Kalciwirusy u kotów - objawy, sposoby przenoszenia i okres inkubacji, sposoby leczenia i zagrożenia dla ludzi

Koty są ulubieńcami zwierząt domowych, ponieważ są bardzo miłymi, przyjaznymi i wesołymi zwierzętami, które jednak są podatne na choroby. Jeśli to konieczne, osoba powinna monitorować zdrowie swojego zwierzaka. Kaltsyvyroz koty - powszechną chorobą wirusową, która może mieć wpływ na układ oddechowy, towarzyszą objawy takie jak gorączka, zapalenie spojówek, łzawienie, owrzodzenia w jamie ustnej, na języku i nosie. Jeśli choroba nie zostanie zdiagnozowana w odpowiednim czasie, rozwija się zapalenie stawów i zapalenie płuc, aw przypadkach śmiertelnych możliwy jest możliwy śmiertelny wynik.

Co to jest wapń u kotów

Jednołańcuchowy wirus RNA (kwas rybonukleinowy), który atakuje koty na całym świecie, nazywany jest calcivirus. Jest on zdalnie podobny do grypy ludzkiej i jest czynnikiem wywołującym choroby układu oddechowego u kotów. Istnieje około 40 odmian tego wirusa, poza tym jest on podatny na mutację. Zwierzęta zaszczepione przeciwko chorobie lub już chore, wciąż mogą zostać zarażone nowym szczepem wapnia, ale cierpią w mniejszym stopniu.

Przyczyny choroby

Z przyczyn, które powodują pojawienie się infekcji wirusowej, należy wyróżnić następujące elementy:

  1. Zła wentylacja pomieszczeń, ponieważ przyczynia się do gromadzenia się wirusa.
  2. Brak regularnych corocznych szczepień przeciwko calcivirus.
  3. Konserwacja grupowa dużej liczby dorosłych kotów i kociąt w schroniskach, żłobkach.

Sposoby zakażenia

Aby zachorować, kot nie musi nawet kontaktować się z nosicielem choroby - musi tylko wąchać kał lub mocz zainfekowanego zwierzęcia. Kalcywirusy są przenoszone przez zawieszone w powietrzu kropelki, ponieważ odległość między zdrowymi i chorymi zwierzętami wynosi 1 metr. Kot, który nigdy nie jest na ulicy, może zarazić się osobą - nosicielem infekcji.

Okres inkubacji

Po wystąpieniu pierwszych objawów okres inkubacji trwa do jednego tygodnia. Choroba kota kalcywirusów trwa 2-3 tygodnie, w zależności od konkretnego szczepu - czynnika zakaźnego, może rozwinąć się w postać przewlekłą. Wirus stanowi największe niebezpieczeństwo dla małych kociąt i dorosłych zwierząt. Okres inkubacji u noworodka trwa krócej niż 24 godziny, w którym to czasie wpływa on na błony śluzowe. Jeśli ciężarny kot nie został zaszczepiony przeciwko wapń, prawdopodobieństwo śmierci cieląt wynosi do 90%.

Znaki

W przypadku małych kociąt wirusowy wapień jest twardy i wyraźny, ale dorosły zdrowy uczeń jest chory bez wyraźnej manifestacji objawów. Główne objawy zakażenia u kotów to:

  • wzrost temperatury ciała do 40 stopni, który trwa 3-4 dni;
  • łzawienie z oczu, wydzielina z nosa i ustubytek, klatka piersiowa i podbródek są stale mokre;
  • w jamie ustnej pojawiają się owrzodzenia i aerozole do nosa na wargach i nosie;
  • zaburzenia przewodu żołądkowo-jelitowego - biegunka, wymioty, zaparcia;
  • zmniejszony apetyt, odmowa jedzenia;
  • śmierdzący zapach z ust zwierzęcia;
  • ciągłe kichanie, kaszel;
  • kulawizny, w wyniku uszkodzenia stawu przez wirusa;
  • zmiany charakteru - pojawienie się agresji, apatii, lenistwa.

