Charakterystyka porównawcza Andrii i Ostapa w opowiadaniu Gogola „Taras Bulba”: patriotyzm i tragiczny los braci

Klasyczne dzieło Tarasa Bulby jest znane i aktualne do dziś. Rozważmy cechy głównych bohaterów.

Spis treści

Charakterystyka porównawcza Andrieja i Ostapa
Patriotyzm i tragiczne losy braci
Wideo: Trzy zgony w historii Gogola

W powieści patriotycznej N. Gogola czytelnik przedstawia historyczną przeszłość Kozaków Zaporoskich. W celu rzetelnego odtworzenia wydarzeń historycznych autor przestudiował dużą liczbę materiałów dokumentalnych i źródeł folklorystycznych. Gogol obrazowo opisuje heroiczną epokę, w której naród ukraiński walczył o swoją narodowość i wolność. Odkrywa charakter i obyczaje odważnych Kozaków w najdrobniejszych szczegółach. Każda postać dzieła „Taras Bulba” jest wyrazista i realistyczna. Burzliwe odcinki są pełne zarówno romansu, jak i dramatu.

Charakterystyka porównawcza Andrii i Ostapa

Naczelny wódz kozacki i jego przyszła kontynuacja w postaci dwóch synów staje się centralnym postacie wydarzeń. Taras Bulba staje się przykładem dla wszystkich Kozaków. Głównym miejscem w jego życiu była służba na Siczy Zaporoskiej i dobrobyt Ojczyzny. Żyje według kanonów prawosławnych i nie narusza tradycji kozackich. Taras staje się przykładem dla swoich synów, a oni wyrastają na odważnych Kozaków.

W młodości bracia pojawiają się przed nami na podobieństwo dwóch dorastających seminarzystów, których twarze odzwierciedlają piękno i młodość. Ich wysokie, smukłe sylwetki nie nabrały jeszcze męskich konturów. Ostap jest nieco starszy od Andrii i ma wewnętrzny rdzeń. Najmłodszy syn był coraz bliżej matki.
Dla Ostapa głównym autorytetem był zawsze jego ojciec. Taras, widząc sentymentalizm swojego młodszego syna, nazywa go „małym chłopcem mamy”. Ostap nie pozwala ojcu śmiać się z niego i jest gotów bronić jego honoru. Rodzice starają się dawać swoim dzieciom to, co najlepsze, dlatego obaj bracia otrzymują w Bursie taką samą edukację. Chociaż edukacja nie jest ważna dla ich przyszłego stylu życia. Porównawczy opis Ostapa i Andrii daje jasny obraz ich przynależności do różnych epok.

Trening Andrii jest znacznie łatwiejszy. W swoich występkach zawsze wykręca się i odwraca od kary. Autor wielokrotnie podkreśla atrakcyjny wygląd młodszego brata, nazywając go przystojnym kozakiem, zagorzałym. W jego zachowaniu jest miękkość i wyrafinowanie. Wie, jak dostosować się do różnych okoliczności i jest bardziej zaradny. Andrei ma rozwinięte poczucie wewnętrznego piękna i wyrafinowanego smaku. Ma skłonność do delikatnych przeżyć emocjonalnych.
Starszy brat studiuje z dużą niechęcią. Wielokrotnie pozbywa się elementarza i często ucieka z procesu edukacyjnego. Mając zdecydowany charakter, Ostap nie boi się kary rodzicielskiej. Wykazuje wysiłek w nauce dopiero po tym, jak Taras grozi wysłaniem go do klasztoru i pozbawieniem służby na Siczy Zaporoskiej.
Ostap nigdy nie brał udziału w wątpliwych działaniach, ale zawsze bronił odważnej sprawy. Na giełdzie cieszy się dużym szacunkiem wśród rówieśników. W przeciwieństwie do swojego młodszego brata nie dostrzega uroków życia. Ostapowi jest obojętne zarówno kobiece piękno, jak i kwitnąca natura. Jego myśli wypełniają marzenia o przyszłych wyczynach kozackich.

Podczas studiów bracia rozwijają inny perspektywy i są skierowane na różne cele. Przeciwne postacie są wyraźnie widoczne w różnych sytuacjach. Łączy ich pragnienie wyczynów, chęć pokazania swojej odwagi i siły w walce z wrogiem. Przyjazd do Zaporoża w styczniu to nowy etap w życiu obojga.

Patriotyzm i tragiczne losy braci

Ostap bardzo chciał być taki jak jego ojciec. Chciał zasłużyć na taką samą sławę i uznanie. Jego myśli wypełniały sny o bitwach. Nic go bardziej nie interesowało.

Andrii nie był tak skupiony na serwisie. Jego myśli zaprzątało młodzieńcze zauroczenie Polką. Serce Kozaka wypełniły ciepłe, słodkie wspomnienia. Nie mógł powstrzymać się od podzielenia się z kimś swoimi emocjonalnymi przeżyciami, ponieważ natychmiast zostałby zawstydzony. W końcu Ojczyzna powinna być na pierwszym miejscu.
Kozak lubił być sam. Streetscapes koiło jego duszę. Serce Andrieja jest zawsze otwarte na miłość, zrozumienie i współczucie. Gogol łączy w jednym obrazie romantyczną naturę i odważnego kozaka. Między miłością a służbą toczy się wewnętrzna walka.
W Sicz Zaporoska bracia pokazali swoje najlepsze cechy. Swoją odwagą i męstwem, zręcznością i męstwem zdobyli szacunek i uznanie Kozaków. Bracia aspirowali do czołówki wśród najlepszych. Ich jedyną rozrywką na Siczy są zamieszki kozackie.
Ostap wykazywał zdolności przywódcze od pierwszych dni swojej służby. Zawsze jest rozważny w swoich działaniach. Okazując odwagę, nigdy nie zapomniał o ostrożności. Kozak zawsze znajdował wyjście z trudnej sytuacji. Jego roztropność niejednokrotnie pomogła uratować życie Kozakom.
Zawsze pamiętał swoich towarzyszy broni, gotowych poświęcić się dla przyjaciela. Rozmawiał ze wszystkimi na równych prawach i wyrażał życzliwość. Ojciec był nieskończenie dumny z osiągnięć syna: „Och, później będzie dobrym pułkownikiem! …i taki, który również udusi ojca za pas!”. Ze względu na swoje silne cechy Ostap zostaje szefem palarni. Kozacy w ogóle nie wątpią w jego kandydaturę i nie organizują zebrań. Pomimo swojego wieku, czyny i rozumowanie Ostapa posiadają mądrość i rozwagę.

