Zapalenie gruczołu ślinowego: objawy, przyczyny, proces rozwoju, diagnoza, leczenie, środki zapobiegawcze

Sialadenitis jest niezwykle niebezpieczną chorobą, wymagającą specjalistycznego leczenia. Zostanie to omówione w artykule.

Proces patologiczny pochodzenia zakaźnego lub mikrobiologicznego, któremu towarzyszy zapalenie gruczołu ślinowego, nazywany jest w medycynie zapaleniem sialadenitis. W rezultacie najczęściej dochodzi do zajęcia gruczołów ślinowych przylegających do uszu, w rzadkich przypadkach — w okolicy żuchwy i języka.

Manifestacja bolesnych wrażeń może pojawić się w każdym wieku. Przebieg zapalenia sialadenitis zależy od przyczyny i źródła zapalenia. Choroba może występować zarówno w postaci łagodnej, jak i ostrej.

Zapalenie ślinianki: objawy, przyczyny, rozwój

Czynnikiem sprawczym jest infekcja, która dostanie się do ogniska. Choroba ma inny przebieg.

W praktyce lekarskiej wyróżnia się dwa główne typy:

1. Wirusowe zapalenie sialadenitis. Ze względu na przenikanie paramyksowirusa, który prowadzi do świnki. Wirus jest zlokalizowany w gruczołach ślinowych wokół małżowiny usznej, aktywnie się rozmnaża. Proces zapalny ma wyraźne wizualne oznaki guza na twarzy. Obrzęk gruczołu najczęściej występuje po obu stronach jednocześnie. Kiedy infekcja rozprzestrzenia się na inne narządy, najbardziej zagrożone są męskie narządy płciowe. Zakaźne uszkodzenie jąder może prowadzić do niepłodności męskiej.
2. Bakteryjne zapalenie sialadenitis. W tym przypadku źródłem infekcji jest infekcja w narządach oddechowych lub we krwi osoby. Mikroorganizmy w jamie ustnej wywołują ostry przebieg zapalenia sialadenitis w obecności następujących przyczyn:

• Manipulacje chirurgiczne w jamie ustnej.
• Przenoszone choroby zakaźne różnego rodzaju.
• Brak odpowiedniej pielęgnacji jamy ustnej.
• Nowotwory ropne w tkankach wokół gruczołów ślinowych.
• Zmniejszone wydzielanie śliny z powodu chorób takich jak cukrzyca i zaburzenia odżywiania, choroby przewodu pokarmowego, stany nerwowe.
• Nagromadzenie śliny, co stwarza dogodne warunki dla organizmów chorobotwórczych.
• Mechaniczna niedrożność w postaci ciała obcego, powodująca niewydolność normalnej pracy śliny.

Infekcja przez krew jest możliwa w przypadku pojawienia się patogenów paciorkowcowych. Przenikanie infekcji przez limfę jest możliwe przy stanach zapalnych w okolicy twarzy, błony śluzowej jamy ustnej lub w okolicy gardła. Na tle ogólnych chorób organizmu występuje przewlekłe zapalenie sialadenitis.

W procesie wyniszczania narządów znacznie częściej dochodzi do przewlekłego zapalenia sialadenitis. Choroba taka jak miażdżyca uniemożliwia prawidłowe krążenie krwi w gruczołach ślinowych.

Jako zespół pierwotny na początku choroby objawia się podwyższeniem temperatury ciała.

• Zmniejszone wydzielanie śliny prowadzi do suchości w ustach.
​​​​
• Skóra jest opuchnięta i zaczerwieniona.
• Występują trudności w procesie żucia i połykania pokarmu.
• Ruchom szczęki towarzyszy ból.
• Bolesne skurcze będą odczuwalne w obszarze obszaru objętego stanem zapalnym.

Bez szybkiej pomocy medycznej chorobie towarzyszą poważne powikłania.

