Znieczulenie rdzeniowe - konsekwencje i powikłania, technika przewodzenia i przeciwwskazania

Wszystkie zabiegi chirurgiczne, procedury powodujące ból, we współczesnej medycynie prowadzone są w znieczuleniu. Rodzaj znieczulenia zależy od rodzaju, czasu trwania operacji, ogólnego stanu pacjenta. Istnieją dwa rodzaje znieczulenia: znieczulenie ogólne i znieczulenie podpajęczynówkowe, w którym pewien obszar ciała traci wrażliwość.

Co to jest znieczulenie podpajęczynówkowe

Jeśli w pewnym czasie operacji konieczne jest złagodzenie wrażliwości dolnej części ciała ludzkiego, znieczulenie wykonuje się na płynie mózgowo-rdzeniowym. Istotą tej metody jest wprowadzenie znieczulenia w określone miejsce w pobliżu rdzenia kręgowego (z tyłu - dlaczego ta metoda stała się tak zwana). Jest to przestrzeń podpajęczynówkowa, znajdująca się pomiędzy móżdżkiem a rdzeniem kręgowym, wypełniona płynem mózgowo-rdzeniowym (płynem).

Przez wątrobę jest ogromna ilość dużych nerwów, ich przekazywanie sygnałów bólowych do mózgu i muszą być zablokowane. Znieczulenie rdzeniowe wykonuje się w okolicy lędźwiowej, obszar łagodzi bólniższy tył Anestezjolog musi przejść igłę do kręgosłupa, więzadła międzykręgowego, zewnątrzoponowe i wyściółkę mózgu i wejść do wybranego znieczulenia.

Znieczulenie rdzeniowe - technika trzymania

Do tej metody znieczulenia używa się specjalnej (rdzeniowej) bardzo cienkiej igły, strzykawki i środka znieczulającego. Bardzo ważnym punktem jest właściwa pozycja pacjenta. Skupia się on na znieczuleniu zewnątrzoponowym i rdzeniowym, aby uniknąć nieudanych nakłuć. Technika znieczulenia podpajęczynówkowego:

• znieczulenie w kręgosłup zrobić w tej sytuacji, pacjent jest w pozycji siedzącej (zgiąć plecy wciśnięty do podbródka w klatce piersiowej, ramiona ugięte w łokciach) lub leżąc na boku. Siedząc lepiej, strefa kręgosłupa jest lepiej widoczna. Konieczne pełne nieruchomości, aby uniknąć komplikacji ze znieczuleniem podpajęczynówkowym;
• przed znieczuleniem powstrzymywać omacywanie lekarz określa się najlepsze położenie do iniekcji (strefie pomiędzy 5,4 i 3, kręgi);
• w celu uniknięcia infekcji lub zanieczyszczenia krwi, specjalne leczenie oznacza miejsce, w którym znieczulenie podtwardówkowe będzie leczone, wszystko powinno być całkowicie sterylne;
• znieczulenie miejscowe wykonuje się w obszarze wprowadzenia igły do ​​kręgosłupa;
• igła do tej procedury jest długa (około 13 cm) i mała średnica około 1 mm), dlatego w niektórych przypadkach znieczulenie miejscowe nie;
• igłę wstrzykuje się bardzo powoli, przechodzi przez wszystkie warstwy skóry, warstwę nadtwardówkową, stałą błonę rdzenia kręgowego. Kiedy wchodziszruch igły podpajęczynówkowej igły zostaje zatrzymany, a trzpień (przewodnik zamykający światło igły) zostaje wyciągnięty z niego. Jeśli czynność jest przeprowadzana prawidłowo, z kaniuli na końcu igły koniec;
• Wstrzykuje się znieczulenie, igłę wyciąga, miejsce iniekcji zamyka sterylnym bandażem.

Natychmiast po wprowadzeniu leku pacjent może odczuwać działanie niepożądane: mrowienie w kończynach dolnych, zalewanie gorąca, trwa ono przez krótki czas, jest naturalnym efektem znieczulenia. W przeciwieństwie do znieczulenia zewnątrzoponowego (pół godziny), całkowite ustąpienie bólu w znieczuleniu rdzeniowym następuje po 10 minutach. Rodzaj leku określa czas trwania znieczulenia w zależności od czasu trwania operacji.

