Co oznacza infantylność - znaczenie pojęcia, cechy osoby infantylnej, formy infantylności, przyczyny i przejawy infantylności u kobiet. Co należy zrobić, aby uniknąć infantylizmu?

Kiedy dziewczynka zachowuje się jak dziecko i nie chce się rozwijać, nie widzi celu na przyszłe życie, to świadczy to o przejawach infantylizmu. Rozważmy tę koncepcję bardziej szczegółowo.

Dorośli i osoby, które osiągnęły pewne wyżyny życia, często pamiętają swoje dziecięce chwile w życiu, ponieważ są przepełnione ciepłem i radością. Wielu z nas marzy o ponownym zanurzeniu się w najjaśniejsze chwile naszej młodości.

Większość z nas pozostaje dziećmi, żyjąc w surowym świecie rzeczywistości, gdzie nie wszystko jest tak bajeczne, jak się wydawało. Ci ludzie nigdy nie przekroczą granicy, która da im szansę na dorosłość. Czy infantylizm jest głównym problemem współczesnego świata, czy wadą?

Znaczenie pojęcia niemowlęctwa

Niemowlę to naiwność, niedojrzałość i niepełny rozwój psychiki.

WAŻNE : Osoba infantylna to osoba, której działania są zdominowane przez działania niedojrzałe, niezdolność do wzięcia odpowiedzialności, zobowiązań i samodzielnego podejmowania wszelkich decyzji. Brak celu w życiu i niechęć do zmiany czegoś w sobie i w życiu.

Dziecięce zaburzenie jednostki implikuje istnienie w osobie dorosłej cech i działań charakterystycznych dla dziecka. Eksperci twierdzą, że jest to najczęstsze odstępstwo w praktyce psychologicznej. Ten problem jest podstawą do pojawienia się innych zaburzeń.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego jest to problem numer jeden w naszym kraju, ponieważ państwo przestało dbanie w takim stopniu o ludzi i ich bezpieczeństwo, rozwój. W tym momencie wartości ludzkie przeniosły się na inny, wyższy poziom. Placówki edukacyjne przestały kształcić dzieci, a rodzice byli tak zajęci warunkami życia w nowym państwie, że nie mieli czasu na zajmowanie się własnymi dziećmi.

Formy infantylizmu

1. Infantylizm psychologiczny. Opóźnienie w rozwoju człowieka. Myślenie człowieka rozwija się z dużym opóźnieniem iw ogóle nie odpowiada jego wiekowi. Niedobór ten nie zawsze wiąże się z opóźnieniem rozwoju umysłowego.
2. Infantylizm fizjologiczny. Dziecko otrzymuje powietrze i pożywienie w macicy, jeśli brakuje pierwiastków niezbędnych do życiowej aktywności organizmu embrionu, następuje głód tlenu, a w rezultacie płód jest niedorozwinięty.
​​

Wskaźniki infantylności

Dziecięcą egzystencję jednostki można zaobserwować na różnych etapach jej życia: od dbania o swoje zdrowie, po koncepcje tworzenia i utrzymywania relacji rodzinnych. Charakter i kierunek myślenia osoby infantylnej jest prawie we wszystkich aspektach identyczny z charakterem i myślami dziecka.

Osoba pozostaje na tym samym poziomie, zarówno psychologicznie, jak i społecznie. Czym jest infantylizm?

Znaki dziecięce można znaleźć zarówno razem, jak i osobno:

• Uzależnienie.
• Bezradność.
• Niezdolność do podejmowania decyzji i rozwiązywania problemów.
• Brak lub niechęć do rozwoju.
• Brak życiowych celów.
• Narcyzm i egocentryzm.
• Nieprzewidywalne zachowanie.
• Nieadekwatność.
• Frywolność.
• Zainteresowanie uzależnieniami, w tym szkodliwymi nawykami (człowiek nie rozumie krzywdy).
• Zaburzenie percepcji.
• Niemożność porozumiewania się z innymi ludźmi.
• Niezdolność do adaptacji.
• Zmniejszona mobilność.
• Brak chęci do pracy wysoko zarobkowej.
• Brak rozwoju społecznego, towarzyskość.

Dostrajacz i osoba zależna

Każda z wymienionych osób nie chce być odpowiedzialna za swoje czyny, ani za dostosowują się do interesów innych, nie podejmując decyzji ani nie rozwiązując problemów samodzielnie. Wszyscy mają nadzieję, że pomogą im ich bliscy i bliscy.

Zabawa

Małe dziecko poznaje świat za pomocą gier. Życie dla niemowląt to ciągła gra. Bawią się, odwiedzają kluby lub imprezy towarzyskie, siedzą przy komputerze, grają w gry online, cały czas chodzą na zakupy, zmieniają tablety, telefony, nawet jeśli ich na to nie stać itp.

