Amylaza - co to jest: norma u dorosłych i dzieci, przyczyny wzrostu i spadku w organizmie

Proces trawienny jest mechanicznym i chemicznym przetwarzaniem żywności. Złożone substancje organiczne, które człowiek otrzymuje z produktami spożywczymi, dzielą się na prostsze składniki. Te reakcje biochemiczne zachodzą z udziałem enzymów trawiennych, które są katalizatorami. Enzym amylaza zapewnia rozszczepienie złożonych węglowodanów. Jego nazwa pochodzi od "amilon", co w tłumaczeniu z języka greckiego oznacza "skrobia".

Funkcje amylazy

Cięcie węglowodanów występuje w jamie ustnej i dwunastnicy. Amylaza jest enzymem trawiącym, który rozszczepia polisacharydy na oligosacharydy, a następnie na monosacharydy. Innymi słowy, pod wpływem substancji czynnej złożone węglowodany (na przykład skrobia) rozkładają się na proste składniki (np. Glukozę). Niewielka ilość substancji wytwarzana jest przez gruczoły ślinowe, żołądek, wątrobę, nerki, płuca, tkankę tłuszczową, rurki macicy. Trzustka wydziela główną ilość enzymu.

Cząsteczki polisacharydu mają złożoną strukturę, słabo absorbowaną przez jelito cienkie. Proces trawienia złożonych węglowodanów (polisacharydów) pod wpływem amylazyrozpoczyna się od spożywania pokarmu w jamie ustnej, ponieważ bogate w skrobię (ziemniaki, ryż, chleb) należy dokładnie żuć, dobrze jest zwilżyć śliną. To znacznie ułatwia ich trawienie przez początkową część jelita cienkiego. Pod wpływem amylazy przyspiesza przemianę złożonych węglowodanów zwiększa ich wchłanianie.

Enzym ma kilka nazw - α-amylazę, diastazę, trzustkę. Istnieją warianty: alfa, beta, gamma. Ciało ludzkie syntetyzuje tylko alfa-amylazę. Jest to wspólny wskaźnik enzymu trawiennego. Od niego wyróżnia się amylaza trzustkowa. Jest wytwarzany przez trzustkę, która należy do gruczołów wydzielania wewnętrznego. Jego hormony i enzymy spadają nie tylko w jelitach, ale także we krwi. Biochemiczne analizy krwi (moczu) definiuje dwa wskaźniki: trzustkowej a-amylazy.

Analiza α-amylazy

Naruszenie procesów metabolicznych, zapalenie różnego pochodzenia powoduje zmiany w składzie krwi. Amylaza krwi zależy głównie od podejrzeniem ostrego lub przewlekłego zapalenia trzustki (zapalenie trzustki). Ataki choroby towarzyszy ból w okolicy pępka, nudności, wymioty, gorączka. Odchylenia od normy enzymu powodują nowotwory, kamienie w kanałach trzustki.

Wskaźniki enzym naruszone cukrzycy, zapalenia wątroby, świnka (świński), zapalenie jamy brzusznej (otrzewnej lub) do analizy biochemicznej rano chudego żołądek próbek krwi żylnej. Aby uzyskać wiarygodnewyniki dnia poprzedzającego nie można jeść ostrego i tłustego jedzenia, alkoholu. Przeciążenie fizyczne i emocjonalne należy wykluczyć.

Przy prawidłowym trawieniu płynna część krwi zawiera około 60% alfa-amylazy i 40% trzustki. Na aktywność enzymu wpływa pora dnia. W nocy amylaza jest mniej aktywna, więc dla miłośników nocnych posiłków wysokie ryzyko zapalenia trzustki. Określenie poziomu enzymu w osoczu i surowicy krwi jest kluczowe dla diagnozy patologii. Nerki wydalają amylazę trzustkową, dlatego dzięki analizie ujawniają się objawy zapalenia trzustki w późniejszych stadiach.

Krew żylną do badań przesyła się do laboratorium na godzinę. W celu określenia poziomu enzymu, jest to niedopuszczalnie długi czas bezczynności dla pobranego materiału. W przypadku braku warunków do analizy po oddzieleniu skrzepu surowica zostaje zamrożona i przetestowana później. Metody określania enzymu różnią się i zależą od użytego odczynnika, dlatego formularz analizy zawiera informacje na temat ustalonych wskaźników i dopuszczalnych norm.

Dynamika poziomu enzymu ma charakter diagnostyczny. W niektórych stadiach choroby ilość enzymu w ciągu 6-12 godzin może wzrosnąć o 30 razy. Po stanie ostrym wskaźniki normalizują się po 2-6 dniach. Jeśli w ciągu 5 dni wartości enzymów pozostaną wysokie, mówią o postępie procesu zapalnego i wysokim ryzyku rozwoju całkowitej martwicy trzustki.

