Dziecko Baluvy, dlaczego, porada dla rodziców. Przyczyny promiskuityzmu dziecka

Przyczyny rozwiązłości dla dzieci, porady dla rodziców

Psucie dzieci tradycyjnie rozumieć:

  • permisywność,
  • brak podstawowych umiejętności behawioralnych dziecka w społeczeństwie,
  • odrzucenie zakazów i ograniczeń.

Wielu rodziców jest zainteresowanych odpowiedzią na pytanie - jak zapobiegać rozwiązłości, w jakim wieku jest "punktem zwrotnym" dla wychowania w chwili obecnej, nie szkodzi to dziecku w surowości edukacji, i tak dalej.

Zachowanie zepsutych dzieci z zasady natychmiast rzuca się w oczy. Wiele osób było prawdopodobnie świadkami histerii dzieci na ulicy, na placu zabaw lub w sklepie z zabawkami. Obraz tych bardzo nieatrakcyjnych i "nieszczęśliwych" rodziców dziecięcych kaprysów ma wielkie nerwowe napięcie.

Rozwiedzione dzieci z reguły nie powodują współczucia dla innych. Stając się uczniami przedszkoli, często zachowują się niekontrolowanie, nieposłusznie, naruszają dyscyplinę, mają tendencję do obrażania innych dzieci i tak dalej.

Rodzice, oczywiście, bardzo nieprzyjemnie słuchają ciągłych komentarzy na temat zachowania ich ukochanego dziecka. Sytuację komplikuje często fakt, że nie zauważają lub nie chcą zauważyć faktu rozwiązłości.

Kiedy istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się dziecka?

Aby zapobiec wystąpieniu nieprzyjemnych sytuacji, rodzice powinni wziąć pod uwagę zalecenia psychologów dotyczące wychowania dzieci i, jeśli to możliwe, przestrzegać ich.

Psycholodzy dziecięcy twierdzą, że dziecko ma mniej niż sześć miesięcynie można tego zepsuć. Sprowadzenie go w swoje ręce z płaczem lub niezadowoleniem nie oznacza, aby zaspokoić kaprysy, jest to naturalna reakcja rodziców na potrzeby noworodka. Pozostawione bez opieki dziecko płacze z łatwością zarobi na nerwicę.

Udowodniono, że dzieci, które we wczesnym dzieciństwie były często brane w ich ręce, dużo się z nimi bawiały, były pocieszone, bardziej zrównoważone, towarzyskie, szczere, skłonne do empatii. Ci, którzy w dzieciństwie pod względem uwagi i opieki mają mniej szczęścia, mają później wyższy poziom lęku i problemów psychologicznych, stają się zamknięci, słabo zbiegają się z ludźmi.

Kiedy nadchodzi wiek, w którym istnieje ryzyko zniesławiania dziecka? Z wielu prac dotyczących psychologii dziecięcej wiadomo, że natura dziecka ukształtowana jest do trzech lat. Dlatego też, w wieku około roku, rodzice muszą ustawić pewne ograniczenia, szczególnie w okresie, kiedy dziecko zaczyna chodzić i możliwe są różne obrażenia i udary. Musisz wiedzieć, że ciężkość zachowania dziecka nie powinna być w wieku poniżej ośmiu miesięcy.

Dzieci do roku nie rozumieją jeszcze słów, ale wyraźnie odróżniają nasilenie intonacji w głosie dorosłego. Kiedy masz więcej niż jeden rok życia, musisz stale rozmawiać z dzieckiem. Spokojny, ale jednocześnie umiarkowanie surowy, wyjaśnić, dlaczego czegoś nie da się zrobić i co grozi. Rozmowa z dziećmi wymaga wiele, z wyjątkiem efektu edukacyjnego, przyczynia się do rozwoju języka. Rodzice muszą być zaopatrzeni w cierpliwość i zrozumieć, że rozsądne ograniczenia nie niosą nic szkodliwego, podczas gdy permisywność jest bezpośrednią ścieżką dorozwiązłość

Dzieci w wieku do trzech lat lepiej rozumieją związki przyczynowe. W tym wieku bardzo ważne jest, aby dziecko zrozumiało, że jest tym samym członkiem rodziny, co wszyscy. Rodzina musi brać pod uwagę interesy wszystkich.

