Trądzik nadtlenku wodoru w oczach - co zneutralizować i umyć: leki i środki folk

Istnieje zagrożenie dla zdrowia, jeśli przypadkowo uderzyć w roztworze oka nadtlenku wodoru, i że pogoda w przypadku oparzenia rogówki w związku z tą sytuacją - kwestie te budzą obawy tych, którzy korzystają z rozwiązania w gospodarstwie domowym, kosmetycznym lub w celach terapeutycznych. Jakie są środki pierwszej pomocy, jakie objawy należy kierować do lekarza tak szybko, jak to możliwe, jak zapobiegać powikłaniom i eliminować negatywne konsekwencje?

Co to jest nadtlenek wodoru

Nadtlenek leku lub nadtlenek wodoru (wzór chemiczny H2O2) to trzy procentowy roztwór wodny do stosowania zewnętrznego. Ten nie-bezbarwny płyn bez wyraźnego zapachu jest stosowany do leczenia ran lub skaleczeń, w niektórych przypadkach jest stosowany jako środek do dezynfekcji oparzeń termicznych. Nadtlenek jest antyseptyczny. Uwolniony w kontakcie z roztworem z uszkodzoną skórą, tlen pomaga rozdzielić i usunąć martwe części naskórka, krwi i ropnych skrzepów.

Inne wskazania do stosowania nadtlenku to płyny do płukania jamy ustnejlub gardła w celu dezodoryzacji i dezynfekcji. Roztwór do płukania rozcieńczony wodą w celu zmniejszenia stężenia substancji czynnej. Przy pomocy trzech procent nadtlenku oczyścić uszy siarkowego korka, użycie w tym celu jest szeroko rozpowszechnione w weterynarii. Akceptacja nadtlenku w obrębie chorób przewodu pokarmowego, a także w leczeniu serca i naczyń krwionośnych (metoda Neumivakin) wywołuje wiele kontrowersji i jest oceniana przez przedstawicieli tradycyjnej medycyny na różne sposoby.

Istnieje wiele innych sposobów wykorzystania nadtlenku wodoru, oprócz stosowania go jako środka dezynfekującego w preparacie medycznym. Folk Healers zalecają rozwiązanie do leczenia przeziębień, infekcji jamy ustnej i gardła, sposobów leczenia grzybicy stopy. Szeroko znany sposób na rozjaśnianie włosów za pomocą perhydrolitów. W domu środek służy jako rozwiązanie do czyszczenia luster, urządzeń kuchennych, zmywania naczyń, usuwania plam. Kiedy nieostrożnie korzystasz z roztworu, możesz poparzyć się, nawet gdy trafi ono w błonę śluzową oka.

Można przepłukać oczy nadtlenkiem wodoru

W medycynie ludowej zaleca się stosowanie roztworu nadtlenku jako płynu do płukania oczu w zapaleniu spojówek (zapalenie błony śluzowej oka) lub po wypaleniu rogówki. W tym celu stosuje się roztwór nadtlenku o stężeniu 0,5 do 1%, to znaczy lek zakupiony w farmacji rozcieńcza się wodą w stosunku do jednej części roztworu do pięciu lub sześciu części oczyszczonej wody. Mieszanina jest posiniaczona dla wieku 3-4 razy dziennie przez tydzień.Kontakt z oczami w roztworze o stężeniu 3 procent i więcej może spowodować oparzenia błony śluzowej lub rogówki.

Nadtlenek wpadł do oka

W przypadku stosowania roztworu nadtlenku jako środka do farbowania włosów lub detergentów, należy zachować ostrożność. Należy podjąć przypadkowe środki, aby zapobiec niepożądanym działaniom, jeśli do oka dostanie się nadtlenek wodoru. Metody zapobiegania im obejmują obmywanie chorego oka dużą ilością wody i natychmiastowe leczenie w celu konsultacji z okulistą, szczególnie w przypadku odczuwania bólu lub pieczenia, silnego zaczerwienienia lub łzawienia.

Objawy oparzeń

Utrata nadtlenku wodoru w oku stwarza szereg negatywnych skutków dla zdrowia, aw przypadku wysokich dawek lub stężeń roztworu (ponad 40%) może nawet doprowadzić do utraty wzroku. Spalanie nadtlenku wodoru objawia się w postaci następujących objawów:

• podrażnienie błony śluzowej powodujące silne zaczerwienienie oczu w wyniku ekspansji lub pękania naczyń krwionośnych;
• obfite łzawienie z uszkodzonego oka;
• odczuwanie bólu, pieczenie oczu o różnym nasileniu;
• pojawienie się wrzodów na rogówce z groźbą przełomu (tworzenie się dziurki);
• czasowa utrata lub poważne pogorszenie wzroku;
• światłowstręt;
• oparzenie oczu, rzęs;
• ślepota.

