Ranitydyna - instrukcje i analogi leku

Lek Ranitydyna jest blokerem receptorów H2-histaminy odpowiedzialnych za wytwarzanie kwasu solnego. Łacińska nazwa to Ranitidin. Głównym działaniem leku jest działanie przeciwwrzodowe. Lek zapewnia organizmowi korzystne warunki do gojenia się wrzodów błony śluzowej przewodu pokarmowego.

Struktura i forma produkcji

W instrukcjach dotyczących przygotowania ranitydyny podane są dwie formy uwalniania - pigułki i roztwór do wstrzykiwań. Mają pewną kompozycję:

Zwolnienie formularza Główne elementy Substancje
Tabletki chlorowodorek ranitydyny - 150 mg lub 300 mg
  • celuloza mikrokrystaliczna;
  • kopia;
  • ditlenek krzemu (koloid);
  • stearynian magnezu;
  • lecytyna sojowa;
  • ditlenek tytanu;
  • talk;
  • guma ksantanowa;
  • alkohol poliwinylowy.
Rozwiązanie chlorowodorek ranitydyny - 0,025 g w 1 ml
  • fenol;
  • woda do wstrzykiwań;
  • Dihydrat fosforanu sodu;
  • Fosforan potasu.

Farmakologiczne działanie

Ranitydyna jest inhibitorem receptorów H2-histaminy znajdujących się w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka. W wyniku tego zmniejsza się ilość wytwarzanego kwasu solnego i zmniejsza się aktywność pepsyny w soku żołądkowym. Zgodnie z instrukcjami, substancja czynna jest częściowo metabolizowana przez układ wątrobowy, tworząc S-tlenek ranitydyny i desmetylanicynyidyny. Leki nie wpływają na poziom hormonu prolaktyny.

Działanie leku po pojedynczej dawce trwa około 12 godzin. Ranitydyna ma działanie terapeutyczne w odniesieniu nie tylko do wydzielania podstawowego kwasu chlorowodorowego, ale również stymulowana przez następujące czynniki:

  • stymulatory biogenne (histamina, gastryna, pentagastryna);
  • podrażnienie baroreceptorów;
  • ładunek żywności.

Wskazania do stosowania

Leki są stosowane w gastroenterologii w leczeniu i zapobieganiu chorobom układu trawiennego. Instrukcja określa następujące kluczowe wskazania do stosowania ranitydyny:

  • erozyjne zapalenie przełyku;
  • choroba wrzodowa wywołana niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ);
  • wrzód żołądka lub dwunastnicy;
  • refluksowe zapalenie przełyku;
  • zespół Zollingergaellison;
  • zapobieganie krwawieniu z górnego odcinka przewodu pokarmowego;
  • profilaktyka aspiracji soku żołądkowego podczas operacji znieczulenia;
  • ostrzeżenieWrzody żołądka po zabiegu.

Jak stosować ranitydynę

Stopień wchłaniania w jelitach aktywnego składnika tabletek Ranitydyna nie wpływa na przyjmowanie pokarmu. Z tego powodu lek można przyjmować doustnie niezależnie od jedzenia. Roztwór ranitydyny, zgodnie z instrukcją, stosuje się dożylnie lub domięśniowo.

Tabletki ranitydyny

Dawka leku zależy od wskazań, dla których została przepisana. Schemat leczenia jest zalecany przez lekarza w celu uwzględnienia indywidualnych cech pacjenta. Opcje tabletek dawkowania:

Wskazania Dzienna dawka Czas trwania leczenia, tygodnie
Zapobieganie krwawieniom z erozji, wrzodów lub wad 150 mg rano i wieczorem Osoba indywidualna
Wrzód żołądka lub dwunastnica 300 mg w nocy lub 150 mg rano i wieczorem 4-8
Wrzód żołądka lub dwunastnica wywołane stresem 150 mg 2 razy 4-8
Zoolinger-Ellison Syndrome 150 mg 3 razy dziennie Osoba
Zapobieganie zespołowi Mendelssohna 150 mg w przeddzień operacji, 150 mg na 2 godziny przed znieczuleniem Jednorazowe użycie
Erotyczne refluksowe zapalenie przełyku 150 mg 2 razy lub 300 mg na noc 8-12
Wrzody wywołane NLPZ 150 mg 2 razy lub 300 mg 1 raz na noc 8-12

Rozwiązanie

Zgodnie z instrukcjami dożylnego podawania, zawartość ampułki jest rozcieńczonado objętości 20 ml 5% roztworu dekstrozy i 0,9% roztworu chlorku sodu. Lek wstrzykiwano przez 5 minut. powoli w dawce 50 mg (2 ml) co 6-8 godzin. Przy podawaniu kroplówki obserwuje się szybkość 25 mg /h. Zabieg trwa przez 2 godziny. Do iniekcji domięśniowych w dawce 50 mg. Częstotliwość iniekcji - 3-4 razy dziennie.

Instrukcje specjalne

lekarz przed przepisaniem tego leku likwiduje raka pacjenta, patologii przełyku, żołądka i jelit. Z powodu przedłużonego leczenia mogą rozwinąć się powikłania bakteryjne z żołądka. Jest to typowe dla osłabionych pacjentów. Z powodu ostrego wycofywania leków wzrasta ryzyko choroby wrzodowej. W leczeniu ranitydyna może zmieniać kreatyniny indeksu, system enzymów wątroby.

