Kryzys egzystencjalny: jak poradzić sobie z problemem, jak diagnozować dyskomfort psychiczny i lęk, przyczyny stanu i konsekwencje

Neuroza, konflikty wewnętrzne, problemy rodzinne i poczute zagrożenie życia mogą prowadzić do kryzysu egzystencjalnego. Ten psychologiczny termin pochodzi z amerykańskiej praktyki, kiedy osoba poszukująca prawdy napotyka silny wewnętrzny lęk, ostry lęk przed czynnikami zewnętrznymi. Egzystencjalny horror jest osobno badany przez naukę, a eksperci z całego świata zauważalnie odnieśli sukces w określonym kierunku.

Co to jest kryzys egzystencjalny

Zasadniczo jest to cecha świata wewnętrznego, która nie powinna być uznawana za chorobę lub główną patologię organizmu. Jednostka nie tylko zna siebie, ale próbuje odnaleźć swoje miejsce w społeczeństwie, aby określić funkcje i znaczenie człowieka. W umysłach istnieje radykalne przemyślenie moralnych, materialnych wartości, poprzedzających tak wielką zmianę silnym prowokującym czynnikiem. Może to być jeden z odwiecznych kryzysów lub skutek frustracji w ludziach, życiu, życiu codziennym. Jest poczucie pustki, z nią trzeba walczyć.

Przyczyny występowania

Mogą wystąpić problemy egzystencjalne ww każdym wieku, tylko dla każdego okresu pojawiają się nowe tematy do przemyślenia, samopoznania, samorozwoju. W tym stanie pacjent musi otrzymać pomoc psychologiczną, ale aby rozpocząć ustalenie przyczyny wewnętrznego konfliktu, wątpliwości. Niespodziewane przewartościowanie wartości może wywołać takie przyczyny natury społecznej i psychologicznej:

• wstrząsy nerwowe;
• indywidualne doświadczenia;
• izolacja społeczna;
• utrata, śmierć bliskiej osoby;
• świadomość braku rozwoju osobistego;
• zaszczepianie osobistych kryzysów;
• zwiększona fobia.

Konsekwencje

Lęk egzystencjalny jest postrzegany przez uczonych na dwa sposoby. Z jednej strony jej konsekwencje mogą być najbardziej niekorzystne dla formacji osoby, na przykład osoba popada w głęboką depresję i odczuwa całkowitą samotność, własną nieistotność. Kieruje nimi wewnętrzny strach, emocje, które prowadzą tylko do "krawędzi otchłani". Inne negatywne konsekwencje mogą być następujące:

• rozwój nerwic;
• odchylenia psychiczne;
• myśli samobójcze, samobójcze;
• świadomość wewnętrznych zaburzeń równowagi;
• głęboka depresja;
• skłonność do samotności, tajemnicy;
• Będę zdesperowany.

W nowoczesnej psychoterapii egzystencjalnej pojawiają się również pozytywne następstwa takiego kryzysu, które po raz kolejny pomagają sfrustrowanemu mężczyźnie otworzyć oczy na to, co się dzieje i rozpocząć nowe życie. Poglądy na życie i środowisko radykalnie się zmieniają, a zewnętrzna obojętność prowadzi do trwałościwewnętrzna konfrontacja. Istnieje poczucie integralności i samowystarczalności, a jednostka przechodzi na nowy poziom systemu wartości - materialnego i moralnego. Oto konsekwencje kryzysu egzystencjalnej wartości dla człowieka:

• wyznaczanie nowych celów;
• poprawne przydzielanie najważniejszych priorytetów;
• ujawnienie nowych możliwości jednostki, unikalne możliwości własnej świadomości;
• pojawienie się owoców wartości duchowych;
• doświadczanie duchowego odrodzenia;
• ponowna ocena podejścia do życia;
• rozwiązanie problemów społecznych.

Manifestacja kryzysu egzystencjalnego

Najczęściej taki podwójny stan występuje u dorosłych, ale może również być charakterystyczny dla młodszego pokolenia w okresie wzrostu hormonalnego i dojrzewania. Kryzys młodocianych poprzedza rozczarowanie lub silny wstrząs emocjonalny, który może radykalnie zmienić stojące poglądy na życie nastolatka. W głębokim kryzysie psychologicznym człowiek jest gotowy na każdy desperacki krok, a nastolatek - podwójnie, dzięki młodzieńczemu maksymalizmowi. Trudno przewidzieć jego działania, działania, dlatego ważne jest obserwowanie oczywistych zmian w jego zachowaniu.

Samotność

Dorosli ludzie w stanie dysonansu mają tendencję do kończenia samotności, często zachowują się zamyśleni, śpią źle w nocy, w końcu cierpiąc na chroniczną bezsenność. Ponadto nieustannie latają w chmurach ", ponuro i cicho, ignorują wszystko, co dzieje się wokół, są zaangażowani w znalezienie rozwiązania, którego nie można znaleźć. Samotność nie jest najlepszym doradcą wtak trudna sytuacja emocjonalna, dlatego wybuch depresji pomaga komunikować się z ludźmi - werbalnie i niewerbalnie.

