Szczepienie z błonicy - rodzaje szczepionek, procedura ponownego szczepienia, przeciwwskazania i opieka w miejscu wstrzyknięcia

W nowoczesnej medycynie najskuteczniejszym sposobem zapobiegania najbardziej zakaźnym wirusom, a nie tylko chorobom, jest szczepienie, które pomaga organizmowi w niezależnym wytwarzaniu ochronnych mikroorganizmów. Tak więc, według lekarzy, szczepienia od błonicy, umieszczone w czasie, mogą uratować dziecko i dorosłe życie, ale jak wiele potencjalnych korzyści pokrywa się z efektami ubocznymi, nie wszyscy rozumieją. Potrzebujesz szczepienia i kiedy je umieścić?

Czym jest błonica

Wśród chorób zakaźnych, zgodnie ze statystykami medycznymi, błonica nie jest najbardziej rozpowszechniona, ale znajduje się w czołówce pod względem stopnia zagrożenia z punktu widzenia liczby negatywnych konsekwencji. Jeśli mówimy o chorobie, która występuje u dzieci, to w 60% przypadków kończy się ona zgonem, aw innych sytuacjach słabo leczona błonica jest ściśle powiązana z niebezpiecznymi komplikacjami:

  • problemy z sercem i naczyniami krwionośnymi;
  • zapalenie nerwu (naruszenia w pracy obwodowego układu nerwowego);
  • zespół nerczycowy.

czynniki sprawczeBłonica jest corynebacterium, inaczej określane jako pałeczki błonicze lub pałeczki Lefflera. Przeważnie choroba atakuje błony śluzowe jamy ustnej i gardła i spada, więc częstym objawem błonicy jest "szyja bydlęca" - silny obrzęk gardła i krtani. Jednak nie można wykluczyć zmian w płucach, oskrzelach, skórze, a nawet w całej liście narządów wewnętrznych. Sposoby przenoszenia bakterii:

  • kroplówka - kichanie, kaszel;
  • kontakt - z chorym lub nosicielem patogenu i przez dotknięcie przedmiotów ogólnego użytku;
  • żywność - poprzez użycie zakażonej żywności (często w grupie mleczarskiej).

Dlaczego potrzebuję szczepień przeciw błonicy

Złożoność leczenia błonicy i nasilenie stanu pacjenta można wytłumaczyć faktem, że patogenny mikroorganizm podczas swojej aktywności infekuje organizm toksynami błonicy. Na miejscu wprowadzenia kije błonicze zaczyna się rozwijać proces zapalny i tworzy się film włóknisty. Egzotoksyna wchodzi do krwi, dlatego u ludzi występują objawy uogólnionego zatrucia, które nie występują tylko w łagodnej postaci choroby. Jeśli nie umieścisz szczepionki przeciwbłoniczej, nie będzie można jej wyleczyć bez komplikacji.

Konsekwencje przeniesionej choroby

Aktywność pałeczek błoniczych jest wystarczająco duża, aby wpłynąć na większość narządów wewnętrznych - tylko 1 osoba na 1000 dotyka łagodnych i bezpiecznych postaci, podczas gdy inne cierpią na płuca, nerki,obwodowy układ nerwowy. Wysoki stopień toksyczności toksyny uwolnionego przez środek przeciwko błonicy, prowadzi do poważnych powikłań, że można zapobiec jedynie przez szczepienie. Często wynikiem przeniesionej błonicy są:

  • uszkodzenie komórek układu nerwowego z następującym po nim paraliżem;
  • zapalenie mięśnia sercowego - uszkodzenie mięśnia sercowego;
  • niedotlenienie (w przypadku błonicy - porażka, oskrzela, tchawica);
  • porażenie mięśni szyi, strun głosowych, górnych niebios;
  • porażenie kończyn górnych i dolnych;
  • Ogólnie niska odporność, nie wyklucza nowej epidemii błonicy w ciągu 10 lat, ale choroba będzie łatwiej.

