Zapobieganie tężcowi u dorosłych i dzieci

lub toksoid tężca - poważne choroby zakaźne, które przejawia struktury zmiany napędu CNS (ośrodkowy układ nerwowy). Przyczyną choroby - hit zarodniki Clostridium tetani bakterii w ranie. Skuteczną metodą zapobiegania rozwojowi choroby jest planowane zapobieganie tężcowi.

Szczepienia

Specyficzna rutynowe tężec profilaktyka szczepienia (tworzenie sztucznego odporności) ciała przez wprowadzenie procedur tężca (DPT). Szczepienie jest najbardziej niezawodnym i bezpiecznym sposobem uniknięcia zakażenia przez niebezpieczną bakterię. Pomaga produkcji immunoglobulin (odporność swoistą zobojętnić tężcowi. W tym człowieka wstrzyknięto niewielką część obezvrezhennoho toksyny, która jest powoli wchłaniane do krwiobiegu. Zaczyna ta odpowiedź układu immunologicznego w celu wytworzenia. Jest Kalendarz szczepień

  • Pierwsze szczepienie DTP wykonuje dziecko w wieku 3 miesięcy.
  • Miesiąc później, po pierwszym szczepieniu, drugi.
  • Trzecią szczepionkę podaje się 45 dni po drugiej.
  • Pierwsze szczepienie przypominające (powtarzane szczepienia w czasie) wykonywane, gdy dziecko kończy 1,5 roku.
  • Po 7 latach od drugiego etapu prewencyjnego ponownego szczepienia jest przeprowadzana.
  • Trzeci etap ma 14 lat.
  • Kolejne szczepienia powinny być przeprowadzane co 10 lat.

Pierwsze cztery szczepienia dziecko robi w złożonej szczepionki DTP (adsorbowane krztuścowi, błonicy i tężcowi tężcowy), która chroni również przed innymi chorobami: krztuścowi i błonicy. Wszystkie szczepienia po 5 latach - to uproszczony ADS (diphtheria-tężec zaadsorbowany), z którego wykluczony jest składnik przeciw kurczaczowi.

W przypadku osób, które nie otrzymały zaplanowanych szczepień, ADS-M (błoniczo-tężec) lub AC (stubnjak) podaje się dwukrotnie, w odstępach miesięcznych. Co więcej, eksperci zalecają przeprowadzenie planowanego szczepienia co 10 lat. Wczesne wprowadzenie toksoidu (jeśli minęło więcej niż pięć lat od ostatniego szczepienia) wskazuje na urazy, którym towarzyszy wysokie ryzyko rozwoju choroby. Planowana zapobiegawczo obowiązkowa realizowana jest w wojsku, górnikach i górnikach.

Niespecyficzna profilaktyka

zakażonych tężcowi osoba może tylko wtedy, gdy bakterie dostają się do organizmu poprzez uszkodzenia skóry, skaleczenia, rany, zadrapania, oparzenia. Niespecyficzne zapobieganie polega na zapobieganiu zranieniom i przestrzeganiu norm sanitarnych. Z reguły obejmuje środki, które mają na celu zmniejszenie prawdopodobieństwa zakażenia:

  • Należy unikać obrażeń związanych z naruszeniem integralności skóry.
  • Należy zachować ostrożność w stosunku do podłoża.
  • powinien być szybki, odpowiednio obsłużyć rany płukanie czystą wodą i środki przeciwbakteryjne (chlorheksydyna, nadtlenek wodoru, miramistin).
  • Głębokie, duże rany, ukąszenia zwierząt i węże są lepiej leczone w placówce medycznej.

Środki nadzwyczajne

Szczególne zapobiegawcze zapobieganie tężcowi przeprowadza się zgodnie z zasadami sanitarno-epidemiologicznymi. Wybór leku w tym samym czasie zależy od napięcia układu odpornościowego pacjenta (dane o planowanym szczepieniu) i rodzaju urazu (lokalizacja rany, głębokość porażki, zanieczyszczenie). Wskazaniami do zapobiegania w sytuacjach nagłych są:

  • poważne uszkodzenie błony śluzowej lub skóry;
  • głębokie zranienia (fragmentacja lub nóż, przebicie paznokciem);
  • martwica (umieranie) lub zgorzel dowolnego rodzaju tkanki, przedłużone ropnie (ropne zapalenie);
  • silne odmrożenia, oparzenia;
  • poród oparty na społeczności, aborcja;
  • rany penetrujące przewodu pokarmowego (przewód żołądkowo-jelitowy).

Środki nadzwyczajne mogą być podjęte do 20 dni po otrzymaniu obrażeń, oparzeń, urazów, ale lepiej wcześniej. Pierwsze zadanie rany należy oczyścić, umyć, usunąć uszkodzone tkaniny, poddać działaniu środka dezynfekującego. Następnie decyzję o podaniu surowicy przeciwwirusowej podjąć powinien lekarz. Zapobieganie tężcowi w urazach to:

  1. Aktywny-pasywny. Przeprowadzane wcześniej bez zbitek pacjentów lub nie otrzymały pełnego cyklu szczepień. Ten typ profilaktyki obejmuje podawanie 250 jm ludzkiej immunoglobuliny anty-tężcowej i 0,5 ml antaxinu (z testem alergologicznym). Po takiej profilaktyce powinieneś kontynuować wstrzyknięcie AU po 30 dniach i rok później, aby dana osoba miała stabilną odporność na tę chorobę.
  2. Aktywny. Prowadzone przez osoby, które wcześniej zostały zaszczepione. Aby to zrobićPacjentowi wstrzykuje się 0,5 ml AS. Technikę tę stosuje się u dorosłych pacjentów, których ostatnie szczepienie było więcej niż 5 lat temu, oraz u dzieci bez ostatniego wieku ponownego szczepienia (jeżeli jest to potwierdzone dokumentacją). Dziecko, które ma pełny harmonogram szczepień i dorośli z ostatnim ponownym zaszczepieniem mniej niż 5 lat temu, UA nie zostaje wprowadzona.

Filmy wideo

Informacje podane w artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.