Myositis - co to jest, objawy zapalenia mięśni, leczenie farmakologiczne, ćwiczenia i profilaktyka

W medycynie pod stanem zapalenia mięśni rozumie się zapalenie mięśni szkieletowych różnego pochodzenia. Choroba ma pewną etiologię, charakter przebiegu i objawy. Niebezpieczeństwo patologii - możliwe powikłania jelita, stawów, serca, płuc i skóry. Ogólnoustrojowe uszkodzenie wszystkich mięśni szkieletowych jest rzadkie, częściej występuje zapalenie mięśni szyjnych i lędźwiowych. Choroba jest maskowana w zwykłym przeziębieniu, ale po kilku tygodniach osoba nie może wstać z łóżka. Tylko szybka diagnoza i leczenie mogą pomóc wyeliminować stany zapalne.

Choroby mięśniowe

Nazwa zapalenia mięśni jest powszechna w przypadku chorób stanowiących zapalne zmiany jednego lub więcej mięśni. Pojęcie to obejmuje obrażenia i procesy o charakterze toksycznym. Zapalenie skóry to proces zapalny w mięśniach szkieletowych szyi, klatki piersiowej i pleców. W zależności od liczby dotkniętych mięśni i lokalizacji stanu zapalnego patologia nazywa się:

  • zapalenie wielomięśniowe - gdy uczestniczy w procesie kilku mięśni;
  • zapalenie mięśni pleców, szyi, klatki piersiowej, oczu itp. - w zależności od dotkniętych mięśni;
  • zapalenie skórno-mięśniowe - gdy skóra jest uszkodzona.

ChorobyTowarzyszą mu bóle miejscowe, które rosną w pewnym okresie czasu. Dzieje się tak w przypadku ruchów, w których osłabione mięśnie ulegają zmniejszeniu lub palpacji. Z powodu bólu mobilność stawów jest ograniczona. Z biegiem czasu osłabienie mięśni tylko się zwiększa, powodując ich atrofię. Najczęstsze postacie to zapalenie szyjki macicy i lędźwi. Co najmniej raz spotykają się w codziennym życiu. Z powodu podobieństwa do objawów osteochondrozy, te typy mięśni pozostają niezdiagnozowane.

Klasyfikacja

Ze względu na charakter przebiegu zapalenia mięśni jest ostre, podostre go chronicznie. Zgodnie z jego rozpowszechnieniem przydzielane są rozproszone (uogólnione) i lokalne (ograniczone). Chroniczna forma utrzymuje się przez długi czas, pogarsza się w niestabilnych warunkach pogodowych, w nocy, po przechłodzeniu lub z innymi niekorzystnymi czynnikami. Według miejsca podania, wydzielina mięśniowa jest wydzielana:

  • skrzynia;
  • powrót;
  • stopy i dłonie;
  • szyja;
  • kilka mięśni - zapalenie wielomięśniowe;
  • mięśnie łydek.

Szersza klasyfikacja choroby opiera się na przyczynach jej wystąpienia. Biorąc pod uwagę to kryterium, rozróżnić następujące specjalne formy mięśniówki:

  1. Ostry ropny. Istnieje powikłanie ropnego procesu. Ostre zapalenie mięśni często towarzyszy dreszcze, wysoka gorączka i leukocytoza.
  2. oddziału piersiowego. Ma szerokie rozpowszechnienie, często związane z nerwobólami międzyżebrowymi. Ból nieustannie uciska pacjenta z powodu niemożności ograniczenia ruchu klatki piersiowej podczas oddychania. W ciężkim stanie zapalnymwpływa na mięśnie oddechowe.
  3. Mięśnie oka. Uderzające 1 lub 2 oczy. Kiedy próbujesz spojrzeć w górę lub w bok, ból nasila się. Powieki są opuchnięte, trudne do ujawnienia.
  4. Neuromyositis. Jest to podgatunek zapalenia wielomięśniowego, w którym zapalenie odnosi się do tkanki mięśniowej i nerwów. Gdy choroba postępuje, dystalne włókna nerwowe również się rozprzestrzeniają.
  5. Infekcyjny. Rozwija się w infekcjach wirusowych, w tym grypie, brucelozie, gruźlicy, kile. Towarzyszy temu ogólne zatrucie.
  6. Assistive. Opracowany w wyniku urazów lub z powodu dziedziczności. Towarzyszy temu osadzanie soli wapnia w tkance łącznej. Tutaj stoi zapalenie mięśni stawu barkowego, uda i pośladków. Wrodzona forma jest nieprzewidywalna. Przy kostnieniu mięśni klatki piersiowej i połknięcia możliwa jest śmierć pacjenta.
  7. Zapalenie skórno-mięśniowe lub choroba Wagnera. Jest to choroba ogólnoustrojowa, która atakuje skórę, gładkie i szkieletowe mięśnie, narządy wewnętrzne.
  8. Reklama pełnoekranowa. Rozwija się w wyniku śródmiąższu - porażki tkanki łącznej między mięśniami.
  9. "Typowe" traumatyczne. Obserwowane w sporcie wyczynowym. W rzadkich przypadkach rabdomioza jest możliwa w przypadku martwicy tkanki mięśniowej.
  10. Zapalenie wieloliścienne. Przejawia się jako substytut wiązania tkanki mięśniowej. Powodem jest długotrwałe odkrycie tkanki mięśniowej w stanie zapalnym, z powodu której zaczynają się zapadać.
  11. Z infekcjami pasożytniczymi. Jest to reakcja toksyczno-alergiczna, powodująca obrzęk, napięcie, ból mięśni.
  12. Młodzieńcze Ta postać może zostać zainfekowana przez dziecko w wieku 5-15 lat. Kształt jest podobny do klasycznego zapalenia skórno-mięśniowego, tylko postępy są trudniejsze.
  13. Zawodowiec. Jest to podzbiór traumatycznych mięśni, charakterystyczny dla osób, których praca wymaga stałej aktywności fizycznej.

