Dawkowanie u psów - formy manifestacji i objawy, zapobieganie chorobie

Pierwsze wzmianki o chorobie odnotowano w XVI wieku. Choroba została nazwana hydrofobią lub gorączką wody. Wraz z rozwojem mikrobiologii okazało się, że czynnikiem sprawczym jest śmiertelny wirus, który atakuje mózg wszystkich ciepłokrwistych, w tym ludzi. Powrót do domu zainfekowany przez zabłąkanych braci, którzy są zarażeni przez mieszkańców lasu. Choroba jest niebezpieczna, ponieważ wścieklizna w pierwszych stadiach psa czasami pozostaje niezauważona. Ważne jest, aby nie zaniedbywać profilaktyki, która może uratować życie poczwórnego zwierzaka i całej rodziny.

Co to jest skandal u zwierząt

Ruckus jest chorobą wirusową charakteryzującą się poważnym uszkodzeniem obwodowego układu nerwowego. Infekcje są podatne na zwierzęta stałocieplne, w tym na zwierzęta domowe, domowe, większość ptaków i ludzi. Wirus jest odporny na chemiczne środki dezynfekujące i niską temperaturę. Może być przechowywany w martwych ciałach kilku martwych ciałlat Naprawia natychmiast w temperaturze 100 stopni przez 10-15 minut pod wpływem promieniowania ultrafioletowego.

Zakażenie wirusem wścieklizny nieuchronnie prowadzi do zgonu. Leczenie nie istnieje, więc właściciele zwierząt domowych powinni podjąć środki zapobiegawcze. W środowisku naturalnym nosicielami wirusa są dzikie zwierzęta mięsożerne: lisy, wilki, szopy, szakale, jeże, gryzonie, nietoperze. Bezpańskie koty i psy podróżują przez miasto. Przypadki infekcji wścieklizną są okresowo rejestrowane we wszystkich krajach świata.

Jako przekazane

Choroba powoduje wirus RNA należący do rodziny Rhabdoviridae (rabdomiroza). Wewnątrz organizmu patogen jest zlokalizowany w węzłach chłonnych i gruczołach ślinowych. Stamtąd jest rozprowadzany przez inne narządy. Penetrując do grzbietowej i mózgu wirus powoduje nieodwracalne zmiany w funkcjonowaniu centralnego układu nerwowego. Przenikanie patogenu do środowiska ze śliną jest główną przyczyną rozprzestrzeniania się wścieklizny.

Może wystąpić infekcja:

• w bezpośrednim kontakcie z chorym zwierzęciem w momencie ukąszenia;
• w przypadku połknięcia zakażonej osoby w otwartych ranach, w wyniku spożycia błon śluzowych jamy ustnej i nosa;
• jest aerogeniczny, czyli skapujący z powietrza;
• jest pokarmowe, gdy infekcja dostanie się do organizmu przez usta z pokarmem lub poprzez lizanie przedmiotów;
• ze względu na transmisję transmisyjną, czyli przez ukąszenia owadów.

Chociaż te liczne sposoby rozprzestrzeniania wirusa są możliwe, jedynefaktyczna, wielokrotnie testowana metoda infekcji pozostaje bezpośrednim kęsem. Prawdopodobieństwo zakażenia zależy od ilości i głębokości otrzymanych ran, od wirulencji danego patogenu i od indywidualnej wrażliwości organizmu.

Grupa ryzyka obejmuje zwierzęta domowe, które żyją w pobliżu obszarów leśnych. Coroczna szczepionka przeciwko wściekliźnie jest skuteczną metodą zapobiegania. Stabilną odporność ustala się po trzecim szczepieniu. Prawdopodobieństwo zarażenia się wszczepionym psem jest znikome. To tylko 2%. Uszkodzone zwierzęta z upośledzoną odpornością, zakażone jakąkolwiek inną infekcją lub wyczerpane przeszczepioną chorobą mogą zachorować.

Czy szczeniak może zachorować na wściekliznę

Szczur u szczeniąt rozwija się szybciej niż u dorosłych. Niektóre z pierwszych objawów pojawiają się w piątym dniu po zakażeniu. Szybkie rozprzestrzenianie się infekcji jest związane z odpornością immunologiczną i niewielkim rozmiarem ciała. Wścieklizna jest wirusem zapalenia mózgu. Rozchodzi się przez neurony z pewną prędkością. Długość łańcuchów nerwowych u dzieci jest mniejsza, więc wirus dostaje się do mózgu szybciej. Z tego samego powodu ukryty etap u małych ras jest krótszy niż w dużych.

