Terapia tlenowa - rodzaje i metody działania, skład mieszaniny gazów, urządzenia przygotowujące i zabezpieczające

Ta metoda terapii jest stosowana w leczeniu i zapobieganiu niedoboru tlenu towarzyszącego licznym chorobom, stanom nagłym, od niemowląt po osoby starsze. W jaki sposób terapia tlenowa ma wskazania i zakaz stosowania? Przydatne jest zapoznanie się z metodami leczenia w stacjonarnych warunkach domowych, technikach i procedurach przeprowadzania zabiegu.

Co to jest terapia tlenowa

Brak tlenu może prowadzić do nieodwracalnych skutków. Terapia tlenowa jest procesem medycznym mającym na celu nasycenie ciała tą substancją, która ma stężenie wyższe niż w powietrzu. Podczas procedury dla pacjenta:

• jest wypełniony deficytem tlenu;
• przywraca oddychanie komórkowe;
• przyspiesza regenerację tkanki;
• poprawia procesy metaboliczne;
• ton statków wzrasta;
• normalne ciśnienie krwi;
• wzmacnia odporność.

Tlen (O2) w czystej postaci może mieć toksyczny wpływ na organizm, prowadzić do wysuszenia dróg oddechowych. Aby uniknąć takich skutków, podczas procedury stosuje się mieszaninę gazów. Tlen w nim występuje w stężeniu od 40 do 80%. Aby wykluczyć drażniące działanie na układ oddechowy, gaz jest uwadniany, przechodząc przez specjalne urządzenie, urządzenie Bobrowa. W wyniku wdychania:

• obrzęk płuc jest wyeliminowany;
• następuje detoksyfikacja organizmu w wyniku aktywacji metabolizmu;
• poprawia oddychanie i hemodynamikę.

Po procedurze utleniania:

• zwiększa aktywność procesów utleniających;
• zwiększa rozpuszczalność O2 we krwi, nasycenie hemoglobiny;
• poprawia mózgowy przepływ krwi;
• zmniejszenie zespołu bólowego;
• nerki produkują więcej płynu, który usuwa obrzęk;
• poprawia dostarczanie O2 przez kapilary;
• zwiększa jakość i ilość leukocytów we krwi;
• aktywuje się dopływ krwi do narządów wewnętrznych.

Skład mieszaniny gazów

Aby uniknąć powikłań związanych z tlenoterapią, ważne jest przestrzeganie dawkowania substancji zawartych w mieszaninie terapeutycznej. Stosuje się kilka wariantów preparatów różniących się stężeniem, składniki. Kiedy obrzęk płuc, mieszanina przechodzi przez środek antyseptyczny. Do proceduryzastosuj:

Magazyn	Tlen,%	Komponenty	Koncentracja,%	Uwaga
Carbogen	50	Dwutlenek węgla (CO2)	50	СО2 zwiększa stopień wykorzystania, zużycie О2
Argon tlenowy	70-80	Argon	80-100	Nie należy wysuszyć błon śluzowych, poprawić asymilację O2
Hel-tlen	30-40	Hel	60-70

Wskazania do procedury

Terapia tlenowa jest zalecana, gdy występują oznaki hipoksemii - niewystarczająca zawartość ważnego składnika odżywczego we krwi. Terapia tlenowa jest alternatywną metodą leczenia urazów, chorób układu nerwowego, narządów GASTROINTESTINAL, patologii płucnych, sercowo-naczyniowych. Procedury są przyznawane przy okazji:

• nagłe stany - szok termiczny, szok, śpiączka, uraz czaszkowo-mózgowy;
• konsekwencje chorób zawodowych - pneumoskleroza, krzemica, choroba cesarska;
• opóźnione zapalenie;
• zatrucie tlenkiem węgla, trujące substancje.

Wskazania do stosowania leczenia są następujące:

• powrót do zdrowia po znieczuleniu;
• patologia noworodków - wewnątrzczaszkowy uraz narządów płciowych, nastrój, zespół drgawkowy;
• infekcje wywołane przez robaki;
• reakcje alergiczne połączone z uduszeniem;
• rehabilitacja po zatruciu alkoholem;
• artroza;
• zapalenie stawów;
• sinica;
• ostre infekcje dróg oddechowych.

