Nadmierna ruchomość stawów: przyczyny, objawy, leczenie

Nadmierna ruchomość stawów: rzadki dar czy poważna patologia?

Stawy, które są w stanie osłabienia, a zatem są w stanie wykonywać ruchy o amplitudzie przekraczającej ich możliwości fizjologiczne, uważa się za hipermobilne.

Przyczyny hipermobilności stawów

Istnieje inna nazwa tej choroby - dysplazja tkanki łącznej. Jeśli niektóre stawy mają tę zdolność, jest to uważane za cechę ciała i nie jest oznaczane jako naruszenie. Jeśli podobne zjawisko obejmuje wszystkie stawy w ciele, ta patologia niesie oznaki choroby.

Pacjenci mają zwiększone ryzyko wielu powikłań w stawach. Wszystkie grupy wiekowe są podatne na chorobę: w młodym wieku patologia może objawiać się u chłopców i dziewcząt, ale w okresie dojrzewania częściej obserwuje się ją u dziewcząt. Uważa się, że naciągnięte więzadła powstają w wyniku przemiany kolagenu w tkankach, co powoduje, że więzadła są mniej elastyczne i podatne na zmiany. Ustalono również, że choroba jest dziedziczna.

• Choroba może pojawić się zarówno w pierwszych etapach życia, jak i w trakcie dalszego istnienia - w wyniku wysiłku fizycznego, nadmiernej aktywności. Podobnie osoby, które z racji wykonywanego zawodu zmuszone są do regularnego narażenia na zwichnięcie więzadeł: gimnastyczki, baleriny, muzycy.
• Kulista powierzchnia stawu kostnego również należy przypisać przyczynom - przy takim kształcie istnieje tendencja do występowania choroby. Po udarze niektóre mięśnie tracą napięcie, co również może prowadzić do chorób.
• Przyczyną choroby mogą być choroby genetyczne tkanek łącznych, w których pacjent może nie być świadomy procesów zachodzących w organizmie i nie może skorzystać z leczenia. Patologia może wystąpić, gdy stawy są dotknięte w czasie ciąży - w czasie ciąży dochodzi do naruszenia tworzenia kolagenu u płodu w pierwszym trymestrze, co wpływa na tworzenie narządów zarodka.

Dzieje się tak, gdy na organizm kobiety wpływa szereg prowokujących czynników: zła ekologia, niedobór witamin, stres, choroby wirusowe.

Objawy nadmiernej ruchomości stawów

Główne objawy choroby stawów we wczesnym stadium — ból rąk, staw skokowy, obszar bioder i kolan. Szczyt bólu obserwuje się wieczorem.

• Występują urazy – skręcenia, skręcenia. Obserwuje się deformację stopy - płaskostopie.
• Oprócz hipermobilności uzyskuje się szereg chorób — zapalenie kaletki, wczesną chorobę zwyrodnieniową stawów.
• Wrażliwość na warunki atmosferyczne objawia się bólami mięśni. Bolesne odczucia mogą również pojawić się na tle ogólnego stanu emocjonalnego - depresji.
• Zmiany w produkcji kolagenu prowadzą do zaburzenia turgoru skóry, pojawienia się przepuklin i rozwoju żylaków. Praca serca pogarsza się. Pacjent odczuwa ból pleców i chrzęst w stawach kończyn.
• W niektórych przypadkach dochodzi do pochylenia lub skoliozy. Stawy stają się opuchnięte. Choroba charakteryzuje się objawami: krzywymi zębami, obwisłymi narządami wewnętrznymi, zezem.
• Przy dłuższym chodzeniu obserwuje się stany zapalne więzadeł, osoby starsze są na to bardziej podatne. Możliwe spadki temperatury, bóle głowy, niestrawność - przyczyna infekcji stawu w okresie urazu.
• Hipermobilność rozpoznaje się także objawami zewnętrznymi: cienka skóra, wysoki wzrost, długie kończyny, niewystarczająca masa ciała.

Leczenie hipermobilności stawów

Przy pierwszych objawach choroby konieczna jest konsultacja z ortopedą. Choroba wymaga stałej kontroli funkcji układu mięśniowo-szkieletowego – pacjent musi regularnie poddawać się procedurze diagnostycznej. Jako podstawę do oznaczenia zwyczajowo pobiera się próbkę Byton.

Do ustalenia poziomu rozwoju patologii stosuje się również techniki instrumentalne:

1. RTG - bada integralność i strukturę stawów.
2. Rezonans magnetyczny – pokazuje stan wewnętrzny budowy stawów, mięśni i więzadeł.
3. Badanie ultrasonograficzne pozwala wykryć zerwania więzadeł i nagromadzenie płynu biologicznego w stawie.
4. Artroskopia – bada okolice stawu pod kątem obecności uszkodzeń wewnętrznych i ich późniejszej eliminacji.

Leczenie jest prowadzone w przypadku patologii stawów. Przepisywane są leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Leki są przepisywane w postaci maści, żeli, tabletek. Jeśli sytuacja się komplikuje, przepisuje się dostawowe zastrzyki kortykosteroidów. Aby znormalizować metabolizm w tkankach łącznych, przepisuje się witaminy i kwas hialuronowy. W innych przypadkach zabieg ma na celu wzmocnienie mięśni i więzadeł.

W tym celu zalecane jest kompleksowe leczenie:

1. ) Ćwiczenia terapeutyczne mające na celu wzmocnienie pleców i nóg: ćwiczenie grupy mięśni z siłą i ruchami statycznymi bez angażowania stawów w ten proces. Terapia manualna jest stosowana do ulepszonego leczenia.
2. Noszenie butów ortopedycznych, aparatów ortodontycznych. W celu zmniejszenia nacisku na stawy, w zależności od obszaru schorzenia, stosuje się: nakolanniki, bandaże, wkładki w okolicy międzypalcowej, korektory postawy. Kobiety powinny unikać butów na wysokim obcasie.
3. Zabiegi fizjoterapeutyczne – okłady parafinowe, naświetlanie ultradźwiękami maścią hydrokortyzonową, elektroforeza, magnetoterapia. Pomoże to zapobiec zmianom zwyrodnieniowym w tkankach.
4. Hydroterapia – stosowana w celu likwidacji dolegliwości bólowych. Pacjent wykonuje specjalny zestaw ćwiczeń w basenie z wodą o określonej temperaturze 35°C. Manipulacje wykonywane są pod nadzorem lekarza.
5. Ograniczenia wszelkiego rodzaju obciążeń i ruchów, powodują ból stawów. Należy unikać aktywnych sportów.

Ważne jest, aby preferować pływanie i chodzenie. Wyklucz manipulacje fizyczne, w których istnieje możliwość urazu stawów i więzadeł. Wybierz gładsze powierzchnie do ruchu.

Wideo: Zespół hipermobilności: jak przezwyciężyć?