Kot birmański krótkowłosy: opis rasy i charakteru, recenzje właścicieli. Kot birmański: ubarwienie, alergie, pielęgnacja i pielęgnacja

O rasie kotów birmańskich.

W tym artykule poznasz niezwykłą i bardzo piękną rasę kotów - kota birmańskiego. Opis rasy i charakteru oraz kolorowe zdjęcia mamy nadzieję, że przyciągną Państwa uwagę.

Kot birmański: opis rasy i charakteru

Niezwykłe ubarwienie kota birmańskiego w połączeniu z gęstym jedwabistym futerkiem nie może pozostawić żadnego miłośnika kotów obojętny. Uważa się, że przodkowie tych pięknych stworzeń żyli w birmańskich klasztorach i strzegli świętych relikwii. Dlatego kot birmański nazywany jest także Świętą Birmą.

Istnieje piękna legenda o tym, jak te koty uzyskały swoją ciekawą kolorystykę. W pobliżu jednej ze świątyń buddyjskich mieszkały białe, żółtookie koty. Ludzie wierzyli, że są to dusze zmarłych mnichów, którzy nie mogli iść do nieba i zostali posłańcami bogini Cun Huangze. Mnisi głęboko szanowali zwierzęta jako święte.

Klasztor ten został kiedyś zaatakowany przez rabusiów i próbował ukraść posąg czczonej bogini. W walce zginął starszy świątyni. A potem jego kot, który miał na imię Sinh, wskoczył na głowę zmarłego pana i głośno krzyknął. W tym samym czasie zmienił się wygląd zwierzęcia: oczy nabrały niebieskiego koloru, futro zaczęło jasno świecić ogniem, a łapy zanurzone w siwych włosach starszego stały się białe.

Mnisi przepędzili złodziei, a kot leżał obok ciała swego pana przez kolejny tydzień, aż sam umarł. Od tego czasu koty w świątyni zmieniły kolor: ich futro stało się złote, a ich oczy stały się jasnoniebieskie.

Mimo dobrego mitu jest dość oczywiste, że rasa ta jest wynikiem krzyżowania kotów syjamskich z persami. Do Europy został sprowadzony około 1919 roku, a oficjalnie zarejestrowany w 1925 roku.

Główne cechy zewnętrzne rasy birmańskiej:

• kolor wełny to kolor punktowy (syjamski)
• wełna jest jedwabista, średniej długości, lekko podwijająca się na brzuchu
• ciało średniej wielkości, krępe, raczej umięśnione i mocne
• krótkie nogi z kępkami wełny między poduszkami
• głowa szeroka, z lekko spiczastym podbródkiem
• oczy okrągłe, szeroko rozstawione, głęboko szafirowe
• ogon jest średniej długości z zaokrąglonym czubkiem i skierowane z reguły zawsze ku górze
• uszy lekko zaokrąglone na końcach i szeroko osadzone na głowie. Co ciekawe, kocięta rodzą się z nieproporcjonalnie dużymi uszami, ale z wiekiem ich wielkość staje się harmonijna
• żuchwa jest silnie rozwinięta, co dobrze widać z profilu
• na nosie występuje niewielkie zagłębienie

Natura Birmańczyków łączy w sobie cechy obojga rodziców: dumę i inteligencję Syjamczyków, a także uległość i spokój Persów. Rasa birmańska jest słusznie uważana za „rodzinną”.