Powódstosowanie terapii tlenowej to:

• dostanie się do dróg oddechowych ciała obcego;
• patologia płucna - astma oskrzelowa, zwłóknienie, gruźlica;
• otyłość;
• choroby oczu;
• ostra postać zawału mięśnia sercowego;
• astma serca;
• zgorzel gazowa;
• nowotwory złośliwe - zwiększa się skuteczność leczenia patologii onkologicznych.

Choroby noworodków

Tlenowy post nie jest niczym niezwykłym dla nowo narodzonych dzieci. Wyróżnij asfiksję, która pojawiła się podczas rozwoju prenatalnego. Duszenie charakteryzuje się sinicznym odcieniem skóry, osłabionym napięciem mięśniowym, spowolnionym biciem serca. Przyczyny patologii:

• gestoza;
• zaburzenie krążenia łożyska;
• niskie ciśnienie, choroby układu oddechowego u matki;
• Palenie w czasie ciąży.

W wyniku pojawia się niedotlenienie płodu (niedobór tlenu):

• przedwczesna ablacja łożyska łożyska;
• niespójność płodu w kanale rodnym;
• pępowina;
• obrażenia wewnątrzczaszkowe podczas porodu;
• pinceta;
• przedwczesne porody;
• Przedwczesny - waga dziecka do 2,5 kg;
• skurcz kanału rodnego;
• patologia układu oddechowego;
• uderzył w płyn owodniowy.

Terapia tlenowa jest przepisywana noworodkowi, co zaobserwowano:

• encefalopatia, która wywołuje niedobór tlenu, naruszenie dopływu krwi do mózgu;
• patologia układu sercowo-naczyniowego;
• hipotermia - naruszenie termoregulacji, powoduje obniżenie temperatury ciała;
• bezdech - oddychanie z długimi postojami;
• zespół konwulsyjny;
• retinopatia wcześniactwa;
• epilepsja;
• zapalenie opon mózgowych.

Choroby zawodowe

Terapia tlenowa jest prowadzona w leczeniu pacjentów z niewydolnością oddechową spowodowaną ciężkimi warunkami pracy. Pneumoconioza powoduje wdychanie, gdy kurz jest szkodliwy dla organizmu. W zależności od jego składu rozwijają się choroby zawodowe:

• krzemica - cząstki kwarcu z wolnym ditlenkiem krzemu;
• metaloconoza - pył metalowy - gliny, berylemia;
• karbonizaty - sadza węglowa, grafit, węgiel - grafit, antracia;
• krzemica - pył mineralny dwutlenku krzemu z minerałami - pylica azbestowa, kaolinis, talkoza.

Miażdżyca płuc jest jedną z patologii zawodowych wymagających leczenia metodą tlenoterapii. Choroba charakteryzuje się zastąpieniem normalnej tkanki płuc tkanką łączną, co powoduje naruszenie procesów wentylacyjnych. Patologia prowokuje:

• zwiększona aktywność fizyczna;
• praca w górach jest wysoka;
• wtłaczanie pyłu do źle zorganizowanej produkcji w kopalniach.

Wśród dolegliwości zawodowych wymagających stosowania procedur są:

• choroba dekompresyjna, która rozwija się od podwodniaków i nurków w wyniku gwałtownego spadku ciśnienia wdychanej mieszaninygazy;
• rozedma płuc - zwiększona przezroczystość tkanki płucnej, wynikająca ze stresu spowodowanego pracą dmuchaczy szkła, muzyków grających na instrumentach dętych.

