Offoxin - instrukcje użytkowania, wskazania, skutki uboczne i przedawkowanie

Środek farmakologiczny Ofloksyna (Ofloxin) jest preparatem przeciwbakteryjnym o szerokim spektrum działania. Substancją czynną leku jest substancja ofloksacyna, należąca do grupy fluorochinolonów. Ofloksyna ma szkodliwy wpływ na dużą liczbę grup bakterii: gonokoków, chlamydii, gronkowców itp.

Struktura i forma produkcji

Na rynku farmakologicznym lek występuje w dwóch postaciach: pigułki do podawania doustnego i roztwór do infuzji. Tabletki o okrągłym, obosiecznym kształcie, w kolorze białym lub jasnożółtym, zapakowane w blistrze po 7 sztuk. W tekturowym pakiecie, 2 blistry z instrukcją użycia. Roztwór jest przezroczystą żółtawozieloną cieczą o charakterystycznym dla apteki zapachu umieszczonym w szklanej fiolce. Skład różnych form przygotowania preparatu:

Forma uwolnienia preparatu Składnik aktywny Komponenty pomocnicze
Powlekane tabletki ofloksacyna 200 lub 400 mg (1 tabletka)
  • povidon;
  • monohydrat laktozy;
  • krospowidon;
  • stearynian magnezu;
  • talk;
  • skrobia kukurydziana;
  • poloksamer.
Rozwiązanie infuzyjne ofloksacyna w dawce 200 mg (w 1 fiolce)
  • dihydrat disodowy;
  • woda do wstrzykiwań.

Farmakodynamika i farmakokinetyka

substancji czynnej leku (ofloksacyna) posiada aktywność przeciwbakteryjną skuteczność bakteriobójczą. Mechanizm działania wynika z zahamowania enzymu mikroorganizmów, co zapewnia transkrypcję DNA w rozmnażaniu.

Ofloksyn skuteczne działanie stosunkowo Shlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae, Haemophilus influenzae, Mycobacterium tuberculosis, Mycobacterium leprae, Neisseria meningitidis, Pseudomonas spp. i tak dalej.

Po podaniu doustnym składniki ofoksyny są szybko wchłaniane z jelita. Maksymalne stężenie we krwi osiąga się w ciągu 1-2 godzin (z infuzją w 40-50 minut). Biodostępność leku, niezależnie od drogi podawania, w zakresie od 95 do 100%, w związku z białkami osocza - około 25%. Składnik czynny jest szybko i równomiernie rozprowadzany w tkankach i płynach w organizmie. jest metabolizowany w wątrobie, okres półtrwania wynosi 5,8 godziny (z naruszeniem nerki - do 60 godzin).

Zastosowanie ophloksyny

Lek Ofloksyna jest przepisywany w obecności wielu patologii infekcyjno-zapalnych. Wskazania do stosowania tego antybiotyku to:

  • zapalenie oskrzeli;
  • zapalenie płuc;
  • zapalenie opon mózgowych;
  • ropień;
  • zapalenie powiek;
  • zapalenie pochwy;
  • zapalenie naczyń;
  • zapalenie skóry;
  • zapalenie krtani;
  • zapalenie spojówek;
  • colpit;
  • nefryt;
  • zapalenie jelit;
  • zapalenie gruczołu krokowego;
  • zapalenie jajowodów;
  • rzeżączka;
  • zapalenie korzonokomorowe;
  • odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Jak korzystać z Ofloxine

Lek Offoxin w tabletkach należy przyjmować wewnętrznie podczas lub po posiłku. Dawkowanie i czas trwania terapii lekowej jest przepisywany przez lekarza po badaniu i uzyskaniu wyników badań laboratoryjnych. Standardowy zalecany schemat antybiotyków to:

  • W łagodnych i umiarkowanych postaciach krwotoków zakaźnych stosowanie 0,4 mg ofloksyny podaje się raz rano. Czas trwania leczenia - nie więcej niż 10 dni.
  • W ciężkich postaciach lub z nadwagą dawka zostaje zwiększona do 0,8 p.
  • W leczeniu niepowikłanych zakażeń dolnych dróg moczowych należy przyjmować 0,2 g przez 3-5 dni.

Leki w postaci roztworu do infuzji podaje się kroplówkę dożylnie. Terapia rozpoczyna się od pojedynczego, powolnego podawania 0,2 g leku przez 40-60 minut. Po poprawieniu, pacjent jest przenoszony do przyjmowania tabletek w tej samej dawce. W przypadku pacjentów z ostrą niewydolnością nerek lub wątroby, marskością, dzienna dawka leku nie powinna przekraczać 0,4 g.

Interakcje lecznicze

W przypadku równoczesnego podawania z Ofloxin całkowity klirens teofiliny zmniejsza się o 25%. Leczenie za pomocą pośrednich antykoagulantów na tle leczenia antybiotykami wymaga monitorowania układu krzepnięcia krwi. Leki zobojętniające sok żołądkowy zawierające potas, ditlenek solialuminium lub żelazo znacznie zmniejszają wchłanianie oflaksacyny, więc odstęp między nimi powinien wynosić co najmniej 2 godziny. Ponadto w połączeniu z Ofloxin:

  • Cymetydyna, Lazyx, Metotreksat, Glibenklamid i leki blokujące wydzielanie potasu zwiększają stężenie ofloksacyny w osoczu.
  • Niesteroidowe leki przeciwzapalne, pochodne metyloksantyn, gipromelozy i nitroimidazol zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia efektów neurotoksycznych.
  • Glukokortykoidy zwiększają ryzyko zerwania ścięgna u osób starszych.

