Endoprotetyka stawu kolanowego - rodzaje protez, powikłań i okres powrotu do zdrowia

Dzięki wysokiemu profesjonalizmowi lekarzy endoproteza kolana znacznie zwiększa jakość życia pacjenta po operacji i prawie całkowicie przywraca funkcjonalność ruchów. Dokonuje się tego poprzez zastąpienie uszkodzonych struktur substancjami sztucznymi. Wskazania do takiej operacji mogą być różne - od urazów po poważne stany zapalne wywołane chorobami układu mięśniowo-szkieletowego. Dowiesz się więcej o protezowaniu stawu kolanowego i przeprowadzasz rehabilitację po nim.

Co to jest endoproteza stawu kolanowego

Naruszenie funkcjonalnych zdolności stawu lub jego integralności, którym towarzyszy uporczywy ból lub nawet niezdolność do zginania nogi, jest wskazaniem do endoprotetyki. Ta operacja polega na całkowitym lub częściowym zastąpieniu naturalnych składników kolana materiałami sztucznymi. Zamiast połączenia nakładamy protezę z metalu, tworzywa sztucznego lub ceramiki. Rezultatem operacji jest prawie całkowite odtworzenie stopy, poprawamobilność i eliminacja bólu.

Wskazania

Zastąpienie stawu kolanowego jako ogólnym dowodem wskazuje na brak pozytywnego efektu zintegrowanego leczenia lekami. Jeśli pacjent nadal dręczy ból, aż do niemożności zgięcia nogi, a nawet chodzenia, wtedy jedynym wyjściem jest operacja. Chirurgiczna operacja wymiany stawu kolanowego może być przepisana w następujących przypadkach:

  • deformująca artroza;
  • postępujące reumatoidalne zapalenie stawów;
  • dysplazja;
  • guzy i urazy;
  • aseptyczna martwica głowy stawowej lub jej złamanie;
  • obecność choroby zwyrodnieniowej stawów;
  • chorób zakaźnych wpływających na staw kolanowy;
  • odkształcenie stawu z wiekiem;
  • obecność w stawie kolanowym okolicy szyjnej;
  • istotne zmiany w formie stawowej.

Przeciwwskazania

Wśród przeciwwskazań do operacji wymiany stawu kolanowego wyróżnia się szereg czynników absolutnych. Należą do nich:

  • proces zakaźny w stawie kolanowym mniej niż 3 miesiące przed operacją;
  • ropna infekcja;
  • nadwaga, otyłość 3-4 stopnie;
  • brak kanału szpikowego kości udowej;
  • patologia naczyń kończyn dolnych;
  • choroby narządów krwiotwórczych;
  • Onkologia 3-4 etapy;
  • niewydolność nerek;
  • zdekompensowany stan choroby serca;
  • niedorozwój szkieletu;
  • zakrzepowe zapalenie żył.

Rodzaje endoprotezy stawu kolanowego

Jest kilka różnychklasyfikacje endoprotez. Według rodzaju wkładki polietylenowej są one podzielone na ruchome i stacjonarne. Kolejna klasyfikacja opiera się na liczbie zastąpionych powierzchni, które określa się na podstawie uszkodzenia stawu kolanowego. Endoproteza może być:

  1. Jedna mgła. W takim przypadku wymieniona jest tylko jedna powierzchnia złącza. Wynika to z faktu, że pozostałe części pozostały nienaruszone.
  2. Bipolarny. Tutaj proteza zastępuje dwie powierzchnie stawu kolanowego.
  3. Trzybiegunowy. Ta proteza zastępuje już trzy powierzchnie stawowe. Jest często stosowany z całkowitą endoprotezą.

Przy wymianie stawu kolanowego można stosować protezy z różnych materiałów - tytanu, połączenia metalu z ceramiką lub plastiki na bazie tytanu. Jest jeszcze jedno - endoproteza LCCK o wysokiej lepkości. Jest przeznaczony do przypadków, w których niemożliwe jest ustabilizowanie stawu kolanowego z powodu tradycyjnego czytnika tkanin lub w przypadku niestabilnych wiązań zabezpieczających.

Najnowszym osiągnięciem jest rzadka proteza. Jest również nazywany implantem. Jest to mieszanina hialuronianu sodu z kwasem hialuronowym. Ta ostatnia stanowi podstawę i protezę mazi stawowej stawu kolanowego. Wygląda jak płyn. Dopiero tutaj stosuje się kwas hialuronowy w celu zastąpienia mazi stawowej, co zmniejsza tarcie między chrząstkami stawu kolanowego i spowalnia procesy destrukcyjne. Według rodzaju połączenia endoproteza może być:

  • niezwiązane;
  • powiązane;
  • zawiasach;
  • częściowo połączone

Przygotowanie

Po przyjęciu do szpitala pacjent jest badany, pytania są zadawane, a następnie są informowani o zbliżającej się operacji. W okresie przygotowawczym przydzielono mu kilka procedur:

  • badania krwi i mocz;
  • RTG klatki piersiowej;
  • EKG;
  • spirograf;
  • inne badania zgodnie z zeznaniami wąskich specjalistów.

Podczas okresu przygotowawczego anestezjolog i chirurg oceniają stan pacjenta jako całość, ryzyko jego powikłań. Mając to na uwadze, wybiera rodzaj protezy. Wcześniej pacjent może zostać poproszony o dostarczenie krwi w celu uzupełnienia jej strat po operacji. Jako trenerzy lekarze zaczynają zalecać wcześniejsze szkolenie z kulami. Więc rehabilitacja po endoprotezy będzie znacznie łatwiejsza.

