Pasożyty wewnątrzkomórkowe - nazwy gatunków, sposób rozmnażania zachodzi w organizmie człowieka, czyli od pasożytniczych mikroorganizmów

Jednym z rodzajów współistnienia jest pasożytnictwo. W tym przypadku mikroorganizmy wykorzystują swój organizm jako źródło energii i jako siedlisko. Ich wzrost i rozwój odbywa się kosztem materiału komórkowego nośnika. Część pasożytów może istnieć tylko na koszt właściciela, podczas gdy inne mogą żyć w środowisku. Zakażenie przez dowolne formy występuje z zewnątrz na różne sposoby, częściej z osłabieniem odporności. Do wykrywania pasożytów wykorzystuje się różne metody diagnostyczne. Po potwierdzeniu ich obecności w ciele zaleca się specjalne leczenie.

Co to są pasożyty wewnątrzkomórkowe

Tak zwane bakterie, które wpływają na komórki, tkanki, narządy wewnętrzne organizmów żywych, powodując ich dysfunkcję. Istnieją dzięki pasożytom. Koncepcja jest rodzajem koegzystencji, w której 2 lub więcej organizmów żyje razem przez długi czas. Jednocześnie nie są spokrewnione filogenetycznie, a ich relacje mają charakter antagonistyczny.Okazuje się, że jeden mikroorganizm używa innego do życia i odżywiania.

Osobliwością morfologii wewnątrzkomórkowych patogennych bakterii jest to, że rozmnażają się tylko w żywych komórkach. W człowieku patogeny mogą być zamieszkane z wielu niebezpiecznych chorób, w tym ospy wietrznej, wścieklizny, grypy, odry, itp. Generalnie wyróżnia się następujące formy wewnątrzkomórkowych form życia:

  • bakterie;
  • grzyby;
  • wielokomórkowy, na przykład włośnia;
  • wirusy;
  • są najprostsze, na przykład, plasmodia malarii.

Rodzaje pasożytów w organizmie człowieka

Istnieje kilka klasyfikacji wewnątrzkomórkowych patogennych mikroorganizmów. Głównym kryterium podziału na gatunki jest sposób na życie. Biorąc pod uwagę jego istnienie, istnieją:

  1. Obowiązkowe pasożyty. Nie mogą istnieć poza komórkami, ale istnieją tylko kosztem ich właściciela. Przykłady pasożytów tego gatunku: chlamydia, rickettsia, wirusy, cholera, leptospiros, mykoplazmy.
  2. Opcjonalne pasożyty. Wyróżnia się tym, że żyją w środowisku iw ciele przewoźnika. W organizmie gospodarza mnożą się wewnątrzkomórkowo, chociaż mogą to robić pozakomórkowo. Przykładami tego typu pasożytów są patogeny tularemii, brucelozy, gruźlicy i choroby meningokokowej.

Kolejnym kryterium klasyfikacji jest obszar lokalizacji. Patogenne mikroorganizmy mogą żyć wewnątrz osoby lub w środowisku zewnętrznym na powierzchni jego ciała. W zależności od tego, są one podzielone na:

  1. Endopasożyty. Do takich należą robaki pasożytnicze i najprostsze pasożyty.
  2. Ektopasożyty. Występują na powierzchni skóry właściwej. Przykładem są wszy, roztocza, komary, pijawki, goji i grzyby.

Przez czas kontaktu z żywicielem mikroorganizmy dzielą się na stacjonarne i okresowe. Tymczasowe pasożyty wykorzystują ciało żywiciela tylko na etapie karmienia. W innym żyje swobodnie na świeżym powietrzu. Czasowo obejmują komary, zarazki, komary, roztocza. Stałe pasożyty wewnątrzkomórkowe wchodzą w interakcje z gospodarzem przez długi czas, spędzając całe życie na jego ciele. Przykładami takich drobnoustrojów są hemosporydy, włośnica, wszy, swędzące swędzenie, owsiki, asparageny.