Powody

Różne niekorzystne czynniki lub inne patologie mogą powodować choroby. Powodem ostrej postaci są następujące mikroorganizmy:

  1. Wirusy. Patologia rozwija się po ostrych infekcjach dróg oddechowych, grypie lub innych chorobach wirusowych. U większości pacjentów przyczyną jest infekcja enterowirusowa atakująca jelita.
  2. Bakterie. Powodują zakaźne zapalenie mięśni. Choroba rozwija się, gdy bakterie dostają się do organizmu z powodu głębokiego uszkodzenia tkanek miękkich, z ogniska zakażenia w innym narządzie, z otaczających tkanek.

Każda forma choroby rozwija się z pewnych powodów. Są spowodowane wpływem czynników egzogennych (zewnętrznych) lub endogennych (wewnętrznych). Wśród nich są następujące:

  • choroby autoimmunologiczne - powodują podostre lub przewlekłe zapalenie mięśni;
  • Inwazja pasożytów - wywołuje pasożytniczą formę;
  • nadużywanie alkoholu, ukąszenia owadów, przyjmowanie narkotyków - prowadzi do ostrego zapalenia mięśni;
  • doznał urazu - powoduje traumatyczną postać choroby;
  • koszty pracy w postaci długotrwałego obciążania niektórych grup mięśni - są to przyczyny profesjonalnej formy stanu zapalnego mięśni szkieletowych;
  • nadmierne chłodzenie, urazy, skurcze mięśni,intensywna aktywność fizyczna powoduje zapalenie mięśni o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu.

Objawy zapalenia mięśni

Ostre zapalenie mięśni rozwija się z powodu działania wirusów lub bakterii, po przechłodzeniu, urazie, napięciu mięśni. Ta forma charakteryzuje się korzystnym przebiegiem - powrót do zdrowia następuje po 2 tygodniach. Objawy ostrego zapalenia mięśni są następujące:

  • gorączka;
  • słabość;
  • nieśmiertelność;
  • odruchowe skurcze mięśni;
  • ból w gardle lub nosie;
  • kaszel o dowolnym charakterze;
  • obustronny ból w biodrach, barkach;
  • nieruchomości pacjenta;
  • przekrwienie, zaczerwienienie skóry;
  • ból mięśni po potarciu.

Nieodpowiednie leczenie może powodować przewlekłą chorobę. W takim przypadku przebiega on z większym prawdopodobieństwem z mniej wyraźnymi objawami. Dzięki pewnym cechom można określić konkretną postać miolezy:

  1. śródmiąższowe: ciągnięcie bólów, ból i sztywność mięśni, lekkie ograniczenia ruchów.
  2. Traumatyczne: obecność gęstego obszaru na nodze lub dłoni przypominającej kość.
  3. Zapalenie wielomięśniowe: mała gorączka, utrata apetytu, ból w kończynach dolnych lub górnych, ból głowy, łuszczenie się i pękanie skóry powyżej dotkniętych nią mięśni, duszność podczas długotrwałego marszu lub pracy.
  4. Zapalenie skórno-mięśniowe: czerwone lub różowe blaszki i guzki na skórze w ramionach, ramionach, pośladkach i biodrach, trwały peeling. Oprócz heliotropowej wysypki obserwuje się osłabienie i ból mięśni.
  5. Myofasciti: ta forma wskazuje na deformację kończyn, ich naruszenieruchliwość, pojawienie się bólu, zwiększenie w trakcie ruchu, zagęszczenie w niektórych częściach ciała.
  6. Zakaźny: w towarzystwie zauważalnego ogólnego osłabienia, bólu mięśni.
  7. W przypadku inwazji pasożytniczej: dyskomfort w dotkniętych mięśniach.
  8. W przypadku guzów: zapalenie skórno-mięśniowe, utrata masy ciała, całkowite wyczerpanie, temperatura przez kilka tygodni, zmęczenie.

