Demencja starcza: leczenie i profilaktyka, skuteczne leki. Co zażywać w przypadku otępienia - leki naczyniowe, neuroleptyczne, uspokajające, nasenne i środki na otępienie starcze i otępienie starcze u osób starszych: lista

W artykule znajdziesz informacje o tym, czym jest otępienie starcze, jak diagnozować i leczyć ta choroba.

Demencja starcza jest poważną chorobą, z którą ludzie mogą zmagać się w starszym wieku. Ta patologia jest poważnym problemem nie tylko dla samego pacjenta, ponieważ prawie nie zdaje sobie sprawy ze zmian w swojej pamięci, mowie i zachowaniu. Znacznie trudniej jest osobom bliskim, które wraz z obawami o swoich bliskich borykają się z szeregiem problemów związanych z leczeniem, opieką, a także wyborem odpowiedniej linii zachowania i komunikacji z pacjentem.

Jak rozpoznać rozwój demencji

Demencja starcza to stan ciężkiego zaburzenia psychiki i układu nerwowego, którego przyczyną to organiczne uszkodzenie struktur mózgu.

Takie zaburzenia mogą być spowodowane przez:

• predyspozycje dziedziczne
• choroby naczyniowe
• być wynikiem doznanych obrażeń lub chorób zakaźnych.

Starzenie się związane z wiekiem jest uważane za jedną z przyczyn patologii mózgu.

Objawy choroby to:

• upośledzenie pamięci
• obniżone zdolności intelektualne
• utrata dotychczasowej wiedzy i umiejętności oraz niemożność przyswajania nowych
• zaburzona koordynacja ruchów
• utrata orientacji w przestrzeni i czasie
• ) inwersja snu, bezsenność
• zmiana zachowania - nieuzasadniona agresja, apatia, napady paniki

Obraz kliniczny może wyrażać się podobnymi objawami o różnym stopniu nasilenia w zależności od wyjściowego stanu organizmu pacjenta, a także przyczyn upośledzenia czynności mózgu.

Wszystkie przypadki przejawów otępienia wyrażają się postępującym zaburzeniem zdolności intelektualnych oraz sfery emocjonalno-wolicjonalnej, co w niektórych przypadkach prowadzi do całkowitej utraty psychologicznych podstaw osobowości.

• Otępienie nabyte (otępienie starcze) nie należy do chorób wrodzonych, takich jak upośledzenie umysłowe.
• Demencja starcza, zwana czasem marazmem starczym, rozwija się stopniowo w starszym wieku w wyniku organicznego rozpadu struktur mózgowych i prowadzi do utraty zdolności umysłowych i pamięci pacjenta, a później motoryki funkcje i mowa.

Klasyfikacja choroba

Każdy rodzaj demencji jest inicjowany złożonymi zaburzeniami w pracy różnych obszarów mózgu. Istnieje wiele chorób związanych z demencją.

W zależności od tego, które struktury mózgu uległy rozpadowi, można wyróżnić różne zewnętrzne objawy choroby:

• Zmiany patologiczne w odprowadzeniu kory mózgowej na zaburzenia podwyższonej aktywności nerwowej, zdolności umysłowych i problemy sfery emocjonalnej (choroba Alzheimera).
• Zaburzenia w strefie podkorowej prowadzą do zaburzeń nieświadomych funkcji organizmu — drżenia kończyn, tików nerwowych (choroba Parkinsona).

Klasyfikacji stopnia zaawansowania choroby można dokonać na podstawie oceny skali uszkodzenia tkanki nerwowej mózgu:

• Łagodne. Pacjent zachowuje zdolność do samodzielnego życia, nie ma naruszenia koordynacji ruchowej i orientacji. Jednocześnie zmniejsza się jego aktywność społeczna, chory wykazuje apatię w stosunku do otaczających go wydarzeń i ludzi, zostaje wycofany i „wchłonięty”, może wykazywać zapomnienie i nieuwagę w życiu codziennym. Jednocześnie zachowuje odpowiednią postawę wobec swojego stanu, rozumie potrzebę konsultacji z lekarzem i leczenia.
• Umiarkowane. Pacjent potrzebuje pomocy i stałej uwagi krewnych. Można zaobserwować poważne naruszenia pamięci i umiejętności życia codziennego (komunikacja z innymi, używanie sprzętu AGD, orientacja w przestrzeni i odstępach czasu). Osoba w takim stanie nie może zostać sama w domu ani wychodzić bez eskorty.
• Ciężki. Charakteryzuje się całkowitym rozpadem osobowości, utratą krytycznego nastawienia do własnego zachowania. Pacjent staje się niezdolny do wykonywania elementarnych czynności i odczuwa potrzebę całodobowej obserwacji i opieki. Człowiek traci zdolności umysłowe i mowy, nie rozpoznaje nawet najbliższych krewnych, nie kontroluje swojego stanu fizjologicznego.