Urazy i uszkodzenia mózgu

Niebezpieczeństwo jest spowodowane trudnymi warunkami, które prowadzą do zmniejszenia zużycia tlenu, co stanowi naruszenie funkcji organizmu. Leczenie nagłe z użyciem terapii tlenowej wymaga uszkodzenia mózgu i uszkodzenia mózgu. Niedotlenienie jest spowodowane przez:

• udary - krwotoczne, niedokrwienne;
• upośledzony przepływ mózgowo-naczyniowy;
• obrzęk mózgu;
• naruszenia regulacji czynności serca;
• niewydolność oddechowa;
• zapalenie mózgu - patologia układu nerwowego;
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych - proces zapalny pochewek rdzenia kręgowego, mózg.

Post na czczo powoduje uraz czaszkowo-mózgowy. Terapia tlenowa pacjenta rozpoczyna wykonywanie ambulansu. W przypadku urazu nie można wykluczyć zaburzeń mózgowo-naczyniowych w wyniku problemów:

• centralna regulacja wszystkich układów organizmu;
• układ krzepnięcia krwi;
• metabolizm mózgu;
• przepływ krwi;
• w Liquidodynamics.

Choroby płuc i choroby serca

Post na czczo jest konsekwencją naruszenia wentylacji płuc, niedoboru tlenu w atmosferze. Taki problem pojawia się w patologiach płuc. Terapia tlenowa jest zalecana do diagnozy:

• rozedma płuc;
• zatrucie dwutlenkiem węgla;
• odma opłucnowa - przenikanie powietrzaprzez otwór w płucach po uszkodzeniu;
• astma oskrzelowa;
• zapalenie płuc;
• przewlekłe obturacyjne zapalenie oskrzeli;
• obrzęk płuc;
• historia duszności;
• mukowiscydoza;
• nadciśnienie płucne;
• gruźlica;
• zatrucie trującymi gazami;
• niewydolność oddechowa.

Mieszanina gazów podczas zabiegu pomaga szybko poradzić sobie z poważnymi objawami chorób sercowo-naczyniowych. Występuje aktywacja krążenia krwi, poprawa stanu z następującymi patologiami:

• skurcz naczyń naczyń;
• astma serca;
• ostry zawał mięśnia sercowego;
• niedokrwistość;
• niewydolność serca;
• wady zastawek serca;
• zmiany troficzne tkanek w chorobach naczyniowych;
• nadciśnienie;
• choroba niedokrwienna serca;
• żylaki
• wrodzona choroba serca.

Ostre stany nagłe

Często szybcy lekarze pomagają pacjentom z tlenoterapią bezpośrednio w miejscu połączenia. Pomaga uratować chorego, dostarczyć go do szpitala, wspomagając oddychanie i odbiór O2. Procedura jest skuteczna podczas ataków:

• ostra niewydolność oddechowa o różnych etiologiach;
• duszności w astmie oskrzelowej;
• obrzęk płuc;
• astma serca.

Terapia tlenowa ratuje pacjenta w następujących ostrych stanach:

• choroba zakrzepowo-zatorowa tętnicy płucnej;
• niedotlenienie;
• stan wstrząsu - zakaźny, toksyczny, traumatyczny,anafilaktyczny;
• udar;
• odma opłucnowa;
• zaburzenia przewodzenia serca;
• ostra niewydolność wieńcowa;
• obrzęk krtani;
• utonięcie;
• ostre naruszenie krążenia mózgowego;
• reakcje alergiczne połączone z oddechem;
• śpiączka.

Zatrucie trującymi parami i alkoholem

Pokonanie przez trujące substancje gazowe, tlenek węgla, dwutlenek węgla, powoduje depresję ośrodka oddechowego. Ten stan wymaga opieki w nagłych wypadkach. W tej sytuacji:

• proces rozpoczyna się od użycia czystego O2, aż do poprawy stanu pacjenta;
• leczenie kontynuuje się przy użyciu mieszanin gazów;
• uprzywilejowane jest natlenianie hiperbaryczne.

W zatruciu alkoholowym procedury fizjoterapii są częścią złożonego leczenia. Terapia tlenowa pomaga:

• detoksyfikacja organizmu;
• eliminacja pobudzenia psychomotorycznego, objawy neurologiczne;
• zwiększają napięcie kory mózgowej;
• przywrócenie wymiany wody z elektrolitem;
• poprawa funkcji intelektualnych;
• zapobieganie niedotlenieniu mózgu;
• eliminacja zaburzeń hemodynamicznych;
• normalizacja regulacji nerwowej, immunogeneza.