Niemowlę żyje tylko we własnym świecie, w którym nie musi myśleć o problemach globalnych, akceptować i zagłębiać się w rozwiązywanie złożonych zadań i wykonywać je samodzielnie. Wszystko to nie daje mu żadnego wyobrażenia o otaczającym go świecie, o otaczających go ludziach.

Nie myśli o tym, co czują i myślą. Ten świat jest dla niego inny. Osobom tym trudno jest znaleźć wspólny język z innymi ludźmi. Nie wiedzą, jak brać pod uwagę interesy innych i dlatego trudno im znaleźć przyjaciół, którzy by ich zrozumieli. Nie chcą jednak podejmować wysiłku, aby zrozumieć innych.

Nieobecność i niezdolność do wyznaczania celów życiowych

Dziecięcy osobnik nie ma umiejętności analizowania pewnych okoliczności, oceniania ich, przewidywania, pomyśleć, kim będzie w przyszłości, co go czeka. W tej sytuacji można wyraźnie prześledzić dziecinność, kiedy aby rozwiązać niektóre zadania, musi się zastanowić, jak i czym osiągnąć wyznaczony cel.

Jeśli nadal osiąga wyznaczony cel, to decyzja i schemat zachowania będą takie proste i prymitywne. Ten wzorzec zachowania jest zupełnie nietypowy dla osoby odnoszącej sukcesy, ponieważ nie szuka łatwych sposobów, a wręcz przeciwnie, w przeciwieństwie do niemowlęcia myśli o różnych skomplikowanych kombinacjach.

Jak rozpoznać osobę infantylną?

Aby rozpoznać infantylny podmiot, konieczne jest uwzględnienie jego relacji z mamą i tatą. To będzie dobry znak, jeśli jednostka przestrzega równości w komunikacji z rodzicami, dba o bliskich.

Jeżeli przeciwnie, rodzice troszczą się o niego pod każdym względem i nie pozwalają mu samemu zrobić ani jednego kroku, za każdym razem ten przejaw troski wzrasta — w tej sytuacji, dziecko po prostu nie radzi sobie z presją i ulega rodzicom. To już niepokojący znak, przed tobą jest dziecko, które nie chce i nie dorośnie.

WAŻNE: Głównym celem w życiu jest nie myśleć o niczym i nic nie robić.

Gdy człowiek o niczym nie myśli, nie jest w stanie sam o wszystkim decydować, przenosi wszystkie obowiązki na innych, nic go nie interesuje, w tym przypadku żyje beztroskie życie. Zaangażowanie jest przeciwieństwem infantylizmu. Infantylna osoba wykazuje beztroskie zachowanie, stale chodzi na imprezy, dobrze się bawi. Nawet jeśli w ogóle nie jest w nastroju potrzebnym do zabawy, odegra swoją rolę do końca, ponieważ jest duszą firmy, która nie ponosi odpowiedzialności.

Ze społecznego punktu widzenia, infantylny podmiot, stale potrzebujący pieniędzy, nie zostać długo w jednej pracy, w ogóle nie widzi awansu zawodowego.

Tę samą sytuację można prześledzić w wyglądzie. Tematy te mają szczególny wyraz twarzy, w którym pojawiają się nuty kpiny i pogardy. Ich usta są lekko opuszczone, fałdy nosowo-wargowe zdają się zatrzymywać w nienawiści do czegoś.

Przyczyny infantylizmu

Eksperci psychologii uważają, że infantylizm występuje w rodzinach dysfunkcyjnych z niewłaściwym wychowaniem. Wiek, w którym zaczyna się infantylizm, wynosi od 8 do 16 lat. Początkowym etapem dziecięcej manifestacji są skandale, manipulacje, nieposłuszeństwo, brak odpowiedzialności nawet w procesie zdobywania wiedzy.

Początki infantylizmu sięgają samego dzieciństwa, rodziny, rozwoju i edukacji. Jak mówią: „Jabłko nie spada daleko od jabłoni”. Niemowlęctwo można przekazać rodzicom. W końcu rodzice są przykładem do naśladowania. Dzieci przyjmują nawyki dziecinnych dorosłych i ostatecznie stają się takie same.

Może to być także edukacja i relacja z dzieckiem. Będąc dorosłym, rodzice starają się narzucić dziecku to, co chcieliby robić w jego wieku, ale z jakiegoś powodu nie wyszło. Rodzice starają się kontrolować każdy krok i myśli dziecka, hamując jednocześnie jego rozwój umysłowy.