szczepionka przeciw błonicy

Ochrona gwarancja przeciwko szczepionce nie jest w 100%, ale ma wysoki stopień niezawodności - Statystyki medyczne donosi, że tylko 10% ludzi umieścić strzał przeciw błonicy, nie uciec infekcję, ale choroba przeniosła się łatwiej niż tych, którzy odmówili szczepienie Szczepienie jest podawanie osłabiony toksyny błonicy, która nie powoduje choroby, i powoduje, że korpus do syntezy antitoxins. Szczepionka nie działa na złapanych pałeczkach błoniczych - tylko na substancjach przez nie izolowanych. Istnieją dwie grupy magazynów, na podstawie których przeprowadzana jest szczepionka:

  • ze środkiem konserwującym tyomersal - związki zawierające rtęć uważane teratogennych i rakotwórcze mutohennыm, powodujących alergie. Rosyjski DTP szczepionki ADP i ADF-M (zwykle zaszczepione przeciw tężcowi i błonicy dzieci umieszczone na nich) wykazują tyomersal w ilości 100 mg /mlW przeciwnym razie jest wyznaczony przez ekspertów jako mertiolyat.
  • Tiomersal bez środka konserwującego jest dostępny w strzykawkach z pojedynczą dawką, ponieważ nie można ich przechowywać przez dłuższy czas. Jednak takie magazyny są bezpieczniejsze. Najbardziej znanym wariantem szczepionki na szczepionkę nie zawierającą tiomersalu jest Pentaxim.

najczęściej szczepionka wariant szczepienie przeciwko błonicy jest DTP - błonica-krztusiec adsorbowane, tężec, który zawiera drobnoustrojów patogenów oczyszczony z 3 chorób. Są sortowane za pomocą wodorotlenku glinu. Szczepionka 1 ml (1 szczepionka - 0,5 ml) zawiera:

  • komórki drobnoustrojów kaszmirowych - 20 miliardów;
  • toksoid błoniczy - 30 jednostek;
  • toksoid tężcowy - 10 jednostek.

konserwant szczepionek do szczepień aktów protydyfteriynoyi mowa tyomersal ale technicznie ADKs w pełni zgodne z zasadami Światowej Organizacji Zdrowia. Jednakże, zgodnie z liczbą powikłań poszczepiennych, ta kompozycja nie jest najbezpieczniejsza. Produkuje szczepionkę AKDP rosyjski producent "Microgene", który zajmuje się produkcją i jej dwie odmiany:

  • Td - toksoid tężcowy dotyczy głównie dzieci (w wieku poniżej 6 lat) DPT jest wymiana jeżeli ostatnia jest przeciwwskazania podrzędnych. Zgodnie z zasadą tej szczepionki jest podobny do innego kompleksu z błonicy.
  • ADS-M tężcowy - poprzedniej wersji kompozycji szczepionki dla różnych cząstek zmniejsza się toksoid błonicy, wyznaczone przez dzieci w wieku 6 lat i dorosłych umieścić zastrzyki w odstępie 10lat.

Szczepienie z błonicy można przeprowadzić również przy użyciu obcego składu - również złożonego, mającego na celu natychmiastową ochronę przed kilkoma chorobami. Dzięki rekrutacji aktywnych składników, szczepionki te są zbliżone do rosyjskich ADKS, ale są one pozbawione tiomersalu, dzięki czemu są uważane za bezpieczniejsze, szczególnie dla dzieci. We współczesnej medycynie do szczepień, należy zapobiegać błonicy, należy użyć:

  • Pentaksym - produkowany przez Aventis, działa nie tylko przeciwko tężcowi, krztuścowi i błonicy, ale także przeciwko poliomyelitis (wirusy typu 1-3) i zakażeniom hemofilnym. Kompozycja zawiera formaldehyd, fenoksyetanol. Jest stosowany u dzieci w wieku powyżej 2 miesięcy.
  • Infanrix - wytwarzany przez Glaxo, zawiera 30 jednostek toksoidu błoniczego, 40 jednostek - tężec i 25 mikrogramów krztuśca, który z kolei przekracza rosyjski ADKS. Dodatkowo istnieje antygen hemaglutyniny i pertaktyny. Pełną ochronę organizmu obserwuje się po 3 szczepieniach. Kompozycja jest przeznaczona dla dzieci od 2 miesięcy.
  • Infanrix Hexa - ta wersja zagranicznej szczepionki jest już stosowana nie tylko przeciwko głównym chorobom trzech dzieci, ale może również chronić przed polio, zakażeniem hemofilnym i wirusowym zapaleniem wątroby typu C. Ma również wersję skróconą, nie wpływa na zapalenie wątroby i zakażenie hemofilne - Infanrix IPV.

Harmonogram szczepień

Jak często będę musiał umieszczać szczepionki chroniące organizm przed działaniem pałeczek błoniczych, zależy to od stanu układu odpornościowego i warunków pracy.Studenci i żołnierze, osoby zatrudnione w budownictwie i przemyśle kolejowym, lekarze zalecają przeprowadzenie planowanych szczepień, ponieważ mają one o wiele wyższy wskaźnik zachorowalności niż inne grupy ludności. Podobne zalecenie udzielane jest ludziom w strefie niekorzystnych warunków epidemiologicznych przez błonicę.

Szczepienia od dorosłej błonicy

Biorąc pod uwagę większą odporność dorosłych, ich szczepienie zaplanowano w odstępach 10-letnich od 27 roku życia. Wyjaśnia to fakt, że substancje czynne związków przeciwbłoniczych są ważne przez długi czas, dlatego nie ma potrzeby częstego ponownego szczepienia. Jednak dziesięcioletnie odstępy są istotne tylko dla tych, którzy w dzieciństwie zostali wszczepieni w ogólny schemat z odpowiednią częstotliwością. Jeśli dana osoba nigdy nie otrzymała takiego szczepienia, jego odporność nie jest uformowana, a w tej sytuacji lekarze sugerują następującą opcję:

  • Umieścić 3 dawki leku (często AD-M, ADS-M lub Immovac), początkowo wytrzymać okres 1 miesiąca, a po - 1 rok.
  • Od 3. szczepienia należy obliczyć 10 lat przed ponownym zaszczepieniem którejkolwiek z kompozycji (tylko 1 dawka).

Szczepienia dzieci

Przy składzie produkcji rosyjskiej pierwsze szczepienie jest przyznawane niemowlętom, gdy osiągną wiek 3 miesięcy, a obce (Infanrix, Pentaxim) mogą stanowić niemowlęta w wieku od 2 miesięcy. Harmonogram szczepień dla dzieci jest bardziej złożony niż dla dorosłych, ponieważ błonica jest bardziej niebezpieczna z powodu niedoskonałości odporności. Trzy dawki w pierwszym roku życiadzieci o okresie 1,5 miesiąca i po przerwie. Po pojawieniu się kalendarza szczepień dziecka, ochrona przed błonicą, na podstawie rosyjskiego składu jest następująca:

  • ponowne szczepienie jest przeprowadzane przez ADP w celu dotarcia do dziecka przez 18 miesięcy;
  • , następne szczepienie (najlepiej ADP-M) umieszcza się na dziecku, które osiągnęło wiek młodszy (7 lat).
  • Po tym musisz mieć immunizowanego nastolatka w wieku 14 lat, a następnie zastosować schemat dla dorosłych.

Harmonogram szczepień przeciw błonicy nie jest jednak powszechny, szczególnie w przypadku stosowania obcych kompozycji. Niektórzy lekarze uważają za celowe zaszczepienie dzieci od 3 do 6 miesięcy (również w odstępach 1,5 miesiąca), a po powtórzeniu procedury początkowo po 18 miesiącach, a następnie po 6 latach. W zależności od ilości przeciwciał opracowanych po wprowadzeniu anatoksyn, termin do następnego szczepienia można przedłużyć do 10 lat. Tak więc ostatnia immunizacja dziecka zostanie przeprowadzona już w wieku 16 lat.

