Kot perski - opis i cechy rasy, długość życia, odżywianie, choroba i opieka

Obecnie prawie każdy dom jest reprezentatywny dla kotów, puszystego lub gładki - w zależności od preferencji właściciela. Właściciele zwierząt długowłosych, takich jak kot perski, uważają je za najpiękniejsze, godny, choć ciągle zmaga się z ich włosami. Są bardzo słodkie, z wdziękiem, z wyśmienitą powolność poruszania się po mieszkaniu, a sztywność sugeruje ich arystokratyczny. Czy to tak?

Historia pochodzenia kotów perskich

Rasa ta przeszła wiele transformacji. Niektóre z nich są wynikiem mutacji, inne są ewolucją. Ojczyzna - koty perskie irański regionu Khorasan, gdzie zostały one dostarczone do włoskiej do Europy w XVI wieku. W tym czasie większość ras otrzymała swoje imiona z miejsca urodzenia, a długowłose kocięta nie są wyjątkiem. Od tego czasu było wiele rysunków, rycin z przedstawieniami rasy, ale wszystkie wyglądałyinaczej.

Po XIX wieku stały się widoczne ogólne cechy: krótkie, szerokie łapy, okrągła, masywna głowa, długa wełna. Specjalny kształt czaszki pojawia się w latach sześćdziesiątych - po eksperymentalnej hodowli w Stanach Zjednoczonych. Wtedy w Europie istniały już dwa rodzaje kotów - stary i ekstremalny. Wysoka cena pięknego perskiego była głównym impulsem dla globalnej hodowli.

Opis rasy

Persowie wyróżniają się przede wszystkim małym szerokim, lekko przypiętym nosem. Wyraźnie okaleczone koty należą do amerykańskiej rasy ekstremalnej. Klasyczni europejscy przedstawiciele mają podłużny, lekko wypukły nos. Wyróżniają się od innych obecnością krótkich, trwałych dłoni. Dorastają do 7 kg. Odchylenia są uważane za bryzgającą lub wydłużoną twarz, mały, wydłużony tułów, problemy z oddychaniem, brzęczące oczy. Nierówna, sproszkowana lub gładka wełna, dmuchawy również odnoszą się do niedociągnięć.

Standard WCF

Wskaźniki czystej rasy są zgodne z uznanymi standardami dla zwierząt. Czek jest obowiązkowy na wystawach kotów:

1. Wełna: do 12 cm, miękka, cienka wełna pojedyncza, gruba wełna. Na klatce piersiowej, na ramionach podłużny kołnierz, ma jedwabistą strukturę.
2. Ciało: średnie lub duże, wysokie, z krótkimi, silnymi łapami. Dobrym znakiem jest wbijanie wełny między pazury. Ramiona są szerokie, klatka piersiowa jest dobrze rozwinięta.
3. Głowa: ciężka, duża, szeroka, ale odpowiadająca rozmiarowi całego ciała.
4. Dolna szczęka: wyraźna.
5. Nos: trochę powiesić, szeroki.
6. Jawbones: potężny, duży.
7. Płat: wypukły
8. Słuchawka: daleko od siebie, mała, zaokrąglona, ​​nisko osadzona, z przylegającymi włosami.
9. Policzki: płatne.
10. Oczy są wyraziste, dalekie od siebie, okrągłe, z blaskiem.

Charakterystyczne cechy typów

Wyróżnia się trzy rodzaje tej rasy, które powinny być ukierunkowane na hodowców lub przyszłych właścicieli drogich zwierząt:

• Staroangielski kot perski - od XIX w Wielkiej Brytanii, dom felinologii wyróżnia Angora, koty francuskie z długimi włosami. Niektóre były lekkie, z cienkim futrem, z zaostrzoną twarzą. Po drugie, od 1887 r. Otrzymali oficjalną nazwę "perski", mieli masywną, poprawną formę z głową, grubym futrem.
• Standard europejski - wydedukowany na 20 lat selektorów po stworzeniu w Stanach Zjednoczonych ekstremalnych gatunków. Powstały klasyczny wygląd jest szeroko rozpowszechniony w Europie - dłuższy, nieco wypukły nos oraz wypukłe czoło nie różnią się od pozostałych cech.
• Ekstremalny widok - pojawił się około 1930 roku. Percy-egzotyczny ma spłaszczony nos z pełnymi policzkami, co sprawia, że ​​kufa jest "ładna".