Metody diagnostyczne

Jeśli podejrzewasz rozwój demencji, powinieneś skonsultować się z terapeutą. Aby postawić diagnozę, konieczne są konsultacje neurologa, psychiatry, neuropsychologa, ogólne badanie stanu organizmu oraz kompleksowe badanie neurologiczne w celu wykrycia zmian.

Wstępne badanie funkcji poznawczych i ogólnego poziomu świadomości przeprowadza się na podstawie rozmowy z bliskimi i samym pacjentem. Oceniane są następujące zdolności aktywności mózgu:

• funkcje pamięci krótkotrwałej i długotrwałej
• orientacja w przestrzeni
• umiejętności elementarne - czytanie, pisanie, prosta arytmetyka
• rozpoznawanie obiektów według podstawowych cech
• koncentracja uwagi
• percepcja emocjonalna
• obecność wyobrażeń urojeniowych, halucynacje i fobie
• codzienna aktywność i komunikacja z innymi

Po oceniając stan pacjenta, przeprowadza się dokładniejsze badania funkcji mózgu metodą rezonansu magnetycznego. MRI umożliwia wykrycie zmian charakterystycznych dla tej choroby - zanik kory mózgowej, zmniejszenie zakrętów, ciśnienie śródczaszkowe, wodogłowie komorowe itp.

Demencja starcza - profilaktyka: kompleksowe środki i lista leków

Demencja starcza w stadium umiarkowanym i ciężkim jest praktycznie nieuleczalna. Lekarze na całym świecie wciąż mają niewiele do zrobienia, aby pomóc pacjentom z tą chorobą i badają sposoby spowolnienia procesu śmierci mózgu.

Uważa się, że jedną z metod profilaktyki jest wczesna diagnoza.

Gdy pojawiają się pierwsze objawy choroby, gdy sam lub jego bliscy zwracają się o pomoc, choroba nie jest już w początkowej fazie. Na przykład problemy z pamięcią pojawiają się dopiero kilka lat po wystąpieniu choroby. W tym okresie jedna piąta ośrodków pamięci w mózgu została już zniszczona.

• Specjaliści z London National Clinic of Neurology and Neurosurgery uważają, że nieskuteczność większości leków tłumaczy się zaawansowanym stadium choroby.
• Oprócz badania mózgu, naukowcy opracowują metodę wczesnej diagnozy opartą na składzie substancji chemicznych we krwi, które wskazują na początek choroby.
• Osoby z dziedziczną predyspozycją do rozwoju demencji powinny zwracać uwagę na profilaktykę choroby i poddawać się regularnym badaniom w celu terminowej kontroli stanu mózgu.

Zmniejszenie ryzyka wystąpienia choroby leży w stylu życia danej osoby. Aby zapobiec zaburzeniom mózgu, należy:

• Monitorować serce, ciśnienie krwi i poziom cukru we krwi.
• Utrzymuj stałą aktywność fizyczną, unikaj nagłych zmian wagi, stresu, wstrząsów emocjonalnych.
• Poświęć czas na trening funkcji poznawczych mózgu - logicznego i abstrakcyjnego myślenia, pamięci, koncentracji. Przydadzą się rozwiązywanie problemów logicznych i matematycznych, ćwiczenie pamięci wzrokowej, nauka języków obcych, rozwiązywanie krzyżówek itp.

Według naukowców leki Solanezumab i Bapinezumab mogą być skuteczne we wczesnych stadiach choroby. Możliwe, że po przeprowadzeniu dodatkowych badań środki te można wykorzystać jako środki zapobiegawcze.

Tabletki, zastrzyki, leki na demencja na początkowym etapie: lista, jak wziąć?

Jak wspomniano powyżej, nie ma cudownej pigułki na demencję. Podczas diagnozowania choroby w żadnym wypadku nie należy angażować się w samoleczenie.

Wyboru produktów leczniczych powinien dokonywać lekarz w zależności od przyczyn i stopnia zaawansowania choroby oraz stanu ogólnego pacjenta i chorób współistniejących.

W początkowym stadium choroby lekarz może zalecić przyjmowanie następujących grup leków:

• Leki przeciwdepresyjne – na leczenie stanów depresyjnych apatii, lęku, napadów paniki Ta grupa obejmuje Chlorprotiksen, Fluoksetynę (Prozac), Citalopram (Celexa). Leki te należy przyjmować ostrożnie, ponieważ mogą powodować majaczenie i pogorszenie u osób z demencją.
• Leki uspokajające do korygowania zaburzeń snu, stanów lękowych. Można stosować środki oparte na składnikach roślinnych - ekstrakt z korzenia kozłka, nalewka z piwonii, Novopassit. Takie środki są bezpieczne, ale ich działanie jest raczej słabe i objawia się tylko przy długotrwałym stosowaniu.

