Norwich Terrier - opis i charakter psa, edukacja szczeniąt, żywienie i choroby genetyczne

Rasy rasy północno-terierowej są zwierzętami, które pasują do roli skutecznego asystenta myśliwego, a także oddanego i czułego towarzysza domowego. Zalety takich uczniów obejmują wysoki poziom inteligencji, zdolność uczenia się, życzliwość, niewielkie rozmiary. Ważną cechą Norwegów jest to, że w przeciwieństwie do innych jednostek z grupy terierów, nie ma charakterystycznej agresywności, skłonności do dominacji. Myśliwi cenią rasę za posłuszeństwo i umiejętność tropienia łupów.

Jak wygląda norweski terier

Mały łowca psów ma silną budowę, mały wzrost i ciekawy wygląd. Zwierzę jest dobrze zbilansowane, zwarto zapakowane. Ciało kwadrupola pokryte jest sztywnymi gęstymi włosami. Członek rasy ma średniej wielkości ucho, niezbyt długi prosty ogon. Charakteryzuje się wytrzymałością, silnymi mięśniami i dobrze rozwiniętym układem kostnym.Nabyte w walce blizny na skórze nie są wadą nawet na wystawach.

Historia wyglądu rasy

Norwich Terrier po raz pierwszy pojawiły się w latach 70. XIX wieku w hrabstwie Norfolk, w mieście Norwich. W Europie pies pochodził ze wschodniej Anglii. Niektórzy spekulują, że poszedł rasy przez skrzyżowanie po angielsku i terier irlandzki, ale nie ma dowodów, tak. Te zwierzęta zostały wyniesione, aby stać się barny szczurów. W przeszłości psy pracowały również w służbach sanitarnych, w pizzeriach, w stajniach. Później zaczęto używać małych psów, aby wypędzać borsuki i lisy.

wkrótce norvychskye teriery kochany przez arystokratów, po czym zamienił się w towarzysza - żyć w majątkach ludzi, którzy byli chodzenia po trawniku. Norwich dużo mylić z Norfolk Terrier (nazwa Norfolk się po kraju, gdzie doszło do rock - Norfolk County), ale pies wygląda inaczej: w pierwszym pointy uszy są zawsze pozycji stojącej, przodkowie powieszenie. Warto zauważyć, Norfolk i Norwich są zarówno nazwie „Norwich Terrier” w 1964 roku, podczas gdy angielski Kennel Club nie podzielić je na dwa odrębne gatunki.

Opis i cechy odróżniające

Psy są uważane za myśliwych, ale małe psy mogą stać się lojalnymi przyjaciółmi ich właściciela. Główną cechą tej rasy zwierząt uznawanych: są dobroduszny, przywiązany do właściciela, lubią zabawę aktywnych gier. Zaletą i jednocześnie wadą małychŁowcy twierdzą, że zawsze będą chronić siebie i swoich mistrzów, niezależnie od wielkości wroga, który jest zagrożony poważnymi obrażeniami.

Wygląd

Przedstawiciele ras uzyskanych w celu polowania na żłobki mają zwartą bryłę z solidnym szkieletem i umiarkowanie szerokim masywnym mostkiem typu ssącego, który charakteryzuje się znaczną siłą. Temperament myśliwych opisywany jest jako lekko niekontrolowany, podczas gdy standard stwierdza, że ​​to zwierzę nie jest głupie, ale trwa, jest aktywne, niestrudzone i celowe. Wysokość dorosłego psa wynosi 25-30 cm, waga 3-5 kg, maksymalna wysokość samicy to 23-26 cm, a waga 2,5-3,5 kg.

