Pęknięcie menisku kolana - pierwsze oznaki, objawy, operacja i terapia ruchowa

W przypadku nieudanego skoku, uderzenia, długiego siedzenia, ostry zakręt może zostać zraniony. Pęknięcie menisku stawu kolanowego jest częstym typem uszkodzenia o wysokiej aktywności fizycznej. W roli amortyzatorów te płytki chrzęstne wygładzają tarcie kości nóg. Jeśli nie zdążysz w porę zdiagnozować uszkodzenie, staw kolanowy będzie się stale kolidował, możliwe komplikacje w postaci jego zniszczenia. Bez lekarza ustalenie rodzaju obrażeń jest niemożliwe.

Co to jest pęknięcie menisku

Problem ten napotykają sportowcy i ludzie prowadzący aktywny tryb życia. Łąkotka stawu kolanowego jest amortyzatorem składającym się z tkanki chrzęstnej. Podczas ruchu jest skompresowany. W kolanie znajdują się dwie chrzęstne warstwy - zewnętrzna (boczna) i wewnętrzna (środkowa). Jeśli drugi jest uszkodzony, połączenie jest bardziej skomplikowane. Bez diagnozy trudno odróżnić złamanie od udaru mózgu. Uszkodzenia są traumatyczne (z ostrym ruchem) i zwyrodnieniowe (z wiekiem). Podarta część tkanki chrząstki zapobiega chodzeniu, powodując ból.

Przyczyny

Wytrzymałość menisku występuje przy nieświadomym skręcie na jednej nodze, długim siedzeniu. Obciążenie w tym przypadku staje sięwysoka warstwa chrząstki nie radzi sobie z tym. Zepsuty menisk nie jest w stanie wykonywać swoich funkcji. Zagrożeni są osoby otyłe, które wykonują ciężką pracę fizyczną, sportowcy w grach kontaktowych (na przykład piłkarze, narciarze, biegacze, skoczkowie, łyżwy). Nawet obejmuje tych, którzy cierpią na choroby przewlekłe związane z zaburzeniami krążenia krwi, metabolizm. Przyczyny uszkodzeń:

  • ciężkie obciążenia kolan;
  • nieudane przeskoki, przysiady, nieskoordynowane ruchy;
  • kopnij nogę, opadając na brzeg rzepki;
  • naturalne procesy starzenia;
  • powtarzające się obrażenia, nieaktualne urazy - powodują meniscopy (postać przewlekła);
  • dna moczanowa, mikroprobówki, zatrucie organizmu, reumatyzm prowadzi do zmian zwyrodnieniowych w chrząstce.

Objawy

Uszkodzenie menisku można łatwo pomylić z innymi chorobami stawu kolanowego. Szakle ruchowe, ostry ból. Czasami pojawia się wyimaginowana regeneracja z okresowym nawrotem. Uszkodzone kolano mocno spuchnięte. Jeśli się nie złamie i nieznacznie uszkodzi warstwę w stawie, wyczuwalne jest kliknięcie. Uraz może prowadzić do ściśnięcia płytki chrzęstnej, oddzielenia jej od kapsułki, obecności uszkodzenia poprzecznego lub wzdłużnego. Aby potwierdzić diagnozę, konieczne jest wykonanie USG, RTG, MRI, CT. Objawy pęknięcia łąkotki są następujące:

  • zablokowanie połączenia z ograniczeniem ruchu;
  • uczucie obcego pacjenta pod rzepką;
  • następuje nawrót głowy kości;
  • pierwszysilny ból, który może się później dowiedzieć;
  • obrzęk wywołany rozwojem zapalenia;
  • zwiększenie bólu w zaburzeniach krążenia krwi;
  • podniesienie temperatury uszkodzonego złącza;
  • ból podczas zejścia /wznoszenia ze schodów.

Konsekwencje

Prawidłowe leczenie pęknięcia menisku kolana bez operacji nie powoduje żadnych negatywnych skutków ubocznych. Zaleca się ograniczenie aktywności fizycznej, aby uraz się nie powtórzył. Przywrócenie zdolności do pracy zajmuje 2-3 miesiące. Aby przyspieszyć ten proces, indywidualna fizykoterapia (ćwiczenia fizyczne), fizjoterapia i masaż są wyznaczane indywidualnie. Tkanka chrząstki po urazach jest bardziej podatna na zużycie, osteoporoza, rozwija się choroba zwyrodnieniowa stawów.

