Minoleksyna - instrukcje użytkowania, przeciwwskazania, mechanizm działania, działania niepożądane i analogi

Istnieją niebezpieczne infekcje, które mogą trwale skomplikować życie pacjenta. Należą do nich kiła, rzeżączka i wąglik. Tylko terminowe leczenie może uratować ludzi i zdrowie, a także życie w tych i podobnych chorobach. Antybiotyki Minolexin może być jedynym sposobem na zabicie patogenu.

Co to jest Minolexin

Lek jest antybiotykiem z grupy tetracyklin. Efekt terapeutyczny opiera się na działaniu przeciwbakteryjnym poprzez hamowanie syntezy białka patogenu. Minoleksyna jest dostępna w postaci kapsułek o rozmiarze 2, z zawartością w postaci żółtego proszku. Kapsułki z białą nasadką mają dawkę 100 mg, a żółty - 50 mg. Pakowane po 10 sztuk w opakowaniach umieszczonych w kartonowych opakowaniach po 2 lub 3 sztuki.

Skład

Substancja czynna leku działaChlorowodorek minocykliny. Skład jednej kapsułce Minoleksyna podano w poniższej tabeli:

Magazyn	Tabletki dawkowe 50 mg (mg)	Tabletki na dawkę 100 mg (mg)
Chlorowodorek Minotsyklyna (składnik aktywny),	50	100
Elementy pomocnicze:
Celuloza mikrokrystaliczna	73,5	147
Stearynian magnezu	1,75	3,5
Povidon	8,75	17,5
Laktoza jednowodna	175	350
Skrobia ziemniaczana	7	14
skład powłoki kapsułki (w procentach):
Dwutlenek tytanu	0,97-2	2-2.11
Farba chinolinowa	0,58-0,75
Dye Solar West	0,0025-0,005
Woda	13-16	13-16
Żelatyna	do 100	do 100

Właściwości farmakologiczne ,

Minoleksyn leku (Minolexin) należy do grupy półsyntetycznego antybiotyku tetracykliny. Pokazuje aktywność przeciwbakteryjną wobec tlenowych bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych szczepów tlenowych

• Bacillus anthracis;
• Listeria monocytogenes;
• Staphylococcus aureus;
• Streptococcus pneumoniae;
• Bartonella bacilliformis;
• gatunki Brucella;
• Calymmatobacterium granulomatis;
• gatunki Actinomyces;
• Borrelia recurrentis;
• Chlamydia trachomatis.

Minoleksyna jest stosowana przeciw trądzikowi i innym chorobom, ponieważ wykazuje działanie bakteriostatyczne. Niuanse:

1. Lek odwracalnie hamuje syntezę białkapoziomy podjednostek rybosomów.
2. Jego wchłanianie nie zależy od przyjmowania pokarmu.
3. Po zażyciu tabletki szybko się wchłaniają, osiągając maksymalne stężenie w ciągu trzech godzin.
4. składnik aktywny jest związany z białkami osocza w 75% również na nerki, śledziony, tkanki oczu, płyn synovyalnыy, wysięk opłucnowy i astsytycheskuyu, haymorovi i zatok czołowych, płyn dziąseł sulci, płyn mózgowo-rdzeniowy.

Minocyklinę wykryto w tkankach łożyska i mleku matki. Tworzy nierozpuszczalne związki wapnia w zębach. Minocyklina jest zawracany w jelicie i wątrobie, a 60% dawki jest wydzielane z kałem, trzeci - nerki. 25% dawki pozostaje niezmienione. Przy przewlekłej niewydolności nerek typu twardego stwierdza się mniej niż 5% preparatu. Okres półtrwania wynosi 16 godzin.

Wskazania do stosowania

instrukcji zaleca producent leczenie Minoleksynom zawierać dane z badań laboratoryjnych, w tym czułości wykrywania patogenu i serotypyrovanyya że zmniejszy ryzyko oporności. Lista wskazań do przepisania:

• infekcje skóry;
• weneryczny lymphogranuloma;
• cętkowana /dur brzuszna;
• tularemia;
• promienica;
• trądzik;
• jaglica (zakaźne zapalenie rogówki i spojówki);
• rzeżączka, mięsień sercowy, kiła;
• dur brzuszny;
• dżuma;
• koxiellez (fever Ku);
• listerioza;
• bruceloza;
• Siberianwrzód;
• wylew trzustki (zapalenie spojówek z wtrętami);
• ziarniniak pachwinowy;
• psitakoza;
• gorączka kleszczowa;
• cykliczna gorączka;
• infekcje odbytu i kanału szyjki macicy u dorosłych;
• nie-gonokokowe zapalenie cewki moczowej;
• bartonelloza;
• cholera;
• bezobjawowy nosiciel Neisseria meningitidis (do niszczenia meningokoków w nosogardzieli);
• ostra amebiaza jelitowa (jako dodatek do preparatów amebicydowych).