Komplikacje i konsekwencje

Utrata nadtlenku wodoru w oku może prowadzić do nieprzyjemnych negatywnych zjawisk o tymczasowym charakterze, jeśli chodzi otrzy procent i mniej rozwiązanie. Obszar oparzenia może puchnąć (na przykład, skóra stulecia), w przypadku braku środków, aby wyeliminować konsekwencje mogą przyjść:

• zmętnienie lub zaczerwienienie;
• pogorszenie widzenia lub jego krótkotrwała utrata;
• ból, pieczenie, inne nieprzyjemne odczucia.

Gdy roztwór o wyższym stężeniu, na przykład 30% perhydrolitów, wchodzi w kontakt z oparzeniami chemicznymi, które mogą być zagrożone znacznie poważniejszymi konsekwencjami - długotrwałą utratą wzroku. W każdym razie pierwsza pomoc polega na przepłukaniu oka dużą ilością bieżącej wody i uzyskaniu pomocy lekarskiej od okulisty.

Co zrobić ze spalaniem nadtlenku

Jeśli nadtlenek znajduje się w oku, konieczne jest podjęcie szeregu prostych środków mających na celu usunięcie substancji ze śluzu i neutralizację szkód spowodowanych przez roztwór. Wykonuj te proste manipulacje w każdym przypadku, niezależnie od stężenia nadtlenku:

1. Oczyść uszkodzoną powierzchnię oczną z pozostałości roztworu. Trzeba to zrobić, myjąc obficie płynącą wodę.
2. Aby ukoić błonę śluzową i zneutralizować efekt dezynfekujący po umyciu, można zanurzyć kojące krople (lidokaina, lewomitsetin). Nie zaleca się stosowania podobnej maści.
3. Weź poziomą pozycję, zamknij powiekę i zasłoń oczy suchą, spłaszczoną serwetką. Zdobądź 15-20 minut.
4. Skonsultuj się z lekarzem w celu zdiagnozowania urazu, szczególnie gdy się pojawipogorszenie wzroku lub inne niekorzystne skutki oraz uzyskanie zaleceń dotyczących przywrócenia zdrowia oka.

Krople do oczu Lewomitsetin to leki przeciwbakteryjne, więc gdy urazy oka (oparzenia chemiczne) są używane nie tylko w celu usunięcia podrażnienia, ale także w celu zapobiegania rozwojowi współistniejącej infekcji. Nie zaleca się przepisywania leku bez zalecenia lekarza. Okulista wybierze pożądany schemat leczenia, czas trwania i dawkowanie. Stosowanie jest przeciwwskazane w czasie ciąży i dzieci. W przypadku dziecka wymagane jest inne leczenie.

Z głębokim uszkodzeniem, pojawieniem się bólu i podrażnienia w celu złagodzenia objawów i złagodzenia uszkodzenia błony śluzowej, można stosować krople do oczu Lidococain. Jest to znieczulenie miejscowego działania, które daje efekt toniczny na nerw wzrokowy, po 5-15 minutach po kumulacji następuje poprawa widzenia. Usuwa ostry ból ostry, zapobiega rozwojowi powikłań. Opada pod powiekami.

Leczenie ludowe

W przypadku kontaktu z nadtlenkiem wodoru w oku można zastosować zalecenia uzdrowicieli ludowych, aby wyeliminować uszkodzenia i gojenie uszkodzonej błony śluzowej lub skóry powiek. Przed zastosowaniem tej lub innej receptury, proszę uzgodnić z lekarzem prowadzącym. Po przeniknięciu nadtlenku na błonę śluzową oka należy przemyć je wystarczającą ilością wody, a następnie zastosować jedną z następujących metod leczenia:

1. Skompresowana ośmiornica z rokitnikiemolej i witamina E: jak zmoczyć mały kawałek bandaża mieszanką olejku rokitnika z witaminą E w stosunku 1: 1, przywiązać do stulecia z zewnątrz, trzymać oko przez 20-30 minut. Im dłuższa procedura, tym większa ilość mieszanki zostanie wchłonięta przez skórę stulecia i złagodzi powstające podrażnienie.
2. Przepłukać wlewem pączków i liści brzozy: przygotować roztwór - 1 łyżkę. l suchych surowców roślinnych (można kupić w aptece) zalać dwie szklanki wrzątku, nalegać na godzinę, przecedzić. Dokładnie płucz oko trzy razy dziennie. Czas trwania leczenia wynosi od 7 do 12 dni.
3. Kompresuje z naparem kwiatów koniczyny: 1 łyżka. l surowce roślinne zalać wrzącą wodą, ostudzić. Kompresy z otrzymaną infuzją dwa razy dziennie - rano i wieczorem. Czas trwania leczenia - 7-10 dni.
4. Kompresuje z olejem rumiankowym. Olej rumiankowy rozcieńcza się oczyszczoną wodą w proporcji 2: 1; nakładać kompresy z uzyskaną mieszanką na powiekę chorego oka dwa razy dziennie. Czas trwania leczenia wynosi jeden tydzień. Płonąc wieki masło można zakopać pod powiekami nierozcieńczoną, co 6-8 godzin, aż do zniknięcia nieprzyjemnych wrażeń.

Filmy wideo

Informacje podane w artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.