Standard

Ten czarujący myśliwy jest wyjątkowy, ale łatwo go pomylić z innymi terierami. Aby tego uniknąć, zapoznaj się ze standardami ojca ze zwierząt domowych:

• Głowa jest świetna, ale z powodu kudłatych włosów. Część czaszkowa jest obszerna, na szczycie umiarkowanie okrągłego kształtu, czoło jest wizualnie płaskie, ostro przechodzi w nos, twarz jest lekko zwężona. Wargi są całkowicie pigmentowane, przylegają ściśle do szczęki, cienkie. Przednia część jest o 1/3 krótsza od długości czaszki, ale nie powoduje, że szczęka jest słaba lub lekka.
• Oczy są lekko zapadnięte w oczodole, zapewniając lepszą ochronę, ustawioną na średnią szerokość. Kolor nasycony, brązowy, owalny. Ciemne powieki, ciasno przylegające. Widok jest pogodny, zainteresowany.
• Nos ma mały rozmiar, kolor czarny, ruchomy, różni się wrażliwością.
• Zęby - więcej niż można się spodziewać, patrząc na zwierzę, matak kompaktowy. Frezy są pionowe, idealnie równe, kły zbiegają się w "zamku". Zgryz jest prawidłowy - górne siekacze chowają dno bez szczeliny.
• Uszy znajdują się wyłącznie w pozycji stojącej, mają kształt trójkąta. Kiedy pies pracuje, uszy są zawsze napięte, naprzód i spoczywające na plecach.
• Ciało jest mocne, prostokątne. Szyja bez zawiasów lub pazurów nie jest zbyt długa. Piersi nie powinny być szerokie, ponieważ z powodu tego zwierzęcia trudno będzie pracować w dziurze. Krawędzie są wyraźnie rozciągnięte do tyłu, sprężyście. Jama klatki piersiowej na sześcienną lub nieco niższą. Ramiona są dobrze rozwinięte, grzbiet jest równy, szeroki, szydełkowany, szeroki, źle wyrażony.
• Końcówki proste, krótkie, grube. Tylne nogi wyglądają bardziej muskularnie niż przednie. Ramiona są wyniesione, nadgarstki ustawione pod kątem do ziemi, łokcie znajdują się blisko mostka. Stifts są mocne, mają umiarkowaną długość, stawy kolanowe i stawy kolanowe pod klasycznymi kątami. Łapy są duże, paznokcie są bardzo mocne, klocki są dobrze wypełnione.
• Ogon trzyma się nieco powyżej lub na poziomie linii grzbietu. Można go zatrzymać lub nie. Naturalnie ogon jest mocny, powinien być całkowicie prosty, z lekkim zgięciem. Spalony - wyłącznie prosto, służy jako kontynuacja końca linii.

Kolor i rodzaj wełny

Mały łowca ma topless, przypominającą drut, twardą wełnę. W okolicy szyi wydłużonej włosów brzucha tworzy kołnierz. Wełna na twarzy, krótkie uszy. Pies ma brwi i brodę. Bielizna jest dobrze rozwinięta. StandardowyDla rasy przewidziano kilka odmian koloru normalnych psów:

• spalony na czarno - pali się w czerwonym panelu;
• czerwona paleta - od jasnoczerwonej do bladej;
• zonar - pies ma kolor czarno-czerwonego panelu.

Charakter norweskiego teriera

Przedstawiciele tej rasy mają podstawowe zalety, które posiadają wszystkie teriery. Należą do nich wysoki poziom inteligencji, życzliwość dla osoby, ostrożność. Jednak Norwiches, w przeciwieństwie do innych rodzeństwa, nie mają tendencji do nadmiernej nerwowości, nie szczekają w ogóle. Małe psy zostały wywiezione na polowanie, więc mogą pojawić się problemy w środowisku miejskim. Najlepiej więc nie puścić zwierzęcia ze smyczy podczas spaceru po ulicach, aby nie zaczął polować na koty lub ptaki.

Kształcenie i szkolenie pomogą rozwiązać ten problem, ale go nie rozwiązują. Należy zauważyć, że z tego samego powodu norweski terier nie zawsze współistnieje w jednym domu z innymi zwierzętami, w szczególności w przypadku dekoracyjnych szczurów i kotów. Małe myśliwy będą dobrze współpracować z dziećmi, ale zaleca się, aby szczeniak i dziecko komunikowały się z dorosłymi.

Norwich terriery, podobnie jak inne psy, nudzą się bez właściciela, ale nawet same nie pozwalają sobie na granie w zbyt niebezpieczne gry lub poddawanie się atakom neurastenii. Decydując się na stworzenie takiego cztero-homarca, możesz być pewien - będzie dobrym uczniem. Ponadto przedstawiciele rasy są uznani za cudownychtowarzysze - energiczni i żywi.