Terapia tlenowa w kosmetologii

Terapia tlenowa jest szeroko stosowana w procedurach kosmetycznych. Traktowanie tlenem odbywa się metodą wprowadzania substancji czynnej do głębokich warstw naskórka. Po procedurachzaobserwowane:

• poprawa stanu skóry;
• zapobieganie starzeniu się;
• usuwanie objawów cellulitu;
• aktywacja procesów metabolicznych w komórkach;
• lepsze przyswajanie składników odżywczych z kosmetyków.

Terapia tlenowa w formie mezoterapii promuje:

• Głębokie odżywianie i nawilżenie wrażliwej, suchej skóry;
• eliminacja drobnych zmarszczek, wygładzanie dużych;
• odmłodzenie wiotkiej, blaknącej skóry, przywracającej jej elastyczność;
• usuwanie worków pod oczami, obrzęk;
• odzyskiwanie energii;
• leczenie problemów naskórka, przebarwień, trądziku.

Rodzaje terapii tlenowej

Niedroga i bezpieczna fizjoterapia wraz z masażem, terapią ruchową i innymi manipulacjami pomaga przywrócić pacjentów po urazach i trudnych warunkach. Leczenie odbywa się w warunkach stacjonarnych lub domowych. W medycynie wyróżnia się następujące rodzaje procedur:

• inhalacja - przez cewniki, rurki intubacyjne, maski;
• pozapłucny - wprowadzenie dootrzewnowe tlenu, podskórnie, do jamy żołądka, opłucnej.

Wśród popularnych metod leczenia stanu niedotlenienia są następujące metody:

• używanie namiotu tlenowego, markizy, kaczy dla noworodków;
• oksynchronizacja hiperbaryczna w komorze barokowej;
• prowadzenie procedur w kąpielach z zaopatrzeniem w tlen;
• stosowanie puszek z aerozolem, poduszek z mieszaniną gazów;
• stosowanie koktajli tlenowych na bazie soków, wywarów z ziół.

Wdychanie(płucny)

Ta metoda przewodzenia tlenoterapii jest najbardziej rozpowszechniona. Tlen jest dostarczany do układu oddechowego przy użyciu specjalnego sprzętu. Warunki procedury:

• Pożądane jest wykonywanie manipulacji przez nos;
• czas trwania sesji zależy od stanu pacjenta - od 10 minut do godziny;
• mieszanina gazów musi być wilgotna, przepuszczona przez aparat Bobrowa.

Podczas tlenoterapii metodą wziewną (płucną):

• zaopatrzenie w tlen jest wykonywane z poduszki, cylindra lub nieruchomego repozytorium w klinice;
• stosuje się cewniki do zabiegów, które są wstrzykiwane głęboko w kanały nosowe, utrwalane za pomocą plastra przylepnego, maski na twarz z zaworami;
• podczas resuscytacji, braku czynności oddechowej, przy użyciu intubacji, systemów tracheostomijnych.

Bez płuc

W chorobach narządów wewnętrznych należy stosować inne metody wprowadzania tlenu do organizmu pacjenta. Terapia tlenowa bez płuc jest stosowana na kilka sposobów. Wzbogacanie ciała mieszaninami gazów medycznych:

• podskórnie - w chorobach układu nerwowego;
• wprowadzenie za pomocą sondy do żołądka - przywrócenie tkanek, wydzielanie, funkcje motoryczne, zatrzymanie krwawienia;
• zewnętrznie - do nawadniania ran w celu przyspieszenia regeneracji tkanek.

Natlenienie poza płucne obejmuje wprowadzanie tlenu:

• w sposób dootrzewnowy, doodbytniczo, - wzrost ciśnienia parcjalnegoaktywuje metabolizm w narządach przewodu pokarmowego, wspomaga tworzenie żółci, reguluje procesy nerwowe;
• do jamy opłucnej, opłucnej - eliminuje niedobór tlenu w patologiach płuc, zgorzelach gazowych, zatruciach gazami, urazach, gruźlicy;
• w jelicie - eliminacja inwazji pasożytów jelitowych;
• iniekcje podspojówkowe - z urazami oka, stanem zapalnym, zatrucie alkoholem metylowym.

