Co to jest martwica trzustki: objawy, leczenie i powikłania choroby

Powikłaniem ostrego zapalenia trzustki jest martwica trzustki, która wywołuje niewydolność wielonarządową. Jest to destrukcyjna choroba trzustki, według statystyk, śmiertelność wynosi 40-70%. Przy odpowiednim traktowaniu prognoza jest bardziej optymistyczna, ale nieprzyjemnych objawów nie da się uniknąć. Pankreonekroza jest postępującym patologicznym procesem, w którym trzustka zaczyna recyrkulować własne komórki, powodując ropny ropień, dysfunkcję ważnych narządów przewodu pokarmowego i śmierć pacjenta.

Uzasadnienie

Martwica trzustki opiera się na dysfunkcji trzustki pod wpływem czynników prowokujących. Nadmierne szkodliwe pożywienie lub alkohol wzmaga wydzielanie zewnętrzne, rozciąga ściany przewodu organowego, narusza odpływ soków trzustkowych. Lipaza wykracza poza torebkę trzustkową, co powoduje śmierć komórek tłuszczowych. Aktywacja elastazy powoduje zniszczenie ściany naczyniowej. Tak więc poruszanie się wraz z przepływem krwi, aktywowanymi enzymami i produktami rozkładu tkankowego zatruwa narządy wewnętrzne. Powikłania występują w wątrobie, nerkach, sercu, mózgu.

Według statystyk około 70%pacjenci przed rozwojem martwicy trzustkowej systematycznie nadużywali alkoholu, tłustych i prażonych pokarmów, 30% - chorowali na kamicę żółciową. Ogólnie rzecz biorąc, następujące czynniki chorobotwórcze wywołują tę chorobę:

• wrzód żołądka i 12 jelita trawiennego;
• systematyczne przejadanie się, jedna z form otyłości;
• niedożywienie (tłuste, smażone jedzenie);
• choroby zakaźne i wirusowe;
• wcześniejsze interwencje chirurgiczne;
• kontynuacja leczenia farmakologicznego;
• wrodzone anomalie trzustki;
• naruszenie procesu krzepnięcia krwi;
• zatrucie organizmu substancjami trującymi;
• choroby pasożytnicze;
• dysfunkcja zwieracza Oddiego;
• urazy, mechaniczne uszkodzenie jamy brzusznej.

Objawy

Trzustka rozwija się samoistnie. Pacjent skarży się na ostry ból trzustki, podczas gdy trudno mu zmienić pozycję ciała, oddychać. Zespół bólu daje łopatce, lewym ramieniu, klatce piersiowej, plecach, podczas gdy ma powtarzającą się postać. Doustne podawanie leków przeciwbólowych nie oszczędza, należy skontaktować się ze specjalistą w konsultacji i diagnostyce w odpowiednim czasie. Dopiero po tym wkracza dożylnie lek przeciwbólowy, domięśniowo. Inne objawy martwicy trzustki przedstawiono na poniższej liście:

• nudności i wymioty;
• przekrwienie, bladość skóry;
• hipertermia (podwyższona temperatura);
• rozdęcie brzucha;
• suchość języka, skóry;
• dezorientacja świadomości;
• są wyrażoneobjawy niestrawności;
• obniżanie ciśnienia krwi;
• staw jamy brzusznej i całe ciało;
• gorączka;
• krwawienie wewnętrzne;
• przyspieszone oddychanie powierzchowne;
• tachykardia;
• duszność;
• przyspieszony impuls;
• skrzepy krwi, żółć w masach odpadów;
• ogólne osłabienie.

Jeśli u pacjenta wystąpi co najmniej 2-3 dodatkowe objawy z proponowanej listy na tle postępującego bólu w trzustce, należy natychmiast skontaktować się ze specjalistą i poddać się diagnozie. Kiedy w odpowiednim czasie reaguje na problem zdrowotny, istnieje szansa na uratowanie życia pacjenta, aczkolwiek z długim procesem powrotu do zdrowia.

Klasyfikacja

W wielkiej praktyce medycznej ostra martwica trzustki ma kilka odmian, w zależności od lokalizacji procesów destrukcyjnych i innych równie istotnych kryteriów oceny funkcji trzustki. To znacznie ułatwia diagnozę, ustalenie ostatecznej diagnozy i określenie skutecznych metod leczenia. Według pierwszej klasyfikacji lekarze wyróżniają:

• Ograniczona martwica trzustki (ogniskowa patologia występuje miejscowo);
• powierzchnia trzustki jest szeroko rozpowszechniona w procesie patologicznym);
• całkowita martwica trzustki (całkowita porażka całkowitej objętości narządu przewodu żołądkowo-jelitowego).

W zależności od specyfiki przebiegu procesu patologicznego i szybkości pojawiania się pierwszych objawów, zapewniona jest również klasyfikacja warunkowa. Przydziel:

• progresywny;
• nieskuteczna martwica trzustki.