Okres inkubacji

Inkubacja lub, alternatywnie, okres ukryty, kiedy choroba nie pojawia się zewnętrznie, waha się od jednego do trzech miesięcy, ale zdarzają się przypadki, w których objawy choroby manifestowały się w ciągu sześciu miesięcy lub nawet jednego roku od czasu zakażenia. Taka różnica jest związana ze stabilnością odporności,rozmiar ciała i cechy osobnicze organizmu zarażonej osoby. U zdrowego, ale już zakażonego psa wirus oznacza się w ślinie na 5-10 dni przed wystąpieniem klinicznych objawów choroby. W tym momencie staje się zaraźliwy.

Formy manifestacji

W zależności od objawów i charakteru choroby istnieje kilka postaci choroby. Ich cechy podano w tabeli:

Tytuł	Buina	Cisza	Obrotowy	Przerwanie	Atypova
Czas trwania.	5-12 dni	3-5 dni	Falowód płynie. w przenośni z przerwą między atakami przez kilka tygodni	Kończy się z odzyskiem	Do sześciu miesięcy
Postać.	Znany. i najbardziej elokwentny. kształt Zmiany w zachowaniu są wyraźne. Apatia zostaje zastąpiona przez silną agresję, po której następuje paraliż	Praktycznie nie ma agresji. Pogorszenie zachodzi szybko	Bagator. wielokrotne przejście od apatii do agresji z przerwami między atakami	Formularz rzadki i niekompletny, kończący się odzyskiem.	Brak charakterystycznych objawów. Choroba ma objawy gastroentera, wymioty, biegunkę. Z tego powodu często nie jest rozpoznawany.

Pierwsze znaki

Niezależnie od postaci choroby, pierwsze objawy wścieklizny u psów są z reguły nieistotne dla właścicieli i nie mają nic wspólnego z obrazem, który większość osób przedstawia w odniesieniu do choroby. Uczeń osiadł, nie gra, nie biegnie podczas spacerów, kłamstw, próbuje uciec od świata. Zwierzę dużo pije w tym samym czasieodmawiając jedzenia.

Na drugi lub trzeci dzień, ślina zaczyna płynąć, pojawiają się problemy z oddychaniem. Niektóre psy zaczynają jeść ziemię, kamienie, patyki i inne niejadalne przedmioty. Możesz zaobserwować problemy z połykaniem wody i jedzenia, zwierzak jest często naciskany. To jest cichy etap choroby. To samo dotyczy wszystkich postaci wścieklizny, z wyjątkiem przypadków atypowych. Dalszy przebieg choroby jest inny. Nietypowa forma ma smarowaną symptomatologię, podobną do zatrucia pokarmowego, dlatego często infekcja pozostaje niezidentyfikowana.

Objawy

Weterynarze identyfikują kilka postaci choroby. Objawy i zachowanie szalonego psa z różnymi typami dolegliwości są różne. Najczęstszą formą jest gwałtowna forma infekcji. Jego znaki składają się na ogólny obraz choroby. W sumie jest 5 wścieklizny:

• boom;
• cicho;
• obrotowy;
• nieudany;
• nietypowy.

Postać brzuszna choroby

Objawy w postaci przemocy trwają od 5 do 12 dni. Choroba przebiega w trzech etapach:

• prodromalny;
• maniakalny;
• jest paralitykiem.

Pierwszy etap choroby trwa około trzech dni. Objawy wścieklizny u psów na etapie prodromalnym mogą pozostać niezauważone, ale w tym okresie maksymalna ilość wirusa jest uwalniana do środowiska. Zwróć uwagę na wszelkie zmiany w zachowaniu zwierzaka. Pies chowa się w przytulnych miejscach, unika światła. Posłuszny uczeń przestał odpowiadać, reagując na polecenia. Czasami przeciwnie, pies wymaga większej uwagi,burcząc, zlizując dłonie.

Zwierzęta lizać, gryźć pazury grzebień na ciele pojawiają się ran i zadrapań. Wraz z rozwojem choroby wzrasta niepokój. Objawy stają się wyraźne. Stopniowo rozwija krtaniowego porażenie mięśni, co prowadzi do trudności w połykaniu ruchów, nadmierne ślinienie. Pies nie ma powietrza. Ziewnęła, wykonując ruchy w gardle.