Standard amylazy

Biochemiczne badanie krwi pod kątem zawartości enzymuwykonuje dowolne laboratorium biochemiczne. Pokazuje zawartość standardowych jednostek enzymu trawiennego w 1 litrze krwi. Stężenie substancji zależy od wieku pacjenta. Norma enzymu we krwi nie zależy od przywiązania seksualnego:

Wiek Zawartość alfa-amylazy w jednostkach na litr
Dzieci poniżej 2 lat 5-65
Dzieci w wieku 2 lat i osoby dorosłe 25-125
Pacjenci po 70 latach 20-160

Zawartość amylazy trzustkowej oblicza się na podstawie 1 ml. W tym celu brana jest maksymalna dopuszczalna wartość (w przeciwieństwie do alfaamylazy, dla której wskazano zakres wartości). Wskaźniki są uważane za normalne:

Wiek Zawartość amylazy trzustkowej w jednostkach /l
Dzieci poniżej 6 miesięcy 8
Dzieci w wieku od 6 miesięcy do 1 roku 23
Dzieci w wieku 1 roku i osoby dorosłe 50

Alfa-amylaza zredukowana we krwi

Chęć koncentracji amylazy do zera jest normalna. Jest to wskazówką, że gruczoł trawienny jest w stanie kontrolować poziom substancji czynnej. W praktyce zawartość enzymu trawiennego nigdy nie jest zerowa i zawsze jest określana w analizie krwi. Przy wartościach poniżej ustalonej granicy minimalnej mówić o zmniejszeniu aktywności enzymatycznej komórek trzustki.

Przyczyny

Zmniejszona zawartość α-amylazy wiąże się z poważną chorobą i stanami patologicznymi. Odchylenia od normy są spowodowane przez:

  • Całkowita martwica trzustki. Patologia jest scharakteryzowanasamoczynne trawienie trzustki.
  • Onkologia 4 etapy. Normalną tkankę trzustki zastępują złośliwe nowotwory.
  • Mukowiscydoza. Choroba dziedziczna, w której występują gruczoły wydzieliny zewnętrznej.
  • Operacje. W interwencji operacyjnej usunięto większość trzustki.

Zwiększona alfa-amylaza

Niewielkie odchylenia od wskaźników normalnego zakresu wartości o stabilnym stanie zdrowia nie są dowodem procesów patologicznych. Wraz ze wzrostem indeksów dwa razy i więcej, następuje porażka trzustki i sąsiadujących narządów. W rezultacie do układu krążenia dostanie się duża ilość enzymów trawiennych.

Powody

Przyczyny zwiększenia (częściej niż redukcja) enzymów trawiennych są następujące:

  • Nadmierne wydzielanie trzustki (lub soku trzustkowego.
  • Trudności z odpływem soku trzustkowego w dwunastnicy.
  • Zwiększone uwalnianie enzymów trawiennych w wyniku zwiększonego przepływu krwi spowodowanego zapaleniem trzustki i sąsiadujących narządów.
  • Uraz tkanek trzustki.
  • Trzustka.
  • Ostre i przewlekłe zapalenie trzustki.
  • Guzy trzustkowe.
  • Choroba pęcherzyka żółciowego.
  • Epidemia przyusznic.

Poziom moczu

Diastaza jest amylazą, którą określa się w analizie moczu. W nim stężenie enzymu trawiennego jest wyższe. Normalny poziom dla dorosłych wynosi 10-125 jednostek /l, dla dzieci 10-64. Dla autentycznościwyniki w przeddzień konieczności powstrzymania się od słonych i pikantnych potraw, alkoholu, produktów, które zmieniają kolor moczu (buraki, marchew). Wyniki zniekształcają narkotyczne środki przeciwbólowe, doustne środki antykoncepcyjne, ibuprofen, kortykosteroidy.

Analiza diastazy jest zalecana w przypadku ciężkiego bólu brzucha i pleców w przypadku braku apetytu, częstych wymiotów i wysokiej gorączki. Wszystkie stany patologiczne i choroby, które powodują zwiększoną fermentację we krwi, automatycznie zwiększają diastazę. Wśród nich:

  • zapalenie trzustki;
  • martwica trzustki;
  • nowotwory złośliwe trzustki;
  • choroba kamieni żółciowych o dowolnym kształcie;
  • zapalenie wątroby;
  • niedożywienie;
  • nadużywanie alkoholu;
  • zapalenie wyrostka robaczkowego;
  • zapalenie pęcherzyka żółciowego (zapalenie pęcherzyka żółciowego);
  • przełomowy wrzód.
  • ciąża pozamaciczna.

Parametry enzymu we krwi i moczu są powiązane, ale w stanach ostrych nie określa się oznaczania diastazy. Występuje luka czasowa między zmianami poziomu enzymu we krwi a alokacją jego nerek. Z tego powodu oznaczanie enzymu w moczu jest stosowane jako środek pomocniczy w diagnostyce zapalenia trzustki i innych patologii układu pokarmowego.

Filmy wideo

Informacje zawarte w tym artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.