Pęknięcie łąkotki przyśrodkowej

Uraz ten jest bardziej powszechny z powodu bezwładności. Pęknięcie łąkotki przyśrodkowej stawu kolanowego oznacza uszkodzenie wewnętrznej płytki chrzęstnej, która przypomina literę "Z" w postaci. Osłabienie i zaburzenia zaopatrzenia w krew prowadzi do tego, że takie urazy rzadko są eliminowane. Wewnętrznej płytki chrząstki nie można wyleczyć medycznie, konieczne jest zastosowanie zabiegu chirurgicznego. W zależności od formy urazu występują: gonty skośne, poziome, podłużnie pionowe, promieniowe poprzeczne.

Pęknięcie łąkotki bocznej

Zewnętrzna warstwa chrząstki jest bardziej ruchliwa, trudniej ją uszkodzić niż środkową, ponieważ jest słabo utrwaloną torebką stawu. Przeciwdziałanie wyżej wymienionych obciążeń niefizjologicznych. Traktowanie obrażeń jest złożone. Jeśli różnica jestWewnętrzny menisk stawu kolanowego może występować sam w sobie, następnie boczny pojawia się w obecności innych problemów, na przykład urazu więzadła usieciowanego.

Leczenie pęknięcia łąkotki

Rodzaj terapii zależy od stopnia uszkodzenia. Istnieją leczenie zachowawcze (nieoperacyjne) i chirurgiczne. Druga opcja jest konieczna przy braku zdolności do zneutralizowania blokady stawu kolanowego, w postaci przewlekłej. Wynik leczenia zależy od wielu czynników: wieku pacjenta, obecności meniscopy, procesów degeneracyjnych, obszaru urazu. Ważne jest zapewnienie właściwej pierwszej pomocy:

  • unieruchomienie stawu kolanowego - unieruchomienie nogi na twardej powierzchni;
  • w celu usunięcia obrzęku stosuje się kolano z przeziębieniem - pomoże to w zwężeniu naczyń i nie pozwoli na gromadzenie się płynu;
  • jeśli menisk jest rozdarty, ból staje się nie do zniesienia po raz pierwszy, lepiej podać leki zmniejszające te odczucia (Diklofenak, Promedol, Indometacyna).

Bez operacji

Blokada stawu kolanowego jest eliminowana przez nakłucie i usunięcie nagromadzonej krwi lub płynu (płynu). Lekarz, do którego odnosiłeś się do obrażeń, wykonuje manipulacje stopą i goleniami. Jeśli blokada nie zostanie wyeliminowana, stopa kładzie tylny longet, aby zapewnić nieruchomość. Leczenie zachowawcze w przypadku pęknięcia łąkotki polega na fizjoterapii, masażu i podaniu chondroprotektorów (przywrócenie struktury tkanek chrzęstnych). Uzupełniony przez kurs UHF, który usuwa stany zapalne, łagodzi ból, przyspieszaregeneracja komórek.

Chirurgia

Interwencja operacyjna jest istotna w przypadku ponownej blokady stawu kolanowego, hemarthrosis, zgniecenia tkanki chrzęstnej, z uszkodzeniem przedniego i tylnego menisku, bez przemieszczenia lub przesunięcia. Traumatolog, po zdiagnozowaniu i zbadaniu stopnia uszkodzenia, określa skalę operacji. Jest przeznaczony dla osób poniżej 45 roku życia, które nie mają procesów degeneracyjnych w chrząstce. Podstawowe podejścia do leczenia chirurgicznego:

  • łąkotki - usunięcie (częściowe lub całkowite) - bolesna operacja, prowadzi do zapalenia stawów;
  • odbudowa płytki chrzęstnej - bardziej łagodna opcja dla zachowania biomechaniki stawu kolanowego, wykonywana przez:
    • mocowanie wewnątrz stawów za pomocą strzałek stawów (nie są wymagane żadne nacięcia);
    • przeszczep z pełnym zwichnięciem warstwy chrzęstnej;
    • artroskopia - przez nacięcie wprowadza się komorę (artroskop), szczelinę uszywa się za pomocą nici, które nie są wchłaniane.

Filmy wideo