Przyjazność i towarzystwo

Przedstawiciele fraterni terierów tworzą wspaniałe przyjacielskie relacje ze wszystkimi członkami rodziny, w tym z bardzo młodymi. Ważne jest, aby wyjaśnić dziecku, że pies musi być chroniony i szanowany, nie ranić jej, okazywać cierpliwości, jeśli nie chce grać. Nieco gorliwi uczniowie wciąż są wychowywani jako towarzysze wielkiego psa. Pomimo niewielkich rozmiarów, pies czuje się świetnie i okropnie, a uczeń bierze udział w wspólnych zabawach z gigantycznym "sąsiadem" bez strachu.

Nadmierna energia

Taki pies - godny energetyczny przedstawiciel grupy terierów, która nie wyobraża sobie swojego życia bez ruchu i aktywnych gier, z długim spacerem dla niego - nie jest warunkiem wstępnym. Aby zmarnować energię zgromadzoną w ciągu dnia, wystarczy mały łowca iw ciągu godziny, w ciągu której można uciec, zagrać w piłkę. Członkowie rasy potrzebują spacerów i treningu, dzięki czemu zwierzę staje się łatwiejsze w zarządzaniu.

Umiejętność treningu

Właściciele prowadzący szkolenia nie powinni mieć problemów, ponieważ psy tej rasy są łatwo wyszkolone i bardzo inteligentne. Może się jednak również zdarzyć, że pies nie zrobi tego, o co prosi, lub udaje, że nie słyszy właściciela - oznacza to, że po prostu nie jest w nastroju do robienia. Ogólnie rzecz biorąc, nauka małego czworonożnego teriera przebiega bez problemu.

Jeśli zdecydujesz się kupić norweskiego teriera jako zwierzę domowe, możesz nauczyć go najprostszegodla samych drużyn, na przykład, po kilku zajęciach może usiąść w zespole "tańcz na tylnych nogach, przynieś zabawkę. Jeśli liczba przejść od zwierzęcia polować, to na pewno musi przejść szkolenie w szkole specjalnej - tam są szkolenia pod okiem doświadczonych instruktorów.

Opieka i konserwacja

Możesz mieć takiego zwierzaka w mieszkaniu, jak również w prywatnym domu, ale nieograniczone chodzenie ma swoje niuanse. Fakt, że pies myśliwski z genów będzie polowanie wszystkie zwierzęta bez wyjątku, koty, myszy, krety, a w przypadku braku odpowiedniego doświadczenia, mógł poważnie ranny w walce ze swoim wrogiem. Oprócz walk, właściciele psów, które żyją w podmiejskich domów, do czynienia z innym problemem - młodzi myśliwi uwielbiają kopać, ale nie jest to grzbiety zepsute przy żniwach, a podkopah dzięki którym uczniowie opuszczają granice ich terytoriów.

Właściciele Norwich Terrier, którzy zdecydowali się dbać o sierść zwierząt domowych, należy natychmiast wiedzieć, że jest to dość kłopotliwe: przedstawiciele tej rasy są trudne ostovyy włosy, które szybko rośnie, podczas gdy oni mają podkład, lynyayuschyy dwukrotnie rocznie. Z tego powodu, wsparcie dla spektakularnych gatunków zwierząt konieczne jest przeprowadzenie procedury zwanej hrummynhom, który obejmuje strzyżenie i szczotkowanie włosów.

Grumming and Trimming

Przedstawiciele tej rasy są zwierzętami ze sztywnej wełny, dlatego te procedury muszą koniecznie zostać włączone do kompleksutroska Właściciele, którzy nie rozumieją, w jaki sposób różni się grumming i trimming, musisz wiedzieć przynajmniej o ich oczywistej różnicy. Tak więc, rouming nazywa się kompleksową pielęgnacją skóry i wełny, w której specjalista wykonuje różne zabiegi, w zależności od stanu psa lub życzeń jego właściciela. Przycinanie to przycinanie starych owalnych włosów.