Osobliwości charakteru i temperamentu:

• wysoka inteligencja i spryt - te koty szybko się wszystkiego uczą. Łatwo jest nauczyć ją wykonywania prostych poleceń, a nawet wkładania do zębów różnych przedmiotów, takich jak psy.
• wrażliwość – zwierzęta subtelnie postrzegają nastrój i samopoczucie swoich właścicieli.
• takt i takt - zawsze wiedz, co jest dozwolone podczas zabawy z osobą, a co nie. Nawet jeśli dadzą się ponieść emocjom, nie wypuszczą pazurów i nie będą gryźć.
• poczucie własnej wartości – kotki są dyskretne, potrafią spędzać czas samodzielnie.
• miękkość i spokój – jeśli coś nie pasuje do kota birmańskiego, to nie podrapie ani nie ugryzie, tylko po prostu odejdzie.
• przyjemny melodyjny głos - te koty "gadają" dość cicho, jakby "gruczały".
• niechęć do hałasu, a nawet strach przed nim – podczas zatłoczonych biesiad czy głośnej muzyki kot woli ukrywać się w ustronnym miejscu.
• żartobliwość, która nie znika całkowicie z wiekiem.
• czułość i łagodność - lubią siedzieć na kolanach ludzi, którzy uwielbiają się przytulać i często proszą o przytulenie.
• towarzyskość - Birmańczycy dobrze dogadują się z innymi zwierzętami (nawet psami) i nie dążą do dominacji.
• ciekawość - zawsze uczestniczą we wszystkich sprawach domowych i bez najmniejszego strachu wybiegają na spotkanie gości
• pewna pobłażliwość i majestat - te koty są przyzwyczajone do powszechnej adoracji, uważając to za absolutnie zasłużone
• oddanie – oddzielony od właściciela Birmańczyk bardzo za nim tęskni, a nawet może odmówić jedzenia.
• trochę niezdarności - czasami kot może spaść z oparcia kanapy bez wyraźnego powodu.

Birmański czy birmański?

Ludzie często mylą koty birmańskie z kotami birmańskimi, uważając je za odmiany tej samej rasy. Jest to jednak złudzenie.

WAŻNE: birmański i birmański to dwa różnerasy różniące się zarówno cechami zewnętrznymi, jak i temperamentem.

Koty te mają jednego wspólnego przodka - syjamskiego:

• birmański - mieszanka syjamskiego i perskiego rasy
• birmański – mieszanka syjamskiego i krótkowłosego rudego

Cechy zewnętrzne kota birmańskiego:

• kolor jednolity, na pysku może lekko ciemnieć
• główne odcienie futra to czekolada, fiolet, sobol, niebieski. W chłodne dni kolor staje się ciemniejszy
• małe smukłe, ale jednocześnie umięśnione ciało
• tylne nogi dłuższe niż przednie
• głowa klinowata
• ogon cienki, zwężający się ku końcowi
• oczy są okrągłe, nadają twarzy naiwny dziecięcy wyraz, mają miodowy kolor
• pomimo niewielkich rozmiarów zwierzęta są dość ciężkie, dlatego często nazywane są „cegłami w jedwabiu”

Temperament kotów birmańskich różni się również od kotów birmańskich:

• bardzo energiczny i mobilny
• niezwykle zabawny
• dążyć do przywództwo
• charakterem przypominają psy
• nie lubią samotności, zawsze starają się zwrócić na siebie uwagę
• raczej „rozmowny”

Jednak podobnie jak birmański kot birmański ma charakter uległy:

• czuły
• wysoce inteligentny
• oddany
• pozbawiony agresywności

Rasa kotów burmskich - ubarwienie: jak wygląda kot, kot, kocięta

Jak już wspomniano, koty birmańskie otrzymały niezwykłą i elegancką kolorystykę punktową od swoich syjamskich krewnych.

Główne cechy tradycyjnej kolorystyki:

• jasne tło korpusu, przy czym dolna część jest nieco jaśniejsza niż plecy
• ciemne wystające części ciała (łapy, ogon, uszy)
• przyciemniona maska ​​w formie rombu na twarzy
• obowiązkowe symetryczne białe skarpetki na łapach
• różowe opuszki łap (mogą mieć zabarwienie punktowe)
• oczy intensywnie niebieskiego (szafirowego) koloru

Istnieje kilka uznanych odmian koloru wełny w rasie birmańskiej:

Sil-point (ciemnobrązowe znaki) — tradycyjny kolor rasy:

• wełna ma jasny, ciepły odcień beżu (to może ciemnieć z biegiem lat)
• punkty bardzo ciemne, kontrastowe
• przyciemniona maskaobejmuje prawie całą kufę
• nos ciemnobrązowy, prawie czarny

Niebieski punkt (szaro-niebieskie znaczenia) to nowa i raczej rzadka rasa:

• wełna ma zimny beżowo-szary odcień
• punkty są wyciszone szare z niebieskawym odcieniem
• z wiekiem na grzbiecie może pojawić się srebrnoszary pasek
• nos - szaro-niebieski

Liliowy punkt (fioletowe znaczenia) – bardzo rzadki kolor w Birmie:

• jasnobeżowa wełna ma różowy odcień
• punkty są szaro-perłowe
• plecy nie ciemnieją z biegiem lat
• czubek nosa często jest jasnofioletowy

Czekoladowy punkt (czekoladowe) – nie tak dawno wyhodowana rasa

• kolor tła – kość słoniowa
• pkt niski kontrast, może być lekki, mieć odcień kawy z mlekiem
• maska ​​na twarz nie jest szeroka (czasem wygląda jak kropla biegnąca od czoła do nosa)
• czubek nos czekoladowy
• ogonek równomiernie w mleczno-czekoladowym kolorze
• z wiekiem jasna sierść ciała nie ciemnieje

Punkt śmietankowy (ślady śmietankowe):

• brzuch w odcieniu skorupy jajka
• tył złotokremowy
• punkty niezbyt kontrastowe

Czerwony punkt (czerwone oznaczenia)

• wełna na ciele jest jasnopomarańczowa
• punkty mają czerwonawy, czerwony odcień
• prążki często występują w kolorze
• nos z reguły o odcieniu różowym

Oprócz punktu koloru naturalnego u Kolorami birmańskimi mogą być wzory:

• cętki szylkretowe (ciasta) – ten kolor występuje tylko u samic
• połączenie pasków z cętkami

Zewnętrznie koty i koty birmańskie wyglądają prawie tak samo. Jedyna różnica polega na tym, że samce są znacznie większe niż samice.

Ale kocięta tej rasy rodzą się całkowicie białe lub jasnobeżowe. Po kilku dniach zaczynają wykazywać charakterystyczny dla rasy kolor (najpierw na nosie), coraz bardziej kontrastujący z wiekiem. Po około trzech miesiącach na łapach pojawiają się skarpetki. Ostateczny kolor szaty i punkty ustala się dopiero w wieku trzech lat.

Kot birmański: pielęgnacja i pielęgnacja

Koty birmańskiecałkiem zdrowe i silne i nie wymagają specjalnej opieki. Najważniejsze jest zapamiętanie niektórych ich cech, które dyktują warunki trzymania tych pięknych zwierząt.

• Koty birmańskie to koty domowe nieprzystosowane do życia na ulicy. Na ogół nie potrzebują nawet spacerów poza mieszkaniem. Dlatego życie na podwórku prywatnego domu nie jest dla nich odpowiednie. A deszcz i śnieg są całkowicie przeciwwskazane.
• te zwierzęta są bardzo ciepłolubne i boją się zimna. Zimą rozłożone są na dywanikach parapetowych, aby kot mógł wygodnie wyglądać przez okno, czekając na Twoje przybycie. Komfortowe przechowywanie wymaga temperatury nie niższej niż 22 °C. Ale silne upały Birmy nie są dobrze tolerowane.

• ponieważ futro takich kociąt praktycznie nie ma podszerstka, jest wystarczy czesać je dwa razy w tygodniu bez pielęgnacji, ale używając tylko grzebienia z zaokrąglonymi zębami. W okresie linienia zabieg należy wykonywać częściej, aby uniknąć powstawania łysek.
• zwierzę powinno być kąpane w miarę potrzeb, nie częściej niż raz w miesiącu.
• systematycznie przeprowadzają zabiegi higieniczne, w tym wycieranie oczu, czyszczenie uszu i zębów.
• pamiętaj, że dłuższe przebywanie takiego kota na mrozie może prowadzić do zmniejszenia kontrastu kolorów.