Hiperbaryczna natlenianie

Obróbka tlenem w hermetycznej komorze barokowej z wtryskiem mieszanki gazowej o zwiększonym ciśnieniu daje efekt leczniczy w wielu stanach patologicznych. W wyniku sesji następuje dyfuzja O2 do komórek. Pod wpływem hiperbarycznego natleniania:

• zwiększa obwodowy opór naczyniowy;
• oddychanie staje się częste i głębokie;
• zmniejszony częstoskurcz;
• znormalizowane ciśnienie;
• zmniejsza pojemność minutową serca.

Wykonanie zabiegu w komorze barokowej jest szybkie i bardzo wydajne. Metoda ta jest stosowana w leczeniu niedoboru tlenu przy rozpoznaniu:

• zatrucie tlenkiem węgla;
• zator powietrzny;
• choroba dekompresyjna;
• zgorzel gazowa;
• infekcje beztlenowe;
• wszelkiego rodzaju szok;
• naruszenie mikrokrążenia krwi;
• niedotlenienie wszystkich rodzajów etiologii.

Kąpiele z zaopatrzeniem w tlen

Terapia tlenowa z balneoterapią należy do pozapłucnej metody wstrzykiwania tlenu. Zabiegi wykonywane są w łaźni o temperaturze 35 stopni, oczywiścieleczenie - 20 sesji przez 15 minut. Woda jest nasycona tlenem, który drażni receptory skóry przenoszeniem impulsów do centralnego układu nerwowego. W wyniku kąpieli aktywowane są procesy utleniania i redukcji w skórze:

• poprawia samopoczucie;
• zmniejsza ciśnienie tętnicze;
• to bezsenność;
• migrena znika;
• poprawia procesy metaboliczne;
• uspokaja system nerwowy.

Koktajle tlenowe i mieszanka musów

Jako podstawę do prowadzenia tlenoterapii jelitowej stosuje się ziołowe wywary, soki owocowe i soki warzywne. Koktajle tlenowe i mus są gotowane, przepuszczając tlen przez płyny. Przejście przez żołądek do układu pokarmowego, napoje pomagają:

• aktywacja odporności;
• wzrost zdolności umysłowych;
• usunięcie zespołu przewlekłego zmęczenia;
• zwiększenie zdolności do pracy;
• wchłanianie użytecznych substancji z odwarów w przewodzie żołądkowo-jelitowym;
• zmniejszenie liczby przyjmowanych leków;
• usunięcie nadmiaru płynu z organizmu.

Wskazania do tlenoterapii z użyciem koktajli tlenowych to:

• siedlisk w niekorzystnych obszarach ekologicznych;
• ARI z objawami zapalenia krtani, zapalenia nosa i zatok, zapalenia tchawicy i oskrzeli, zapalenia błony śluzowej nosa, zapalenia gardła;
• rehabilitacja dzieci i dorosłych po ciężkich chorobach, reakcjach alergicznych;
• astma oskrzelowa;
• leczenie często, przedłużone chore dzieci;
• przewlekłe psychiczne, fizyczne przeciążenie dziecka;
• zapobieganie ostrym infekcjom dróg oddechowych u dzieciwieku

Jakie metody i metody są stosowane

Zastosowanie terapii tlenowej zależy od źródeł zaopatrzenia w tlen. Istnieją różnice w metodach leczenia w warunkach szpitalnych i domowych. Stosuje się następujące metody terapii tlenowej:

• domy - przy użyciu poduszek tlenowych, trzeba zatankować, puszki aerozolu z mieszaniną gazów;
• w warunkach kliniki - użycie butli, stacjonarnych magazynów z rozcieńczaniem tlenu przez rurociągi do komór, barokowych komór.