• Ciągły strach o dziecko skłania rodziców do podjęcia myśl za niego. Ojciec próbuje skupić swoją uwagę na dziecku.
• Realizować wszystkie Twoje życzenia z pomocą dziecka, nie pozwalając Ci wyrażać swoich myśli i życzeń. Gdy nadmierna opieka jest stale widoczna, dziecko przyzwyczaja się do tego i przestaje myśleć samodzielnie, bo i tak wszyscy rodzice zdecydują się za niego.
• Taka osoba stanie się osobowością infantylną. Dziecko odbierze to jako troskę, wielką miłość ze strony rodziców, ale w rzeczywistości będzie to lęk przed stratą.
• Jeśli dziecko zareaguje negatywnie na nadmierną opiekę, postawi na swoim i nie będzie posłuszne życzeniom rodziców.

W przyszłości niewłaściwe wychowanie doprowadzi do tego, że ojciec i dziecko będą działać razem, ich środowisko psychiczne połączy się. Teraz nie będą to dwie różne osoby, ale jedna. Każdy z nich nie będzie mógł samodzielnie wykonywać żadnych czynności.

Problem infantylizmu polega nie tylko na wychowaniu, ale także na braku czasu. W dzisiejszych czasach rodzice nie przykładają wystarczającej uwagi do rozwoju i wychowania dziecka, ze względu na ciągłą potrzebę zarabiania pieniędzy.

Aby jakoś uwolnić się od dziecka, dają mu inne zadania:

• Oglądanie kreskówek lub filmów.
• Gry na komputerze.
• Słuchanie muzyki.

Konsekwencją tego będzie rozwój iluzji pobłażliwości u dziecka. Dzięki temu będzie mógł manipulować ludźmi.

• Instytucje edukacyjne i obecny system edukacji szkolnej również wpływają na stan emocjonalny dzieci. Nasz system edukacji nie jest dostosowany do wszystkich dzieci od razu, ale tylko do tych, które są dojrzałe i otwarte na przyswajanie informacji.
• Większość uczniów nie może w pełni zrozumieć podanych informacji. Na przykład wcześnie rano jego mózg nie jest jeszcze w pełni gotowy na dostrzeżenie dużego przepływu informacji, a zajęcia zaczynają się o 8 rano.
• W przeciwieństwie do dorosłych, dzieci nie mogą od razu przystosować się do procesu pracy. Program szkolny pokrywa się z okresem dorastania dziecka, prawidłowym postrzeganiem świata. Podczas dorastania otrzymywanie tych informacji nie zawsze jest bezpieczne. Dziecko nie rozumie swojej konieczności, może opuszczać zajęcia, lub nie w pełni studiować przedmioty.

Koncentracja w placówkach oświatowych ma na celu przyswajanie wiedzy z podstawowych przedmiotów, zaniechanie procesu kształcenia. Większość nauczycieli szkół podstawowych nie obciąża się mówieniem dzieciom „co jest dobre, a co złe”. Te luki w głowie dziecka tworzą niedojrzałość.

Manifestacja infantylności u kobiet

Infantylizm ma biologiczną różnicę. Może objawiać się zarówno u kobiet, jak iu mężczyzn. Naukowcy udowadniają, że nie ma szczególnych różnic w infantylności mężczyzn i kobiet. Wszystkie przejawy infantylności przejawiają się w poglądach społecznych.

• Większość ludzi, którzy nie są obdarzeni wystarczającą wiedzą, wierzy, że każda kobieta rodzi się z kawałkiem infantylności.
• Jak objawia się u kobiet? Mężczyźni postrzegają małe dziewczynki jako dorosłe kobiety. Otaczają je troską i czułością, nieustannie chcą je głaskać, ogrzewać od zimna i chronić przed niebezpieczeństwami.
• Takie kobiety uważają, że romantyczny mężczyzna powinien być zawsze obok nich. Z tymi kobietami chcą się zrelaksować i zanurzyć w innym świecie. Łatwo się z nimi porozumiewają, nie myślą o małżeństwie czy posiadaniu dzieci, ponieważ nigdy nie nauczyli się wyznaczać sobie celów.
• Mężczyźni z takimi kobietami uciekają od codziennych problemów, lubią się wygłupiać jak dzieci. Ich kaprysy są tak prymitywne, że nawet ich nie denerwują.

Każda kobieta może mieć to od urodzenia lub rozwinąć je w sobie. Mówiąc nieco dziecinnym głosem, stara się zaskarbić sobie sympatię męża. Chcą wyglądać na kruche i wrażliwe. Używają tej metody, aby mężczyzna nie wpadł w złość, gdy zrobili coś nie do końca dobrze. Zmiana tonu głosu daje sygnał mężczyźnie, że choć zrobiła coś złego, to jednocześnie myślą, że nie można skarcić maluchów.