Następnie choroba przechodzi w stan wzbudzenia lub w inny, maniakalny, który trwa 3-4 dni. Zwierzęta przestają rozpoznawać właścicieli, wykazują niepohamowaną agresję. Reakcje nieadekwatne, wściekłe zwierzę zjada ziemię, gruz, ataki na obiekty nieożywione. Japończycy wyróżniają się ekstremalną siłą, która czasami prowadzi do złamania szczęki. Ataki agitacji zostają zastąpione okresami apatii.

Zwierzę domowe traci apetyt, jest cienkie. Nie ma wścieklizny, co tłumaczy niemożność połykania płynów ze względu na skurcze mięśni połykania. Występuje niewielki wzrost temperatury. Pies jest ciągle otwartymi ustami, a ślina jest wydzielana z pianki. Z powodu paraliżu mowy i mięśni krtani, zmienia się głos głosu, staje się chrapliwy. Źrenice są rozszerzone, nie reagują na światło, czasem kłują, tracą orientację w przestrzeni.

Etap paralityka trwa od jednego do sześciu dni. W tym momencie wyraźnie widoczne jest zakłócenie funkcjonowania centralnego układu nerwowego. Przychodzi taki paraliż tylnych kończyn, ogona i narządów wewnętrznych, co prowadzi do mimowolnego oddawania moczu, defekacji. Dźwięk rozlewa sięwoda powoduje panikę. Temperatura wzrasta o 1-2 stopnie. We krwi spada liczba leukocytów. Osłabiony źrenica przestaje reagować na drażniące, które zapadają w śpiączkę i giną.

Cisza

Depresyjna lub cicha postać choroby różni się bardzo szybko: zwierzę umiera na trzeci lub piąty dzień. W przypadku chorych psów charakterystyczna jest apatia, nadmierna łaska, która zmienia się z czasem wzrostem lęku. Nie ma agresji. Uczniowie są rozszerzeni. Szybko rozwijający się paraliż języka i gardła powoduje trudności w połykaniu, obfite wydzielanie śliny. Obserwuje się słabość chodu. Pogorszenie stanu jest szybkie, pies cierpi na ataki kaszlu. Czasami występują skurcze. Śmierć pochodzi z odmowy narządów wewnętrznych.

Obrotowy

Choroba w formie obrotnicy charakteryzuje się falistym przebiegiem. Na początku wszystkie przejawy infekcji odchodzą. Choroba ustępuje, ale po pewnym czasie dochodzi do nasilenia objawów i powrotu do normy. Chore zwierzęta mają inwazyjność, która zmienia się wraz z agresją, zwiększonym ślinieniem, perwersją apetytu. Przejście od spokojnego etapu do bujnego powtarza się wielokrotnie. Chociaż ataki mogą trwać kilka tygodni, zwierzę jest skazane na zagładę. Za każdym razem objawy się nasilają. Fatalny wynik jest nieunikniony.

Przerwanie

Niewłaściwie zbadana i rzadka forma infekcji nazywana jest aborcją, czyli jest przerwana. W drugim etapie następuje typowe, a następnie przychodzi odzyskanie psa, który ma wszystkie oznaki wścieklizny. Dlaczego tak się dzieje, ponieważ weterynarze pozostają tajemnicą. Uważa się, że jest nieudanaforma występuje tylko u 1-2% zainfekowanych. Uważa się, że gdyby zachowane zwierzęta nie były formowane w początkowych stadiach, ten odsetek byłby większy.

Atypova

Dla nietypowych postaci charakteryzujących się stopniowym pogorszeniem stanu i długotrwałym przebiegiem choroby: od trzech miesięcy do sześciu miesięcy. Nie ma agresji. Charakterystyczne cechy to przerwanie układu trawiennego: brak apetytu, wymioty, krwawa biegunka, prowadząca do wyczerpania i śmierci. Zdarza się, że ze względu na nietypowy przepływ właścicieli nie rozpoznają choroby psiej wścieklizny i są zakażeni śmiertelnym wirusem, zwierzę może zarazić niczego nie podejrzewających gospodarzy.

Analiza psiej wściekłości

Jeżeli podczas oględzin zewnętrznych zostanie znaleziony ślad po ukąszeniu i nie zostanie przeprowadzone szczepienie przeciwko wściekliźnie, pielęgniarka musi przekazać analizę w celu zidentyfikowania śmiertelnego wirusa. Kiedy objawy kliniczne choroby już się pojawiły, diagnostyka laboratoryjna pomoże wykluczyć inne choroby zakaźne o podobnych objawach: chorobę Aujeszkyego, zapalenie mózgu i rdzenia, żołądek.