W zależności odobecność patogennej infekcji w schemacie leczenia zachowawczego jest znacząco różna, dlatego też wprowadzono klasyfikację diagnoz. Lekarze wyróżniają:

• zainfekowana martwica trzustki (z obecnością patogennej flory);
• jałowa martwica trzustki (gdy nie ma infekcji).

Osobno należy zwrócić uwagę na jałową postać choroby i jej trzy kliniczne i anatomiczne objawy. Są to nieprawidłowe procesy patologiczne:

• martwica trzustki tłuszczowej, gdy objawy rosną powoli - w ciągu 4-5 dni wynik kliniczny jest korzystny;
• krwotoczny, w którym nawrót zaczyna się od obfitego wewnętrznego krwawienia do jamy otrzewnej;
• mieszana martwica trzustki, która ma objawy i objawy obu wyżej opisanych postaci choroby (najczęściej występujący wariant)

Diagnostyka

Aby wykluczyć niebezpieczne powikłania martwicy trzustki, czasami niezgodne z życiem organizmu, należy w odpowiednim czasie przeprowadzić odpowiednią diagnozę w warunkach ambulatoryjnych. Badanie opiera się na indywidualnej konsultacji z resuscytatorem, gastroenterologiem, chirurgiem. Potrzebujesz zebrać dane historyczne, zbadać skargi pacjentów i zastosować metodę obmacywania. W tym drugim przypadku można wiarygodnie określić główne źródło bólu. Z instrumentalnych metod diagnostycznych lekarze wyróżniają:

• angiografia trzustki;
• RTG jamy brzusznej;
• diagnostyczna laparoskopia, jako technika minimalnie inwazyjna;
• przebicie trzustkigruczoły do ​​wykrywania stopnia wrażliwości na antybiotyki;
• wsteczna cholangiopankreatografia (w celu wykrycia zmian w przewodach trzustki);
• Ultrasonografia dróg żółciowych i trzustki;
• CT, MRI (wymagane).

Ponadto wymagane są liczne badania laboratoryjne, w tym badania krwi i moczu. W pierwszym przypadku wzrost ilości białka C-reaktywnego, enzymów wątrobowych, trypsyny, elastazy, amylazy zwiększa się w płynie biologicznym. W badaniu laboratoryjnym krwi ujawnia się obecność kalcytoniny, wysoka zawartość cukru, leukocytoza, podwyższone ESR i wysokie ziarniste neutrofile.

Leczenie martwicy trzustki

Po zbadaniu patogenezy martwicy trzustki, pacjent jest hospitalizowany z późniejszą intensywną opieką metodami zachowawczymi lub chirurgicznymi. Głównym zadaniem specjalistów - aby zatrzymać transformację i zniszczenie trzustki, aby zapobiegać ropnym powikłaniom septycznym, aby wyeliminować oznaki toksemii. Im wcześniej zaczniemy działać, tym bardziej prawdopodobne jest zapobieganie ropnej martwicy trzustkowej. Oto podstawowe zasady, od których zaczyna się skuteczne leczenie choroby:

• w celu zapewnienia pacjentowi całkowitego odpoczynku;
• wyeliminować stres fizyczny i emocjonalny;
• w celu przepłukania żołądka chłodnymi roztworami;
• do organizowania leczenia objawowego ściśle na wskazaniach medycznych;
• zapewnić dietę leczniczą przy minimalnym spożyciu tłustych, smażonych potraw;
• wykluczyć obecnośćzłe nawyki;
• regularnie monitorują działanie płynów biologicznych.

Terapia zachowawcza

Odpowiednie leczenie bez operacji rozpoczyna bólu przez podawanie leków (promedolom atropiną) lub nie-opioidowych leków przeciwbólowych (difenhydramina z Novocaine, Analgin, baralgin), przeciwskurczowe (platifillin leków, nie-mineralne), obejmujące Novocaine blokadę. Ważne jest nie tylko, aby zatrzymać atak bólu, ale także zapobiec jej wystąpieniu w przyszłości. Jako podejście do złożonych problemów zdrowotnych montażu obecności przedstawicieli różnych grup farmakologicznych:

• antyfermentni dożylne środki do zmniejszenia wydzielania trzustkowych enzymów: trasilol, contrical, Hordoks;
• środki przeciwcholinergiczne normalizacja produkcji soku żołądkowego atropiny;
• do wyładowywania żółciopędne przewodu żółciowego i trzustki, przewód swobodnego wypływu żółci: Hofytol, Febyhol, Ynsadol;
potrzebne są
• , inhibitory pompy protonowej, aby zmniejszyć produkcję soku żołądkowego, pantoprazol, omeprazol;
• do tłumienia antybiotyki patogeny i zapobieganie poważnym ognisk martwica trzustki, cefepim, cyprofloksacyna, metronidazol;
• miejscowe środki antyseptyczne zapobiegające procesowi roponemu;
• immunostymulanty wzmacniające odporność lokalną: polioksidon.

