Czym jest parathormon - rola w organizmie człowieka, oznaki wzrostu lub spadku, terapie

Parathormon wytwarzany przez gruczoły przytarczyczne jest skracany. Jest biologicznie aktywną substancją, która kontroluje metabolizm fosforu i wapnia. Zmiana ich ilości we krwi jest wskazaniem do analizy parathormonu. Zmniejszenie lub podwyższenie poziomu tej substancji powoduje problemy w ciele. Można to określić przez silne pragnienie, częste oddawanie moczu i wiele innych objawów. Aby znormalizować poziom hormonu przytarczyc, należy zastosować specjalny schemat leczenia dla medycyny i diety.

Ogólne informacje na temat parathormonu

W medycynie parathormon jest hormonem wytwarzanym przez gruczoły przytarczyczne. Ze względu na budowę chemiczną należy do grupy jednołańcuchowych polipeptydów i istnieją substancje o charakterze białkowym, składające się z 84 aminokwasów pozbawionych cysteiny. Parathormone ma jeszcze kilkawymienne nazwy, takie jak:

• paraterina;
• parathormon;
• PTH;
• parathormon (w skrócie PTH).

Parathormon jest najsilniejszym z trzech hormonów (wraz z kalcytoniną i witaminą D3), które regulują poziom wapnia i fosforu we krwi. Jest produkowany przez gruczoły przytarczyczne (CHF) - każda osoba ma swoje 4. Istnieją przypadki i mniej więcej tych narządów - około 3% ludzi. Gruczoły są rozmieszczone symetrycznie - na parach dolnej i górnej części tarczycy (na powierzchni tylnej lub wewnątrz).

Parathorin powstaje ze swojego poprzednika o niższej aktywności biologicznej - hormonu proparatu (proPTG). Jest syntetyzowany przez gruczoły przytarczyczne, które z powodu proteolitycznego rozszczepienia są przekształcane w PTH. Poziom tych ostatnich pod wpływem czynników negatywnych może być różny:

• wzrost, prowadzący do hiperkalcemii, która wywołuje rozwój kamieni w nerkach, wrzody żołądka i dwunastnicy, zapalenie trzustki;
• zmniejszenie, z powodu którego rozwija się hipokalcemia, która powoduje próbę (aż do letalnej tężyczki), ból brzucha i mięśnie, uczucie mrowienia w kończynach.

Funkcje parathormonu w ciele

Główne funkcje parathormonu to regulacja metabolizmu wapnia i kontrola poziomu fosforu w osoczu krwi. Ostatni pierwiastek śladowy PTG jest pośrednio związany. Wynika to z faktu, że gdy poziom wapnia jest obniżony, ilość fosforu wzrasta, wręcz przeciwnie. Funkcje parathormonu obejmują również:

• zwiększenie ilości witaminy D3, któradodatkowo stymuluje wchłanianie wapnia do krwi;
• odkładanie się nadmiaru wapnia w kościach;
• wycofanie ze struktur kostnych wapnia i fosforu z ich niedoborem we krwi;
• zmniejszenie ilości wapnia wydalanego z moczem i jednoczesny wzrost poziomu fosforu we krwi.

Co to jest niebezpieczna zmiana w poziomie parathormonu

Gdy zwiększa się wydzielanie parathormonu, rozwija się nadczynność przytarczyc. W tym stanie, aktywność komórek osteoklastów - komórek, które usuwają tkankę kostną poprzez rozpuszczenie składnika mineralnego i zapaści kolagenu. W rezultacie zaczynają dominować procesy resorpcji: kości miękną, rozwija się ich osteopenia (utrata gęstości). Mycie wapnia z tkanki kostnej w nadczynności przytarczyc nazywa się osteodystrofią paratireoidalną. Głównymi cechami tej patologii są zaznaczone bóle i częste złamania.

Wraz ze wzrostem wydzielania parathormonu wypłukanego z kości wapń zaczyna intensywnie wchłaniać się w jelicie i gromadzić się we krwi. Konsekwencją jest hiperkalcemia, na co wskazują następujące objawy:

• zaburzenia krzepnięcia krwi;
• arytmie;
• zapalenie trzustki;
• zaparcia;
• wrzody trawienne żołądka i dwunastnicy;
• niedociśnienie mięśni;
• kamienie w nerkach i pęcherzyku żółciowym;
• opóźnienie;
• zaburzenia psychiczne;
• zmęczenie.