Warto zaznaczyć, że to urocze stworzenie lubi spać na kanapie lub łóżku, uważając się za pełnego pana wszystkich pomieszczeń. Bardzo trudno jest wypędzić kota z ulubionego miasta. Dlatego niezwykle ważne jest przyzwyczajenie zwierzęcia do własnego miejsca do odpoczynku już w dzieciństwie. Możesz kupić specjalny domek dla kota. Wybierając go, weź pod uwagę następujące kwestie:

• nie instaluj domku ani łóżka na wzniesieniu, ponieważ koty birmańskie nie lubią skakać i wspinać się na górę
• materiały, z których wykonana jest kanapa, powinny być miękkie i naturalne
• nie należy malować domku farbami, które mogą uszkodzić sierść zwierzęcia

W przedszkolu małe Birmy są nadpobudliwe. Mogą grać cały dzień, praktycznie bez zasypiania. Wynika to z faktu, że w tym okresie:

• wzmacniane są mięśnie
• powstaje szkielet
• wypracowują wrodzone instynkty

Aby dzieci bawiące się i psotne nie niszczyły przedmiotów należy zakupić odpowiednią ilość specjalnych zabawek dla kotów lub kompleks gier.

Zwracamy uwagę na osobliwości żywienia kotów birmańskich :

• ze względu na to, że Birmańczycy nie mają skłonności do przejadania się i otyłości,absolutnie nie ma potrzeby sztucznego ograniczania ilości jedzenia. Ci inteligentni ludzie sami wiedzą, ile muszą zjeść
• koty są zwykle mało wymagające w jedzeniu, ale nie lubią gotowej karmy suchej lub w puszkach
• koty potrzebują wystarczająca ilość pokarmu białkowego (mięso, kurczak, gotowana ryba, produkty mleczne). Jednocześnie karma powinna być świeża
• dorosłe zwierzęta należy karmić dwa razy dziennie (po 250-300 g), a kocięta pięć razy dziennie (po 150 g)
• ograniczyć pokarmy o wysokiej zawartości jodu i miedzi, tak aby zwierzę nie miało wyraźnego kontrastu między wełną a punktami 224]

  Ze względu na fakt, że wełna rasy birmańskiej prawie nie ma podszerstka, wielu uważa takie koty za hipoalergiczne. Jednak tego stwierdzenia nie można nazwać poprawnym.

  Faktem jest, że alergia u ludzi jest powodowana przez specyficzną glikoproteinę białkową, która jest wydzielana przez zwierzę. Białko to jest zawarte w różnych ilościach w jego ślinie, gruczołach łojowych i kale. A kiedy kot myje się, oblizując, jego ślina dostaje się na futro, a następnie odparowuje, białko dostaje się do powietrza, a następnie rozprzestrzenia się po całym domu. Tak więc obecność lub brak podszerstka, a także długość sierści zwierzęcia nie wpływają na manifestację reakcji alergicznych u ludzi.

  Eksperci twierdzą, że koty absolutnie niealergiczne nie istnieją w naturze, ponieważ wszystkie wydzielają białka w mniejszych lub większych ilościach. A przedrostek „hipo” oznacza „słaby”. To znaczy, kiedy kota nazywamy hipoalergicznym, oznacza to, że emituje niewielką ilość składnika alergennego.

  Tak więc koty birmańskie, podobnie jak inne rasy, mogą powodować alergie u ludzi. Jednocześnie należy rozumieć, że alergie nie są powodowane przez rasę jako całość, ale przez konkretne zwierzę. Co więcej, jeden i ten sam kot nie wywoła żadnej reakcji u jednej osoby, ale u innej - silny atak. Jeśli masz skłonność do alergii, zanim dostaniesz kotka birmańskiego, prześlij próbkę sierści zwierzęcia i własną krew do analizy w celu sprawdzenia reakcji.