Strach

Stara lub niedawno nabyta fobia często staje się warunkiem wstępnym dla rozwoju egzystencjalnego kryzysu, wprowadza osobę w stan emocjonalnej niestabilności, szoku. Osoba, która popadła w depresję, zajęta myślami o istnieniu i swoim miejscu we współczesnym społeczeństwie, może zdiagnozować własne uczucia. Ważne jest, aby określić, z czym wiąże się kryzys, w przeciwnym razie problem natury psychologicznej, która tylko postępuje, może spowodować chorobę wewnętrzną. Może to być strach przed śmiercią, przyszłością, zamkniętą przestrzenią, a nawet własnymi myślami.

Wina

W niektórych sytuacjach życiowych osoba może poczuć głębokie poczucie winy, które staje się przyczyną kryzysu egzystencjalnego. Jest to moment pozytywny, który częściowo przyczynia się do formacji jednostki, promuje przemyślenia wartości życia. Istnieją trzy główne przyczyny przestępstwa kryzysu egzystencjalnego. Jest to:

• naruszenie stosunków z krewnymi, osobami bliskimi;
• niepełna samorealizacja;
• całkowita utrata kontaktu z Absolutem.

Kryzys egzystencjalny w życiu człowieka

Filozofia egzystencjalizmu jest szczegółowo badana przez naukowców i psychologów, a osiągnięcia w danym kierunku są ogromne. Podczas poszukiwań duchowych, zanim przejdziesz do nowego etapu, możesz "wchłonąć ciemność". Są to niepokojące myśli o własnej bezwartościowości, poszukiwanie siebie i pozytywny nastrój do dalszego życia, chęć ograniczeniarachunki z życia. Dla każdego wieku istnieje powód takiego nawrotu, a objawy nie różnią się od ich tożsamości.

Kryzys dojrzewania

Manifestacja kryzysu przyczyni się do egzystencjalnego paradoksu w związku. Jest to sytuacja dla młodej kobiety i mężczyzny, gdy po osiągnięciu idealnej więzi z partnerem, traci się jego zainteresowanie i pragnienie romansu. To jest jak podbity szczyt góry, gdzie przezwyciężanie jest utratą znaczenia, ponowną oceną istotnych wartości. Dla nastolatków jest to dobrze znany stan, ponieważ działania, emocje i działania napędzane są młodzieńczym maksymalizmem. W młodym wieku człowiek się boi:

• popełniają błędy;
• podjąć niewłaściwą decyzję;
• do wyśmiewania;
• pozostać łobuzem;
• nie realizować swoich planów;
• zrujnować życie i przeznaczenie;
• nie stają się przedmiotem dumy dla krewnych i bliskich.

Kryzys w średnim wieku

Po 40 latach wielu ludzi boryka się z egzystencjalną próżnią - wewnętrzną dewastacją. Ciągłe prześladowania niespełnionych planów i przygnębiające poczucie braku wolności, prawo do wyboru. Nie można wykluczyć bólu straty już w świadomym wieku. Rozwiązanie kryzysu w takim okresie jest nadal realne, ale trudno jest człowiekowi przezwyciężyć wewnętrzne lęki, rozwinąć stereotypy na przestrzeni lat, zmienić sposób myślenia, poczuć duchową wolność. W wieku średnim dana osoba się boi:

• , aby zachorować i umrzeć, nie czekając na starość;
• żyć bezsensownym wiekiem;
• nie znajduje swojego miejsca w tym życiu;
• stracić bliskich;
• rozwińcie się z waszą umiłowaną osobą;
• pozostać niezrozumiałym dla środowiska znaczących ludzi;
• wywoływać litość, współczucie dla własnych dzieci.

Kryzys starości

Stanowi temu towarzyszy zaburzenie poznawcze, frustracja, uzupełniona wewnętrznymi chorobami organizmu. Człowiek czuje podejście do starości i do końca, tak kryzys egzystencjalny przejawia się szczególnie dotkliwie. Myśli o szybkiej śmierci stają się obsesyjne, mogą prowadzić do depresji i histerii. Najmniejsza zmiana jest zepsuta, jej własna niekompetencja w niektórych kwestiach. W wieku emerytalnym osoba się boi:

• śmierć;
• nieuleczalna choroba;
• utrata bliskich;
• głęboka samotność;
• utrata pamięci.

Jak poradzić sobie z kryzysem egzystencjalnym

Takie tymczasowe postrzeganie świata przez ludzi nie powinno być uważane za poważną chorobę (im bardziej niebezpieczne są jej negatywne konsekwencje), tym bardziej, aby przypisać ją do stałego charakteru. Kryzys egzystencjalny jest skutecznie leczony w dwóch etapach - świadomości i wyboru nowej ścieżki życiowej. W pierwszym przypadku ważne jest, aby zrozumieć problem, znaleźć jego główne przyczyny i zdać sobie sprawę z obecności. W drugim - w nowy sposób ustalania priorytetów życiowych, skorzystania z pomocy, udziału krewnych, kompetentnych profesjonalistów.

Filmy wideo