Wraz ze spadkiem ilości produkowanego parathormonu we krwi wzrasta poziom fosforanów i rozwija się hipokalcemia. Z tego powodu można zaobserwowaćnastępujące znaki:

• wczesne siwe włosy;
• wypadanie włosów;
• wczesna zaćma;
• częste wahania nastroju;
• ból mięśni i brzucha;
• problemy z zębami;
• kruchość paznokci;
• arytmie.

Przyczyny zaburzeń rozwoju przytarczyc

Stan organizmu, w którym występuje nadmierna produkcja przytarczyc parathormonu w odpowiedzi na wzrost poziomu wapnia w krwioobiegu, nazywany jest nadczynnością przytarczyc. Jest to podstawowy, wtórny i trzecirzędny. Każda forma nadczynności przytarczyc rozwija się z pewnych powodów. Pierwotna powstaje w wyniku następujących patologii:

• rozlany rozrost gruczołów;
• nowotwory (rak, gruczolaki, rozrost), które wpływają na przytarczyce.

Wtórna nadczynność przytarczyc rozwija się na tle innych chorób narządów wewnętrznych, które nie są związane z przytarczycami. Należą do nich następujące patologie:

• przewlekły niedobór witaminy D (kalcyferol);
• demineralizacja kości;
• przewlekła niewydolność nerek (HNN);
• szpiczak;
• zaburzenie absorpcji wapnia w jelicie z powodu faktu, że nerki nie mogą zapewnić normalnego tworzenia się kalcytriolu.

Najbardziej rzadką postacią nadczynności przytarczyc jest trzeciorzędowa. Występuje w gruczolakach (gruczołach) przytarczyc lub ich hiperplazji. Przyczyną postaci trzeciorzędowej może być również następująca patologia:

• wrodzone wady rozwojowe tarczycy;
• niewystarczające zaopatrzenie gruczołów w krew;
• usuń lubuszkodzenie CSW;
• zakaźne uszkodzenie przytarczyc.

Wskazania do analizy parathormone

Określenie poziomu tej substancji nie znajduje się na standardowej liście badań krwi. Z tego powodu oznaczenia parathormonu są wskazane w obecności objawów wskazujących na niedobór lub nadmiar tej substancji. Przykłady obejmują następujące patologie:

• zmiany kości podobne do torbieli;
• częste złamania, osteoporoza;
• obniżone lub podwyższone poziomy wapnia wykryte w badaniach krwi;
• kamienie wapniowo-fosforanowe w nerkach;
• stwardnienie kręgosłupa;
• neurofibromatoza;
• przewlekła choroba nerek;
• arytmia niejasnej etiologii;
• niedociśnienie mięśni;
• wielokrotna neoplazja endokrynna;
• nowotwory tarczycy i przytarczyc.

Objawy podwyższonego parathormonu

W przypadku braku i nadmiaru parathormonu u ludzi występują różne objawy. Pojawienie się jednego lub więcej znaków odchylenia ilości tego hormonu od normy jest również wskazaniem do analizy. Endokrynolog może wskazać mu kierunek. Jeśli hormon przytarczyczny jest podwyższony, pacjent ma skargi na następujące objawy:

• ciągłe pragnienie;
• częste pragnienie oddawania moczu;
• osłabienie mięśni, przez które ruchy stają się niepewne, występują częste upadki;
• ból mięśni, powodujący "udar przewodu";
• częste złamania, deformacje szkieletu;
• opóźnienie wzrostu (u dziecka);
• osłabienie zdrowych zębów,które następnie wypadają;
• niewydolność nerek z powodu tworzenia się kamieni.

Objawy niskiego parathormonu

W przypadku obniżenia poziomu hormonu przytarczyc charakterystyczną cechą jest skurcze mięśni i drgania, które nie podlegają kontroli i przypominają identyczne napady padaczkowe. Na tym tle mogą wystąpić następujące objawy:

• ból serca;
• tachykardia;
• bezsenność;
• dreszcze, zostaje zastąpione przez silne ciepło;
• problemy z pamięcią;
• skurcze oskrzeli, tchawicy, jelit;
• depresja.