Kolor wełny

W rasie perskiej kot ma około stu różnych kolorów: czarny, szary, biały, kremowy, rudy, niebieski, kolor-punkt. Dlatego też, gdy ich klasyfikacja jest odpychana głównie od koloru oczu. W zależności od tego kryterium, koty są:

1. O niebieskich oczach - jako standard, mimo że istnieje wiele odmian. Może być z kolorowymi plamami, srebrzystymi, białymi.
2. Z żółtymi oczami to się dziejezłożony i prosty typ. W pierwszym przypadku wełna może mieć podszerstek w innym kolorze. W drugim - monotonna kotka: żółw, czerwony, czarny, biały.
3. Z zielonymi oczami - przypisywane złożonym typom kolorów futra lisiego. Najczęściej jest to słabe srebro lub osobny rodzaj "szynszyli".
4. Odcień wełny wpływa na cenę kociaka. Egzotyczne są zakładkami, dymnymi, srebrzystymi, solą-tabby.

Charakter kotów perskich

Na pierwszy rzut oka perski kot przyciąga swoim pojawieniem się, Naru: jest żartobliwym, czułym mieczyk radości i zabawy. Jednocześnie jest dumny, lekceważący, pokazuje swoją wyższość ze wszystkimi mistrzostwami: z godnością płynnie porusza się w mieszkaniu lub siedzi cicho, ale tak, że muszą być zauważone, wzięte na ręce, pogłaskane. Klasyczny kot perski ma wiele przyjemnych cech. Ona:

• dom - nie może mieszkać poza mieszkaniem, bez właściciela;
• Godny zaufania, afiliowany - szybko przyzwyczaja się do ludzi, często w rodzinie, spośród wszystkich wybiera "zwierzaka";
• cicho, spokojnie, czasem nawet powoli - wszystko nie spieszy się, z elegancją, godnością, nigdy nie fusses;
• rzadko brzęczenie - przyciąganie uwagi, siedzenie, patrzenie z olbrzymimi oczami w twarz;
• o spokojnym, flegmatycznym temperamencie, bardzo zabawny, aktywny - z przyjemnością biegał po piłce, bawił się z dziećmi, spotykał się z gospodarzami po pracy, dobrze współistniał z psami;
• sprytny - szybko przyzwyczaja się do tacki, jest poddawany łatwemu treningowi.

Temperament i miłość do gier

Rozwijająca się, wyrafinowana natura nigdy się nie spieszy. Przez długi czas płaci sobie resztę. Kot perski jest bardziej spokojny niż kot. Kobiety są bardziej niezależne i samowystarczalne. Jednak obaj wymagają od właścicieli stałej czułości i uwagi. Pamiętaj, aby dostać piłkę lub inną zabawkę - oni ciągle czekają na zabawne gry. Jeśli jesteś zmęczony, mogą do ciebie wrócić i nawet nie zwracać na to uwagi.

Ich miłe wrażenia są rzadko słyszane. Wybór jednego członka rodziny, który ma zostać wysłuchany, jest przestrzegany. Nie lubię zostawać sam na sam, przechodząc z pokoju do pokoju, aby być cały czas w pobliżu. Kocięta perskie są bardzo aktywne, bawią się uroczym wyglądem i ciągłym ruchem. Tacy dorośli dobrze złagodzą stres, stres u dorosłych, a dla dzieci stają się ulubionymi pluszowymi zabawkami.