Skutki uboczne

Biorąc pod uwagę dawkę i wielorakość zastosowania, lek jest zwykle dobrze tolerowany przez pacjentów. Sprawdź możliwe działania niepożądane leków:

  • Układ odpornościowy: wstrząs anafilaktyczny, rumień, obrzęk Quinckego.
  • Układ sercowo-naczyniowy: obniżenie ciśnienia krwi, tachyarytmia, bradykardia.
  • Narządy oddechowe: duszność, przyspieszony oddech, alergiczny kaszel.
  • Układ pokarmowy: wzdęcia, biegunka, dysbioza, ból żołądka.
  • Układ nerwowy: drgawki. drżenie, dezorientacja, zwiększona pobudliwość.
  • Skóra i błony śluzowe: swędzenie, wysypka, krwotok.
  • Układ wątrobowo-żółciowy: agranulocytoza, niedokrwistość, eozynofilia, trombocytopenia, leukopenia.
  • Zaburzenia metaboliczne: hiperkeratynemia, hiperbilirubinemia.

Przedawkowanie

Znaczny nadmiar jednej lub dobowej dawki ofloksinu może wywołać następujące objawy przedawkowania:

  • zawroty głowy;
  • wymioty;
  • halucynacje;
  • utrata przytomności;
  • zapaść;
  • hipoglikemia;
  • skurcz oskrzeli;
  • dezorientacja świadomości;
  • senność.

W przypadku pojawienia się pierwszych objawów przedawkowania należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i przerwać leczenie.

Jeśli bierzesz Ofloxin w tabletkach, powinieneś wypłukać żołądek. Dalsza terapia zależy od objawów klinicznych.

Przeciwwskazania

Względne przeciwwskazania do stosowania Ofloxin to miażdżyca naczyń krwionośnych mózgu, ostre rozerwanie mózgowo-mózgowe i przewlekła niewydolność nerek. Ponadto lek nie może być przepisywany w obecności następujących patologii i stanów:

  • padaczka;
  • niedobór enzymu dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej;
  • uraz czaszkowo-mózgowy;
  • krwotoki mózgowe;
  • ciąża;
  • urazowe ścięgna;
  • karmienie piersią;
  • cukrzyca;
  • zaburzenia metaboliczne;
  • organiczne uszkodzenia struktur mózgu;
  • zmiany onkologiczne;
  • depresji klinicznej.

Warunki sprzedaży i przechowywania

Roztwór offoksyn i tabletki są wydawane z aptek na receptę lekarza. Lek należy przechowywać w temperaturze od +10 ° C do + 25 ° C w suchym, niedostępnym miejscu dla dzieci. Okres trwałości tabletek wynosi 3 lata, roztwór jest zapieczętowany - 1 rok, w nieotwartym opakowaniu - 30 dni. Zabrania się używania leku po upływie terminu ważności.

Analogi Ofloxin

Nazwa preparatu Wskazania do stosowania Przeciwwskazania Efekty uboczne
Zanocin
  • zaostrzenie przewlekłych zakażeń;
  • zapalenie ucha;
  • infekcje skóry;
  • zapalenie pochwy;
  • zapalenie gruczołu krokowego;
  • odmiedniczkowe zapalenie nerek;
  • zapalenie wątroby;
  • marskość wątroby;
  • cukrzyca;
  • nietolerancja na narkotyki;
  • epilepsja.
  • dysbioza;
  • wzdęcia;
  • biegunka;
  • drgawki;
  • nudności;
  • upośledzenie słuchu;
  • ból głowy.
Ofloksacyna
  • zaostrzenie przewlekłych zakażeń;
  • ostre zapalenie pęcherza;
  • zapalenie cewki moczowej;
  • odmiedniczkowe zapalenie nerek;
  • kłębuszkowe zapalenie nerek;
  • infekcje skóry i tkanek miękkich;
  • bakteryjne zapalenie wsierdzia;
  • niedrożność jelit;
  • marskość wątroby;
  • ciąża;
  • nietolerancja leków.
  • dysbioza;
  • wzdęcia;
  • biegunka;
  • zapalenie skóry;
  • drgawki;
  • nudności;
  • wysypka;
  • ból głowy
Oflocide
  • zaostrzenie przewlekłych zakażeń;
  • ostre zapalenie pęcherza;
  • zapalenie cewki moczowej;
  • kłębuszkowe zapalenie nerek;
  • zapalenie błony naczyniowej;
  • zapalenie spojówek;
  • odmiedniczkowe zapalenie nerek;
  • zapalenie wątroby;
  • tyreotoksykoza;
  • nietolerancja leków;
  • ciąża.
  • dysbioza;
  • wzdęcia;
  • biegunka;
  • drgawki;
  • wysypka;
  • swędzenie;
  • zapalenie skóry;
  • ból głowy
Loflox
  • zaostrzenie przewlekłych zakażeń;
  • ostre zapalenie pęcherza;
  • zapalenie cewki moczowej;
  • zapalenie gruczołu krokowego;
  • kłębuszkowe zapalenie nerek;
  • zapalenie błony naczyniowej oka;
  • zapalenie spojówek.
  • tyreotoksykoza;
  • marskość wątroby;
  • niewydolność nerek;
  • nietolerancja leków;
  • ciąża;
  • epilepsja.
  • dysbioza;
  • wzdęcia;
  • biegunka;
  • drgawki;
  • nudności;
  • ból głowy

Informacje przedstawione w artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.