Parathormon

Istnieją przedziały parametrów parathormonu, których wartości są uważane za normalne. Różnią się one w zależności od wieku, ale połowa nie wpływa na poziom tego hormonu. Czasami wskaźniki standardu są różne w różnych laboratoriach, więc musisz skupić się na formularzu wydanym przez specjalistę. Aby uzyskać kompletność obrazu, krew pacjenta jest dalej badana pod kątem zawartości fosforu i wapnia. Ponadto poziom tych wskaźników określa mocz pacjenta. Normę dla parathormonu dla kobiet i mężczyzn przedstawiono w tabeli:

Wiek	Wskaźnik hormonów przytarczyc u mężczyzn, pg /ml	Wskaźnik hormonów przytarczyc u kobiet, pg /ml	Wskaźnik hormonów przytarczyc u kobiet w ciąży, pg /ml
Do 20-22 lat	12-95	12-95	9.5-75
23-70 lat	9.5-75	9.5-75
Od 71 lat	4.7-117	4,7-117

Cechy oddawania krwi

Prezentacja analizy odbywa się rano na czczo. Specjalista dsbadanie pobiera krew żylną. Aby wynik był wiarygodny, nie można jeść poprzedniego dnia wieczorem o godzinie 8 wieczorem. Ogólnie rzecz biorąc, ostatni posiłek powinien wynosić co najmniej 8 godzin przed pobraniem krwi do badań. Zezwala się na stosowanie wyłącznie niegazowanej oczyszczonej wody. Ponadto przed analizą konieczne jest:

• 3 dni przed porodem, aby wykluczyć alkohol i zmniejszyć aktywność fizyczną;
• nie pal na godzinę przed badaniem;
• siedzieć cicho tuż przed analizą przez pół godziny;
• aby zapobiegać specjalistom, którzy pobierają krew, o obecności zakażeń, ciąży i laktacji, ponieważ mogą wpływać na wyniki;
• porzucić L-tyroksynę 10 godzin przed zabiegiem.

Depresja narkotyków

L-tyroksyna nie odnosi się do leków, które w znacznym stopniu wpływają na wyniki testu parathormonu. Ponadto bardzo powoli wycofuje się z organizmu po 8-10 dniach. W związku z tym, aby porzucić go w ciągu 1-2 dni, aby studiować irracjonalnie, ponieważ część leku będzie nadal we krwi. Stężenie L-tyroksyny osiąga maksimum w organizmie w ciągu 6-7 godzin po spożyciu, z powodu tego leku i zaleca się odrzucenie 10 godzin przed analizą parathormonu. Ważniejsze dla stężenia parathormonu są następujące leki:

• diuretyki tiazydowe;
• leki przeciwdrgawkowe;
• fosforany;
• witamina D;
• steroidy;
• złożone doustne środki antykoncepcyjne;
• ryfampicyna;
• izoniazyd;
• preparaty litu.

Przyczyny obniżonego parathormonu

Pierwotna niedoczynność przytarczyc, w której zmniejsza się poziom wapnia i parathormonu, rozwija się tylko na tle zaburzeń przytarczyc. Wtórna postać tej patologii jest związana z chorobami lub szczególnymi stanami innych narządów wewnętrznych, takimi jak:

• idiopatyczna hiperkalcemia;
• choroby autoimmunologiczne;
• czynne złamanie tkanki kostnej;
• szpiczak, sarkoidoza;
• hiperwitaminoza A lub D;
• obniżenie poziomu magnezu we krwi;
• powikłania po chirurgicznym leczeniu chorób tarczycy lub po resekcji gruczołów przytarczycznych;
• ciężka tyreotoksykoza;
• choroba Konovalova-Wilsona;
• hiperchromatoza.

Przyczyny podwyższonego parathormonu

Nadczynność przytarczyc, w której wzmożone wytwarzanie parathormonu, jest powodowane przez mechanizmy kompensacyjne, tj. Jako odpowiednia reakcja na obniżenie poziomu wapnia we krwi. W takiej sytuacji konieczne jest zwiększenie wydzielania parathormonu, aby zwiększyć wchłanianie tego pierwiastka śladowego i zmobilizować go z depotu. Zgodnie z wynikami tej analizy, pod tym warunkiem wskazano hipokalcemię i podwyższony poziom PTH.