  Decydując się na kota weź pod uwagę kilka faktów, które zostały potwierdzone licznymi badaniami:

  • liczba alergenów u ciemnowłosych koty są wyższe niż u jasnowłosych odpowiedników
  • wysterylizowane (wykastrowane) zwierzę wydziela mniej białka
  • samce są bardziej uczulające niż samice
  • glikoproteina jest produkowana w bardzo małych ilościach u kociąt
  • reakcja alergiczna danej osoby na tego samego kota może się zmieniać z czasem

  

  W celu zmniejszenia ilości składników alergennych w domu,postępuj zgodnie z zaleceniami specjalistów:

  • po kontakcie z kotem dokładnie umyj ręce
  • nie pozwól kotu leżeć w Twoim łóżku
  • częste kąpanie zwierzęcia znacząco obniża poziom alergenów, ale rasy birmańskiej nie należy myć częściej niż raz w tygodniu. Jednocześnie dokładnie umyć pysk zwierzęcia, gdyż jest na nim duża ilość glikoproteiny
  • stosować chusteczki antyalergiczne
  • przeprowadzić czyszczenie na mokro w domu jak najczęściej
  • unikaj dywanów z wysokim włosiem i ciężkich zasłon, ponieważ zawsze zawierają dużo kurzu i alergenów
  • regularnie wietrz pomieszczenie
  • używaj oczyszczaczy powietrza
  • preferują ubrania bawełniane, ponieważ kumulują mniej składników uczulających
  • prać ubrania często i w gorącej wodzie

  Nie odmawiaj sobie przyjemności zdobycia kota birmańskiego z obawy przed alergią. W jej osobie cała rodzina zdobędzie tego serdecznego przyjaciela. Uwierz mi, ta cudowna kreacja jest warta twoich wysiłków.

  Kot birmański: opinie właścicieli

  Hanna, 31 lat:

  Tutaj od 5 lat mam ukochaną Lyusię, Birmańczyka z brązowym czubkiem. Rzeczywiście jest bardzo łagodnym i miłym kotem. Jednak nie bardzo lubi się bawić, jest leniwy. Szczęśliwie leży na moich kolanach, kiedy oglądam telewizję. To jest dokładnie taki rodzaj kota, jakiego chciałem: spokojnie, do głaskania i naciskania. I po prostu rozpływam się w jej szafirowych oczach.

  Oksana, 20 lat:

  Nasz kot birmański ma 7 lat. To duży kot, ważący około 10 kg. Bardzo ciekawie - sprawdza wszystkie torby i pudła, lubi obserwować przez okno ruch samochodów na ulicy. Miły dla wszystkich członków rodziny, ale najbardziej kocha naszego tatę. Kiedy jest w domu, Fantyk biegnie za nim. A gdy tylko tata siada, kot wspina się na jego kolana. Uwielbia spać na łóżku. Wiem, że nie wolno, ale jakoś nie nauczono ich w dzieciństwie. Uwielbiamy go, a on, drań, o tym wie.

  Andriy, 47 lat:

  Nigdy nie był "właścicielem kota". Ale kot birmański przyjaciela urodził kocięta i zaproponował mi jedno. Za namową córki zgodził się. Teraz nasza kotka Fima ma 4 lata. Jako kociak był bardzo aktywny, cały czas biegał po mieszkaniu, gubiąc się pod stopami. Z wiekiem uspokajał się. Rasa jest piękna: rzadko można ją czesać (chociaż gdy linieje, wełna jest wszędzie), nasz kot nie jest szczególnie wybredny w kwestii jedzenia (normalnie je nawet suchą karmę), zadbany, odpowiedzialny. Polecam osobom lubiącym spokojne zwierzęta.

  Wideo: Kot birmański: opis rasy i opieka