Kacheksja - jakiego rodzaju choroba, oznaki i typy, terapia, powikłania i rokowanie

Skutkiem poważnych patologii może być gwałtowna i znaczna utrata masy ciała. Stan ten nazywany jest wyniszczeniem i towarzyszy mu znaczne pogorszenie stanu zdrowia, które wymaga pilnej opieki medycznej. Najbardziej niekorzystne rokowanie w przypadku braku leczenia jest śmiertelne. Tylko specjalista o odpowiednim profilu powinien radzić sobie z chorobą, ponieważ istnieje wysokie ryzyko powikłań.

Czym jest kacheksja

Stan charakteryzujący się ekstremalnym stopniem wyczerpania ciała i pojawiający się w wyniku poważnych naruszeń procesów fizjologicznych, nazywany jest kacheksją. Termin ten odnosi się do odchyleń od normalnych wartości stwierdzonych w badaniach klinicznych lub laboratoryjnych. W International Classification Directory of Diseases (ICD-10) kacheksja jest kodowana z symbolem R64 i jest zawarta w kategorii R50-R69 "Ogólne symptomy i objawy".

Przejawy wyniszczenia są wysoce specyficzne - wygląd pacjenta jest bardzo różny, stan psychiczny pogarsza się, ton życiowy maleje. Etiologia stanu wiąże się z szerokim spektrumpatologie, w tym choroby onkologiczne i zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS). W niektórych przypadkach pacjent może samodzielnie sprowokować chorobę, celowo odmawiając jedzenia (z powodu przekonań religijnych lub w wyniku patologicznie krytycznego stosunku do swojego ciała).

Uzasadnienie

W zależności od czynnika wywołującego chorobę charłactwo charakteryzuje się różnymi objawami. Przyczynowa patologia patogenezy choroby nie została ustalona rzetelnie, ale ujawniono wiele konkretnych przyczyn powodujących wyczerpanie. Należą do nich:

• powikłane masowym krwawieniem z procesu porodowego (u noworodka uformowało się zawał połogowy przysadki mózgowej, co prowadziło do rozwoju zespołu Shihan);
• zmniejszenie średnicy (zwężenie) przełyku, co zapobiega połknięciu pokarmu w żołądku;
• naruszenie procesów trawienia pokarmu i wchłanianie składników odżywczych występuje w chorobach takich jak zapalenie jelit, celiakia, hipotrofia u dzieci);
• zatrucia organizmu toksynami w wyniku długotrwałych chorób zakaźnych (bruceloza, gruźlica) lub procesów ropnych (ropnie, postępujące zapalenie kości i szpiku);
• psychogenicznie wywołany zespół całkowitego braku apetytu (anoreksja) lub przymusowego głodu;
• niewydolność gruczołów dokrewnych (nadnerczy, tarczycy) lub układu podwzgórzowo-przysadkowego;
• ciężka postać niewydolności serca;
• niekontrolowane stosowanie psychostymulantów;
• naruszenie metabolizmu białka (amyloidoza);
• onkopatologia;
• AIDS;
• wtórne choroby dróg oddechowych rozwijające się na tle przewlekłych zakażeń (rozstrzeń oskrzeli);
• choroby ogólnoustrojowe tkanki łącznej o charakterze rozproszonym (toczeń czerwony, twardzina, zapalenie wielomięśniowe).

Objawy

Objawy wyniszczenia różnią się w zależności od typu, który wywołuje jego chorobę, ale ogólnym i stałym znakiem jest szybki spadek masy ciała (do 50% oryginału). Inne częste objawy obecne w historii choroby to:

• osłabienie (ogólne osłabienie, impotencja, drażliwość);
• stan poddepresyjny (pogorszenie nastroju, apatia, zachowanie demotywujące);
• niskie ciśnienie krwi;
• hipotonia mięśniowa (zmniejszenie napięcia mięśniowego);
• obrzęk niebędący białkiem (z powodu naruszenia przepływu limfy, płyn jest usuwany z tkanek i jego gromadzenie się w surowiczych jamach);
• zmniejszona prędkość filtracji kłębuszkowej w nerkach (płynne przejście przez naczynia nerkowe);
• rogowacenie i wysuszenie skóry (skóra staje się zwiotczała i przybiera nienaturalny kolor, pojawiają się zmarszczki);
• depresja, utrata zębów;
• częste zawroty głowy;
• uczucie zimna w kończynach bez gorączki (występuje w wyniku zmniejszenia objętości krążącej krwi);
• pojawienie się owrzodzeń w jamie ustnej (zapalenie jamy ustnej);
• zwiększa kruchość paznokci, wypadanie włosów;
• silne i długotrwałe zaparcia;
• zmniejszona moc u mężczyzn, brak miesiączki (bez miesiączki przez 3 miesiące lub dłużej) - wkobiety;
• naruszenie mikroflory jelitowej, które przejawia się w postaci pogorszenia perystaltyki (dysbioza).