Preparaty do znieczulenia podpajęczynówkowego

Znieczulenie neuroaktywne jest wykonywane przez różne leki: miejscowe środki znieczulające i adiuwanty (dodatki do nich). Najczęściej stosowane leki na znieczulenie podpajęczynówkowe:

• lidokaina. Nadaje się do operacji krótkoterminowych. Stosuje się go w połączeniu z fentanylem przez 30 do 45 minut. zapewnia dziesiąty poziom bloku;
• prokaina. Krótko działający lek. Stosuje się 5% roztwór. Aby wzmocnić blokadę, połącz z fentanylem;
• bupiwakaina. Różnica polega na względnej wydajności. Termin blokady do godziny, możliwe jest stosowanie wyższych dawek (5 mg i więcej);
• przybijanie Ma zastosowanie do długotrwałych operacji. Znieczulenie rdzeniowe można wykonać w 0,75% roztworze (3-5 godzin działania) i 1% (4-6 godzin);
• adiuwanty: adrenalina (wydłuża czas blokady), fentanyl (wzmacniaefekt znieczulający);
• W niektórych przypadkach jako dodatek stosuje się morfinę lub klonidynę.

Znieczulenie rdzeniowe z cesarskim cięciem

Cesarskie cięcie - operacyjne wycofanie płodu z ręcznym umieszczeniem łożyska. Koniecznie przeprowadzić anestezjologię. Znieczulenie rdzeniowe przy cięciu cesarskim - wykluczone jest ryzyko kontaktu z niemowlęciem. Po raz pierwszy znieczulenie rdzeniowe z cesarskim cięciem zostało zastosowane w 1900 roku przez Criss. Znieczulenie rdzeniowe i zewnątrzoponowe jest stosowane praktycznie wszędzie, jeśli nie ma przeciwwskazań do zastosowania. Wstrzyknięcie wykonuje się jednokrotnie w znieczuleniu neuroobrazowym (co stanowi główną różnicę w metodzie zewnątrzoponowej, w której cewnik wprowadza się do leku).

Przeciwwskazania do stosowania tej metody są następujące: mała liczba płytek we krwi, zmniejszona krzepliwość krwi, zaburzenie rytmu serca, procesy zakaźne podczas podawania leku. Odzyskiwanie jest szybkie. Różnica i główna przewaga nad znieczuleniem ogólnym to wyjątkowo niskie ryzyko niebezpiecznych komplikacji dla dziecka i matki, stosunkowo mała utrata krwi.

Znieczulenie rdzeniowe przy porodzie

Najczęstszą metodą łagodzenia bólu jest główny cel jego realizacji - eliminacja bólu podczas porodu, komfortu i bezpieczeństwa kobiety i dziecka. Lek jest wstrzykiwany do regionu lędźwiowego i blokuje zespół bólowy. Czas jest obliczany tak, aby efekt leku został skrócony do czasu prób, z wyjątkiem wad serca lub wysokiego stopniakrótkowzroczność u kobiety w ciąży. Znieczulenie lędźwiowe jest zalecane w przypadku:

• psychiczne złe przygotowanie kobiety przed porodem;
• narodziny pierworodnych;
• jeśli owoc jest wielki;
• początek przedwczesnych porodów;
• stymulacja: po ablucji płynu owodniowego i braku aktywności ruchowej.

Znieczulenie rdzeniowe - przeciwwskazania

Wskazania do znieczulenia podpajęczynówkowego są zróżnicowane, podzielone na dwa typy: względny i bezwzględny. Względne przeciwwskazania obejmują:

• Nagłe sytuacje, w których nie ma czasu na przeprowadzenie wszystkich procedur przygotowawczych z pacjentem;
• niestabilny nastrój (labilność) pacjenta;
• nienormalne zaburzenia struktury kręgosłupa;
• wadliwy rozwój dziecka lub śmierć płodu;
• wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego;
• ryzyko krwawienia i niepewność czasu operacji;
• niedotlenienie, choroby ośrodkowego układu nerwowego.

Do bezwzględnych przeciwwskazań tego rodzaju znieczulenia można przypisać:

• kategoryczna odmowa pacjenta;
• brak warunków do reanimacji i słabego oświetlenia;
• uczulenie na środki znieczulające;
• infekcje skóry: posocznica, opryszczka, zapalenie opon mózgowych;
• nadciśnienie wewnątrzczaszkowe.

Konsekwencje znieczulenia podpajęczynówkowego

Podobnie jak w przypadku każdego znieczulenia, UA ma naturalną konsekwencję. Najobszerniejsze badanie dotyczące konsekwencji przeprowadzono w ciągu 5 miesięcy. we Francji Wyniki i powikłania znieczulenia rdzeniowego analizowano dla ponad 40 tysięcy pacjentów.Liczba poważnych komplikacji jest następująca:

• śmierć - 0,01% (6 osób z ogólnej liczby);
• drgawki - 0;
• asystolia - 0,06 ;
• uraz korzeni lub rdzenia kręgowego - 0,06% ;
• zespół ogona końskiego - 0,01 ;
• Radiculopathy - 0,05%
• .