Diagnostyka

W celu potwierdzenia obecności tej choroby i ustalenia jej postaci stosuje się kilka metod diagnozy. Obejmuje badania laboratoryjne i instrumentalne. Lista pierwszych obejmuje:

  1. Ogólny test krwi. W ostrej postaci ropnej odzwierciedla wzrost liczby ESR, neutrofili i leukocytów. W przypadku inwazji robaków pasożytniczych następuje wzrost poziomu eozynofilów.
  2. Biochemiczne badanie krwi. Wykrywa poziom frakcji CFC enzymu fosfokinazy kreatynowej. Jego wzrost wskazuje na uszkodzenie tkanek mięśni.
  3. Analiza immunologiczna krwi. Określa obecność przeciwciał we krwi. Pojawienie się przeciwciał swoistych dla miopatii potwierdza autoimmunologiczne zapalenie mięśni.

Aby uzyskać dokładną diagnozę, stan pacjenta jest uważany za kompleksowy. Wymaga to szeregu badań instrumentalnych, takich jak:

  1. Elektromiografia. Określa słabość mięśni lub ich substytucję w tkance łącznej.
  2. Fluorografia. Wymagany do diagnozy postaci gruźliczych (śródmiąższowych).
  3. Zdjęcie rentgenowskie obszaru porażenia. Przeprowadzony w celu rozróżnienia mięśnii osteochondrozy, przepukliny okolicy lędźwiowej, choroby nerek, choroby zwyrodnieniowej stawów. Kiedy ostatnimi chorobami na zdjęciu są zmiany w stawach.
  4. Rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa. Te metody diagnostyczne identyfikują zmiany i zmiany w mięśniach.

Leczenie zapalenia mięśni

Terapia ma na celu wyeliminowanie przyczyn i objawów choroby. W przypadku postaci bakteryjnych stosuje się antybiotyki, leki wirusowo - antywirusowe, pasożytnicze - przeciw robakom. W autoimmunologicznym charakterze choroby zalecane są leki immunosupresyjne i glikokortykosteroidy. Ogólnie stosuje się następujące terapie:

  1. Leczenie systemowe. Obejmuje podawanie lub podawanie z zastrzykami leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych. Dodatkowo przepisywane są witaminy z grupy B.
  2. Używanie lokalnych leków. Oparty na miksturach, kremach, maściach na bazie węża i trucizny pszczół. Przykładami są Voltaren, żel Fastum, Apizartron.
  3. Masaż. Ma na celu zmniejszenie napięcia mięśni, usunięcie zespołu bólowego.
  4. Fizjoterapia. Pomaga dostarczać leki szybciej w stanach zapalnych tkanek.

Przygotowania

Niektóre leki są przepisywane w zależności od etiologii choroby. Przyjmowanie leków ma na celu wyeliminowanie przyczyny zapalenia mięśni. Schemat leczenia tego lub innego leku jest przepisywany wyłącznie przez lekarza. On wybiera leczenie indywidualnie. Specjalista przepisuje leki z następujących grup:

  1. Antybakteryjny. Pokazano, czy jest to przyczyna chorobydziałają jak bakterie. Aby poradzić sobie z infekcją, stosuje się amoksycylinę, ampicylinę, karbenicylinę, azytromycynę, erytromycynę.
  2. Niesteroidowe leki przeciwzapalne. Konieczne, aby wyeliminować zapalenie. Pacjentom przepisuje się leki takie jak Ketoprofen, Diklofenak, Ibuprofen. Aby zmniejszyć temperaturę i złagodzić ból, należy stosować środki przeciwgorączkowe: Paracetamol, Codrex, Antigripin, Teraflu.
  3. przeciwpasożytniczy. Przeznaczony do inwazji robaków pasożytniczych, niszczenia języka, echinokoków, włośnicy. Aby je wyeliminować, stosuje się Albendazol (Nemozol, Sanoksal) i Mebendazol (Vermox, Telmos 100).
  4. Leki przeciwhistaminowe. Wymagany w przypadku pasożytniczej postaci choroby, aby zmniejszyć nasilenie reakcji alergicznych w organizmie. W tym celu wyznaczyć Suprastin, Dimedrol, Loratadine.
  5. Kortykosteroidy. Tutaj wyróżnia się preparaty z hydrokortyzonem, metyloprednizolonem, triamcynolonem, deksametazonem. Są potrzebne, aby zmniejszyć stan zapalny.
  6. Leki immunosupresyjne (leki cytostatyczne). Na przykład metotreksat, cyklosporyna i azatioprinum. Leki te hamują funkcje odpowiedzialne za produkcję leukocytów i erytrocytów.