Dziecinność to naiwność, którą kobieta stara się okazać przy najmniejszej okazji, a jednocześnie wszystko dobrze rozumie. Wraz z takimi kobietami mężczyźni wydają się bardziej doświadczeni, co podnosi ich samoocenę.

• Dziecinna kobieta potrafi okazywać urazę, ale jednocześnie czuje w duszy gniew. Umiejętnie wykorzystują też inne techniki: smutek, łzy, poczucie winy i strach. Może uwzględnić żal, gdy nie może zrozumieć, czego chce.
• Potrafi udawać, że nie może istnieć bez mężczyzny, jest nikim, potrzebuje jego wsparcia jak powietrza. Takie kobiety nie lubią rozpoczynać poważnych rozmów, nie będą pytać, po prostu doprowadzają wszystkich do kaprysów i płaczą, aby dostać to, czego chcą.
• Prawdziwie infantylna kobieta żyje w ciągłym chaosie. Nieustannie potrzebuje pomocy, by wydostać się z trudnych sytuacji. Ma wielu przyjaciół, ale są od niej znacznie młodsi. Nie ubiera się jak dama, lubi noszone dżinsy, trampki, koszulki z bajkowymi postaciami. Lubi się bawić i cieszyć życiem.
• Takie kobiety kochają przygody, więc przyciągają mężczyzn. Z nimi nigdy nie będzie nudno, bo nie mają rutyny.

Wyniki eksperymentów wykazały, że 35% kobiet wykazuje oznaki infantylności, przebywania w pobliżu mężczyzn. Pozostałe 65% twierdzi, że takie dziewczyny cały czas żyją w swoim bajkowym świecie.

Powodem manifestacji infantylności u kobiet jest to, że jest im o wiele łatwiej istnieć w ten sposób. Łatwiej jest im znaleźć mężczyznę, którego lubią, który będzie się nią opiekował, uwielbiał i dbał o nią.

Czy infantylność jest problemem, czy można z tym żyć?

Szanujący się psychologowie nie usprawiedliwiają infantylizmu. Uważają, że nie jest to problem odrębnego stylu życia, innego światopoglądu, a ponadto nie przynależności do innej subkultury. Problem ten związany jest z niemożnością samodzielnej realizacji założonych celów, które mają być realizowane w społeczeństwie społecznym.

Jednak biorąc to wszystko pod uwagę, tacy ludzie mogą wykazywać zdolności twórcze. W przeciwieństwie do większości ludzi, ich prawa półkula działa bardziej, nie wyznaczają sobie granic i mogą tworzyć bez ograniczania się. Marzą i fantazjują. Posiadając te cechy, staną się wielkimi artystami i muzykami.

Jak uwolnić się od dziecinności?

Dziecięcy ludzie rozumieją, jaki jest ich główny problem i w jakiej sytuacji się znajdują. Wielu z nich przyznaje, że ich życie jest gorsze. Jednak dziecku o wiele trudniej jest zmienić się samodzielnie niż osobie dorosłej. Bez wsparcia nie będzie w stanie zrobić nawet kroku, aby przezwyciężyć ten problem, ponieważ w ten sposób opuści swoją zwykłą strefę komfortu.

Jeśli problem tkwi w wychowaniu rodziców, a oni przegapili moment, w którym dziecko powinno się usamodzielnić, to w takim przypadku należy zwrócić się do specjalistów. Jeśli masz szczęście wykryć problem na wczesnych etapach, nie powinieneś zwlekać z jego rozwiązaniem. Im starsza osoba, tym trudniejsze jest leczenie i powrót do zdrowia.

Aby temu zapobiec, każdy rodzic powinien monitorować proces wychowania.

Metody pomagające pozbyć się dziecinności:

• W każdej sytuacji rodzice powinni poprosić dziecko o radę, omówić nagromadzone problemy. Omów sprawy finansowe. Spraw, aby dziecko czuło się potrzebne, które jest na tym samym poziomie co rodzice.
• Nieustannie interesuj się problemami dziecka, co jest w jego duszy. Daj mu prawo do samodzielnego radzenia sobie z trudnościami.
• Wyślij dziecko do aktywnego uprawiania sportu. To rozwinie w nim poczucie odpowiedzialności i celowości.
• Nie zamykaj go od otaczającego świata, pozwól mu chodzić z rówieśnikami, komunikować się z nimi.
​​
• Nie używaj słowa „my” w komunikacji z dzieckiem. Powinno być tylko „ja” i „ty”. W ten sposób rozwiniesz w nim niezależność.
• Można również stosować leki i witaminy. Poprawiają pracę mózgu, pamięć i pomagają w koncentracji.

Stosując te wszystkie metody wychowania, uratujesz dziecko przed bardziej złożonymi problemami, które mogą pojawić się w przyszłości.

Wideo: Dziecięca kobieta