Wychowanie dzieci: jak rozpoznać, jak się zmienić? Czy możliwa jest zmiana charakteru dziecka

Małe osoby: czy możliwa jest zmiana charakteru dziecka

Wszyscy rodzice marzą o komplikującym charakterze dziecka, więc czy wciąż możesz dostosować naturę dzieci i czy na ogół musisz dążyć do samozadowolenia dziecka?

Na naturę dziecka wpływają zarówno geny, jak i środowisko, w którym rośnie, a także osoby dorosłe, których model zachowania zachowuje i styl życia, który postrzegają dorośli.

Wychowanie dziecka można porównać do pracy jubilera przy wycinaniu diamentów. Dobry jubiler wybierze rodzaj odcięcia w oparciu o cechy kamienia, jego kształt, rozmiar, czystość, kolor. Tylko wtedy coś z kamienia wyjdzie pięknie. Podobnie, nie ma magicznych metod edukacji, które są odpowiednie dla wszystkich.

Nie warto szukać jako takiego. Twoje dziecko od urodzenia ma już pewien temperament, skłonność do jakiegoś zawodu i odrzucenia innych. Ważne jest zrozumienie, zauważenie i wzięcie pod uwagę. Ale skrajności nie powinny. Ważne jest, aby znaleźć i rozwinąć to, co jest określone w naturze. Aby to zrobić, możesz spróbować z dzieckiem wiele różnych ćwiczeń. Zwróć uwagę na to, że otrzymasz ją łatwo, z ciekawością i entuzjazmem.

Dobry ojciec jest złym ojcem

Wielu rodziców wątpi w poprawność jednej lub drugiej metody wychowania, obawiają się, czy poprawnie zrobili to z dzieckiem, wszystko zostało szczegółowo wyjaśnione. Czy wystarczy podnieść rodzicielską miłość, czy raczejNadal ważne, konkretne metody stosowane codziennie?

Oczywiście miłość jest podstawą każdego procesu edukacyjnego. I jednocześnie każdy ojciec, oprócz miłości do dziecka, musi mieć umiejętności w zakresie edukacji. Nie rodzimy się od razu z dobrymi rodzicami.

Ważne jest, aby czytać dobre książki o edukacji, aby uważnie obserwować ludzi, którzy są dobrzy z dziećmi. Wreszcie, jeśli trudno jest ustalić porozumienie z dzieckiem, warto pracować nad tym z psychologiem dziecięcym.

I jakbyśmy nie próbowali wyjaśnić czegoś dziecku, jeśli nie zrobimy tego sami, on powtórzy nasze działania, a nie słowa. Ogólnie trudno przecenić rolę samych rodziców w kształtowaniu natury dziecka. Ponieważ dzieci czytają i wzorują modele behawioralne od swoich rodziców. Nie możesz wymagać, by dziecko było ostrożne i obowiązkowe, jeśli jesteś sam, dorośli, są niedokładni i niepotrzebni.

Jeśli mama i tata są ciekawymi, głębokimi i entuzjastycznymi ludźmi, wówczas dziecko będzie miało przed sobą doskonały wzór do naśladowania, który dosłownie zyskuje bez żadnego wysiłku. Więc musisz ewoluować razem ze swoimi dziećmi.

Natura dziecka przejawia się w drobiazgach. I oczywiście często występuje podobieństwo w modelu zachowania dzieci i ich rodziców. Jednocześnie dzieci w wieku 5-7 lat uczęszczające na niektóre sekcje, klasy, które uczą się etykiety, zasad postępowania, sztuki lub sportu, często już mówią rodzicom, jak należy postępować, mówić i ubierać się właściwie. Chętnie uczą się nowego i spieszą się, aby podzielić się nimi z najbliższymi - rodzicami.

ojciec jest ważne, aby nie oddalić dziecko lubi, i pokazać prawdziwe zainteresowanie swoim nowym biznesie, aby wziąć w nich udział. Wtedy dziecko będzie cieszyć się procesem uczenia się, a rodzice dowiedzą się czegoś nowego i przydatnego dla siebie.