W przypadku zapalenia ślinianek przyusznych wyróżnia się trzy kolejne stadia:

1. W początkowej fazie pojawia się surowicze zapalenie sialadenitis. W pobliżu ucha występuje obrzęk, który unosi płatek ucha. Brak śliny powoduje nieprzyjemny smak i dyskomfort w ustach. Pierwsze bolesne odczucia pojawiają się podczas jedzenia.
2. W trakcie rozwoju choroby pojawia się choroba ropna. Ból nabiera trwałego charakteru i zakłóca normalny, wysokiej jakości sen. Temperatura rośnie. Pęcznieją policzki, whisky i dolna szczęka. Gruczoł ślinowy wydziela ropę po naciśnięciu.
3. Zaawansowane stadium choroby gruczołów ślinowych nazywa się zgorzelinowym zapaleniem sialadenitis. Procesowi temu towarzyszy nieznośny ból i utrzymująca się wysoka temperatura. W okolicy gruczołu rozpoczyna się proces deformacji tkanki. Gruczoł ślinowy zaczyna się rozkładać. Dalsze rozprzestrzenianie się infekcji po całym ciele prowadzi do nieodwracalnych konsekwencji.

W procesie zapalnym ślinianki w okolicy żuchwy występuje jest obrzęk w okolicy podszczękowej. Gruczoł powiększa się, staje się wyboisty i boleśnie reaguje na każdy dotyk. Zaczerwienienie i obrzęk, czasem ropne wydzieliny są wyraźnie widoczne pod językiem.

Podczas połykania śliny pojawia się ból. W większości przypadków przyczyną takiego stanu zapalnego jest ciało obce, które zakłóca normalny przepływ śliny. Sprzyjają temu częste stany zapalne i nadmiar wapnia we krwi.

Zapalenie gruczołu podjęzykowego jest znacznie rzadsze. Choroba może wystąpić na tle nieprawidłowości zębowych lub ropnego zapalenia tkanek w jamie ustnej. Pierwszym objawem jest bolesne odczucie tkanki podjęzykowej.

Przewlekłe zapalenie ślinianek ma różne objawy w zależności od postaci choroby:

• Z śródmiąższowym zapaleniem sialadenitis zagrożone są gruczoły ślinowe w okolicy narządu słuchu. Starsze kobiety są bardziej podatne na tę chorobę. W początkowej fazie zapaleniu towarzyszą łagodne objawy. Pierwsze oznaki pojawiają się z powodu deformacji przewodów gruczołu. Zaostrzenie objawia się ostrym bólem i brakiem wilgoci w jamie ustnej.
• Miąższowe zapalenie sialadenitis dotyczy również ślinianki przyusznej. Choroba jest charakterystyczna dla kobiet w różnych kategoriach wiekowych. Przebieg choroby może trwać ponad 10 lat bez poważnych powikłań. Zaostrzenie prowadzi do ostrego zapalenia sialadenitis. Kiedy gruczoł jest dotknięty mechanicznie, uwalniany jest słony śluz. Później do składu śliny dodaje się ropne wydzieliny. Tej postaci choroby nie towarzyszą bolesne odczucia.
• Przy częściowym zapaleniu sialadenitis następuje zmiana struktury przewodów. Choroba jest charakterystyczna dla osób starszych. W wyniku rozszerzenia pasażu przewodów w człowieku znacznie wzrasta wydzielanie śliny, zwłaszcza podczas rozmowy i procesu wchłaniania pokarmu. Kąciki ust są stale podekscytowane i traumatyczne. Przebiegowi zapalenia towarzyszy obrzęk gruczołu i ropne wydzieliny.

Rozpoznanie zapalenia ślinianek

W przypadkach ostrego zapalenia sialadenitis rozpoznanie ustala się na podstawie badania i skarg pacjenta. W przypadku silnego bólu diagnoza za pomocą sialografii nasila odczucia bólowe, dlatego starają się z niej nie korzystać.