Interakcje leków

równoległej biorąc środka zobojętniającego chlorowodorek ranitydyny stopniu absorpcji jest zmniejszona. Przy równoczesnym stosowaniu z warfaryną możliwe jest opracowanie hipoprotrombinemii. Podręcznik zawiera inne niuanse interakcji medycznych Ranitidine:

  • jego wchłanianie jest zwiększona w leczeniu trykalyem dytsytratom bizmutu lub sukralfatu;
  • występuje hipoglikemia przy równoczesnym stosowaniu z glibenklamidem;
  • pogarsza wchłanianie itrakonazolu, ketokonazolu;
  • zwiększa poziom cyklosporyny we krwi;
  • zwiększa ryzyko toksycznego uszkodzenia przy jednoczesnym przyjmowaniu fenytoiny;
  • spowalnia wydalanie przez układ prokanamidu nerkowego;
  • zwiększa biologiędostępność Furosemidu i Triazolamu;
  • powoduje arytmie komorowe w postaci bigeminów podczas stosowania z chinidyną;
  • zwiększa ryzyko kardiotoksycznych zmian na tle leczenia cyzaprydem.

Skutki uboczne ranitydyny

Lek ma wiele skutków ubocznych. Objawiają się one praktycznymi wszystkimi systemami narządów. Główne reakcje negatywne:

System nadwozia Działania niepożądane
Maynaya
  • suchość w ustach;
  • ból brzucha;
  • nudności;
  • zaparcia;
  • biegunka;
  • wymioty;
  • ostre zapalenie trzustki;
  • zapalenie wątroby.
Ciała uczuć
  • zakwaterowanie z powodu niedowładów;
  • niejasność percepcji wzrokowej.
Endokrynologia
  • ginekomastia;
  • impotencja;
  • brak miesiączki;
  • zmniejszenie libido;
  • hiperprolaktynemia.
Układ krążenia
  • małopłytkowość;
  • pancytopenia;
  • leukopenia;
  • agranulocytoza;
  • niedoczynność lub aplazja szpiku kostnego.
Układ sercowo-naczyniowy
  • blokada przedsionkowo-komorowa;
  • arytmia;
  • hipotonia;
  • bradykardia.
Nerwowy
  • senność;
  • dezorientacja świadomości;
  • ból głowy;
  • halucynacje;
  • drażliwość.
Silnik podporowy
  • ból mięśni;
  • bóle stawów.
Alergiereakcja
  • wysypka na skórze;
  • skurcz oskrzeli;
  • rumień wielopostaciowy;
  • obrzęk naczynioruchowy;
  • wstrząs anafilaktyczny.

Przedawkowanie

W przypadku nieprzestrzegania instrukcji dotyczących stosowania leku, przedawkowanie może być możliwe. W tym przypadku wskazane jest podawanie enterosorbentów. Przedawkowanie powoduje następujące objawy:

  • zawroty głowy, bóle głowy;
  • zwiększona senność;
  • dezorientacja świadomości;
  • wysypka skórna.

Przeciwwskazania

Leki Ranitydyna jest przepisywana z zachowaniem ostrożności w przypadku bólu żołądka w przypadku naruszenia zdolności wydalniczej nerek. Do bezwzględnych przeciwwskazań odnosi się instrukcja:

  • okres ciąży;
  • laktacja;
  • indywidualna nadwrażliwość na składniki leku.

Warunki sprzedaży i przechowywania

Możesz kupić tylko receptę od lekarza. Przechowuj go w oryginalnym opakowaniu w temperaturze 15-30 stopni.

Analogi

Leki mają kilka analogów strukturalnych, podobnych pod względem składu lub zasady działania. Do głównych takich leków należą:

  • Zantak. Zawiera tę samą substancję czynną w dawce 150 mg lub 300 mg. Dodatkowo dostępny w postaci tabletek musujących.
  • Hystak. Jest tylko preparat tabletki zawierający 150 mg tego samego składnika aktywnego. Oprócz powyższych przeciwwskazań, nie stosuje się go w ostrej porfirii.
  • Acilec. Przedstawiono także tabletki z dawką aktywnego składnika150 g lub 300 mg. Przeciwwskazania mają tylko nadwrażliwość na skład.
  • Ranishan. Zawiera ten sam składnik aktywny, ale jego dawka w każdej tabletce wynosi 150 mg.

Opinie

Ludmiła, 43 lata

W młodym wieku cierpiałem na wrzody żołądka. Lekarz przepisał mi kurs ranitydyny. Piła z instrukcjami na co dzień, ale zamiast 150 mg dwa razy na dobę, brane do 300 mg. W przyszłości otrzymałem dawkę 150 mg na zapobieganie. Mogę powiedzieć, że ten lek właśnie mnie uratował, szczególnie od bólu w żołądku.

Evgeniy, 32 lata

Naprawdę dobre środki. Po dwutygodniowy kurs poszedł nie tylko ból, ale także zgaga, który był poprzednio prawie codziennie. Chcę poradzić - nie należy gwałtownie zaprzestać stosowania leku. Mam to spowodowało ostrą chorobę, więc musiałem wybrać inny schemat leczenia.

Informacje przedstawione w artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może postawić diagnozę i dać zalecenia dotyczące leczenia na podstawie indywidualnych cech pacjenta.