masaż

Ta procedura pomaga zwiększyć napięcie mięśni, zwiększyć elastyczność mięśni. Jest przeciwwskazany w zapaleniu mięśni, któremu towarzyszą wysokie temperatury, nieznośne bóle i zmiany skórne w miejscu urazu, zaangażowanie w proces węzłów chłonnych. W innych przypadkach masaż jest możliwy, ale tylko podczas remisji. Podczas sesji używane są następujące ruchy:

  1. Głaskanie. Skórę należy dociskać z różnym natężeniem, ale bez zmian.
  2. Pocieranie. W tym przypadku skóra jest przesuwana i rozciągana w różnych kierunkach, aby zwiększyć przepływ krwi do tkanek.
  3. Wibracje. Ręce lub specjalny aparat ciała pacjenta przesyłają ruchy oscylacyjne.
  4. Kwaśny. To hobby, poślizgnięcie i ucisk skóry w różnych kierunkach.

Terapeutyczna wychowanie fizyczne

terapia ruchowa, czyli ćwiczenia fizyczne, pokazane już po usunięciu zespołu bólowego. Zestaw ćwiczeń powinien zostać omówiony ze specjalistą. Gimnastyka powinna być skierowana na ostateczną odbudowę dotkniętych mięśni. LFK jest wskazany w przypadku przewlekłego zapalenia, które wiąże się z wysokim ryzykiem atrofii. Wszystkie ćwiczenia powinny być wykonywane bez przepięć w warunkach stopniowego zwiększania intensywności. Aby zmniejszyć ryzyko zranienia, należy wcześniej przeprowadzić rozgrzewkę.

Procedury fizjoterapii

Fizjoterapia jest dobrym dodatkiem do głównego leczenia. Jest to jedno z czołowych miejsc w walce z zapaleniem mięśni. Rodzaj zastosowanej procedury zależy od postaci choroby:

  1. Miostymulacja. Usuwa zespół bólowy, eliminuje stany zapalne. Impulsy elektryczne przywracają prawidłowy metabolizm na poziomie komórkowym.
  2. Pola magnetyczne. Jest to uniwersalny środek przeciwbólowy. Magnetoterapia eliminuje zaczerwienienia skóry, osłabienie mięśni i stany zapalne. Ponadto procedura zwiększa odporność lokalną i ogólną.
  3. Fonoforeza. To kombinacja efektówwibracje ultradźwiękowe i aktywne leki. Fonoforeza zapewnia dostarczanie środka terapeutycznego bezpośrednio do środka zmiany.
  4. Leczenie UHF. Wykorzystuje pola elektromagnetyczne, które promują gojenie się ran, redukują stany zapalne i obrzęki, wzmacniając krążenie obwodowe i centralne.

Środki ludowe

Stosowanie metod leczenia ludowego jest konieczne tylko w porozumieniu z lekarzem. Są one stosowane jako pomocnicza terapia w celu zmniejszenia nasilenia nieprzyjemnych objawów. Obowiązują następujące przepisy:

  1. Opłucz ziemniaki, ugotuj je prosto z brzoskwiń, a następnie zmiażdż i ułóż na miękkiej szmatce. Powinien być stosowany w miejscu pacjenta przez kilka warstw materiału. Gdy masa jest chłodzona, liczba warstw musi zostać zmniejszona.
  2. Wymieszaj pół szklanki alkoholu medycznego i 2 pokruszone żarówki. Dodaj do nich 1 litr oleju kamforowego. Środek na 10 dni w ciemnym miejscu. Używaj nalewki dziennie do kompresji i tarcia chorych miejsc.

Zapobieganie

Możliwe jest uchronienie się przed tak nieprzyjemną chorobą poprzez zastosowanie pewnych środków zapobiegawczych. Mają na celu zapobieganie stanom zapalnym tkanek mięśniowych. W tym celu konieczne jest:

  • unikać przeciągów i nadmiernego wychłodzenia;
  • utwardzać się;
  • obserwować postawę;
  • okresowo kruszą się przy długim stanie w jednej pozie;
  • w celu terminowego leczenia chorób przewlekłych;
  • utrzymać napięcie mięśniregularne ćwiczenia;
  • unikaj zmęczenia;
  • spać na poduszkach i materacach.

Filmy wideo

Informacje przedstawione w artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.