Leczenie kalcywirozy u kotów

Jeśli masz pierwsze objawy niedokrwistości, nie powinieneś czekać, ale skontaktuj się z przychodnią weterynaryjną. Leczenie można przeprowadzić w domu, jeżeli choroba nie jest skomplikowana, ale pod kontrolą lekarza. Szpitale są oferowane w ciężkich przypadkach, na przykład z wirusowym zapaleniem płuc. Kalciwirusy u kociąt mają znacznie poważniejszy przebieg niż u dorosłych zwierząt. Nie ma konkretnego leku do leczenia wapniówki. Leczenie ma charakter objawowy i ma na celu utrzymanie odporności.

Schemat leczenia

Samo traktowanie może być niebezpieczne dla życia zwierzęcia. Tylko terminowa i kompleksowa terapia da pozytywny wynik. Harmonogram leczenia powinien obejmować:

  • przyjmowanie antybiotyków w celu eliminacji lub zapobiegania wtórnej infekcji bakteryjnej, która rozwija się na tle zmniejszonej odporności;
  • stosowanie leków przeciwwirusowych lub inhalacji w celu pozbycia się gęstego śluzu w nosie;
  • stosowanie leków przeciwbólowych, przeciwbakteryjnych, gojących, przeciwzapalnych w celu normalizacji temperatury ciała, jamy ustnej, oczu;
  • procedury infuzji, jeśli zwierzę jest wyczerpane i odwodnione;
  • przyjmowanie leków przeciwwirusowych;
  • stosowanie kompleksów witaminowych.

Narkotyki

Nie ma szczególnych środków zaradczych dla kotów wirusa wapniowego u kotów. Głównymi lekami w schemacie leczenia powinny być:

  • antybiotyki - Flemoksin, cefaleksyna;
  • immunomodulatory, środki immunostymulujące - fumren;
  • lek przeciwwirusowy dla ludzi - cyklocheron;
  • Roztwór Ringera z odwodnienia;
  • kompleksy witaminowe, dodatki mineralne - Gamavit;
  • surowica Immunofil, Vitafel;
  • gorączka - preparatem Ketofen, Loksykom (koty paracetamol absolutnie przeciwwskazane, to może zabić zwierzaka).

Dbanie o odzyskanie kota

Informacja, że ​​wapń u kotów może przenosić się na ludzi i inne zwierzęta, jest bezpodstawny. Choroba jest specyficzna gatunkowo, to znaczy, że cierpi jedynie na rodzinę kotów. Z tego powodu nie należy obawiać się wirusa i chronić siebie i rodzinę przed odzyskiwania zwierzę, życie jest całkowicie w rękach właściciela.

Choroba przenosi wszystkie siły zwierzęcia, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na żywienie. Dieta powinna być kaloryczna, lekkostrawne produkty, które muszą być karmione w postaci płynnej. Trzymaj zwierzę w czystości, raz dziennie, aby przewietrzyć pomieszczenie. Konieczne jest szybkie usunięcie wydzieliny z nosa i oczu, w celu leczenia owrzodzeń w jamie ustnej.

Zapobieganie

Szczepienie z wirusa wapniowego -najlepszy środek zapobiegawczy, który może przynajmniej nie 100%, ale chronić zwierzę od tej choroby. Szczepienia przeprowadza się raz w roku, kocięta są szczepione w wieku 10-12 tygodni. Zaszczepione koty mogą mieć wpływ na wirusa, ale przebieg choroby będzie bardzo łatwy. Aby zapobiec chorobie, należy chronić niemowlę przed niechcianymi kontaktami i przestrzegać zasad higieny, ale ponieważ bardzo zaraźliwa choroba, nawet doskonałe warunki do trzymania zwierzęcia nie gwarantują ochrony przed wirusem.

Jest niebezpiecznym wirusem wapnia dla ludzi

Wirus wapiennika przetrwa w środowisku przez tydzień, a nawet dłużej przy wysokiej wilgotności. Zwierzę domowe, jeśli chodzi o zainfekowane zwierzęta lub przedmioty, może stać się wektorem wirusa. Zainfekowany wapń może być tylko kotem. Choroba nie jest niebezpieczna dla ludzi i innych zwierząt. Możesz bezpiecznie zająć się pacjentem z wapniem z kaszlem zwierzęcia.

Filmy