W szpitalach

Organizacja zabiegu tlenoterapii w medustanovie odbywa się centralnie. W małych szpitalach stosuje się butle z tlenem, w dużych klinikach znajduje się specjalny magazyn gazu, z którego gaz jest rozprowadzany przez intensywną opiekę i wyspecjalizowane komory. Do przeprowadzenia procedur użyj:

• namioty, namioty tlenowe zawieszone nad łóżkiem pacjenta, tworzą ograniczoną hermetyczną przestrzeń, dwutlenek węgla wchodzi do regeneratora podczas wydechu;
• cewnik jest rurką wprowadzoną do kanałów nosowych.

Do leczenia tlenu w warunkach stacjonarnych należy użyć:

• Kuvezia - w celu wyeliminowania asfiksji u noworodków;
• usta, maski nosowe - plastikowe kapsułki z zaworami do inhalacji i wydechu;
• aparatura do sztucznej wentylacji płuc za pomocą tracheostomii, rurki do intubacji, urządzenia do usuwania plwociny;
• barokowa komnata dla hiperbariinatlenienie

W domu

Aby pomóc pacjentowi w domu, możesz użyć naboju z gazem. Jest sprzedawany w aptekach, zawiera do 80% tlenu. Oddychanie odbywa się za pomocą specjalnej maski. Zastosowanie wkładu pomaga:

• , aby szybko usunąć atak uduszenia w patologii układu oddechowego, zawał serca;
• wyeliminować objawy poślizgnięcia;
• w celu przezwyciężenia bezsenności;
• , aby usunąć zespół kaca.

Leczenie w domu za pomocą poduszki tlenowej pomaga złagodzić stan pacjenta przy braku O2. Gumowana torba ma pojemność do 75 litrów i jest wypełniona cylindrem. Do procedury:

• owinąć ustnik lub lejek wilgotną szmatką;
• jest dociskany do ust pacjenta;
• otwórz dźwig;
• oddychanie odbywa się przez usta, wydychając przez nos;
• po sesji narzędzia pomocnicze są traktowane nadtlenkiem wodoru.

Przygotowanie do procedury

Przed wykonaniem zabiegu tlenowego pacjenta zapoznaj się z zasadami prowadzenia procesu fizjoprotezy. Nie jest wymagane specjalne szkolenie. Procedura poza nagłym wypadkiem wymaga nadzoru lekarskiego. Potrzeba dodatkowych sesji jest określona przez nasycenie krwi tlenem, który jest używany dla:

• kliniczne monitorowanie stanu;
• kontrola ciśnienia, pulsu.

Technika tlenoterapii

Procedura ma wiele cech. Ogólne to przestrzeganie podstaw bezpieczeństwa,Sprawdzenie napełnienia butli gazowej, dostępność niezbędną do obróbki materiałów eksploatacyjnych. Istnieje technika terapii tlenowej:

• Zwykła technika - wykorzystanie wilgoci mieszaniny w aparacie Bobrova. Pacjent wkłada cewnik lub ubiera maskę, dostarczany jest gaz.
• Z użyciem piany - stosuje się do obrzęku płuc z uwolnieniem płynu piankowego. Kompozycję podaje się przez roztwór alkoholu etylowego 50%;
• Zastosowanie namiotu tlenowego.

Za pomocą urządzenia Bobrow

Aby zmniejszyć działanie drażniące na błony śluzowe mieszanin gazowych, konieczne jest ich nawilżenie. W tym celu stosuje się specjalne urządzenie. Aparat Bobrova - szklany pojemnik wypełniony cieczą, z jednej strony do jej tlenu jest podawany przez rurkę, z drugiej - do pacjenta dostaje się zwilżoną kompozycję gazu. Za pomocą tego urządzenia możesz:

• przepalić magazyn, przepuszczając go przez pianowe gaśnice, - jako płyn użyć alkoholu etylowego o stężeniu 50%;
• do przeprowadzania wilgoci, stosując mieszaninę gazów przez wodę.

