Jak zdobyć zaufanie dziecka, porady dla rodziców

O tak niepokojącym zjawisku dla rodziców, jakim jest zaufanie dziecka

Wiele, do osiągnięcia wieku ich dzieci w wieku 12-17 lat (które nazywa wiek przejściowy) zmierzyć się z problemem odrzucenia dziecka wywołuje jego częstego odrzucenia i izolacji od rodziny, aby być zachęta i wsparcie w każdej sytuacji. W tym przypadku rodzice zaczynają alarm i zastanawiać: „Co jest nie tak z naszym dzieckiem?” I obwiniać cały dziecka, wiek, środowisko ... każdy, ale nie sami. I to jest błąd.

Należy spróbować zadać pytanie: "I co zrobiliśmy źle? Dlaczego nasze dziecko nam nie zaufało? "I spróbuj mu odpowiedzieć. I pomoże znaleźć odpowiedzi na ten artykuł.

Co się dzieje źle? Początki problemu

Dlaczego nieufność dzieci występuje u ich rodziców? Dlaczego oni osiągają pewien wiek, nie chce komunikować się z rodzicami, mówiąc im coś, prosić o poradę? Nie jest konieczne odrzucanie jako czynnik wieku. Wiek w tej kwestii odgrywa ważną rolę.

Dzieci doświadczają tzw kryzys dojrzewania (charakteryzujący się zmianą w organizmie, przypływ hormonów) nieodłącznych częste wahania nastroju, nadmierne emocje, pragnienie separacji od społeczeństwa i silnej chluby jego „ja”.

Jednak błędnie sądzić, że brak zaufania spowodowany tylko tym. Ponadto, w rodzinie, w której nastolatek regularnie komunikować się z rodzicami, należy skontaktować się z nimi i poprosić o pomoc, jest to nastoletnia kryzys jest odczuwalny i mniejdoświadczone przez wszystkich członków rodziny jest znacznie łatwiejsze.

Aby znaleźć przyczynę niechęci do dzieci mają kontakt z rodzicami, trzeba iść daleko w przeszłość i zobaczyć, niż ta spowodowana była nieufność. Często jest to spowodowane niewłaściwą komunikacją z dzieckiem.

• Większość rodziców jest przyzwyczajona do "zamykania" ust dziecka od pierwszych lat jego życia. Biorąc pod uwagę nieodłączny dzieciństwo głupie dziecko, rodzice po prostu nie chcą słuchać, zawsze narzucać swoich poglądów, przerywając dziecko rozmawiając, śmiejąc się nad swoimi myślami, lub gorzej - przekleństwo.
• Ważne jest, aby pamiętać, że słuchanie myśli dziecka jest integralną częścią właściwej rozmowy z nim. Musimy pokazać dziecku, że jego opinia nie jest obojętny i ma takie samo znaczenie jak myśl mojej matki, ojca lub innej osoby dorosłej.
• Nie należy przerywać, bo rodzice mogą ocenić dziecko - drobiazg, ale dla niego, aby wyrazić swoją opinię - bardzo trudne i ważne. Możesz sobie wyobrazić, jak bardzo dziecko obraża fakt, że został przerwany i nie słuchał. Przy takiej postawie każdy będzie chciał coś wyrazić.
• Niedopuszczalne jest również ośmieszanie problemów dzieci.

Najlepszy sposób, aby temu zapobiec - pamiętaj o sobie w dzieciństwie, przypomnij sobie swoje problemy. W końcu wydawali się tacy olbrzymi. Nie trzeba zapominać, że w każdej sytuacji dzieci mają nadzieję pomóc swoim rodzicom, nawet jeśli tego nie pokazują.

Innym problemem, który może prowadzić do utraty zaufania dziecka, jest brak uwagi. Jeślirodzice są ciągle zajęci, w prostym języku, mają czas dla rodziny, potem dzieci, w końcu przyzwyczajają się do życia bez rodziców. Znajdź wsparcie innych członków rodziny, przyjaciół lub spróbuj samodzielnie rozwiązać swoje problemy.

W tym przypadku pytanie brzmi: "Gdzie poszło zaufanie?" Jest niewłaściwe. Nigdzie nie zniknął. Po prostu nie miał tego na początku. Jeśli dziecko nigdy nie otrzymało opieki rodzicielskiej, pytając o nią wielokrotnie i zmęczyło ją ignorowanie, wówczas nie odwoływałoby się do nastolatków (szczególnie trudnych).

Równie ważna jest uczciwość. Jeśli w dzieciństwie rodzice często oszukiwali dziecko, na przykład składali obietnice, które potem nie działały - zaufanie dziecka z czasem zniknęło. Wielkim błędem jest zaufanie rodziców, że dzieci nie pamiętają tych oszustw. Dla kogoś będzie to niespodzianka, ale udowodniono, że bardzo negatywne chwile od dzieciństwa, osoba pamięta przez całe życie, a nawet mimowolnie, ukrywa te dziecinne obrazy.

Niemożliwe jest odzyskanie zaufania utraconego dziecka. A żeby nie próbować ponownie wejść w zaufanie dzieci - po prostu nie musisz tego tracić. Ważne jest słuchanie dziecka od małych lat, poświęcenie mu należytej uwagi, rozmowa z nim i stanie się jego najlepszym przyjacielem.

Konieczne jest rozwinięcie u dziecka pewności, że rodzice nie zdradzą, nie oszukają ani nie odmówią. Konieczne jest stanięcie po stronie dziecka w każdej sytuacji i wspieranie go - bycie jego wsparciem w okresach, kiedy będzie on szczególnie potrzebował rodzicazrozumienie i miłość.