Śmiertelny wirus rozprzestrzenia się przez łańcuchy nerwowe i jest rzadko wykrywany we krwi, więc jeśli podejrzewa się zakażenie, bardziej celowe jest badanie płynu mózgowo-rdzeniowego. W ciągu 10 dni, w trakcie przetwarzania, zwierzę musi zostać wyizolowane, umieszczone w kwarantannie w pojedynczej komórce i wyrzucone na udar ściśle na smyczy, unikając kontaktu z innymi psami. Jeśli infekcja zostanie potwierdzona, niestety bestia zostanie poddana ubojowi.

Aby określić odporność psa po szczepieniu, przeprowadza się testna obecność swoistych przeciwciał anty-króliczych we krwi. Analiza jest przeprowadzana tylko przez akredytowane laboratoria, które są dostępne w niektórych klinikach weterynaryjnych. Koszt procedury jest wysoki, ale ten test jest wymagany, gdy pies opuszcza granicę. Wiele krajów zakazuje importu zwierząt na ich terytorium, nie ma wyników takiej analizy.

Rozsądne jest wykonanie kosztownego testu miesiąc po szczepionce przeciwko wściekliźnie, po uformowaniu immunizacji, nie później niż 30 dni przed ponownym szczepieniem. Wyniki będą gotowe za 10-20 dni. Jeśli liczba przeciwciał anty-króliczych jest mniejsza niż potrzeba, zwierzę zostanie ponownie zaszczepione, a miesiąc później doprowadzi do ponownej analizy.

Czy drżenie jest leczone

Obecnie nie ma leczenia. Uczeń, który miał objawy choroby, jest skazany na zagładę. Wirus szybko się rozmnaża, a poruszając się wzdłuż łańcuchów nerwowych, dociera do mózgu i wywołuje stan zapalny, który prowadzi do paraliżu i śmierci zwierzęcia. Aby nie dręczyć zainfekowanego zwierzęcia i wykluczyć zakażenie innych domowych zwierząt domowych i ludzi, najbardziej humanitarną metodą są bezbolesne leki weterynaryjne odchudzające.

Pierwsze w historii wspomnienie o wściekliznym infekcji wirusowej znajdują się w kronikach z XVI wieku. Od tego czasu lekarze i naukowcy próbują znaleźć lekarstwo od niego. W dwudziestym pierwszym wieku wścieklizna próbowała leczyć śpiączkę, która została sztucznie wstrzyknięta pacjentowi. Pierwsze i jedyne udane doświadczenie takiego leczenia zostało udokumentowane przez amerykańskich lekarzy w 2005 roku.

Treść tej techniki jest następująca: atodłączając większość układu nerwowego, organizmowi udaje się wytworzyć wymaganą ilość przeciwciał. Po ponownym zastosowaniu leczenia sukces osiągnięto tylko w 1 z 24 przypadków. Być może pacjenci mieli nieudaną formę choroby, a powrót do zdrowia nie był związany z działaniami lekarzy. Metoda nie była testowana na zwierzętach. Jest tylko aktywna szczepionka.

Zapobieganie

Twórcą szczepionki przeciwko wściekliźnie jest francuski mikrobiolog Louis Pasteur. W 1880 roku naukowiec, dotknięty cierpieniem umierającego dziecka ze śmiertelnego wirusa, rozpoczął długoterminowy eksperyment, by stworzyć materiał do przeszczepu. Eksperymentował z królikami, izolując od mózgu wirusa i poddając go specjalnej obróbce. Szczepionka otrzymana po raz pierwszy została przetestowana na psach. Zaszczepiono 50 osobników. Tak wiele zwierząt pozostało do kontroli.

Wszystkie psy otrzymały jeden środek przeciw wściekliźnie. Wyniki były imponujące: żadne ze szczepionych zwierząt nie zachorowało. Dla osoby, szczepionka została przetestowana w 1885 roku. Dziewięcioletni chłopiec został ugryziony przez oszalałego psa. Lekarze jednogłośnie stwierdzili, że dziecko jest skazane na zagładę. Potem Louis przedstawił swoją szczepionkę. Chłopiec nie zachorował, co przyniosło Pasteurowi światową sławę.

Szczepionki przeciwko wściekliźnie produkcji krajowej i zagranicznej są z powodzeniem stosowane w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się niebezpiecznego wirusa. Program lekowy i szczepienia jest wybierany przez lekarza. Wstrzyknij zdrowe zwierzęta. Kobiety w ciąży i karmiące, osoby osłabione nie kwalifikują się do szczepienia. Przed szczepieniem psy otrzymują preparaty przeciw opryszczce.