Kot perski - opieka i pielęgnacja

Wymaga to najpoważniejszej i troskliwej opieki wszystkich innych. Musisz się nią zajmować każdego dnia, inaczej ryzykujesz utratę puchu, który jest mu dany. Gęsta wełna może się wydostać, a potem pojawiają się dranie. Kupując zestaw dla kota rasy, upewnij się, że masz rzadki grzebień, szczotkę o różnej twardości, szampony, odżywki, talk. Uciążliwa praca kanałów łzowych wymaga oczyszczenia wełny wokół oczu. Stała metodyczna opieka pomoże pozostawić Persję prawdziwym arystokratą, takim jakim jest. Jest to wymagane:

• regularnie kąpać;
• każdego dniapodskakiwać;
• przetrzyj kąciki oka;
• myć zęby i rzęsy.

Warunki życia

Przed wejściem do domu kota perskiego sprawdź, czy twoje lekarstwa i chemia domowa zostały ukryte tak głęboko, jak to możliwe w szafach i szafach. Są to bardzo ciekawe koty i mogą bawić się z wszystkim, więc:

• Nie zostawiaj ich samych w kuchni z dołączonym piecem lub gorącymi powierzchniami (naczynia lub naczynia).
• Przed uruchomieniem pralki sprawdź, czy pralka jest w upadku.
• W domach wielopiętrowych w oknach ustaw moskitiery - buty siedzą na parapetach i mogą spaść.
• Małe przedmioty, nici, Lego, kolczyki - wszystko to jest czyszczone z podłogi i od dolnej półki.

Codzienne czesanie

Istnieje rozpowszechnione błędne przekonanie, że konieczne jest nieustanne korzystanie z "podhodki". Niestety, to nie w porządku. Specjaliści-grummers biorą go, aby dodać ostatnie poprawki do "włosów" włosia pieluszki podczas zawodów. Głównym narzędziem wymaganym przez właścicieli jest metalowy grzebień o różnych długościach tępych zębów. Kocięta muszą być drapane od najmłodszych lat, aby były przyzwyczajone do tego procesu. Wprowadź nieprzyjemne elementy procedury gry i pieszczoty.

Najpierw przeczesz dolną "tylną część kota, po tym jak ułożył się kotek w górę. Zacznij od szyi i stopniowo przejdź do tylnych nóg. Najpierw zeskrobać, a następnie wyhodować wełnę. Odwróć się i zdejmij plecy, ogon. Płynnie, ale regularnie i rygorystycznie uczą kociaka codziennej pielęgnacji. Nie pozwól, aby więzień się zatrzymałproces, od najmłodszych lat, przyzwyczaj go do posłuszeństwa.

Kosmetyczne produkty do pielęgnacji dla zwierząt domowych

Perskie lub pół-perskie koty są myte w kąpieli lub w głębokim basenie, z szamponem do wszystkich rodzajów włosów lub dzieci. Dobre dla uczniów środki zaradcze z efektem leczenia z pasożytów. Korzyści z francuskiej marki Baer lub Frontenne z Maryel. Odpowiednie szampony kupują za granicą (marki Ring 5, Biogrom, Ol Systems, Cardinal) i rosyjskie (Lux). Cena takiego kosmetyku jest uzasadniona ilością butelki i efektem odbicia na wełnie kota.

Nie należy szorować na antystatycznym systemie Bio-Groom, All System, aby zapobiec tworzeniu się kaczych piskląt. Zelektryzowana wełna jest bardziej lepka i zdezorientowana. Proszek do okolic oczu pomoże w walce z plwociną, a suchy szampon i talk spowodują ból podczas czesania. Persowie charakteryzują się częstym lizaniem - to czyste zwierzę, więc kosmetyki powinny być bezpieczne.