Neuroleptyki i leki naczyniowe w Otępienie starcze a otępienie u osób starszych: lista

Otępieniu starczemu często towarzyszą powikłania — urojenia, omamy, zaburzenia psychoruchowe.

Leki przeciwpsychotyczne są przepisywane w celu łagodzenia podobnych zaburzeń nerwicowych i psychopatycznych, drażliwości, problemów ze snem i aktywnością w ciągu dnia - Risperidon (Risperdal), Olanzapina (Tsuprexa), Haloperidol.

• Takie leki blokują receptory dopaminy, co hamuje rozwój psychozy. Zazwyczaj leki podaje się domięśniowo w dawce ustalonej przez lekarza.
• Należy zauważyć, że przy przyjmowaniu środków z tej grupy nie wyklucza się skutków ubocznych – drżenie kończyn, zwiększone wydzielanie śliny, sztywność mięśni. Ponadto badania amerykańskich naukowców dowodzą, że leczenie tymi lekami może być niebezpieczne dla osób starszych.

Tabletki, zastrzyki, leki na umiarkowaną demencję: lista, jak przyjmować?

• Cerebrolysin jest lekiem będącym połączeniem niskocząsteczkowych peptydów i aminokwasów o szerokim spektrum pozytywnych efektów na mózg. Narzędzie pozwala chronić neurony mózgu przed czynnikami opresyjnymi, co reguluje wymianę międzykomórkową. Działanie substancji aktywnych pozwala na poprawę pamięci, uwagi i zdolności myślenia pacjenta. Lek podaje się dożylnie przez zakraplacz, przebieg leczenia powinien wynosić co najmniej 4-6 tygodni. Jedną z zalet tego środka jest nagromadzenie i zachowanie efektu terapeutycznego po dłuższym zaprzestaniu podawania.
• Actovegin jest lekiem, który zapewnia zaopatrzenie komórek mózgowych w tlen i sprzyja wzmocnieniu metabolizmu wewnątrzkomórkowego. Przyjmowanie tego leku przyczynia się do poprawy funkcji poznawczych, zmniejsza psycho-emocjonalne objawy demencji. Lek jest przepisywany dożylnie przez 2 tygodnie, następnie leczenie jest kontynuowane w postaci tabletek.

Pigułki, zastrzyki, leki na ciężką postać demencji: lista jak przyjmować?

• Z wyraźnymi objawami choroby, połączenie Acatinol memantine i jednego z następujących leków Rivastigmine, Galantamine, Donepezil jest przepisany. W przypadku otępienia starczego takie środki stosuje się w przepisanej dawce przez długi czas lub w sposób ciągły.
• Akatinol memantine – przyczynia się do poprawy metabolizmu i funkcji przekazywania impulsów nerwowych) w mózgu, poprawia funkcje pamięci i ostrość uwagi, wzmacnia zdolności aktywność umysłowa niezbędna do wykonywania codziennych zadań zajęcia lekcyjne Zwykle przyjmuje się go w dawce 10 mg dwa razy dziennie. Lek stosuje się przy różnego rodzaju zaburzeniach myślenia, zapamiętywania, uczenia się i utraty koncentracji.
• Rivastigmine (Alzenorm) – działanie leku polega na niszczeniu acetylocholiny, która sprzyja przekazywaniu impulsów nerwowych. Przyjmowanie tego leku pozwala poprawić pamięć, uwagę, koordynować zaburzenia mowy i szybkość reakcji, zmniejszyć oznaki odchyleń psychicznych i behawioralnych. Ogólnie pacjent poprawił swój stan, zwiększył aktywność w życiu codziennym i towarzyskim. Lek przyjmuje się 2 razy dziennie po 1,5 — 6 mg ze stopniowym zwiększaniem dawki.
• Plaster Exelon to wyjątkowy produkt, który zapewnia regularne dostarczanie rywastygminy przez warstwę skóry. Narzędzie jest wklejane codziennie o określonej porze na obszarze skóry, nie styka się z obcisłą odzieżą. Narzędzie zapewnia dozowanie substancji czynnej do krwi. Stosowanie plastra nie zakłóci codziennych zabiegów wodnych czy pływania w basenie, jednak należy zrezygnować z wizyty w saunie lub wannie.