Jak zmienić staw kolanowy

Technika wymiany stawu kolanowego wymaga chirurga o wysokim profesjonalizmie i koncentracji. Cała operacja trwa około 2-4 godzin, w zależności od liczby zastępowanych powierzchni. Jest bardziej prawdopodobne, że zostanie wyznaczona rano. Przed znieczuleniem zdrową nogę przywiązuje się do pacjenta, aby wykluczyć tworzenie się skrzepów krwi. Co więcej, znieczulenie jest już wykonywane. Może to być znieczulenie ogólne i znieczulenie podpajęczynówkowe.

Dodatkowo zainstalowany jest cewnik do kontroli wyładowania z nerki do pęcherza. Po rozpoczęciu znieczulenia lekarz rozpoczyna operację. Technika zastąpienia stawu kolanowego jest następująca:

  • nacięcie podłużne wykonuje się w środkowej części kolana;
  • odłóż tkaninę odwyciąć;
  • przesuwa rzepkę, aby uzyskać dostęp do stawu;
  • osłabia napięcie więzadeł i tkanek miękkich;
  • uszkodzone elementy kostne są usuwane, krawędzie cięcia są przetwarzane;
  • proteza najpierw zastępuje dolną część kości udowej;
  • w górnej części piszczeli przymocowana jest płaska płyta tytanowa i wyłożenie polietylenowe;
  • Ponadto, test funkcjonalny stawów jest wykonywany przez zainstalowanie protezy protetycznej;
  • po udanych testach naprawiono prawdziwą endoprotezę;
  • haftowane przecięte tkanki, zainstalowany jest drenaż;
  • bandaż i opona są nakładane, po czym pacjent jest zabierany na oddział.

Rehabilitacja po endoprotezie stawu kolanowego

W pierwszym dniu po operacji wychodzenie z łóżka jest nadal niemożliwe, ale ruch nóg nie jest ograniczony. Przy dobrym stanie zdrowia pacjent może siedzieć, wkładać nogi z łóżka, ale staw kolanowy powinien znajdować się poniżej biodra. Nawet wtedy wolno wstać na szczudle. Program rehabilitacji wykonywany jest przez lekarza z uwzględnieniem indywidualnych cech fizjologicznych pacjenta. Na ogół obejmuje kilka różnych działań - fitness, prawidłowe odżywianie i szereg niezbędnych procedur, takich jak drenaż limfatyczny, krioterapia itp.

terapia ruchowa

Zabiegi terapeutyczne wraz ze specjalnym masażem i fizjoterapią są warunkiem powodzenia długotrwałej rehabilitacji po endoprotetyce. Ten etap trwacztery miesiące. W tym czasie pacjent uczy się chodzić po schodach, prawidłowo rozdziela obciążenie i zwiększa siłę mięśni. Wszystko to jest niezbędne do mocnego zamocowania złącza. Lekka ruchliwość z niewielką amplitudą ruchu pomaga przywrócić napięcie mięśniowe i poprawić ruchy. Wykonywanie specjalnych ćwiczeń jest łatwe w domu, na przykład:

  • wydłużenie i ruchy zgięciowe stawu skokowego;
  • naprzemienne skurcze mięśni biodrowych i nóg;
  • napięcie i trzymanie lekko podniesionej prostej nogi w pozycji leżącej;
  • naprzemienne podnoszenie wyprostowanych nóg;
  • zginanie i wyprostowanie stawów kolanowych, ale nie więcej niż 90 stopni;
  • pociągając nogę w bok lub w tył w pozycji stojącej.

masaż

Kompleks środków rehabilitacyjnych nie ogranicza się do wychowania fizycznego. Kolejnym ważnym elementem odzyskiwania jest masaż, ale należy go wykonywać bardzo ostrożnie. Nie rób tego sam. Masaż po operacji bez ryzyka i zgodnie z obowiązującymi przepisami, aby wykonać tylko specjalistę. Procedury pomogą zmniejszyć obrzęk po endoprotezie, rozluźnią mięśnie i zapobiegną tworzeniu się skrzepów krwi. Ponadto, dzięki masażowi, łagodzi ból, poprawia ogólną kondycję i przyspiesza gojenie tkanek.

Komplikacje

W przeciwieństwie do endoprotetycznych stawów biodrowych podczas wymiany stawu kolanowego częściej obserwuje się powikłania, więc reakcje na operację są tak kontrowersyjne. Obniżenie ich prawdopodobieństwa pomaga wszystkim w utrzymaniu spokojuzalecenia lekarza dotyczące okresu rehabilitacji. Komplikacje mogą wpływać na samą endoprotezę lub ogólny stan zdrowia pacjenta.

Nie należy obawiać się obrzęku po operacji. Trwa około 10 dni. Jeśli obrzęk nie przejdzie przez dłuższy okres, około 2 tygodni, istnieje ryzyko rozwoju procesów infekcyjnych w protezie lub przejawach alergii na jej składniki. Następnie należy skonsultować się z lekarzem. Wśród innych możliwych komplikacji wyróżniono:

  • przemieszczenie protezy;
  • zakrzepica w nogach;
  • złamanie kości udowej;
  • zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych;
  • uszkodzenie wiązki naczyniowej;
  • niedopasowanie rany;
  • tworzenie się kości, nadmierne blizny wokół endoprotezy;
  • odrzucenie protezy;
  • dyslokacje.

Komplikacje podczas operacji wynikają z cech fizjologicznych i ogólnego stanu zdrowia. Może to prowadzić do niewydolności serca lub układu oddechowego, zaburzeń krążenia krwi w mózgu, uszkodzenia nerwów i naczyń krwionośnych, złamania lub złamania kości. Po operacji wszystko zależy od choroby lub urazu, stylu życia i przestrzegania zaleceń lekarza. Ignorowanie ćwiczeń wzmacniających negatywnie wpływa na regenerację.

Filmy wideo