Co daje osobie wiedzę o sobie w skrócie: argumenty do esejów, prace
Rozwój samego siebie zależy od wielu czynników i jak to zrobić – dowiesz się z artykułu.
Niestety, jesteśmy przyzwyczajeni do używania klisz językowych bez zawracania sobie głowy zrozumieniem ich prawdziwego znaczenia. „Poznaj siebie, a poznasz wszechświat!” - mówimy, nie zastanawiając się, ile warstw mądrości i ukrytych możliwości kryje się za tymi prostymi słowami.
Jak i dlaczego poznawać siebie? Po co realizować to niezrozumiałe wezwanie, które poza tym nie jest jasne, kto je głosił, potem Sokrates (któremu często przypisuje się to zdanie), to wciąż jest to napis na delfickiej świątyni Apolla.
Sam wszechświat
Faktem jest, że tylko poprzez poznanie siebie można urzeczywistnić, przejść przez percepcję i pojąć ogólne prawa i pojęcia, które rządzą światem, działają niezależnie od tego, czy jesteśmy ich świadomi, czy nie, podążają za nimi lub je ignorują. Dopiero po doświadczeniu negatywnych lub pozytywnych konsekwencji takich pojęć jak gniew, zazdrość, nienawiść (lub przeciwnie, miłość, przyjaźń, poświęcenie) zrozumiemy i zaakceptujemy zarówno siebie, jak i innych, którzy są do nas bardzo podobni w swoim poznawanie.
Zrozumiemy, że sami tworzymy te pojęcia i cechy, przekazujemy je naszym dzieciom i wnukom, otrzymując je z kolei od naszych przodków. Wtedy człowiek może naprawdę powiedzieć, że może nie w pełni rozumieć, ale wie. Poznaje siebie, a jednocześnie poznaje odwieczne prawa rządzące myślami, emocjami i uczuciami.
To jedna z odpowiedzi na pytanie, czy taka samowiedza jest konieczna. Wszakże prawa wszechświata działają jednakowo wszędzie, zawsze i dla każdego z nas. Nasz wewnętrzny mikrokosmos to gigantyczny świat skoncentrowany w jednej osobie, który logicznie można nazwać mikrokosmosem. Moje ego jest ego całego otaczającego świata, jest po prostu mniejsze.
Jesteśmy związani z makroświatem głębiej niż nam się wydaje, ponieważ atomy i cząsteczki całego świata są takie same! Połączenia strukturalne są takie same! Dlatego składniki naszego ciała są składnikami wszechświata. Okazuje się, że jeszcze przed urodzeniem, jako embrion, a tym bardziej – od momentu narodzin jesteśmy połączeni nie tylko z własnym ciałem, ale także z atomami, cząsteczkami, komórkami całego naszego środowiska. Dlaczego więc, po zrozumieniu tego związku, nie powinniśmy go pogłębiać?
Trudno być Bogiem
jak kontrolować ciało? Nie inaczej, jak z pomocą Ducha, energii, która jest początkową koncepcją. To ona odpowiada za wszystkie procesy w naszym ciele, od energii po wytworzone przez nie fizyczne. Dlatego przede wszystkim przedmiotem naszej nauki zarządzania wszystkimi procesami powinien być sam poziom energii, dopiero wtedy, zdoławszy zrozumieć prawa jej działania, będziemy mogli zrozumieć zasady, według których żyje nasz organizm.
Jest też sprzężenie zwrotne: rozumiejąc co i jak żyje nasze ciało fizyczne, możemy zrozumieć zasady życia na poziomie energetycznym, ponieważ nasze ciało również na nim istnieje. A im bardziej i głębiej będziemy studiować tę relację, tym bardziej wszechstronny i jakościowy będzie nasz rozwój, będziemy mogli nie tylko istnieć, ale także tworzyć na każdym z tych poziomów, ponieważ kreatywność jest wyższym poziomem zarówno istnienia, jak i jaźni. -wiedza, samodoskonalenie.
Ale tworząc, nie powinieneś uważać się za Wszechmogącego, ponieważ pragnienie stania się Bogiem nie tylko nie ma perspektyw, ale także prowadzi do odczucia tego samego efektu bumerangu. Po pierwsze, jeden z nich pozna siebie i świat też może zdecydować, że jest wszechmocny, a po drugie człowiek nigdy nie może stać się Bogiem - to też jest jedno z praw Ducha i Materii, praw wszechświata. Jedyną rzeczą, w której człowiek powinien dążyć do upodobnienia się do Boga, jest zdolność kochania i przebaczania, poświęcenia się i wolności słowami i myślami.
Burza mózgów
Niestety dzisiaj rozwijamy się głównie w świecie zewnętrznym. Próbujemy kontrolować wszechświat, nie wiedząc, jak kontrolować siebie, tworzymy komputery, próbując urzeczywistnić koncepcję megamózgu. Ale na początek dobrze byłoby nauczyć się w pełni wykorzystywać swój ludzki potencjał. Udowodniono, że udział mózgu w świadomych procesach nie przekracza 5-7%, a nawet wtedy jest to wskaźnik tych, których ludzkość nazywa geniuszami.
Czy możesz sobie wyobrazić, jaki skok zrobilibyśmy, gdybyśmy zamiast kontrolować świat, nauczyli się kontrolować naszą własną istotę szarą? My, nie nauczywszy się, jak właściwie stosować to, co zostało nam dane, próbujemy stworzyć coś innego, nazywając to postępem. Realny postęp w samodoskonaleniu, w umiejętności podążania ścieżką tego rozwoju i jego osiągania. Aby zrozumieć drugiego, musisz najpierw poznać siebie.
Ponadto zrozumienie tego, co jest pierwotne, a co wtórne, co może uczynić go naprawdę szczęśliwym, człowiekiem, uświadomieniem sobie sam już trzeźwo ocenia, jak to osiągnąć, jakie są ku temu możliwości w nim samym i co może „przyciągnąć” do związanego z nim wszechświata.
Możesz wybrać się w podróż do dalekich krajów i to bez wstawania z krzesła czy sofy, przy pomocy książki, programu telewizyjnego lub własnej wyobraźni. W obu przypadkach otrzymamy nowe wrażenia i w obu przypadkach będą one odzwierciedleniem naszej percepcji. W ten sam sposób, za pomocą uczuć i myśli, musimy nauczyć się zmieniać otaczający nas świat, zmieniać naszą percepcję, stosunek do niego, porównywać i analizować, czynić analogie i znajdować sposoby na zarządzanie tym światem.
"Poznaj siebie, a poznasz Wszechświat!" - tym stwierdzeniem rozpoczęliśmy rozmowę. Ciekawe, że nazywa się je także przykazaniem wyroczni delfickiej. A przykazania, jak wiecie, istnieją i należy ich przestrzegać. I nie bez powodu przykazania są z ludzkością od wieków: nie zabijaj, nie kradnij, nie bądź dumny, nie gniewaj się. Pomagają nam w drodze do poznania siebie i naszej wielkoskalowej projekcji - Wszechświata.