Ostateczny dobór leków ma tylko lekarza, czy obraz kliniczny jest utrudnione ze względu na potrzebęresuscytacja i pilna hospitalizacja. Należy zwrócić uwagę na skuteczność takich leków:

1. Somatostatyna. Jest to hormon peptydowy wytwarzany przez tkanki podwzgórza, podczas gdy hamuje funkcję wewnątrzwydzielniczą i zewnątrzwydzielniczą trzustki, zmniejsza objętość soku żołądkowego. Ponadto zmniejsza przepływ krwi narządów wewnętrznych, zapobiegając w ten sposób krwawieniu wewnętrznemu. Podawanie kompozycji zaleca się domięśniowo lub dożylnie, wstępnie rozcieńczonej w chlorku sodu lub 5% dekstrozy. Dobrze tolerowane przez organizm, z efektów ubocznych wydzielają duszność, pływy krwi do twarzy i miejscowe reakcje alergiczne.
2. Cefepim. Jest to wstrzykiwany antybiotyk w postaci białego proszku, który przed podaniem powinien być rozcieńczony w roztworze fizycznym. Lek nie ma prawie żadnych przeciwwskazań, z wyjątkiem okresu ciąży i dzieciństwa do 2 miesięcy, dobrze tolerowanego przez organizm. Lekarze zapewniają dożylne podawanie 1-2 gramów antybiotyków dwa razy dziennie przez 10 dni.
3. Pantoprazol. Lek ma działanie przeciwdrobnoustrojowe przeciwko Helicobacter Pylori, dlatego często jest przepisywany na problemy z układem trawiennym o charakterze zakaźnym. Ze względu na właściwości farmakologiczne jest inhibitorem H-K-ATPazy, co zmniejsza stężenie kwasu solnego w żołądku. Lek jest dostępny w postaci tabletek, zalecana dzienna dawka - 40-80 mg dziennie, przebieg leczenia - 2 tygodnie.

Leczenie chirurgiczne

W wybranych przypadkach klinicznych dlaprzywrócenie odpływu soków trzustkowych, usunięcie martwiczych mas wymaga interwencji chirurgicznej. Operacja jest wykonywana raz na 4-5 dni, trudno jest ocenić poziom martwicy, ale szansa na dołączenie do wtórnego zakażenia podczas operacji chirurgicznych jest szczególnie duża. Później chirurg określa charakter zabiegów operacyjnych.

łącznymi diagnozowania lub całkowitą martwicę trzustki, trzustki, otrzewnej ropne lub ropnia trzeba operację, obejmującą metody rodników. Jest to operacja laparoskopowa, która zapewnia nieograniczony dostęp do otrzewnej. Główne wady tej metody radykalne lekarzy pojedyncze ryzyko akcesyjny zakażenia wtórnego, konieczność usunięcia gruczołu sąsiedniej długi okres rehabilitacji. Klasyfikacja operacji jest następująca:

• wycięcie trzustki obejmuje całkowite wycięcie dotkniętego narządu;
• resekcja trzustki jest przeprowadzana z usunięciem tylko części ogniska patologii;
• sekestrektomia obejmuje powszechne usuwanie postępujących nekrotycznych mas.

mają obowiązek przeznaczyć nakłucie popularne minimalnie inwazyjne, laparoskopowa, metody laparotomnыe krótki okres rehabilitacji. Celem operacji - usuwanie wysięku i krwotocznego zapalenia, zmniejszenie ognisk martwicy zakończenie wewnętrznego wylewu, odwadniania i zaotrzewnowego otrzewnowej aktywacji wypływu soku trzustkowego.

Konsekwencje

Jeśli leczenie jest niewłaściwie wybrane lub rozpoczęło się przedwcześnie, lekarze nie wykluczają poważnych konsekwencji dla zdrowia pacjenta. Istnieje zagrożenie dla życia pacjenta, w przypadku braku środków reanimacyjnych, nie można wykluczyć nagłego, śmiertelnego wyniku. Potencjalne powikłania martwicy trzustki są często następujące:

• nowo utworzone przetoki;
• wrzód jelita lub żołądka;
• krwawienie z przewodu pokarmowego;
• niedobór enzymu;
• ropne zapalenie otrzewnej;
• ostry bolesny szok;
• poważna zakrzepica żył krezkowych, śledzionowych, wrotnych;
• torbiele trzustki, ropienie (ropna martwica trzustki);
• ropień zaotrzewnowego włókna;
• ropień jamy brzusznej.

Prognoza

Wynik kliniczny jest trudny do przewidzenia, ponieważ dodatnia dynamika martwicy trzustki zależy od wielu czynników. Ogólnie, gdy odczuwa się ostry ból w bólu trzustki, pacjent powinien natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną, dobrowolnie zgodzić się na hospitalizację. Ważne jest, aby pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską, nie angażować się w samoleczenie, aby zdążyć ukończyć diagnozę. W tym przypadku szanse na długi okres remisji zwiększają się w czasie.

Filmy wideo

Informacje przedstawione w tym artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia w oparciu o indywidualne cechy.konkretnego pacjenta.