, zadziała bezpiecznik i samochód się nie uruchomi. Chroni to żelaznego konia przed uszkodzeniem. Niewłaściwy płyn może „zjeść” grzejnik, powodując dziury.
Klasyfikacja i skład:
- Niebieski płyn niezamarzający, czyli płyn niezamarzający, można uznać za najprostszy i najstarszy. Jest to mieszanina wody i glikolu etylenowego, które ostatecznie tworzą swoistą mieszaninę, emulsję. W swoim ideale taka mieszanka jest bardzo aktywna i agresywna, jeśli nic do niej nie wprowadza się. Po prostu zniszczy wszystkie rury, zostaną pokryte korozją. Aby temu zapobiec, do takich mieszanek zaczęto dodawać dodatki, które składają się głównie z boranów i krzemianów.
- Mówiąc najprościej, są to sole nieorganiczne, które po podgrzaniu wewnątrz rurek tworzą rodzaj powłoki lub filmu, który chroni samochód i cały system przed zniszczeniem i korozją. Jednak z biegiem czasu dodatki tego rodzaju stały się nieodpowiednie dla modnych i nowoczesnych samochodów. Ponieważ same stopy i skład metalu, z którego wykonane są grzejniki, piece i silniki, znacznie się zmieniły. Później preferowali lżejsze metale, które nie podlegają korozji, w związku z czym niebieska ciecz nie jest dla nich odpowiednia, więc wyprodukowali inny rodzaj chłodziwa.
- Dodatkowo dostępny jest zielony płyn niezamarzający oznaczony G11. W swoim składzie kilka różni się od standardowego płynu niezamarzającego. Substancja zawiera dodatki organiczne, takie jak kwas karboksylowy. Umożliwia to tworzenie cienkiej warstwy na dyszach i zapobiega niszczeniu metalu. Główną wadą jest to, że ta folia może zmniejszyć przewodność cieplną metalu, więc nie jest to najlepsza opcja.
- Czerwony płyn niezamarzający jest uważany za jeden z uniwersalnych, w którym udział materii organicznej jest wyższy. Zanieczyszczeń organicznych jest sporo, co sprawia, że substancja ta jest uniwersalna dla wszystkich marek samochodów. Działa całkiem dobrze, ale sam kwas karboksylowy nie chroni przed powstawaniem korozji i rdzy, a jedynie ją niszczy w początkowych stadiach. Taki płyn niezamarzający wystarcza na około 5 lat.
- Nie tak dawno, około 2012 roku, na rynku samochodowym pojawiła się nowa substancja zwana lobridem. Takie substancje są zupełnie nowe w swoim składzie, ponieważ glikol etylenowy, jeden z głównych składników chłodziwa, został w nich zastąpiony glikolem propylenowym. Taka zamiana wynika z faktu, że stosowana wcześniej substancja jest uważana za szkodliwą i agresywną. A to szkodzi środowisku.
Wielu kierowców zastanawia się, dlaczego wszystkie inne płyny, jeśli można użyć czerwonego lub fioletowego? W rzeczywistości nie wszystko jest takie proste, ponieważ okazało się, że dodatki, które są obecne w takich płynach chłodzących nie do końca nadają się do chłodnic i układów chłodzenia wykonanych głównie z aluminium. Niszczą je, szybko zawodzą. Dlatego przy wyborze płynu chłodzącego bierze się również pod uwagę metal, z którego wykonany jest grzejnik.
Najciekawsze jest to, że początkowo kolor płynu niezamarzającego wcale nie był wybrany jako sposób na oznaczenie czegoś. To był chwyt marketingowy. W rzeczywistości sam kolor nie zależy od dodatków. To tylko fluorescencyjny barwnik. Głównym zadaniem koloru jest uwidocznienie substancji podczas przeciekania. Aby właściciel żelaznego konia mógł stwierdzić, że naprawdę ma nieszczelny układ chłodzenia.
Oznaczenie płynu niezamarzającego: G-11, G-12, G-13
Cechy:
- Nie skupiaj się na kolorze, musisz spojrzeć na oznaczenie, czyli G 11 to zielony płyn chłodzący. Zawiera głównie dodatki krzemianowe, które tworzą na dyszach bardzo grubą warstwę, podobną do kamienia kotłowego lub spirali pralki. W związku z tym, jeśli te płatki zaczną się kruszyć, grzejnik jest zatkany.
- Kolejnym etapem było pojawienie się G12. Są to ciecze krzemianowe, tylko z dodatkiem kwasu karboksylowego. Praktycznie nie tworzą cienkiej warstwy, więc na ścianach nie ma nic do zniszczenia.
- G 13 to kolejny etap, tzw. ciecze fioletowe, czyli lobrid, w którym glikol etylenowy zostaje zastąpiony glikolem propylenowym.
Dlatego najczęściej kolor płynu nie jest napisany na etykieta konserwacji układu chłodzenia, która może różnić się bezpośrednio od producenta. Należy skupić się na oznaczeniu literą G. Istnieją również substancje hybrydowe oznaczone g12+, co oznacza, że kwasu karboksylowego jest znacznie więcej, a niektóre dodatki krzemianowe są zastępowane innymi solami nieorganicznymi.
Wybierz płyn chłodzący dla swojego żelaznego konia, skup się nie na kolorze płynu, ale na jego oznakowanie i skład. Czerwony płyn niezamarzający z kwasem karboksylowym nie nadaje się do grzejników aluminiowych. Wolę zielony.