Gdzie umieścić szczepionkę z błonicy

Wszelkie magazyny (zarówno rosyjskie, jak i zagraniczne) są podawane domięśniowo - dożylnie, śródskórnie. Najczęściej miejsce wstrzyknięcia ma mięsień zwieracza lub może to być przednio-boczne udo (środkowa trzecia część). Eksperci przypominają, że przed wprowadzeniem surowicy należy upewnić się, że igła nie znajduje się w naczyniu krwionośnym.

Czy mogę umyć miejsce wstrzyknięcia

Lekarze nie nakładają ograniczeń na kontakt z wodą po zaszczepieniubłonicy, ale podczas pierwszego tygodnia zabrania się odwiedzania sauny i basenu, kąpieli solankowej lub stosowania dużej ilości piany. Podczas procedur wodnych niepożądane jest ścieranie ściegu sztywną igłą, aby zapobiec podrażnieniom. Jeśli to możliwe na morzu, lepiej nie pływać.

Skutki uboczne

Szczepienie z błonicy jest dobrze tolerowane nawet przez najmniejszych pacjentów, jeśli lekarz wstrzyknął prawidłowo - do mięśnia. Jednak reakcje miejscowe, które objawiają się zaczerwienieniem skóry w miejscu wstrzyknięcia, pojawieniem się szyszek (jeśli szczepionka została podana śródskórnie) i obrzękiem całej kończyny. Objawy te nie trwają dłużej niż 4 dni, a także pewne ogólne chwile pogorszenia:

  • biegunka;
  • nudności;
  • zaburzenia snu;
  • gorączka (eliminowana przez konwencjonalne środki przeciwgorączkowe);
  • utrata apetytu.

Reakcja na szczepienie przeciw błonicy u dzieci

w nieobecności ciężkich alergii (możliwość wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego), wszystkie preparaty dla dzieci zazwyczaj postrzegane, chociaż u niektórych dzieci skarżą się, że mają one ból gardła, - początkowy objawów zapalenia oskrzeli i zapalenia gardła występującego w pojedynczych przypadkach. Szczepienie przeciwko błonicy u dzieci może wywołać i:

  • wysoka temperatura (dozwolone jest stosowanie środków przeciwgorączkowych);
  • niedociśnienie;
  • silny płacz, wahania nastroju.

Komplikacje u dorosłych

Jeśli osoba ta jest pozbawiona nadwrażliwego składnika kompozycji do szczepienia, z zachowaniem wszystkichzasady dotyczące opieki w miejscu wstrzyknięcia, pogorszenie stanu zdrowia nie będzie. Reakcje miejscowe są uważane za normę, więc nie są brane za komplikacje. W rzadkich przypadkach anatoksyna powoduje alergię dorosłego, która objawia się:

  • zapalenie skóry;
  • wyprysk;
  • skaza;
  • wstrząs anafilaktyczny.

Przeciwwskazania do szczepienia przeciw błonicy

Większość ludzi obawia się słowa "szczepienie", które jest częściowo uzasadnione: szczepień nie można przeprowadzić we wszystkich kategoriach populacji. Według lekarzy szczepienie przeciw błonicy jest niepożądane dla kobiet w ciąży we wczesnym wieku (do 12 tygodni) i dla osób, które wykazują indywidualną nietolerancję składników związku. Przeciwwskazaniami mogą być:

  1. Zimna choroba.
  2. Obecność patologii neurologicznych.
  3. Pogarszanie się chorób narządów wewnętrznych.
  4. Encefalopatia w formie progresywnej.
  5. Nowotwory złośliwe.

Filmy wideo