Jednoczesny wzrost poziomu wapnia i parathormononu we krwi wskazuje na pierwotną nadczynność przytarczyc. Fosforany pozostają zatem normalne lub zmniejszają się, co zależy od ciężkości stanu pacjenta. Przyczyny pierwotnej nadczynności przytarczyc są następujące:

• przerost tkanek przytarczyc;
• raka lub niewydolności kory nadnerczy;
• wieloogniskowa neoplazja endokrynna.

Wszystkie te patologie są bezpośrednio związane z gruczołami przytarczyc. Gdy nadczynność przytarczyc rozwija się na tle innych chorób narządów wewnętrznych, nazywane jest wtórne. Jego przyczyny to następujące patologie:

• przewlekła niewydolność nerek;
• niespecyficzne wrzodziejące zapalenie okrężnicy;
• choroba Leśniowskiego-Crohna;
• rodzinne postacie raka tarczycy;
• uszkodzenie rdzenia kręgowego;
• krzywica, hypowitaminoza D;
• zespół złego wchłaniania.

Przydzielenie i trzeciorzędowa postać nadczynności przytarczyc. Rozwija się z autonomicznymi guzami wydzielającymi hormony w przytarczycach, płucach i nerkach. Do rzadkich przyczyn wydzielania parathormonu należą następujące patologie:

• przerzutowe uszkodzenie tkanki kostnej;
• zespoły Albright, Zollingerelaillon o oporności tkanek obwodowych;
• dziedziczna dystrofia.

Normalizacja parathormonu

Odchylenie poziomu parathormonu od normy jest niebezpieczne dla życia ludzkiego, dlatego takie stany wymagają obowiązkowego specjalistycznego leczenia. Po przeprowadzeniu pełnego badania endokrynolog zaleca odpowiednią terapię, aby ustabilizować równowagę hormonalną. Korekta poziomu parathormonu występuje w warunkach laboratoryjnej kontroli wskaźników wapnia i fosforanów.

Przy niedoborze PTH zalecana jest zastępcza terapia hormonalna, która może trwać od kilku miesięcy do kilkudziesięciu lat lub nawet przez całe życie. Jeśli poziom jestparathormon jest nieznacznie podniesiony, następnie pacjentowi przepisano dietetyczne odżywianie ze zmniejszeniem ilości fosforanów. W przeciwnym razie stosuje się leczenie zachowawcze, które obejmuje, w zależności od przyczyny nadczynności przytarczyc, następujące środki:

• przyjmowanie witaminy D - z jej brakiem;
• leczenie chorób nerek - w przypadku przewlekłej niewydolności;
• hamowanie zaburzenia przewodu pokarmowego - z naruszeniem wchłaniania wapnia w jelicie.

tych schematach można zrozumieć, że zmniejszenie parathormon konieczne do leczenia choroby podstawowej, która spowodowała wzrost zhtoho hormonu. Jeśli leczenie zachowawcze nie pomogło lub pacjent ma pierwotną nadczynność przytarczyc, wówczas stosuje się techniki chirurgiczne. Podczas operacji usunięto niektóre gruczoły przytarczyczne lub ich guzy, co pomaga w normalizacji poziomu PTH. Radykalne leczenie jest również wymagane przy zwiększaniu parathormonu na tle nowotworów złośliwych w CHF. W tym przypadku guzy są usuwane i przepisywane hormonalnej terapii zastępczej.

Terapia lecznicza

Aby przywrócić mechanizmy regulacji metabolizmu wapnia w ciele, pacjentowi przepisuje się hormonalną terapię zastępczą. Jest to wykazane przy braku parathormonu i hipokalcemii. Eliminacji tych stanów pomaga Paratyreoidin, który stymuluje funkcjonowanie przytarczyc. Podstawą leku jest hormon pochodzący z gruczołów przytarczycznych bydła rzeźnego. Krótki opis tego leku:

1. Forma zwolnienia: ampułki 1 ml, fiolki po 5 lub 10 ml
2. Działanie farmakologiczne: eliminuje ataki tężyczki przy hipoparateriozie.
3. Wskazania przytarczyc, inne tężyczki, spazmofilii, astma, pokrzywka i inne choroby alergiczne.
4. Dawkowanie: domięśniowo lub podskórnie 2 ml do 3 razy dziennie dla dorosłych 0,25-0,5 ml - dla dzieci w wieku poniżej 1 roku 0,5-0,15 ml - dla dzieci 2-5 1,5-2 ml - dla dzieci 1,5-2 ml
5. Działania niepożądane: ogólne osłabienie, nudności, wymioty, biegunka, ospałość.
6. Przeciwwskazania: krzywica, choroba kamieni nerkowych, nadczynność przytarczyc.