Rodzice nie powinni odmawiać ważnych rzeczy tylko po to, by zadowolić dziecko. Najlepiej powstrzymać go od wyjaśnienia, że ​​trzeba trochę poczekać i nie przeszkadzać. Dziecko powinno rozumieć znaczenie słów "nie" i "niemożliwe".

W przypadku żądań i histerii dorośli muszą pozostać stanowczy. Ponadto muszą zawsze wypełniać swoje obietnice. To znacznie wzmocni władzę rodzicielską w oczach dziecka.

Oprócz rygoryzmu w edukacji powinny być obecne zachęty i pochwały. Zawsze należy chwalić dziecko za jej małe osiągnięcia, dać szansę wykazania inicjatywy i niezależności. Taka relikt przeszłości jak kara fizyczna jest nie do przyjęcia, ponieważ może wywołać negatywną reakcję nerwową i gniew, dziecko może stać się agresywne przede wszystkim w stosunku do innych dzieci.

Wskazówki dla rodziców skorumpowanych dzieci

Zła edukacja w młodym wieku z reguły pociąga za sobą poważne niedogodności w przyszłości. Jeśli w wychowaniu są błędy, a zepsute dziecko staje się "dręczycielem" dla swoich rodziców, możesz spróbować je poprawić.

Wielu rodziców nie wie, co zrobić ze zepsutym dzieckiem. Nie musisz od razu wpaść w skrajność. Nadmierna dyscyplina i ostro wynurzające się zakazy mogą mieć negatywny wpływ na psychikę delikatnego dziecka.

Proces reedukacji nie zakończy się sukcesem bez odpoczynku i zdrowego rozsądku. Powinno być tak cicho, jak to możliwe, aby wytłumaczyć dziecku, że ludzie wokół niego żyją zgodnie z ich potrzebami. Konieczne jest nauczenie dziecka kontrolowania swoich pragnień i emocji, ponieważ będzie to dla niego bardzo przydatne w późniejszym życiu. Trzeba przestać rozkoszować się dziecięcymi zachciankami.

Aby nie wywoływać stresu, musisz zacząć robić to stopniowo. Na przykład poproś dziecko, aby trochę poczekało, zanim spełni którekolwiek z jego życzeń. Cóż, jeśli dziecko uczy się cierpliwości.

Często małe dzieci włóczą się z powodu zabawek. Jeśli odmówisz zakupu zwykłej zabawki, ale zaraz wyjaśnisz, że następnym razem będzie można ją kupić, dziecko wkrótce zorientuje się, że nie jest jedyną osobą na całym świecie, a także z innymi, z którymi należy się liczyć. Bardzo ważne jest, aby wyjaśnić dziecku, że jego rodzice są nadal kochani, nawet jeśli ma on coś do winy. Miłość rodzicielska jest oczywiście bardzo ważna dla małego człowieka.

Aby osiągnąć jak największy efekt wzajemny, wszyscy członkowie rodziny muszą przemyśleć i opracować wspólną strategię zachowań. W rezultacie dziecko wychowujące będzie bardziej cenić komunikację z innymi ludźmi, zacznie dostrzegać w nich osobowość z jej charakterem, a nie tylko manipulować nimi w celu zaspokojenia ich pragnień i potrzeb.

Oprócz tego wszystkiego, co zostało powiedziane, należy pamiętać, że skuteczna edukacja jest przede wszystkim dialogiem i osobistym pozytywnym przykładem. Rodzice zawsze są wzorem do naśladowania dla dzieci, dziecko jest lustrem rodzicadziałania i zachowanie.