Środki uspokajające, nasenne dla osób starszych z otępieniem i otępieniem starczym: lista

Przebieg choroby w podeszłym wieku często komplikuje brak snu, pojawienie się stanów lękowych i fobii, ciężka depresja, urojenia i halucynacje. Następujące leki pomagają skorygować stan pacjenta:

• Fenazepam jest przepisywany jako środek uspokajający w celu zwiększenia pobudliwości i zaburzeń snu. W przypadku demencji takie narzędzie można przyjąć raz, w sytuacjach awaryjnych. Długotrwały odbiór doprowadzi do pogorszenia stanu pacjenta.
• Phenibut – pomaga poprawić przenoszenie impulsów nerwowych, zwiększyć krążenie krwi w mózgu i metabolizm oraz zmniejszyć napięcie naczyniowe. Działanie leku pomaga radzić sobie z lękiem, łagodzić napięcie nerwowe i normalizować sen. Ponadto następuje poprawa funkcji motorycznych, wzrost szybkości reakcji. Długotrwałe stosowanie pozwala pobudzić wydolność fizyczną i psychiczną, zwiększyć codzienną aktywność.
• Sonapax (tioridazyna) jest skutecznym lekiem o złożonym działaniu. Produkt działa uspokajająco i uspokajająco, pomaga niwelować stany lękowe, ataki paniki i zachowania agresywne. Jest przepisywany pacjentom z zaburzeniami funkcji ruchowych, snu, stanami depresyjnymi.

Należy raz jeszcze zauważyć, że każdy lek na zaburzenia mózgu u osób starszych powinien być stosowany ściśle według zaleceń lekarza w przepisanej dawce.

Bardzo często przyjmowanie silnych leków powoduje wystąpienie poważnych skutków ubocznych. Jest to szczególnie niebezpieczne dla osób starszych z całym szeregiem różnych chorób.

Opieka nad pacjentem ze starością otępienie

Przede wszystkim członkowie rodziny pacjenta powinni zrozumieć, że choroba ta jest praktycznie nieuleczalna. Lekarze mogą jedynie spowolnić proces śmierci mózgu, ale niemożliwe jest zatrzymanie destrukcji lub naprawienie uszkodzonych obszarów. Jak już wspomniano, pacjent wymaga stałej opieki, która obejmuje zabiegi higieniczne i medyczne.

• Od innych wymaga się dużej cierpliwości i zrozumienia sytuacji, ponieważ zmiana w zachowaniu pacjenta nie jest w żaden sposób związana z jego charakterem lub nienawiścią do innych, ale jest konsekwencja zaburzeń patologicznych.
• Leczenie szpitalne niewątpliwie zapewni optymalną kontrolę medyczną, ale dłuższe przebywanie w szpitalu może wpłynąć na stan psychiczny osoby starszej.
• Jeśli to możliwe, najlepszą opcją byłoby pozostawienie pacjenta w domu przy zaangażowaniu wykwalifikowanego opiekuna. Jednocześnie będziesz w stanie kontrolować proces leczenia, a także stworzyć dla bliskiej osoby najbardziej komfortowe środowisko, normalne życie, domowe jedzenie i komunikację z bliskimi.

Szczególnie ważne jest zachowanie zrozumienia pacjenta, ciepłego nastawienia i szacunku dla jego osobowości.

W stanie spokoju psychicznego u większości osób starszych panuje nastrój pozytywny, następuje poprawa aktywności umysłowej i przywrócenie adekwatnego postrzegania rzeczywistości.

​​

We wczesnym stadium choroby należy zwrócić uwagę na następujące zasady terapii adiuwantowej:

• Zachowanie spokoju. Unikaj nerwowego i emocjonalnego napięcia pacjenta. W tym celu konieczne jest stworzenie spokojnej domowej atmosfery ze stałym kręgiem komunikacji. Dla pacjenta powinna istnieć pewna rutyna z obowiązkowymi okresami ciszy i odpoczynku. Ważne jest również, aby zapewnić sobie całonocny sen. Pomoże to pozbyć się uczucia niepokoju i stresu psychicznego.
• Aktywność fizyczna. Konieczne jest poświęcenie czasu na aktywność ruchową pacjenta - codzienne spacery, energiczne prace domowe, fizjoterapię, pływanie. Takie zajęcia pomogą zwiększyć krążenie krwi i nasycenie tkanek tlenem. Dodatkowo korzystnie wpływają na nastrój pacjenta.
• Kontrola żywienia. W diecie pacjenta powinny znaleźć się pokarmy pomagające obniżyć poziom cholesterolu – fasola, oleje roślinne, orzechy (migdały, orzechy nerkowca, pistacje, orzeszki pinii), owoce cytrusowe, marchew, słodka papryka, bakłażany. Przydatne fermentowane produkty mleczne, niskotłuszczowe odmiany mięsa i ryb, owoce morza, warzywa. Wszystkie potrawy powinny być gotowane na parze z minimalną zawartością soli i cukru.

Wideo: Demencja: niemożliwa do zapobieżenia, niemożliwa do siedzenia