Wagon - instrukcje użytkowania, forma, dawkowanie, przeciwwskazania i recenzje

Produkt leczniczy Vagotyl ma właściwości antyseptyczne, dlatego jest aktywnie stosowany we wszystkich sferach medycyny. Najskuteczniejszy lek jest przepisywany na choroby o charakterze ginekologicznym. Przed użyciem leku należy uważnie przeczytać instrukcję.

Skład i działanie farmakologiczne

Wagotil wspomaga szybką epitelizację uszkodzonej skóry, ma działanie zwężające naczynia krwionośne, działa bakteriobójczo i trójoskrzynowo. Główną zaletą leku jest to, że nawet przy długotrwałym stosowaniu nie przyczynia się do powstawania blizn.

Lek jest dostępny w postaci roztworu zapakowanego w 50 ml w ciemnych fiolkach. Każdej jednostce Wagotila towarzyszy szczegółowa instrukcja stosowania. Składnik czynny działa jak polikrepitacja substancji, jako że jednostka zależna oznacza wodę zdemineralizowaną.

Roztwór ma kolor pomarańczowoczerwony lub brązowy, jest uwalniany wyłącznie na receptę. Średni koszt 1 butelki w aptekach w Moskwie wynosi od 176 do 250 rubli. Analogiem Wagotila, całkowicie pokrywa się z nim w składzie i zasadzie działania, jest lek Polikrezulen.

Wskazania do stosowania

LekiTylko szyjka macicy w leczeniu i zapobieganiu chorobom bakteryjnym. Głównymi wskazaniami do stosowania zgodnie z instrukcjami są następujące choroby lub stany:

• erozja lub brodawczaka cewki moczowej u kobiet;
• zapalenie wulwy - zapalenie zewnętrznych narządów płciowych u kobiet;
• przerost błony śluzowej;
• zapalenie wsierdzia (zapalenie pochwy) o charakterze rzęsistkowatym - zapalenie błony śluzowej pochwy powstałe w wyniku zakażenia trichomonadami;
• owrzodzenia, które powstały w wyniku długotrwałego lub niewłaściwego stosowania czopków;
• oparzenia trzeciego stopnia;
• erozja kanału szyjnego;
• krwawienie, które występuje po usunięciu polipów lub biopsji;
• owrzodzeń troficznych nogi;
• dezynfekcja jamy ustnej po przeprowadzeniu zabiegów stomatologicznych (na przykład po ekstrakcji zęba).

Sposób podawania i dawkowania

Po użyciu Wagonu wyraźnie muszą znajdować się instrukcje. Lek jest przepisywany tylko miejscowo. Czas trwania, metoda podawania i dawkowanie zależą od rodzaju choroby:

• W przypadku ciężkiego krwawienia na miejsce pęknięcia naczynia nakłada się bawełniany wacik zwilżony roztworem. Czas użycia kompresu - 2-5 minut.
• Podczas leczenia oparzeń, wrzodów lub pękniętej pochwy, 10 ml roztworu należy rozcieńczyć w 1 litrze ciepłej wody. Otrzymany płyn służy do zanurzania. Czas trwania leczenia jest wybierany przez lekarza.
• W przypadku erozji szyjki macicy stosuje się okłady z wacików bawełnianych zaimpregnowanych roztworem. Są one stosowane do dotkniętych obszarównabłonek przez 1-3 minuty, po czym nadmiar płynu usuwa się za pomocą suchego bawełnianego wacika. Procedurę zaleca się 2-3 razy w tygodniu. Przebieg leczenia nie powinien przekraczać 10 dni.

Przeciwwskazania i skutki uboczne

Środek hemostatyczny Vagotyl nie jest stosowany w połączeniu z innymi lekami, które poprawiają hemostazę, aby uniknąć przedawkowania i działań niepożądanych. Podczas stosowania roztworów mogą wystąpić następujące reakcje:

• uszkodzenie szkliwa zębów (w przypadku cieczy);
• obrzęk;
• zaczerwienienie sromu lub pochwy;
• miejscowe podrażnienie - świąd, pieczenie, pokrzywka;
• anafilaksja (niebezpieczna reakcja alergiczna towarzysząca ciężkiemu obrzękowi, skurczom mięśni i uduszeniu).

Instrukcje stwierdzają, że lek nie może być stosowany jednocześnie z lekami, które tworzą środowisko alkaliczne, w przeciwnym razie wzrasta prawdopodobieństwo oparzeń chemicznych. W praktyce stomatologicznej roztwór należy stosować ostrożnie w leczeniu pacjentów z próchnicą. Kategoryczne przeciwwskazanie Wagotyl obejmuje:

• ciąża;
• okres laktacji;
• zwiększona wrażliwość na komponenty z magazynu;
• okres menstruacji (tylko w leczeniu chorób ginekologicznych).

Filmy wideo

Informacje zawarte w tym artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić poradyleczenie oparte na indywidualnych cechach konkretnego pacjenta.