Obowiązkowe

Obowiązkowe pasożyty wewnątrzkomórkowe są mikroorganizmami, które żyją i hodują tylko w klatce ich właściciela. Z tego powodu giną z długotrwałym lokalizowaniem w otoczeniu zewnętrznym. Ta grupa pasożytów jest najliczniejsza. Obejmuje robaki, wirusy, bakterie. Nawet przy prymitywnej strukturze takie mikroorganizmy są zdolne do odkładania dużej liczby jaj.

Gospodarz pasożyta jest pośredni i podstawowy. Te ostatnie są niezbędne do życia osobników dojrzałych płciowo. Są zlokalizowane głównie w jednym miejscu w komórkach, tkankach, wnękach lub na powierzchni ciała. Spośród często spotykanych związanych pasożytów przydzielono:

  1. Chlamydia. Wniknąć w ciało kontakt seksualny, prowadząc do chlamydii. Jest to choroba układu moczowo-płciowegoczęsto muszą być traktowani w obu partnerów.
  2. Rickettsia. Są zarażeni przez surowe jaja lub ukąszenia myszy. W przypadku przedwczesnego wykrycia rickettsiae wysypka wywoływana jest przez tyfus i plamistość.
  3. Wirusy. Jest to najniebezpieczniejsza grupa drobnoustrojów, ale ze względu na dużą różnorodność została źle zbadana.

Opcjonalne pasożyty

W przypadku opcjonalnego pasożytnictwa mikroorganizm dostosowuje się do żywiciela jako pozytywne środowisko i źródło pożywienia. Aby to zrobić, hodowca może pozbyć się wszystkich narządów. Tylko systemy reprodukcji i żywienia pozostają niezmienne. Te mikroorganizmy mogą istnieć zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz komórek organizmu gospodarza.

Po dostaniu się do ciała najprostsze z nich ewoluują. Z silnym układem odpornościowym są postrzegani jako obce ciała, więc umierają i są naturalnie wydalane. Host tylko przetrwał pomnożenie. Inne cykle ich rozwoju występują w środowisku zewnętrznym, organizmie zwierząt lub ludzi. Dla pełnego cyklu, niektóre mikroorganizmy zmieniają kilka hostów. Najbardziej powszechne opcjonalne pasożyty to:

  1. Enterotoxigenic Staphylococcus. Kiedy wchodzi do jelita, zatruwa organizm, powodując zmiany patologiczne w układzie sercowo-naczyniowym i trawiennym. Temperatura ciała ludzkiego jest optymalna do rozmnażania gronkowców.
  2. Streptococcus. Bakterie bulletowe wpływające na ludzki układ oddechowy. Powodują one szkarlatynę, zaburzenia jelit, katar.
  3. Clebsiella. To wszystkobakterie warunkowo patogenne. Powoduje choroby żołądkowo-jelitowe, zapalenie płuc, zapalenie spojówek, zapalenie dróg moczowych.
  4. Salmonella, brucella, shigella. Spowodowane przez infekcje jelitowe. Toksyny wytwarzane przez te bakterie również wpływają na układ nerwowy, naczynia krwionośne, prowadzą do niewydolności nerek.

Sposoby zakażenia

Czy drobnoustrój pasożyta wybiera nosiciela osoby lub zwierzęcia. Z nich można się zarazić, ale na różne sposoby. Najważniejsze z nich są następujące:

  • domaciczny - od matki do dziecka;
  • seksualne - przez błony śluzowe pochwy, cewki moczowej, odbytu;
  • kroplówka - podczas kichania, kaszel;
  • gospodarstwo domowe - przez wodę, przedmioty, żywność;
  • sworzeń - przy zetknięciu z powierzchnią ciała ze źródłem chorobotwórczym.