• Przewlekła postać zapalenia sialadenitis umożliwia pacjentowi wstrzyknięcie środka kontrastowego z minimalnym dyskomfortem. Gdy materiał kontrastowy wnika do gruczołów ślinowych, prześwietlenie pozwala na kompleksowe badanie.
• W przypadku patologicznego zwężenia przewodu żelaznego dopuszczona zostanie tylko jedna trzecia dopuszczalnej normy środka kontrastowego. Na podstawie zmniejszenia możliwej objętości ustala się diagnozę.

W chorobie, która prowadzi do rozszerzania się i luzowania ścian przewodu, jama gruczoł zwiększa swoją objętość i pozwala wprowadzić trzy razy więcej płynu niż ustalona norma. W ten sposób ustala się miąższową postać patologii.

Terapia zapalenia ślinianek

Leczenie choroby powinno być prowadzone pod nadzorem lekarzy. W początkowych stadiach choroby przepisywane jest leczenie farmakologiczne. W przypadku ropienia konieczna jest interwencja chirurgiczna.

Leki interferonowe są najskuteczniejsze w przypadku epidemicznego zapalenia ślinianki przyusznej. W celu złagodzenia ostrych objawów przepisuje się leki przeciwgorączkowe i przeciwbólowe. W ostrym zapaleniu sialadenitis główne leczenie ma na celu zmniejszenie stanu zapalnego i przywrócenie pełnego wydzielania śliny.

Aby leczenie było skuteczne, należy zastosować szereg środków zapobiegawczych wzięto:

• Spożywanie produktów, które promują aktywne wydzielanie śliny. Pacjent musi jeść suszone owoce i krakersy, cytrynę i żurawinę, kwaśne warzywa. Aby wzmocnić efekt, dietę uzupełnia się kilkoma kroplami roztworu kwasu solnego pilokarpiny. Substancja powoduje dodatkowe skurcze tkanki mięśniowej przewodów, co z kolei przyczynia się do wydzielania.
• Antyseptyki i antybiotyki są wstrzykiwane do przewodów .
• Aby złagodzić obrzęk i zmniejszyć ból, konieczne jest nałożenie balsamu z roztworem dimeksydu na obszar objęty stanem zapalnym.
• Prowadzone są zabiegi fizjoterapeutycznez wykorzystaniem pól elektromagnetycznych i innych źródeł ciepła.
• W przypadku zaostrzenia przebiegu choroby stan jest łagodzony za pomocą Novocaine i Penicyliny.
• Podaje się cykl antybiotyków .
• Zastrzyki dożylne są podawane w celu zatrzymania ewentualnego krwawienia.

W przypadku przewlekłego zapalenia ślinianki podobny przebieg leczenia z kilkoma dodatkowymi zabiegami:

• Mechaniczne oddziaływanie na przewody w celu usunięcia ropnych mas.
• Zaleca się elektroforezę z galantaminą.
• Dzienny wpływ promieniowania elektromagnetycznego na kanały.
• Terapia promieniami rentgenowskimi jest stosowana w celu złagodzenia zapalenia gruczołów ślinowych.
• W przypadku zaostrzenia po kilku miesiącach zaleca się podanie jodolipolu.
• Przy częstych zaostrzeniach możliwe jest usunięcie części gruczołu ślinowego.

Profilaktyka zapalenia gruczołu ślinowego

Zapobieganie zapaleniu sialadenitis za pomocą szczepień jest możliwe tylko w przypadku epidemii świnki. Szczepienie to podaje się dzieciom po ukończeniu pierwszego roku życia. Funkcja ochronna działa z prawdopodobieństwem ponad 90%.

Jako profilaktykę zaleca się przestrzeganie zwiększonej higieny jamy ustnej oraz wzmocnienie odporności na infekcje wirusowe dróg oddechowych. Przydatne jest spłukiwanie roztworem nalewek ziołowych i środków antyseptycznych jako procedury prozdrowotne.

Kiedy pojawiają się pierwsze objawy, pacjent zwraca się o wykwalifikowaną pomoc do stomatologa lub chirurga. W przypadku świnki leczenie rozpoczyna się od wizyty u lekarza rejonowego.

Wideo: Co zrobić z zapaleniem sialadenitis?