Namiot tlenowy

Jeden ze skutecznych sposobów terapii tlenowej - wykorzystanie namiotów. Szczególnie skuteczna metoda w leczeniu wcześniaków. Podczas korzystania z niego:

• sesja trwa do 25 minut;
• interwały trwające dwie godziny lub więcej;
• zapewnia usuwanie powietrza wylotowego i wilgoci;
• wykorzystuje podgrzewane łóżko;
• istnieje regulacja, kontrola paszymieszanina terapeutyczna.

Środki ostrożności

Tlen jest substancją wybuchową, zwłaszcza w połączeniu ze smarami i olejami. Podczas przewodzenia tlenoterapii należy przestrzegać zasad. Personel sesji jest poinstruowany. Zasady bezpieczeństwa obejmują:

• montaż cylindra w specjalnym metalowym gnieździe z zapięciem pasów;
• niedopuszczalność korzystania z urządzeń o wygasłej żywotności, z wadami w zaworze, obudowie;
• niedopuszczalność użycia tłustego kremu do rąk;
• obecność specjalnego zabarwienia i oznaczenia cylindra.

Środki bezpieczeństwa podczas pracy z tlenem, mówią, że cylinder powinien:

• w celu ochrony przed światłem słonecznym;
• umieszczony z boku urządzeń grzewczych - 1 metr i otwarty ogień - pięć;
• , aby zapobiec kontaktowi z olejem;
• wyposażony w skrzynię biegów manometru do uwalniania gazu pod określonym ciśnieniem;
• ustawić tak, aby kierować wylot złączki na bok pracownika;
• do przechowywania w pomieszczeniu z wentylacją.

Możliwe konsekwencje i powikłania terapii tlenowej

Procedury leczenia tlenem powinny być prowadzone pod nadzorem pracowników służby zdrowia. Ważne jest, aby obserwować proporcje składników mieszaniny gazów. Nadmierne stężenie tlenu, wydłużenie czasu trwania sesji może prowadzić do nieprzyjemnych konsekwencji. Istnieją:

• wymioty;
• kaszel;
• suchość w ustach;
• drgawki;
• utrata przytomności;
• zawroty głowy;
• senność;
• sinica warg;
• bladość skóry.

Nieprawidłowe użycie kaniuli podczas zabiegu może spowodować zniekształcenie przegrody nosowej. Jeżeli wilgotność mieszaniny gazów jest niewystarczająca, może dojść do zniszczenia warstwy nabłonkowej płuc, infekcji bakteryjnej i rozwoju stanu zapalnego. Toksyczność tlenu w jego nadmiernym użyciu wywołuje:

• niedodma - zanik ścian pęcherzyków płucnych na oddzielnych stanowiskach;
• problemy z oddychaniem - przerywane, płytkie;
• bóle głowy;
• dezorientacja świadomości.

Przeciwwskazania do leczenia tlenem

Aby uniknąć poważnych konsekwencji w procesie tlenoterapii, należy wziąć pod uwagę przeciwwskazania do stosowania. Obróbka tlenowa jest zabroniona w warunkach, którym towarzyszy spadek czynności płuc wentylacyjnych. W tym przypadku nie wolno prowadzić sesji fizjoterapeutycznych:

• przedłużająca się niewydolność oddechowa;
• przedawkowanie leków;
• krwotok płucny;
• dystrofia mózgowa.

Przeciwwskazaniami do stosowania terapii tlenowej są:

• niedrożność dróg oddechowych;
• głębokie znieczulenie;
• obrzęk mózgu, uraz czaszkowo-mózgowy, któremu towarzyszy porażenie ośrodka oddechowego;
• stosowanie środków zwiotczających mięśnie;
• operacja na klatce piersiowej;
• przetoki oskrzelowo-opłucnej;
• naruszenie drożnościrurka słuchowa
• autyzm;
• uszkodzenie klatki piersiowej;
• nadwrażliwość na tlen;
• krwawienie;
• wywiad epileptyczny;
• wzrost wskaźnika dwutlenku węgla we krwi podczas hiperkapnii, hipowentylacji.

Wideo

Informacje zawarte w tym artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.