Lek może powodować uzależnienie, więc gdy wystąpi przewidywany efekt, zostaje anulowany. Następnie należy przepisać pacjentowi witaminę D i dietę o wysokiej zawartości wapnia i minimalnej zawartości fosforu. Często używane leki wymienione w tabeli:

Preparaty wapniowe	Preparaty witaminy D
Dobrze rozpuszczalny	Słabo rozpuszczalny	Aktywny	Nieaktywny
Chlorek wapnia; Mleczan wapnia; Glukonian wapniowy; Pantotenian wapnia; Glicerol wapniowy PO 3.	Węglan wapnia; Apatyt wapnia.	Alfacalcidol	ergokalcyferol-D2 cholekalcyferol-D3 metabolity wątrobowe - tachysterol, kalcidiol.

Do leczenia kobiet w okresie menopauzy, lek Teripartide, zawierający rekombinowany ludzkihormon przytarczyc. Wskazania do stosowania leków - osteoporoza. Aby aktywować mineralizację kości, stosuje się lek Forsteo. Jest podobny do Teriparatida według składu i efektu. Forsteo wpływa na metabolizm fosforu i wapnia w tkance nerkowej i kostnej. Wykazano go w osteoporozie nie tylko u kobiet, ale także u mężczyzn cierpiących na hipogonadyzm. Krótkie instrukcje dla Forsteo:

1. Działanie lecznicze: stymuluje osteoblasty, zwiększa wchłanianie jelitowe i reabsorpcję kanalikową przez nerki wydalanie wapnia i fosforanu.
2. Dawkowanie: 20 mikrogramów raz na dobę podskórnie w okolicy uda lub brzucha.
3. Czas trwania leczenia: 18 miesięcy.
4. Działania niepożądane: ból kończyn, niedokrwistość, depresja, ból głowy, zawroty głowy, duszność, nudności, wymioty.
5. Przeciwwskazania: ciężka niewydolność nerek, przebyte przerzuty i guzy, wstępna radioterapia, ciąża, laktacja, metaboliczna choroba kości.
6. Korzyści: Zmniejsza ryzyko złamań niezależnie od wieku i wyjściowego metabolizmu kości.

Dieta

Nie tylko leki pomagają normalizować poziom parathormonu. Endokrynolog dodatkowo wydaje zalecenia dotyczące organizacji optymalnej diety. Na podwyższonej paratynie konieczne jest zmniejszenie ilości żywności zawierającej fosforany:

• fermentowany ser;
• przetwory mleczne;
• marynowane, wędzone i solone potrawy;
• napoje gazowane;
• owoce morza w puszkach;
• żetonów,krakersy, solone orzeszki ziemne;
• słodycze.

Limit i spożycie soli. Zamiast tych produktów w menu należy uwzględnić wielonienasycone tłuszcze zawarte w olejach roślinnych. Są pełne sałatek warzywnych. Zaleca się dodawanie większej ilości owoców do diety. W nadczynności przytarczyc ważne jest ograniczenie ilości pokarmów bogatych w wapń, takich jak:

• mleko i produkty mleczne;
• nasiona sezamu;
• ser;
• brynza;
• nasiona słonecznika;
• bazylia, brokuły, ostra sałatka;
• fasola, fasola.

Produkty te kładą nacisk na hipoparaterię, gdy zmniejsza się poziom wapnia, wręcz przeciwnie. Przydatne i pokarmy bogate w witaminę D: wątroba dorsza, żółtka jaj. Poprawiają wchłanianie wapnia przez organizm. Dodatkowo konieczne jest włączenie ergokalcyferolu do diety. Jest zawarty w śledzi i oleju rybim. Ogranicz to samo z potrzebnymi produktami mięsnymi gipopaterereiroz.

Wideo

Informacje zawarte w tym artykule mają charakter informacyjny. Materiały artykułu nie wymagają niezależnego leczenia. Tylko wykwalifikowany lekarz może zdiagnozować i udzielić porady dotyczącej leczenia na podstawie indywidualnych cech konkretnego pacjenta.