W większości przypadków występują wszystkie lub większość z tych objawów, a obraz kliniczny jest rzadko uzupełniany przez nietypowe zdarzenia. Ciężkim formom wywoływania kacheksji choroby lub okresu jej zaostrzenia może towarzyszyć przestrzeganie głównego objawu następujących stanów:

• (czasowe osłabienie świadomości, które wyraża się w niezgodności języka i ruchów);
• ciężkie lub szczątkowe formy majaczenia (zaburzenia psychiczne połączone z halucynacjami i urojeniami);
• pseudo-paraliż (nieuzasadniony podwyższony nastrój, bezpieczeństwo, realizacja bezsensownych czynów).

Stopnie

Charakter zmian patologicznych zachodzących w ciele podczas wyczerpania powoduje podział choroby na 3 stopnie. Celowość określenia specyfiki bolesnego procesu wynika z różnic w schematach leczenia. Oznaki stopni wyniszczenia są specyficznymi objawami, które obejmują:

Stopień	podwzgórze	Cachetine	Anoreksję
Charakterystyczne zmiany w ciele	Tłumiona synteza kinazy białkowej (podklasa fosfotransferaz) - enzymy modyfikujące większość białek.	Wzrasta rozwój karmazynu (czynnika martwicy nowotworów) - swoiste białko, które wykrywa działanie cytotoksyczne na komórki nowotworowe.	Zmniejszona produkcja kory nadnerczy, grasicy lub trzustkigruczoł aktywnych biologicznie hormonów.
Konsekwencje zmiany	Proces trawienia, trawienia i wchłaniania białek w przewodzie pokarmowym jest zahamowany. Aktywność enzymu lipazy lipoproteinowej zmniejsza się, reguluje poziom lipidów, co prowadzi do spowolnienia procesów metabolicznych i hamowania transportu tłuszczów.	Łamanie syntezy neuropeptydów - cząsteczek białek wytwarzanych przez układ nerwowy i regulujących procesy fizjologiczne.	Tworzenie się nowotworów w osoczu krwi lub zwiększenie liczby dostępnych. Naruszenie procesów wchłaniania składników pokarmowych (złego wchłaniania).
Manifestacje	Postępująca utrata wagi.	Brak równowagi emocjonalnej, załamanie nerwowe, całkowity brak apetytu na obiektywne przyjmowanie pokarmu, gwałtowne zmniejszenie tkanki tłuszczowej i mięśniowej.	Biegunka, steatorrhea (zwiększone wydalanie tłuszczów z kału), ból brzucha, niedokrwistość, astenia.

Klasyfikacja

Uszkodzone w wyniku rozwoju początkowej choroby struktury, określić scenariusz przebiegu patologicznego wyczerpania organizmu. Główną klasyfikacją kacheksji jest jej etiologia. Choroba jest klasyfikowana jako wyczerpanie egzogenne (deficyt pokarmowy lub świadoma odmowa pożywienia) i endogenna (rozwijająca się na tle wewnętrznych niepowodzeń). Wyróżnia się następujące formy patologii:

• Kacheksja nowotworowa - diagnozowana jest u pacjentów z nowotworami złośliwymi dowolnej wielkości. Przyczyną wyczerpania jest zatruwanie organizmu przez produktyupadek formacji nowotworowych lub nadmierna akumulacja kwasu mlekowego i jego soli (mleczanu). Wyniszczenie raka nie rozwija się u wszystkich chorych (nawet przy dużych guzów) oraz przyczyny tego zjawiska nie jest jeszcze ustalona.
• Kacheksja pokarmowa - występuje z powodu naruszenia wszystkich procesów metabolicznych w ciele. Ten stan może pochodzić z długotrwałego braku niezbędnych składników odżywczych na czczo. Rezultatem jest atrofia mięśni, zaburzenia hormonalne, aktywność intelektualna i psychika.
• Starsze ubytki - związane z krajami rozwijającymi się, które cierpią na starzenie się. Naturalny proces zmniejszania masy mięśniowej (występujący po 50-55 latach) nie ma zastosowania do patologicznego wyczerpania.
• kacheksja serca - zaburzenia mięśnia sercowego (mięśnia sercowego) powoduje zmniejszenie przepływu krwi, co prowadzi do zastoju krwi. Jeżeli proces ten postępuje i staje się ciężka, istnieją dalsze zmiany (zwiększenie rozmiarów wątroby i liczby cytokin zapalnych), które wywołują straty ciężaru.
• mózgowe kacheksja - uszkodzenie rozwija się w wyniku struktur w mózgu (podwzgórze międzymózgowie). Jest to najtrudniejszy rodzaj choroby, charakteryzujący się obecnością w historii pacjentów z urazami psychicznymi.
• Przysadka przysadki - przyczyny rozwoju są wrodzone lub nabyte patologie związane z niewydolnością hormonalną, realizowane wdysfunkcja przysadki mózgowej (przednia część) i podwzgórze (część środkowa). Konsekwencją naruszenia jest zmniejszenie lub całkowite zaprzestanie produkcji hormonów adenogipofis (somatotropina, prolaktyna, gonadotropina, lutropina itp.)