Ogólne oznaki zakażenia

Podejrzenie, że obecność pasożytów w ciele może być na pewnych podstawach. Objawy są określane przez rodzaj patogenu. W każdym przypadku istnieje wiele charakterystycznych cech. Lekarze również wyróżniają szereg wspólnych cech wskazujących na obecność pasożytów. Ich lista obejmuje takie objawy, jak:

  • swędzenie i wysypka skórna;
  • wydzielanie z nieprzyjemnym zapachem narządów płciowych, palenie w okolicy;
  • bolesne odczucia w mięśniach;
  • słabość;
  • swędzenie;
  • gorączka;
  • stan depresji;
  • nudności;
  • rozstrój żołądka;
  • bezsenność;
  • utrata apetytu;
  • zmiana masy ciała;
  • zmęczenie;
  • drażliwość;
  • bezsenność;
  • infekcja dróg rodnych.

Diagnostyka

Tylko w przypadku pewnych objawów rozpoznania nie wystarczy, dlatego lekarz przypisuje pacjentowi szereg procedur. Obejmują instrumentalne i laboratoryjne metody diagnostyczne. Najważniejsze z nich;

  • rentgen;
  • badanie ultrasonograficzne;
  • analiza kału;
  • wykrywanie dwunastnicy;
  • endobioskopia i endoskopia;
  • analiza moczu;
  • badanie próbki plwociny - w przypadku podejrzenia paragonnozy.

Badania immunologiczne są dziś bardziej powszechne, gdy podejrzewa się pasożyty. Wyznaczają we krwi pacjenta obecność antygenów i przeciwciał przeciwko patogenom. Następujące badania immunologiczne mają wysoką dokładność:

  1. Metody serologiczne, w tym RAL, RSC. Krew wykrywa się pod kątem obecności przeciwciał IgG, IgM, IgA. Wskazują na obecność patogenów w ciele.
  2. Diagnostyka biorezonansowa. Metoda jest skuteczna nawet przy braku żywych objawów uszkodzenia bakterii. Podstawą opracowania jest teoria stworzenia przez ciała oscylacji o pewnej częstotliwości, która pomaga określić ich typ.
  3. Test enzymatyczny odporności na krew. Jego zalety w zakresie specyficzności i wysokiej czułości (do 90%). Analiza pomaga określić rodzaj patogenu, jego ilość i stadium rozwoju w organizmie.
  4. PCR, reakcja łańcuchowa polimerazy. Jest to analiza badań DNA, która pozwala wykryć w ciele najprostszych wirusów, chlamydii. Minusem jest to, że analiza nie określa dokładnej liczbypatogeny.

Leczenie

Leczenie chorób pasożytniczych powinno być kompleksowe. Przede wszystkim trzeba zmienić podejście do żywienia. Specjalna dieta nie jest wymagana, ale wiele produktów musi zostać porzuconych. Ich lista obejmuje:

  • mleko;
  • cukier;
  • słodycze;
  • słone, tłuste, prażone;
  • mąka;
  • tłuste mięso i ryby.

Produkty te tworzą sprzyjającą atmosferę dla reprodukcji patogenu. Zamiast szkodliwych pokarmów w diecie należy dodać więcej świeżych warzyw i owoców, zieleń. Dostarczają organizmowi witamin i minerałów, pomagają szybciej się goić. Do czyszczenia stosuje się receptury ludowe, ale leki są nadal podstawą leczenia - produkty przeciwpasożytnicze produkcji syntetycznej. Antybiotyki są przepisywane tylko w przypadku bakteryjnej natury choroby.

Niektóre leki są przepisywane z uwzględnieniem rodzaju patogenu i wywołanej nim infekcji. Do najczęściej stosowanych leków należą następujące leki:

  1. Iwermektyna. Nazwany dla tego samego komponentu w kompozycji. Dodatkowo zawiera witaminę E i octan tokoferolu. Głównym działaniem leku - przeciwpasożytnicze, jest więc stosowany w glistnicy, onchocerciasis, trichocefaloza, enterobiasis, filarioza, stronhyoidoza. Ivermethin jest używany do świerzbu i pediculosis. Dawka wynosi średnio 12 mg, ale jest dokładnie obliczana na podstawie masy ciała człowieka. Wymagane jest jednorazowe leczenierecepcja Powtórzenie jest dozwolone w ciągu 1-2 tygodni. Zaletą Ivermectin jest minimalizacja skutków ubocznych.
  2. Vermox. Zawiera mebendazol, który działa przeciw robakom. Wskazania Vermoksa: włośnica, bąblowicy, glistnicy, enterobiosis, strongyloidosis, kapyllyaryoz, helminthoses teniasis, alveococcosis. Dawka i wzorzec przyjmowania zależy od rodzaju choroby. W enterobiosis 100 mg raz z włośnica - 3 razy dziennie 200-400 mg. Plus - możliwość zastosowania u dzieci od 2 lat.
  3. Dekary. Na bazie lewamizolu ma właściwości przeciw robakom. Wykorzystywane do zakażenia tęgoryjec, glistnicy, trihostronhileze, enterobioze, toksoplazmozy. Od ostatniej choroby, przepisanej na 150 mg dziennie przez 3 dni. W przypadku helmishiasis raz na 150 mg przed snem. Kurs powtarza się w ciągu 1-2 tygodni. Zaleta preparatu - w większości przypadków wystarczy jeden cykl odbioru.

Środki ludowe

Nie należy polegać wyłącznie na funduszach publicznych. Powinny stanowić pomocniczą metodę leczenia na tle terapii lekowej. Większość przepisów ludowych opiera się na toksycznych właściwościach pasożytniczych ziół. Niektóre rośliny pomagają pozbyć Giardia, Trichomonas, toksoplazmozy, chlamydia. Skuteczne wobec nich są następujące przepisy:

  1. Weź 4 hl. suszone i rozgniecione liście eukaliptusa i pieprzu, 3 łyżeczki. owoc sophora, 2 łyżeczki. drzewo Łyżka mieszanki do zagotowania litra wrzącej wody. Przykryj pojemnik pokrywą dekokcyjną, datąStań przez 20-30 minut. Przed zażyciem musisz odcedzić. Dawka to jedna trzecia szklanki 3 razy dziennie. Kontynuuj leczenie przez co najmniej 2-3 tygodnie. Przepis jest skuteczny przeciwko trichomonadom.
  2. Mieszać alkohol medyczny i nerki topoli czarnej w proporcji 9: 1. Umieścić produkt w szklanym pojemniku, który jest hermetycznie zamknięty i pozostawiony na 25 dni w ciemnym miejscu. Pod koniec tego okresu należy napompować infuzję. Weź to za 35 kropli na łyżeczkę wody deserowej 3 razy dziennie. Kurs przeciwko chlamydiom trwa 16-18 dni.
  3. Przygotuj szklankę pestek dyni. Zmiel je, wymieszaj z 2 żółtkami i łyżką miodu. Wymieszaj, dodaj trochę wody. Jedz rano gotowe lekarstwo na pusty żołądek. Następnie należy leżeć przez 2 godziny, wkładając do żołądka butelkę z gorącą wodą. Procedurę powtarza się codziennie przez 10 dni. Po kilku dniach następuje przerwa, po której następuje kolejny cykl leczenia. Ten przepis pomaga w opisthorchia.

Zapobieganie

Aby zapobiec inwazji pasożytów, konieczne jest przestrzeganie szeregu zasad. Dotyczą one higieny osobistej i zasad gotowania. Najczęstszą zasadą jest mycie rąk przed jedzeniem i po spacerze. Ponadto zaleca się wykonanie następujących czynności:

  • dezynfekuj warzywa, owoce i warzywa mocząc w wodzie przez 20-30 minut, a następnie spłucz pod strumieniem wody;
  • fasolka szparagowa z 1% roztworem sody;
  • nie pij wody z kranu, używaj tylko gotowanego;
  • dokładnie podgrzej mięso i ryby;
  • nie pij wody z otwartych źródeł;
  • regularnie przeprowadzać czyszczenie na mokro w domu;
  • Nie gryź swoich paznokci;
  • mniej jeść drożdże i słodkie produkty;
  • częściej myć zabawki i ubrania, zwłaszcza dla dzieci.

Filmy

Informacje przedstawione w niniejszym artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.