Ankylosis of joint: jak rozwija się pełna nieruchomość

Według WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) choroby stawów zajmują trzecie miejsce w prewalencji po patologiach układu sercowo-naczyniowego i przewodu pokarmowego. 25% populacji Rosji w wieku 30-55 lat jest podatnych na choroby artretyczne, do 60 lat liczba ta zbliża się do 100%. Ankyloza stawu jest poważną porażką artykulacji stawowej, która występuje w wyniku artrozy, artretyzmu i urazów narządu ruchu, które zagrażają całkowitej utracie ruchomości kończyn i niepełnosprawności.

Czym jest zesztywnienie stawu

W przypadku braku leczenia zmian naczyniowych istnieje możliwość zesztywnienia - stan całkowitego unieruchomienia w wyniku zniszczenia chrząstki stawowej i narażenie warstwy podchrząstkowej kości. Znaczące ograniczenie ruchomości jest spowodowane przez adhezję tkanki w stawie (postać włóknista) lub osteogenezę (postać kostna). Choroba zazwyczaj dużych stawów narażone połączenia - miejsce małe związki (np paliczka palców lub rąk) połączenie rzadkie.

patologii charakteryzuje się stopniowo dłuższy unieruchomienia, co ostatecznie prowadzi do „zamrożenie” kończynę w określonym położeniu (tłumaczone z AnkylosGrecki oznacza "wygięty"). Jeśli sytuacja w której angażuje stawów, wygodny, zwany zesztywnienie opłacalne - w tym przypadku pacjent może się poruszać, a nawet utraty wydajności. W przeciwnym wypadku, ruch pacjenta jest znacznie trudniejsze - w zależności od lokalizacji osoby uszkodzenia traci okazję do spaceru lub korzystania rękę.

impuls w rozwoju patologii choroby stawów służyć inny charakter (zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa stawów, urazów). Poza zakupione istnieje wrodzona zesztywnienie wynikające z wadliwego rozwoju mięśni w okresie płodowym. Zazwyczaj ankylozuvannya stawów rozwija się w następujących warunkach: powstawaniu tkanki ziarninowej, co powoduje erozję chrząstki pokrywę, lokalne i resztą, dzięki czemu tworzy się po granulacji na końcu tkanki łącznej lutowania do jednego.

Przyczyny

Rozwój zesztywnienia jest zwykle spowodowana przez procesy degeneracyjne, które występują w stawowej stawów. Jako przyczyny choroby wyróżniamy następujące czynniki:

  • procesy zapalne różnego rodzaju (artretyzm, artroza);
  • złożone złamania śródstawowe;
  • otwarte traumy z dalszym rozwojem procesu ropnego;
  • zmuszony do pozostania unieruchomionym przez długi czas;
  • operacje chirurgiczne, które są skomplikowane w wyniku infekcji i ropienia.

Klasyfikacja

Istnieje szereg mechanizmów rozwoju choroby. W związku z tym istnieje kilka klasyfikacji patologii:

  • W zależności od rodzaju tkanek łączących rozróżnia się następujące odmiany:
  1. Zniekształcenie włókniste (bliznowatość) charakteryzuje się nieprawidłowym wzrostem tkanki włóknistej, która z biegiem czasu wypełnia jamę wewnętrzną stawu stawowego. Towarzyszy mu zespół bólu i częściowa utrata ruchliwości podczas wykonywania tak zwanych ruchów kostnienia. Gdy włóknista zesztywnia między końmi kości jest warstwą tkanki włóknistej zawierającej fragmenty chrząstki lub błony maziowej. Ta patologia z reguły występuje u osób starszych. Uważa się, że włóknista postać choroby jest pośrednim etapem rozwoju postaci kostnej.
  2. Znieczulenie kości (prawdziwe) pojawia się w młodym wieku, charakteryzując się powiększeniem miejsca zwijania się chrząstki kostnej, całkowicie blokując aktywność ruchową. Znieczulenie kostne charakteryzuje się brakiem bólu, całkowitym lub częściowym zamknięciem pęknięcia tkanki stawowej, zniekształceniem stawu.
  • Na podstawie lokalizacji ośrodka choroby wyróżnia się następujące rodzaje patologii:
  1. Najczęstszą postacią ankylozy stawowej jest łączenie się stawów.
  2. Kapsułka - połączenie wykonuje się wewnątrz kapsuły otaczającej jamę stawową.
  3. Niestawowy - któremu towarzyszy połączenie kości poza stawem lub koniugacja (i późniejsze kostnienie) otaczających stawów tkanek miękkich (na przykład mięśni). Przy tej patologii pozostaje luka między stawaminiezamknięty
  • Tam, gdzie to możliwe, aktywność motoryczną wyróżnia się następującymi odmianami:
  1. Całkowite zesztywnienie charakteryzuje się brakiem funkcji ruchowej, któremu towarzyszą nieodwracalne zmiany w strukturze stawu stawowego. Patologia jest leczona jedynie interwencją chirurgiczną.
  2. Niekompletność charakteryzuje się ograniczoną mobilnością podczas wykonywania ruchów oscylacyjnych. W niektórych przypadkach takie porażki są odwracalne, tzn. Istnieje prawdopodobieństwo powrotu (prawdopodobnie częściowego) funkcji motorycznych.