Instrukcje dotyczące stosowania Minolexin

Lek jest przeznaczony do podawania doustnego, zalecany czas - po jedzeniu, który zmniejsza ryzyko podrażnienia przełyku i owrzodzenia, przemywa wodą lub mlekiem. Przy dwudniowym dziennym trybie podawania Minolinkin przerwa między dawkami - 12 godzin. Standardowa dawka początkowa wynosi 200 mg, a następnie 100 mg dwa razy na dobę. Maksymalna dzienna objętość - 400 mg. Schematy i czas trwania leczenia, w zależności od wskazania:

Rozpoznana choroba	Dwa razy dziennie po 100 mg	Raz dziennie 50 mg
Ostry stan zapalny narządów miednicy	W niektórych przypadkach, razem z cefalosporynami	-
Zakażenie chlamydią i ureaplasma układu moczowo-płciowego. obszar anogenitalny	7-10 dni	-
Nieskomplikowany gonokokowy zapalenie cewki moczowej u mężczyzn	5 dni	-
Zapalenie rzeżączki	4-5 dni (dopuszczalna pojedyncza dawka 300 mg)	-
Męskie niepowikłane zakażenia gonokokowe (wgz wyjątkiem zapalenia odbytnicy i zapalenia cewki moczowej)	4 dni (początkowa dawka 200 mg). Pod koniec 2-3 dni po zakończeniu zabiegu wymagany jest test odzysku mikrobiologicznego.	-
Kiła (pierwotna), podatna na penicyliny	10-15 dni	-
Choroba trądziku		6-12 tygodni

Odbiór Minoleksyna antyanabolycheskoe może wywołać działania, które prowadzi do zwiększenia stężenia mocznika w osoczu krwi. Biorąc pod uwagę normalne funkcjonowanie nerek, nie wymaga to korekty leczenia. W przypadku pacjentów z chorobami nerek jest ryzyko hiperfosfatemii, kwasica i azotemią, która wymaga monitorowania poziomu kreatyniny i mocznika.

pacjentów pediatrycznych (8 lat) rozpoznano zakażenia wrażliwe mynotsyklynu, lek podaje się w następujących dawkach: początkowo w ilości 4 mg na kilogram masy ciała dziecka, a następnie dwa razy dziennie - 2 mg /kg dawkę początkową dzieci o wadze ponad 25 kg, 100 mg, a następnie za pomocą systemu odbioru - 50 mg dwa razy dziennie.

Przedawkowanie

W przypadku przyjmowania dawki przekraczającej zaleconą instrukcję stosowania może wystąpić przedawkowanie. Charakteryzuje się zawrotami głowy, nudnościami, wymiotami. Nie ma swoistego antidotum na minocyklinę. Jeśli przekroczysz dawkę, musisz przestać otrzymywać fundusze. utrzymać podtrzymujące i objawowe leczenie. Hemodializa, dializa otrzewnowa są nieskuteczne.

Skutki uboczne

Tak jak reszta grupytetracykliny, Minolexin ma działania niepożądane. Są szczególnie wyraźne ze strony układu trawiennego, kości i mięśni, układu moczowo-płciowego i oddechowego. Zgodnie z instrukcjami są to:

• wymioty, nudności, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, zapalenie trzustki, śródmiąższowe zapalenie nerek, cholestaza, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych;
• zapalenie jamy ustnej, niestrawność, zapalenie języka, zapalenie jelit, zapalenie jamy ustnej, zapalenie trzustki, hiperbilirubinemia, autoimmunologiczne zapalenie wątroby, niewydolność wątroby;
• świąd, rumień, łysienie, pigmentacja paznokci, martwica, zapalenie naczyń, wysypka, zapalenie skóry;
• duszność, zapalenie płuc, skurcz oskrzeli, zaostrzenie astmy;
• zapalenie stawów, bóle stawów, stawy, bóle mięśni;
• zawroty głowy, drgawki, gorączka, skurcze ucha, drętwienie kończyn, zawroty głowy, opóźnienie reakcji, zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, ból głowy;
• zmiana koloru szkliwa zębów, koloru potu, ciemnienia języka, popiołu, podniebienia, skóry;
• kandydoza, zapalenie sromu i pochwy, zapalenie balanowe;
• alergia, pokrzywka, plamica rzekomoanafilaktyczna, zapalenie osierdzia, naciek płuc na tle eozynofilii, zaostrzenie układowego tocznia rumieniowatego;
• eozynopenia, agranulocytoza, pancytopenia, anemia, neutrocytopenia, trombocytopenia, leukopenia;
• nowotwory złośliwe tarczycy (rzadko).