Andrij poleciał do bitwy

„... biegł jak młody chart, najlepszy, najszybszy i najmłodszy ze wszystkich w stadzie...”

„I jest dobry – wróg go nie zabierze! - wojowniku! nie Ostap, ale dobry, dobry żołnierz!

Miłość do Polki stała się fatalna w życiu młodszego brata. Okazuje się, że jest zakładniczką w mieście otoczonym przez Kozaków. Andrei opuszcza swoją armię i przechodzi na stronę wroga do swojej ukochanej. W obliczu głodujących i bezbronnych ludzi Kozak nie może stać z boku. Andrei wyznaje swoje uczucia młodej damie i przysięga, że będzie wierny i oddany do końca.

Wybiera nową ścieżkę życia, podejmując zdecydowaną, niezależną decyzję. Teraz chce walczyć o dobro ukochanej. Biorąc ją pod swoją opiekę, wyrzeka się swojej przeszłości. Nie przeszkadza mu już dług kozacki, ogarniają go rycerskie uczucia.

Gogol w pełni odzwierciedla szczerą i głęboką miłość Andrieja. Ale nie może znaleźć słów, aby go obronić. Nikt nie ma prawa do takiej słabości, bo dług jest zawsze ponad wszystkim, co ludzkie.
Jego silna samodzielna decyzja czyni go z jednej strony zdrajcą, az drugiej szanowanym. Nie każdy może wykazać się tak rozpaczliwą odwagą i podążać za wezwaniem swojego serca. W imię miłości Andrij przekreśla całe swoje życie i sprzeciwia się zasadom moralnym, które zaszczepił mu ojciec. Ważne jest, aby Kozak realizował swoje pragnienia, a nie nadzieje i oczekiwania Tarasa. Nie boi się pokazywać swojej wolności wyboru i na zawsze stracić rodzinę i przyjaciół.

Po takim akcie Andrii traci miłość i wsparcie ojca. Zhańbił Tarasa na oczach całej armii kozackiej. Ojciec widzi, jak jego syn zabija Kozaków z zimną krwią i jest pełen gniewu.
Ostap pozostaje lojalny wobec swoich towarzyszy we wszystkich bitwach. Dla niego zawsze istniał wyraźny podział społeczeństwa na wrogów i przyjaciół. Kozakowi najmniej przeszkadzało osobiste szczęście. Dług wobec Ojczyzny jest zawsze na pierwszym miejscu.
Ostap nigdy nie dopuszcza myśli o zdradzie. Pojmany przez wroga, poddawany przemocy i torturom, znajduje siłę i odwagę, by milczeć. Ostap jest nieustraszony w obliczu śmierci i do ostatniej chwili nie wypowiada wrogowi ani słowa. Kozacy udają się na miejsce egzekucji dumni i spokojni. Nie wstydzą się ani przed wrogiem, ani przed towarzyszami.
Od początku do końca swojej życiowej podróży Ostap wykazuje odwagę i odwagę, walcząc o dobro Ojczyzny. Kozak przed śmiercią odczuwa wsparcie rodziców. Ostatnie słowa Tarasa wyrażają bezgraniczny szacunek i miłość do swojego bohatera. Ojciec wziął na siebie całą tragedię i ból syna. Egzekucja Ostapa staje się przykładem stabilności i stanowczości w obliczu wroga. Za śmierć swojego syna, Taras przeprowadza militarną konfrontację z wrogiem.
Zarówno Andriy, jak i Ostap wybrali własny los i obaj zasługują na zrozumienie. Obaj bracia umierają bezlitosną śmiercią. Ostap spełnił wszystkie nadzieje swojego ojca i był godny najwyższego szacunku. Andrei, wybierając niebezpieczną ścieżkę, akceptuje śmierć od swojego ojca. Nawet w ostatnich chwilach życia nie ma wyrzutów sumienia. Jego myśli skierowane są do młodej żony. Dla niego przeżycia serca stają się sensem życia.

Taras nie mógł pogodzić się ze zdradą syna i odbiera mu życie samego siebie. W ten sposób próbuje odpokutować winę syna przed Ojczyzną. Dług jest dla niego ważniejszy niż rodzina. Starszy brat podziela stanowisko Tarasa i nie próbuje bronić swojego brata. W oczach ojca zdrajca jest godny tak haniebnej śmierci. Taras znajduje siłę, by wyrwać zdrajcę z serca i pozbawia go możliwości pochowania z honorami. Nawet po śmierci Gogol podkreśla urodę Andrieja. Jego bladą, męską twarz zdobią czarne brwi. Ubrania żałobne dopełniają jego uroku. Nawet w martwym ciele widać jego siłę i moc.

Postacie Gogola przepełnione są patriotyzmem i miłością do Ojczyzny. Na przykładzie Ostapa i Andrii widać, jak krewni stają się wrogami krwi. Każdy z nich wybrał swoje życiowe wartości i walczył o nie do końca.