Uspołecznienie ucznia od najmłodszych lat

Ważnym punktem w kształceniu norweskich terierów jest ich wczesna socjalizacja. Aby zrobić zwierzę wychowywane przez tubylca i firmę, musisz chodzić z nim w ruchliwych miejscach, poznawać sąsiadów, przyjaciół, różne zwierzęta. Eksperci zalecają małym myśliwym przebywanie z normalnymi psami, ponieważ przedstawiciele tych skał mają wspólną cechę: podczas gry psy gryzą się nawzajem za twarz. Pomiędzy psami, takie postępowanie zostanie ocenione poprawnie, ale na przykład pasterz może postrzegać to jako agresję.

Długie spacery i aktywne gry

Norwich Terrier jest aktywną rasą, która będzie wykonywać nawet wyczerpujące ćwiczenia ze swoim mistrzem, chociaż nie wymaga ich w szczególności. Pies może i codziennie chodzić na smyczy, łącząc spacer z joggingiem i grami. Większość przedstawicieli rasy chętnie chwyta sztukę flyball, adjilite, szaleństwo. Pamiętaj, że tacy uczniowie potrzebują nie tylko pracy fizycznej, ale także umysłowej, więc staraj się zająć czymś ze swoim psem, aby się nie nudzić.

Cechy diety

Prawidłowe zdrowie norweskiego terriera zależy od tego, jak dobrze sporządza się dietę.Przedstawiciele rasy nie są uczuleni, więc karmienie ich może być "naturalne" lub gotowe do spożycia, ale ich "grzech" do przejadania się i tendencja do przybierania na wadze wciąż wybierają porcję. Niewielki rozmiar psa dodatkowo komplikuje sytuację, dodając codzienne menu. Ważne jest, aby nie wyolbrzymiać kalorycznej zawartości produktów, a konieczne jest osiągnięcie nasycenia psa minerałami, witaminami i białkami - trudnym zadaniem dla właścicieli uczniów, którzy wybrali naturalny sposób żywienia.

Pasza przemysłowa jest doskonałą alternatywą dla "naturalnych". Ten rodzaj karmienia wybierany jest przez coraz większą liczbę małych właścicieli zwierząt domowych. Jeśli kupujesz gotowe produkty dobrej jakości, ryzyko niezrównoważonej diety jest prawie całkowicie wykluczone. Gotowe jedzenie może być nie tylko suche: szczenięta, suki w ciąży lub w okresie laktacji lub starsze psy mogą być karmione wilgotnymi pokarmami - jest to wygodne w przechowywaniu i obsłudze, a jednocześnie zawiera niezbędną ilość dla witamin i minerałów dla zwierząt domowych.

Właściciele, którzy wolą oddać swój oddział wyłącznie na naturalną żywność, muszą wiedzieć, jakie produkty powinny zawierać dietę norweską Terriera. Tak więc każdego dnia pies powinien otrzymać:

• ryż lub gryka (inne zboża lepiej nie podawać);
• witaminy;
• beztłuszczowe mięso (wieprzowina musi być w ogóle wyłączona);
• produkty mleczne;
• warzywa, owoce.

Przed zakupem czworonożnego przyjaciela można skonsultować się z hodowcą na temat opieki i specyfiki diety szczenięcia. Doświadczeni profesjonaliści zPies rasy małych ras nie zaleca karmienia norweskiego Terriera nieprzeznaczonymi produktami dla zwierząt. Należą do nich:

• mleko;
• produkty mączne;
• słodycze (zwłaszcza do czekolady);
• ziemniaki;
• kości, w tym rurkowate.