Przeciwwskazania

Minoleksina jest przepisywana z zachowaniem ostrożności w przypadku naruszenia funkcji wątroby, nerek i połączenia z lekami hepatotoksycznymi. Zgodnie z instrukcjami jestPrzeciwwskazania to:

• nadwrażliwość na składniki;
• porfir;
• ciężka wątroba, niewydolność nerek;
• leukopenia;
• układowy toczeń rumieniowaty;
• ciąża, laktacja;
• dzieci w wieku do 8 lat;
• nietolerancja laktozy, nieprawidłowe wchłanianie glukozy-galaktozy, niedobór laktazy;
• połączenie z izotretynoiną.

Minoleksyna i alkohol

Lekarze nie zalecają łączenia Minoleksiny z piciem alkoholu. Wynika to z faktu, że antybiotyk zwiększa obciążenie wątroby, a także alkoholu etylowego, co może powodować nieprzewidywalne skutki uboczne. Ponadto etanol zmniejsza skuteczność antybiotyku, co wyraża się w konieczności dostosowania dawki leku.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Zgodnie z instrukcją stosowania stosowanie Minocykliny w czasie ciąży jest uzasadnione tylko wtedy, gdy zamierzona korzyść dla matki będzie miała większe potencjalne ryzyko rozwoju płodu w łonie matki. W przeciwnym razie Minolexin jest zbanowany. Jeśli to konieczne, w leczeniu antybiotyków podczas karmienia piersią, laktacja jest przerywana. Leki mogą dostać się do mleka matki i ciała dziecka, powodując nieodwracalne uszkodzenie aparatu kostnego.

Wykorzystanie w dzieciństwie

Antybiotyki Minoleksyna jest przeciwwskazana do stosowania przez dzieci w wieku poniżej ośmiu lat. Taki zakaz w podręczniku aplikacji wynika z faktu, że aktywny składnik kompozycji jest związanyjony wapnia zębów i kości, które rosną u dziecka poniżej 8 roku życia. Wczesne stosowanie leku hamuje rozwój tkanki kostnej zębów, w przyszłości takie dzieci mogą mieć problemy z żuciem.

Interakcja lecznicza

Stosowanie Minoleksin z innymi lekami może nie zawsze mieć pozytywne skutki. Większość tych kombinacji jest przeciwwskazana. Zapoznaj się z instrukcjami z instrukcji:

1. Lek zmniejsza aktywność protromblinową osocza krwi, co powoduje konieczność zmniejszenia dawki leków przeciwzakrzepowych podczas leczenia przeciwzakrzepowego.
2. Należy unikać łączenia z lekami bakteriostatycznymi.
3. Wchłanianie leków jest zaburzone w połączeniu z lekami zobojętniającymi zawierającymi aluminium, wapń, magnez, preparaty żelaza. Zmniejsza to skuteczność antybiotykoterapii.
4. Zabrania się łączenia Minoleksiny z izotretynoiną z powodu nadmiernego łagodnego ciśnienia wewnątrzczaszkowego.
5. W połączeniu z metoksyfluranem lek może wywoływać toksyczne działanie na nerki, wpływa na skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych (należy stosować dodatkowe środki antykoncepcyjne).
6. Połączenie funduszy z alkaloidami sporyszu prowadzi do ryzyka wywoływania zapalenia zatęchłego.

Na tle podawania minoleksyny i po 2-3 tygodniach od zaprzestania leczenia może rozwinąć się biegunka lub rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Do leczenia konieczne jest stosowanie żywic jonowymiennych (kolestypolu, kolestiraminy), aby użyć bacytracyny, wankomycyny lubMetronidazol. Pod tym zakazem są leki hamujące perystaltykę jelit. Antybiotyk zwiększa wrażliwość na słońce, spowalnia koncentrację uwagi i szybkość reakcji.

Analogi

Lek może być zastąpiony przez właściwości i działanie leków z grupy antybiotyków tetracyklin. Należą do nich:

• Bassado - kapsułki na bazie doksycykliny;
• Wibramycyna - przeciwbakteryjne kapsułki zawierające doksycyklinę;
• Vydocin - liofilizat do roztworu do podawania dożylnego na bazie doksycykliny;
• Daxal - bakteriostatyczne kapsułki, zawarte w doksycyklinie;
• Doksybenic - kapsułki na bazie doksycykliny;
• Tetracyklina - tabletki o tym samym składzie;
• Tigacyl - liofilizat do przygotowywania roztworów do infuzji na bazie tygecykliny;
• tabletki na bazie pseudocyny - doksycykliny;
• Monoclin - tabletki zawierające doksycyklinę.

Wideo

Informacje przedstawione w tym artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.