Szczepienia ze wścieklizny odbywają się w kilkuetapy:

1. pierwsze szczepienie przyznają dwumiesięczne szczenięta;
2. przyjaciel - po 3 tygodniach;
3. trzecia dawka leku jest podawana szczeniętom po zmianie zębów mlecznych.

Następnie pies nabywa stabilną odporność. Ponowne szczepienie odbywa się co roku w tym samym czasie. Po wprowadzeniu szczepionki lekarz dokonuje oznaczenia na szczepionce w paszporcie weterynaryjnym. Bez tego dokumentu zwierzęta nie mogą uczestniczyć w wystawach, zawodach, transporcie w samolotach i pociągach. Właściciele są surowo zabronione do szczepienia zwierząt na polowanie. Państwowi lekarze weterynarii szczepią się bezpłatnie.

W przypadku smaku niedojrzałego psa lek podaje się natychmiast. Chorobie można zapobiec, jeśli w ciągu kilku miesięcy po nagłym szczepieniu nie dopuszcza się nadmiernego wychłodzenia lub przegrzania zwierzęcia, nadmiernego zmęczenia i napięcia nerwowego. Te czynniki ryzyka osłabiają działanie szczepionki. Wszystkie przedmioty mające kontakt z chorymi zwierzętami, miotami, zabawkami, miskami powinny zostać spalone.

Co zrobić, gdy pies jest ugryziony

Jeśli twój zwierzak stał się ofiarą bezpańskich psów, najważniejsze jest, aby nie wpadać w panikę. Pamiętaj, że wszelkie manipulacje powinny być wykonywane przy użyciu środków ochronnych: gumowych rękawic i maski. Ślina pacjentów z wścieklizną zwierząt, po upadku z rany zwierzęcia na uszkodzone obszary skóry lub błon śluzowych osoby, może spowodować zakażenie właściciela. Aby pomóc pielęgniarce wykonać następujące czynności:

1. Przynieś psa do domu, przyłóż jąkaganiec i maska ​​ochronna i gumowe rękawiczki na sobie.
2. Przetnij wełnę wokół rany.
3. Miejsce ukąszenia dokładnie roztworem mydła. Zaleca się używanie mydła domowego i strzykawki, aby wytworzyć silne ciśnienie dyszy.
4. Zabierz zwierzę do weterynarza. Lekarz wyznaczy immunostymulator, który zwiększy działanie szczepionki.
5. Jeśli źrenica nie została zaszczepiona, lek przeciwcukrzycowy należy podawać w trybie pilnym, a zwierzę poddać kwarantannie. Po 2 tygodniach poddaje się ponownemu szczepieniu.
6. W każdym przypadku pies powinien być obserwowany przez co najmniej dwa tygodnie.

Co zrobić, jeśli ugryziony ugryziony pies

Dla ludzi wścieklizna jest śmiertelną chorobą. Zarażona osoba pozostanie przy życiu tylko wtedy, gdy przebieg szczepienia profilaktycznego przejdzie w czasie do czasu pojawienia się pierwszych objawów choroby. Zakażenie następuje przez ślinę. Choroba może rozwinąć się błyskawicznie, jeśli otwory na wirusa stają się ranami twarzy i szyi. Wielkim niebezpieczeństwem są ukąszenia rąk, ponieważ koncentruje się wiele zakończeń nerwowych. Złapanie wirusa w ciele przez rany na nogach odpowiada długiemu okresowi inkubacji.

Jeśli gryziesz nieznanego psa, a także jeża, mysz, lisa lub inną dziką bestię, musisz wykonać następujące czynności:

1. Umyj rany mydłem.
2. Potraktuj miejsce zgryzu nadtlenkiem wodoru i szczep.
3. Złóż podanie do najbliższej izby przyjęć w celu wyznaczenia szczepionki przeciwko wściekliźnie.

Pamiętaj, aby nie byćkonieczność odwiedzenia kliniki w miejscu rejestracji. Czy urząd traumatologiczny jest zobowiązany udzielić pomocy osobie ukąszonej przez zwierzęta, nawet w przypadku braku paszportu i polisy ubezpieczeniowej. Traumatops działa przez całą dobę. Wcześniej, w podejrzeniu infekcji wirusem wścieklizny, pacjentowi przepisano 30-40 zastrzyków w mięśniu brzucha. Teraz użyj do 7 dawek szczepionki, która nakłuwa okolice barku.

Wideo