Objawy

Dla początkowego etapu zesztywnienia, charakterystyczny jest ból i sztywność w obszarze dotkniętego stawu, miejscowa gorączka, obrzęk miejsca pacjenta. Główną cechą tej choroby jest ograniczenie ruchliwości, w niektórych przypadkach (w postaci włóknistej) - silny zespół bólowy, który występuje nie tylko podczas ćwiczeń, ale także w spoczynku.

Inne objawy zależą od umiejscowienia ustalonego stawu. Na przykład, jeśli "zapięcie" stawów kolanowych nastąpiło w pozycji wygiętej, normalne chodzenie staje się niemożliwe (ruch wykonywany jest na wózku inwalidzkim); jeśli noga zostanie przymocowana pod kątem 180 ° lub nieco mniej, pacjent będzie miał możliwość chodzenia.

Ankylosis stawu biodrowego

20% wszystkich ankiloz wpływa na artykulację stawu biodrowego, co może wywoływać ropne zapalenie, gruźlicę, zapalenie kości i szpiku głowy kości biodrowej. Ponadto przyczyną może być poważne obrażenie, któremu towarzyszy naruszenie integralności znacznego obszaru kości, a zatemNajczęstszą jest ankyloza kości stawów biodrowych, ale występuje również pełna zrostowa fibrylillary. Funkcjonalnie wygodna pozycja dla stawu biodrowego - zgięcie do 145-155 °.

Podczas chodzenia brak ruchu w nieruchomej artykulacji zostanie zrównoważony przez aktywność zdrowej nogi. Kurs staje się wtedy osobliwy - osoba lekko przykręcona do jednej kończyny, ale to z reguły nie wpływa na zdolność do pracy. Nieprawidłowe utrwalenie wpływa na zdolność chodzenia i pracy. Ruch z obrażeniami obustronnymi w korzystnej pozycji jest możliwy, ale jednocześnie istnieje prawdopodobieństwo rozwinięcia występu w kręgosłupie.

Staw skokowy

Ankyloza stawów skokowych powstaje w obliczu ciężkich urazów i procesów zapalnych. Klęska jest włóknista i koścista. Ustawienie stopy pod kątem 110-115º zapewnia zadowalający skok, zgięcie pod kątem 120-130 s powoduje problemy z ruchem. Wykrywanie patologii przebiega następująco - pacjent leży na plecach i w miarę możliwości naciska goleni na powierzchnię, po tym zatrzymaniu z podejrzeniem ankylozy delikatnie zgina się. Na podstawie mobilności i bólu można ocenić naturę choroby.

Staw skroniowo-żuchwowy

Ta patologia występuje z powodu urazu, powikłanego procesem zapalnym i zniszczeniem chrząstki stawowej. Zakażenie (na przykład z powodu zakażenia gruźlicą, rzeżączką, szkarlatyną), które dostaje się do stawu przez krwioobieg, może również być przyczyną ankylozystaw skroniowo-żuchwowy. Patologia charakteryzuje się długim i stopniowym rozwojem.

Wraz z artykulacją stawową deformacja kości jest głównym objawem. W niektórych przypadkach dochodzi do pojawienia się włóknistej adhezji, ale wzrost kości (synostoza) między kością skroniową a wyrostkiem stawowym występuje częściej. W ciężkich zmianach wzrost osiąga grubość, kilka razy większą niż normalnie. U 75% pacjentów obserwuje się jednostronne zniszczenie stawu skroniowo-żuchwowego.

W przypadku zesztywnienie podczas wzrostu (80% pacjentów to dzieci w wieku poniżej 15 lat), u pacjenta powstają osoby asymetrii niedorozwój żuchwy (mykrohenyya), co prowadzi do zakłócenia owalnej powierzchni. Istnieje struktura szczęk i brody, która prowadzi do zaniku mięśni żucia, zaburzeń dyssyzmu, oddechu i zgryzów, problemów z zębami i dziąsłami. W przypadku porażki stawów skroniowo-żuchwowych u chorego niemowlęcia, rozwój żuchwy i zębów stałych zostaje zahamowany.

stawu barkowego

Co dziesiąty chory na zesztywnienie cierpi na schorzenie stawu barkowego. Zapalenie torebki stawowej jest spowodowane ciężkim urazem, infekcją mięśni i ścięgien. W przypadku urazu pacjent może nie zauważyć oznak patologii z powodu nałożenia gipsu. W niektórych przypadkach, pacjent kilka tygodni ujawnia sztywność stawu barkowego i zaczyna odczuwać silny ból.

, sztywność barku niedostrzegalny najpierw ze względu na tarczy, co kompensujezmniejszenie aktywności ruchowej. W tym przypadku choroba postępuje i z czasem prowadzi do nieruchomości. W rzadkich przypadkach dochodzi do zrostów między kością a torebką stawową, co prowadzi do bólu nawet po całkowitym odpoczynku ręki. Funkcjonalnie korzystne położenie dla stawu barkowego - wycofanie pod kątem 80-90 °. Z reguły bolesne właściwości rozwijają się u osób w wieku powyżej 60 lat.