Komplikacje

W przypadku braku terminowych działań zmierzających do normalizacji procesów wymiany, wyczerpanie osiąga w najwyższym stopniu i może skutkować negatywnymi konsekwencjami. Najbardziej niebezpiecznymi możliwymi powikłaniami postępującej utraty wagi są:

• odwodnienie (odwodnienie) organizmu;
• krwawienie wewnętrzne (choroba wrzodowa żołądka lub jelit);
• nieodwracalne zaciemnienie świadomości;
• zaburzenia psychiczne (otępienie apatyczne, przewlekła astenia);
• zwiększona choroba pierwotna;
• sepsa (zakażenie krwi);
• niedoczynność i awitaminoza;
• rozwój niewydolności nerek i niewydolności serca;
• przecinek.

Diagnostyka

Ustalenie obecności wyczerpania u pacjenta nie jest trudne, ale aby określić przyczynę rozwoju wyniszczenia i nasilenia, przeprowadza serię środków diagnostycznych. Po wstępnym badaniu, które obejmuje badanie fizykalne i badania pacjentów, lekarz może przepisać jedną lub więcej z następujących procedur diagnostycznych:

• badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej;
• dostarczanie krwi do analizy laboratoryjnej (ogólnej, biochemicznej, hormonalnej);
• obrazowanie rezonansu magnetycznego (MRI) mózgu;
• ogólna analiza moczu;
• uprawy bakteriologiczne (odrzwia) biomateriału w celu wykrycia objawów sepsy;
• radiografia klatki piersiowej;
• badania endoskopowe (kolonoskopia, histeroskopia, gastroskopia, przeszczepy esophagogastroduenoskopii itp.)

Po otrzymaniu i rozszyfrowaniu wyników analiz specjalista określa taktykę leczenia. Często w przygotowaniu programu terapii biorą udział lekarze kilku specjalizacji, wynikające z wieloczynnikowej etiopatogenezy choroby. Doradztwo w zakresie kierunków leczenia mogą mieć specjaliści, którzy posiadają kwalifikacje w następujących dziedzinach medycyny:

• neurologia;
• psychiatria;
• endokrynologia;
• onkologia;
• Chirurgia;
• gastroenterologia.

Leczenie wyniszczenia kośćca

Wyczerpanie organizmu jest konsekwencją czynników egzogennych lub endogennych, dlatego w leczeniu patologii zwraca się szczególną uwagę na eliminowanie przyczyn chorobowego stanu. Obowiązkową miarą kursu terapeutycznego jest przywrócenie prawidłowego odżywiania, które powinno następować stopniowo i systematycznie. W celu normalizacji apetytu i funkcjonowania układu trawiennego dla wyniszczenia można przepisać następujące grupy leków:

Grupa farmakologiczna	Preparaty	Forma zwolnienia	Mianowanie
Preparaty enzymatyczne	Pankreatyna, pancyty, trzustka	Dragee	Normalizacja funkcji wydzielniczej gruczołów dokrewnych.
Rehydratory	Glukoza, dekstroza	Roztwór do infuzji, pigułka	Uzupełnianie niedoboru wody, poprawa procesów metabolicznych, działanie odtruwające.
Leki przeciwhistaminowe	Periacin, Peritol, Cyprodin	Tabletki, syrop	Wzmocnienie wydzielania soku z trzustki (przyczynia się do zwiększenia apetytu), eliminując obrzęk surowiczy.
Leki hormonalne	Andriol, Caprinate testosteronu	Kapsułki, pigułki	Napełnianie niewydolności hormonalnej (endogenny testosteron), regulacja wymiany białko-azot-fosfor.

Prognoza

Aby osiągnąć całkowite wyleczenie z wyczerpania organizmu, można zapewnić jedynie pod warunkiem pozbycia się czynników, które go prowokują. Obserwuje się najbardziej niekorzystne rokowanie u pacjentów z chorobą nowotworową - ponad 30% przypadków odnotowano zgon. Sama kacheksja nie jest przyczyną zgonów pacjentów, ale towarzyszących mu powikłań (zanik mięśni szkieletowych, zanik warstwy tłuszczowej, supresja metaboliczna itp.).

Terminowe działania podjęte w celu ustabilizowania stanu wyczerpanego pacjenta zmniejszają wpływ patologii na długość życia. Stłumiony stan psycho-emocjonalny (subdepresja) w początkowej fazie nie prowadzi do krytycznych zaburzeń psychiatrycznych, a pacjent może samodzielnie szukać pomocy medycznej. Aby zwiększyć szanse na całkowite wyleczenie, należy przestrzegać wszystkich zaleceń lekarzy, w pełni jeść i utrzymywać dzień.

Wideo

Informacje zawarte w tym artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.