Ponadto, gdy dziecko z poglądem nauczyciela zaczyna coś pokazywać - jest to prawdziwa magia: dorośli i dzieci, jak gdyby zmieniające się miejsca. W wyjaśnieniach dla dzieci, reakcjach na nieporozumienia lub niektórych pytaniach rodzice mogą się uczyć, tak jak dziecko je całkowicie kopiuje. Świetny moment do samokontroli, prawda? Starsze dziecko, w wieku 8-10 lat, pokaże, jak chciałby być z nim traktowany. Jest to również ważna informacja dla rodziców.

A dziecko, dorośli z właściwą reakcją na tej grze z nauczyciela /rodzica jest niezwykle ważna formacja dojrzałego zachowania. Po takich praktykach dzieci stają się bardziej rozważne, bardziej reagują na swoje działania, podążają za słowami, ogólnie ich zachowanie zaczyna wyglądać na starsze.

Kolor i charakter

Styl życia rodziców zawsze pozostaje w tyle w stosunku do charakteru ich dzieci. Zdrowe odżywianie, dieta, czystość w domu, szafa dokładność, schludność w wyglądzie - wszystko to z pewnością uczy dziecko dobrego smaku. W takim przypadku nawet skala kolorów w domu i garderobie dziecka wpływa na jego zachowanie, poczucie własnej wartości i dobre samopoczucie.

• Na przykład czerwień jest kolorem energii i przywództwa, piękna w małych ilościach, ale może być denerwująca i znacznie zwiększać aktywność jejprzedłużona obecność lub duża objętość w ciągu dnia dziecka.
• Pomarańczowy - kolor umysłu i zdrowia, musi koniecznie być obecny w dziecięcej szafie. Tworzy atmosferę wakacji, szczególnie dla nieśmiałych dzieci.
• Niebieski jest dobry do projektowania pokoi dziecięcych, jest kolorem porządku, kolektywności, siły woli. To prawda, że ​​nadaje się tylko dla aktywnych dzieci, że tak powiem, są zdyscyplinowane. Ale spokojne dzieci mogą sprawić, że będzie jeszcze bardziej flegmatyczny.
• Zielony - kolor nauki, rozwoju i ciekawości. Obecny we wnętrzu, rozwijaj pewność siebie. Bo i tutaj powinieneś być ostrożny: jeśli twoje dziecko jest introwertykiem, skłonne do samokrytycyzmu, pokój w odcieniach zieleni lepiej jest unikać. Ale soczyste odcienie zieleni w szafie kilka razy w tygodniu nie zaszkodzą.
• Żółty - dobrze stymuluje apetyt. Jeśli dziecko jest zdrowe, ale zawsze trudno jest je karmić, dodaj żółte szczegóły do ​​wnętrza kuchni - problem rozwiązuje się sam. W szafie i dziecięcym żółtym kolorze niesie on energię życiową potwierdzającą ciepło i harmonię. Prawidłowy jasny ciepły odcień może rozwiewać smutek i dodawać dziecku pozytywnych emocji. To najbezpieczniejszy kolor dla wszystkich psychotypów.
• Różowy - barwa czułości i kobiecości
• A niebieski - odporność, lojalność i oddanie. Trzęsąc się w kolorach tych noworodków, rodzice utrzymywali je na poziomie energetycznym, pomagając tym samym dzieciom się rozwijać.

A oto, czego należy unikać w ubraniu i wnętrzu każdego dziecka, więc jest to%

• czarny,
• fioletowy,
• brązowy.

To są kolory smutku, depresji, alienacji. Ale tak naprawdę nie chcemy takich emocji dla naszych dzieci.

W tym samym czasie na liście niechcianych kolorów dla dzieci spada i biały. Jak częstość jego stosowania we wnętrzu i rozpowszechnienie w szafie może zwiększyć poczucie braku bezpieczeństwa, które nie jest dobre dla dziecka.