Terapia na początkowym etapie obejmuje gimnastykę medyczną i jednoczesne podawanie leków znieczulających, ponieważ wysiłkowi fizycznemu towarzyszy silny ból. W urazach kończyn górnych ważnym aspektem jest prawidłowe stosowanie gipsu, co przyczyni się do częściowej aktywności ruchowej. Często nieprawidłowe unieruchomienie przy złamaniu barku prowadzi do rozwoju ankylozy.

stawu kolanowego

Zasadę zesztywnienia stawu kolanowego występuje z powodu zniszczenia chrząstki, pojawienia się ropnego zapalenia i uszkodzenia kolana. Ważne jest, aby mieć pozycję kości - na przykład korzystne jest mocowanie pod kątem 170 °. Jeśli staw wystąpi pod ostrym kątem lub pod kątem prostym, pacjent będzie mógł poruszać się tylko na wózku inwalidzkim. W przypadku pozycji nogi pod kątem 180 °, niezależny ruch pacjenta jest trudny, ale możliwy.

Ankyloza stawu kolanowego postępuje stopniowo, pierwsze objawy z reguły pojawiają się niepostrzeżenie u pacjenta (sztywność rano, która szybko mija, następnie pojawiają się odczucia bólowe). Z biegiem czasu czas trwania i intensywność bólu wzrastają - nadchodzi ostry okres.Następnie staw nabrzmiewa, skóra pokrywa się czerwienią i ciepłem. Po tym zdeformowaniu stawu, ból ustępuje - wskazuje to na ostateczną ankylozę.

Środki diagnostyczne

W przypadku podejrzenia o zesztywnienie należy przeprowadzić traumatologa lub chirurga w celu postawienia diagnozy i wyznaczenia leczenia. Po przeprowadzeniu ankiety i zapoznaniu się z wywiadem, lekarz powinien przeprowadzić fizyczne badanie chorego miejsca, pomagając ocenić nasilenie zespołu bólowego i sztywność. Następnie specjalista kieruje pacjenta do innych metod diagnostycznych - badania rentgenowskiego, rezonansu magnetycznego i tomografii komputerowej.

W postaci kości, promienie X nie wykazują szczeliny stawów, kości łączą się ze sobą. Niekompletna ankyloza charakteryzuje się częściowym uszkodzeniem powierzchni stawowej. W przypadku włóknistej postaci obraz rentgenowski pokazuje zwężenie stawowej luki i spłaszczenie kształtu powierzchni stawowych. Aby ustalić prawidłową diagnozę, ważne jest, aby odróżnić ankylozę od przykurczowego przykurczu, któremu towarzyszy zachowanie pewnego ruchu oscylacyjnego objętości.

Leczenie

Kluczową rolę w leczeniu patologii odgrywa wczesna diagnoza choroby. Podejście do terapii powinno być kompleksowe, ukierunkowane nie tylko na przywrócenie mobilności i ulgi w bólu, ale także na usuwanie stanów zapalnych. Leczenie można wykonać zachowawczo lub za pomocąinterwencja chirurgiczna. Leczenie zachowawcze obejmuje:

  • terapia medyczna z użyciem różnych rodzajów leków: niesteroidowe leki przeciwzapalne, hormony i leki przeciwbólowe;
  • Fizjoterapia pomaga wyeliminować ból, obrzęk, stany zapalne stawu, wpłynąć na przywrócenie ruchomości; obejmuje elektroforezę, UHF (wpływ pola elektromagnetycznego o wysokiej częstotliwości), SMT (wpływ prądu na włókna mięśniowe);
  • ćwiczenia terapeutyczne, mające na celu wzmocnienie napięcia mięśni otaczających dotknięte stawy i rozwój chorego kończyn;
  • terapia manualna;
  • masaż leczniczy.

Wraz z rozwojem niekorzystnej fuzji lub w przypadku nieza-leżnej postaci choroby stosuje się różne rodzaje interwencji chirurgicznej:

  • Osteotomia - operacja mająca na celu zapewnienie funkcjonalnie wygodnej pozycji ustalonego stawu.
  • Resekcja stosowana jest głównie w leczeniu postaci włóknistych, zwykle wykonywanych na stawie skokowym lub kolanowym.
  • Endoprotetyka polega na zastąpieniu artykulacji zajętej sztucznym (endoprotezy).

Zapobieganie

Terminowa diagnoza i właściwe leczenie odgrywa ważną rolę w łagodzeniu stanu pacjenta i zapewnieniu wysokiej jakości życia pacjenta. Następujące czynniki są ważne dla zapobiegania chorobie:

  • jakościowa opieka nad chorym kończyną, przestrzeganie zaleceń lekarza;
  • prawidłowe unieruchomienie po urazie, pomaga naprawić kończynę pod kątempożądany kąt;
  • regularne wychowanie fizyczne;
  • masaż leczniczy według zeznań lekarza;
  • leczenie sanatoryjne i uzdrowiskowe.

Filmy wideo

Informacje przedstawione w niniejszym artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.