Zdrowie i choroby genetyczne

Norwich Terrier może pochwalić się nie tylko solidnym ciałem, ale także doskonałym zdrowiem. Życie psa ma około 16 lat, ale, podobnie jak innych czworonogich braci, mały łowca jest podatny na niektóre choroby. Psy mają następujące choroby:

1. Patel. Choroba genetyczna, która jest dyslokacją kolana. Objawy są nagle uśpione u zwierząt w wieku powyżej 4 miesięcy. W zależności od nasilenia, dyslokacja może przejść przez dłuższy czas. Aby zmniejszyć erozję stawu kolanowego i jego zużycie pomoże chondroprotector i leki przeciwzapalne.
2. Padaczka. Naruszenia w procesach wzbudzania i hamowania mózgu, prowadzące do konwulsyjnych ataków, powtarzanych z określoną częstotliwością. Padaczka dziedziczna nie jest leczona, ale można znacznie poprawić stan niemowlęcia.
3. Zapadnięcie się tchawicy - choroba charakteryzująca się nagłym kaszlem, który zwiększa się po aktywności fizycznej zwierzęcia. W przypadku wykrycia tych genetycznych wymiotów, lekarze weterynarii powinni ograniczyć wszelkiego rodzaju efekty na szyi więźnia (nie używać kołnierza lub pierścionka) i trzymać go z dala odchoroby górnych dróg oddechowych.
4. Kosz Choroba ta może wyprzedzić zwierzę w kontakcie z dzikim zwierzęciem, na przykład szczurem, na który poluje się. Ważne jest, aby w odpowiednim czasie zaszczepić psa i ewentualnie ograniczyć kontakt teriera norweskiego z potencjalnymi nosicielami choroby.

Otyłość w okresie pourodzeniowym i cukrzyca

Przedstawiciele tej rasy mogą cierpieć z powodu nadmiernej masy ciała. W świecie kynologicznym choroba jest kategorycznie rozważana, ponieważ psy z nadwagą borykają się z wieloma problemami: chorobami wątroby, chorobami serca, zaburzeniami hormonalnymi, które zagrażają rozwojowi cukrzycy. W tym przypadku dotknięte są stawy i przewód pokarmowy, co powoduje problemy z zębami. Może być wiele takich "łańcuchów", a wszystkie z nich są konsekwencją jednego powodu - otyłości.

Syndrom wywołujący problemy z oddychaniem

Dziś jest nieznana, dziedziczna lub nabyta, ta patologia. Choroba charakteryzuje się płytkimi oddechami, ponieważ oddychanie na pełnych piersiach powoduje ból. Z powodu choroby organizm zwierzęcy cierpi z powodu głodu tlenu, który prowadzi do utraty apetytu, letargu i wielu innych problemów. Leczenie zespołu, powodujące problemy z oddychaniem, nie jest możliwe, ponieważ przyczyny jego wystąpienia nie zostały jeszcze wyjaśnione. Weterynarze, którzy łagodzą oczywiste objawy, mogą ułatwić sytuację.

Szczenięta norweskiego teriera

Człowiek, który zdecydował się kupić sobie nieco przebiegłego czworonożnego przyjaciela, musi podejść do tego biznesu.Odpowiedzialnie, zwłaszcza jeśli pies jest potrzebny na wystawy. Przy wyborze należy zwrócić uwagę na ustawienie uszu, proporcje, zgięcie ogona. Zanim przejdziemy do przeglądu dziecka, warto przyjrzeć się jednemu z rodziców - musi on spełniać standardy rasy. Szczenięta w 3-4 miesiące stają się jak ich rodzice. Zły znak, jeśli pies jest zsiadł z kończyn.

Rasa psów rasy norweskiej Terrier - zdjęcie

Wideo

Opinie

Tatyana, 22 lata

Cena szczeniaka w hodowli nie przeszkadzała mi, ponieważ od dawna pragnąłem prawdziwego przyjaciela. Wiele osób mówiło, że norweski terier byłby wspaniałym myśliwym, ale mój jedyny biegnie za kulami, a nawet koty nie są imponujące. Wełna powinna być cięta regularnie - tylko po to, byś mógł nie tylko się zabawić, ale i pięknym zwierzakiem.

Mila, 30 lat

Ten mały żmudny pies jest dziedzicznym towarzyszem, którego głównym celem jest służenie swojemu właścicielowi, więc nie będzie trudno nauczać zespoły uczniów, najważniejsze - poświęcenie czasu. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że ważne jest, aby oglądać jedzenie, w przeciwnym razie można "zarobić" mnóstwo kłopotów.