Dieta perska

Im lepsze są perskie koty, tym lepiej wygląda. Nakarm go jako profesjonalną karmę marek James, Ferst Chois, Hawk Century, Royal Canin, Aska, Hills. W suchym pokarmie jest mało płynu, więc dodaj do nich bulion. Przy właściwym karmieniu cud rasy będzie zdrowy, szczęśliwy iw wdzięczności da ci uczucie i miłość. Dodaj następujące produkty do codziennej diety:

• Gotowane beztłuszczowe mięso bez kości.
• Gotowany rokitnik lub para kości.
• Warzywa surowe, gotowane na parze lub gotowane.
• Lekkiprodukty mleczne. Mleko dla kociąt może wynosić do czterech miesięcy - u dorosłych kotów powoduje to rozstrój żołądka. Zjedzmy produkty z sera bogate w wapń. Twardy ser nie częściej niż raz na 3 dni.
• Zieloni.
• Słodka woda.
• Tauryna, minerały, witaminy - na zalecenie lekarza weterynarii.

Ile kotów perskich mieszka w domu

Prawidłowe odżywianie i pielęgnacja mają bezpośredni wpływ na liczbę przeżytych lat. Klasyczne i staroangielskie persy żyją średnio 20 lat, ekstremalnie krótko - 15 lat. Aby upewnić się, że kot perski nie boli, przeżyła długie i szczęśliwe życie, nie podawaj jej oleju, innego tłustego mleka, sera rzecznego, kiełbasy, kości, tłustego mięsa i zbóż. Przy pierwszych oznakach pogorszenia samopoczucia, zmiany zachowania, skontaktuj się z weterynarzem.

Zdrowie i choroby dziedziczne

Koty perskie rzadko chorują, to jedna z najbardziej zdrowych ras. Chociaż zła opieka i niedożywienie doprowadzą do choroby. Wiele chorób można nabyć już na starość, na przykład problemy z żołądkiem, serce z powodu złej diety, uszkodzenia skóry spowodowane niewłaściwą pielęgnacją, problemy z zębami. Ponadto dziedziczenie, które wywołuje takie choroby, odgrywa niewielką rolę:

• Zespół policystycznych nerek - prowadzi do niewydolności nerek, trudnej do tolerowania przez zwierzęta. Występuje u dorosłych w wieku od 5 do 10 lat.
• Nadmierne łzy i ślepota - rozwija się u małych kociąt od 1,5 miesiąca do 3 miesięcy.
• Wrzódrogówka Jednym z objawów tej choroby jest głębokie uszkodzenie zrębu, leczone antybiotykami.
• Skłonność do tworzenia się kamieni zębowych, zapalenia dziąseł, co prowadzi do dalszego zapalenia przyzębia i utraty zębów.
• Przerostowa kardiomiopatia.
• Grypa karpi, choroby górnych dróg oddechowych - mogą być wywoływane przez defekt w przegrodzie nosowej lub przeziębienie z powodu niskiej temperatury w domu.

Zdjęcie perskich kotów i kociąt

Wideo

Opinie

Elena, 23 lata

Mam brzoskwinia, chłopcze. Bardzo miły, przez trzy lata dbam o niego. Schludny kot, chodzący tylko na tacy, jedzący z miski i nie rozpraszający się. Gotuję tylko przy profesjonalnym jedzeniu, raz na 2 tygodnie daję rybę, raz w tygodniu - kura. Czasem nawet jedząc chleb, ale bardzo rzadko.

Irina, 25 lat

Ten kot jest najlepszym przyjacielem rodziny. Gra z małymi dziećmi, biedakiem, który cierpi z powodu wszystkich szyderstw. Nasz pies jest przyjazny dla naszego psa. Jeśli jesteś urażony - nie umiesz mówić przez długi czas, jesteś dumny. Brak jest wełną pełną wszędzie. Wiggle raz na 2 dni, rzadko kąpię się: ta procedura nie jest przyjemna - zadrapania pozostają przez długi czas.